Harpya Saldırısı

Yine beynimin fazla mesai yapmak kararı aldığı gecelerden biriydi. Yorgun ve bitkin düşmüştüm ama yinede bir türlü uyuyamıyordum. Kafamın içinde birisi durmadan konuşuyor ve beni uyanık tutuyordu. Yatağa gireli iki saat olmuştu. Olduğum yerde dönüp durmaktan başka birşey yapmıyordum. Sonunda sinirle yorganı üzerimden fırlattım. Kot pantolonumu üzerime geçirdim. Kılıcımı alıp hızla dışarı çıktım. Kamp meydanına gitmem sadece 5 dakikamı almıştı. Kamp çok durgun ve sessizdi. Antreman ya da düello yapan kişilerin çığlıkları, naraları, kılıç sesleri olmadan kamp çok ıssız gözüküyordu. Çeşmenin kenarına oturdum. Suyun huzur verici sesini dinleyip rüzgarın enseme vuruşunu hissederken kafamı kaldırıp yıldızlara baktım. Gökyüzü tertemiz ve parlaktı bu gece. Bütün takım yıldızlarını hatta saman yolunu bile net bir şekilde görebiliyordum. Temiz hava her zaman uykumu getirirdi. Derin bir soluk aldım. Gözlerim rahatlıkla kapanmıştı. Kusursuz bir an yaşıyordum ki korkunç bir ses irkilmeme neden olduğu kafamı eğdiğimde karşımda duran iğrenç harpyanın suratını gördüm. Beyim hızla harekete geçmişti. Kılıcımı kavradığım gibi harpyayı ortadan ikiye ayırdım. Toz olarak yokolurken. Arkasından dört tane daha geldiğini gördüm. Geceleri harpyaların temizlik yaptığını nasıl unutabilirdim ki lanet olsun. yakınımdaki harpyanın karnına kılıcı sapladıktan sonra kendi etrafımda dönerek diğer harpyanın kafasını kestim. Uzağımdaki harpyaya kılıcımı fırlattım kılıç gövdesine saplandı. Daha sonra telekinezi gücümü kullanarak kılıcı kendime cektim. Elime gelen kılıçla son harpyanın kafasını kestim. Tam rahatlamış derin bir nefes alırken. Birden dört bir yandan o iğrenç harpya seslerini duymaya başladım. 10-15 tane harpya etrafımda bir çember oluşturmuşlardı. Anlaşılan o beni yemeye karar vermişlerdi. Çember gittikçe küçülüyordu. Amip sürüsü gibi çoğalıyorlardı. Kılıcımı yere attım. Telekinezi gücümle önümdeki iki harpyayı arkamdakilerin üzerine fırlattım. neye uğradığını şaşıran canavarların hepsi yerdeydi. Kılıcımı zihnimle kontrol ederek yerdeki harpyalara saldırdım. Gülümseyerek konuştum. "İğrenç nefesinizi koklayarak öleceğimi sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Ben Athena çocuğuyum. Sizin gibi aptal yaratıklardan 15 tanesi değil 50 tanesini bir kerede haklarım." dedikten sonra koşarak harpyalardan ikisine saldırdım. Kılıcımı karınlarına sapladığımda ölen harpyalar. Diğerlerinin hızlanıp saldırmasına neden oldu. Zihnimi zorlayarak çeşmeyi yerinden kaldırdım. Ve yaklaşan harpyaların üzerine düşürdüm. 6 tanesi ezilerek toz olup uçmuştu. Üç tane harpya bana saldırıyordu. Çeşmeyi kaldırmak olduça yormuştu beni kılıcımı fırlatarak harpyalardan birisini öldürdüm. Diğer ikisini zihnimle fırlatarak zaman kazanmak istedim. Fırlattığım harpyalardan birisi ağacın dalına saplanarak öldü. Sonuncusu dehşet içinde uzaklaşarak yakayı kurtardı. Peşinden gidemeyecek kadar güçsüz ve akıllıydım. Onlardan dahası olduğune emindim. Olabildiğince hızlı bir şekilde kulübeme döndüm. Yatağa girer girmezde uykuya daldım.