Yeni bir dost^^

Sabah kalktım. Canım birşeyler yapmak istiyordu. Hiperaktiflik işte, melezlerin klasik özelliği, ne yaparsın. Giyinip kardeşlerime baktım. Daha kimse uyanmamıştı. Yine yanlızdım. Üzerime bir mont aldım. Malum bu aylarda burası çok soğuk oluyordu. 4 numaralı kulübeden çıktım. Bugün dünden daha iyiydi. En azından kar yoktu. Hala rüzgar olsa da idare edebileceğimi düşündüm. Bir ses duydum. Bir kapının kapanma sesi. Gözlerimi kısıp kulübeleri taradım. Zeus kulübesinden bir kız çıkıyordu. Onu daha önce görememiştim, yeni bir kuzen gelmişti hah? Bunu birisi bana haber vermeliydi.
Kız düşünceli bir şekilde yere bakarak yürüyordu. Beni farketmemişti. Onun peşine takıldım. Kız kano gölüne doğru ilerliyordu. Nereye gittiğini bildiğini sanmıyordum. Kız gidip göle bakmaya başladı. Saklanıp onun ne yaptığını anlamaya çalışacaktım ama sonra vazgeçtim. Kendimi gizlemenin anlamı yoktu.
''Merhaba.'' dedim kıza. Kız arkasını döndü.
''Merhaba!'' dedi kız neşeyle. Onun birine karşılaşaktan dolayı sevindiğini düşündüm. İlk günlerimde ben de böyleydim.
''Sen yeni Zeus kızı olmalısın. Ben Maya, Demeter Kulübesinden. Benim annem üç büyüklerle kardeş olduğu için senin kuzenin oluyorum.'' Ona açıklamayacaktım ama kim bilir, belki Yunan mitolojisini bilmiyordur diye düşündüm son anda. Kız bana bakarak başını salladı.

Hafifçe güldüm. Fazla endişeleniyordu. ''Kulübeler eskiden ters U şeklindeymiş. Ben o zaman burada değildim, çoğu kişi yoktu. Şimdi bir dikdörtgen şeklinde. Ama biz sizinkine sahiden yakınız. Biz Demeter kulübesi 4. kulübeyiz.'' Kate başını salladı tekrar, o başka birinin yanında pot kırmadan onu birşeyler öğretmeye çalışıyordum.
''Aslında herkez kuzen değil, biraz karmaşık bir aileyiz biz.'' İstemsizce güldüm. Biraz sözlücü hiç de uygun değildi bu duruma. ''Anlarsın ya, sana açıklamak o kadar uzun sürer ki. Bir kitap ya da bir kaynak edinmelisin, ben öyle yapmıştım. Sanırım kamp marketinde Antik Yunanca kitaplar vardı.''Bu kadar da bilgiçlik yeterdi. Onunla biraz normal konulardan konuşmak istiyordum.
''Eee, şu ana kadar kamp nasıldı, alışabildin mi biraz da olsa, yani melez olduğuna?''

Katé'in sorusuna cevap beklediğini, bana uzun süre sessizce baktığında farketmiştim. Soruyu tam olarak hatırlamaya çalışıp ''Hıııı...'' dedim. ''Ben geleli uzun zaman oldu, yaklaşık bir yıl sanırsam. Annemi birkaç kez gördüm, ama sen babanı öyle her hafta görmeyi bekleme. Tanrılar insanlar gibi değil. O kadar çok çocukları oluyor ki, onların isimlerini bile hatırlayamayanlar var içlerinde. Bir de bizi ziyaret etmelerini bekleyemeyiz.'' Kate bu acıklı habere karşı içini çekti. Onun kampa alışması uzun sürecek gibiydi, benim için de çok zor olmuştu bu olay. Özellikle annemi sık sık göremem beni üzmüştü. Kate'in omzuna elimi koydum. ''Üzülme, buradaki her melez de senin yaşadıklarına benzer olaylar yaşadı ve kamptaki yaşamları da hepsinin aynı. Senin gibi olanların yanında çok rahat edeceksin, inan. Ve ben her zaman yanındayım, hem melez danışmanı, hem bir arkadaş, hem de bir kuzen olarak. Sana yardım etmekten memnun olurum. Her gün bir Zeus kızı arkadaşım olmuyor ya?'' Bana zar zor gülümsedi. ''Ayrıca, göremiyorsan gözlük değil lensleri dene, hem kötü görünmez, hem de insanların içinde bir şey düşürdüğünde rezil olmuş gibi hissetmezsin.'' Ona göz kırptım. O sırada birinin adımı seslendiğini duydum. ''Gitmeliyim, görev beni çağrıyor.'' dedim ona ve sese doğru yürürken ona el salladım.

(Katé'in ekleyeceği bir şey yoksa) RP BİTMİŞTİR!