Korkunç Bir Rüya (Görev 29/4)

Herkes hazır olunca pegsuslarımıza binip uçmaya başlamıştık. New York'a Elena'nın rüyasında gördüğü yere gidiyorduk. Umarım Elena'nın rüyası çıkmaz. Yolculuk sessiz geçiyordu. Kim ne konuşabilir ki? Ancak birilerin konuşmasını tercih ederdim. Ne böyle ölüm sessizliği gibi. Anca huzur kaçırıyordu. Sessizliği bozan ben olmaya karra verdim ve "New York'a gidince tam olarak ne yapacağız?" diye sordum. Beş dakika boyunca kimse cevap vermemişti ama sonra Elena "Gidince karar veririz." dedi. Peki manasında başımı salladım. Bundan sonrada yolculuk boyunca konuşan olmadı. En sonunda New York'a geldik. Tam üstünden uçuyorduk. Aşağıya bakım göz gezdirmmeye başladım. Çok fazla insan vardı. Nereye ineceğimizi çok merak ediyordum.

Yolculukta kimsenin konuşmaması oldukça rahatsızlık vericiydi. Tiff de böyle düşünüyor olmalıydı ki bir konu açmaya çalıştı ama maalesef çabaları işe yaramamıştı. Bir süre daha uçtuktan sonra New York'a varmıştık. Tiff aşağıyı inceleyerek "Aşağıda çok fazla insan var. Nereye iniş yapacağız ?" diye sordu endişeyle. Herkes etrafına bakınıp tenha bir yer aramaya başladı. O sırada Maya'nın sesini duyduk. Biraz ileride, tenha sayılabilecek bir ağaçlığı işaret ediyordu. "Sanırım orası iniş için uygun." dedi. Hepimiz onu onayladık ve o ağaçlığa doğru uçmaya başladık. Ağaçlığa indiğimizde yine her zamanki gibi pegasuslarımıza ıslık çaldığımızda gelmelerini öğütleyerek New York'un ana caddelerinden birine doğru yürümeye başladık. Her an bir yerlerden canavar çıkabilirdi.

Etrafımıza dikkatlice bakarak ilerliyorduk. Arkadaşlarımı rüyamda gördüğüm yere doğru götürüyordum. Orası çok iyi bildiğim bir parktı ve buraya çok uzak değildi. Bir süre daha yürüdükten sonra gördüğüm parka geldik ve "İşte, burası." dedim. Tiff "Buraya mı canavarlar gelecek?" diye sordu. "Evet!" dedim. Claire "E, burda bir sürü çocuk var." dedi. Calvin "Bu normal bir şey, parktayız." dedi. Claire Calvin'e pis bir bakış attı. Ben ise etrafıma bakınmaya devam ettim. Canavarların gelmesini bekliyordum. Rüyam çok gerçekçiydi. Bir canavar ordusunun geleceğinden yüzde yüz emindim. Bir de arkadaşlarımı buraya boşu boşuna getirmiş olmak istemiyordum ama gelen giden yoktu. Hep beraber banklara oturduk ve orada beklemeye başladık. Herkes etrafı tarıyordu.

Ellerimi oturduğumuz bankın kenarına dayadım ve bacaklarımı sallayarak etraftaki gülen oynayan çocuklara baktım. Elena'nın rüyasındaki canavarlar gelmeden onları buradan uzaklaştırmalıydık. Ama bunu denesek bile bize deli diyip dinlemezlerdi. Ama eğer böylece oturursak da canavalar onlara mutlaka zarar verirdi -zamanında kurtaramayabilirdik onları. Endişeli bir şekilde yanımada oturan Summer'a baktım. Diğerleri de endişeli bir şekilde etrafa bakınıyordu. Calvin bankın çevresini arşınlamakla meşguldü. Derin nefesler alıp, gözlerimi hafifçe kısıp, parkın bütün yanlarını hızla taradım. İlginç bir şey yokmuş gibiydi. Acaba canavarlar kılık değiştirmiş olabilirler miydi? Tam ağzımı açıp Elena'ya rüyası hakkında daha fazla bilgi isteyecekken arkamızdan bir çığlık geldi.

(Üzgünüm bayağı kısa oldu ama, knouyu falan da unuttum ya, pek yazamadım, hem biraz uzasın istedim )

Gelen giden hala yoktu. Artık canım sıkılmaya başlamıştı. Etrafta tur atmayı düşünüyordum ama buna gerek kalmadan çığlık sesi duyduk. Hepimiz hızlıca çığlığın geldiği yöne baktık. Bir grup canavar çocukların arasındaydı ve çocuklar sanki canavarlar palyoça gibiymiş gibi bağırıp gülüyorlardı. Hepimiz aynı anda ayağa kalktık ve kılıçlarımızı çektik. Canavarlar çocukları bir kenara itip bize doğru geldi. Çocukların birkaçı yere düşmüştü ve canları acıyordu. Hemen "Çocuklar, kimler şeker istiyor?" diye bağırdım. Bütün çocuklar canavarlrı hemen boşverip benim yanıma geldiler ve ben ben ben demeye başladılar. Onlara bir miktar para verdikten sonra bakkala yolladım. Etrafımızdaki çocuklardan kurtulmuştuk. Şimdi sıra canavarlardan kurtulmak kalmıştı. Elena "Siz bittiniz." diye bağırıp canavarlara doğru saldırmaya başladı. Bende hemen arkasından gittim ve kılıcımı savurmaya başladım.

Canavarlar karşımıza gelmişlerdi ve ben tam hareket edemiyordum. Çevrede çocuklar geziniyordu, görmüyorlardı ama ben görüyordum bu durumda rahatça karşılık veremeyeceğim diye düşünürken Calvin çocukları göndermeye başardı. İşte şimdi rahattım ve karşılık verebilirdim. Türlerini tam olarak anlamamıştım ama kılıcımı çekmiş, karşılarında bekliyordum. İlk hamleyi Elena yaptı sanırım bunu beklemiyorlardı çünkü tam olarak karşılık veremediler. İçlerinden biri yaralandı ama bu onları çok kızdırdı. Artık hazırlardı ve bizim dikkatli olmamız gerekti. Tiff okunu hazırladı ve yaralı olan canavarı yok etti. Bir strateji bulmamız gerekti, hepimiz Summer'e bakıyorduk, Athena kızıydı ve stratejisininde iyi olması gerekti ama Summer'de teker teker bize bakıyordu. Sonunda anladı ve '' Ahh tamam düşünüyorum '' dedi. Bu sırada canavarlar bize bakıyorlardı ve ne yapacağımızı anlamaya çalışıyorlardı. Biz her şeye karşı hazır konumdaydık belki onlar saldırır ve stratejiye gerek kalmadan çarpışabilirdik.