Korkunç Bir Rüya (Görev 29/2)

Beraber amfitiyatrodan çıktık. Plaja doğru yürüyorduk. Şu an en ıssız yer orasıdır diye düşünüyordum. Zaten herkes Apollon kulübesinin müthiş konserini izlemek için amfitiyatroya gelmişti. Yolda birkaç melez dışında başka kimse yoktu. Abim sürekli bana bakıyordu. Bu bakışlarından anladığım kadarıyla benim için endişeleniyordu. Oysaki sırf benim için değil herkes için endişelenmeliydi. Eğer gördüğüm kabus gerçekse çok kötü şeyler olacaktı. Hiç kimse konuşmuyordu. Sadece ayaklarımızdan çıkan sesler vardı. Plaja vardık ve denize doğru ilerlemeye başladık. Tam düşündüğüm gibi plajda kimse yoktu. Denizin oraya varınca kenara oturdum. Abim de benim hemen yanıma oturdu ve "Anlat bakalım." dedi. Herkes oturunca anlatmaya başladım."Rüyamda New York'a canavarlar saldırıyordu." dedim. Herkes gözlerini devirdi. Bunu bekliyorlardı ama dememi hiç istemiyorlardı. Bende konuşmaya devam ettim; "Nedenini veya kim için saldırdıklarını bilmiyorum ama çok büyük bir orduydu. İçinde akla gelen bütün canavalar vardı." dedim. Maya, "Ah, harika!" dedi. Troy da "Süper ötesi." dedi. Amy sadede gelerek "Ee, ne yapıyoruz?" diye sordu. Abime baktım. Ondan bir cevap bekliyordum.

Harika. Canavarlar New York'ta. Neden bütün istemediğim şeyler beni buluyordu. Canavarlar en nefret ettiğim şeydi ama habire karşıma çıkıp ben geldim der gibi dalga geçiyorlardı. Ben her zamanki gibi savaşmak istemiyordum. Ama kampı, New York'u da tehlikeye atamazdım. Elena ne acayip bir rüya görmüştü. Hem bu bir rüyadı. Gerçek olacağını nerden biliyorduk ki? Üstüne çok düşüyorduk bence. Sakin bir kafayla unutmayı denesek olmaz mıydı? Kafam çok karışmıştı. Ve üstüne üstelik Elena'nın dediğine göre birsürü canavar varmış. Hepsiyle nasıl başa çıkabilecektik acaba?

Şöyle bir bidaha düşündüm ve aklıma süper şeyler gelmeye başladı. Aslında bir şeyler yapmamız çok mantıklıydı. Bir şeyler yapıp New York'u ve kampı kurtarabilirsek ödüllendirilirdik. Ödüllerimiz kendimiz seçebilirdik. Ve daha da
iyisi bütün kamp bizi kutlardı. Bundan daha iyi ne olabilirdi ki? Şöyle bir düşününce iyikide Elena bu rüyauı görmüş diyiyordum içimden. Tamda istediğim olmuştu aslında. Ben bu düşünceleri düşündükçe yüzüme gülücükler konuyordu. Çok şükür ki kimse görmemişti. Kimse neye güldüğümü bilmiyordu. Tam bunun üstüne Amy "Ee, ne yapıyoruz?" diye sordu. Aslında cevap çok basitti. Bu yüzden de hemen atladım.

" Bilmiyoruz. " Bütün gözler şimdi Ed'e çevrildi. Herkes Ed'den tam bir açıklama bekliyordu.

Amfitiyatroda şarkı söylemeye devam ediyorduk. Şimdiye kadar bayağı şarkı söylemiştik. Etrafıma bakınmaya başladım. Herkes oradaydı ama Ed, Elena, Claire, Amy, Maya ve Troy ortalıkta görünmüyorlardı. Oysa konserin başlarında onları görmüştüm. Nereye gitmiş olabilirlerdi ki? Şaşkınlığımı Calvin fark etmiş olacak ki o da benim baktığım yere baktı. Çaldığım müzik aletini bıraktım ve kimseye sezdirmeden Calvin’in yanına oturdum. "Nereye gittiler?" diye sordum. Calvin gülümseyerek "Bilmiyorum. Troy onların yanına gitti, bir süre sonra şimdi geliyorum işareti yaptı ve ortadan kayboldular." dedi. İşte bu çok garipti. "Neler oluyor?" diye sordum. Calvin, "İstersen onların peşinden gidelim." dedi. Bu iyi bir fikirdi. Çünkü biraz daha burada kalırsam meraktan çatlardım. Calvin’e gülümseyerek "Gidelim." dedim ve ayağa kalktım. Calvin de ayağa kalktı. Ona beklemesini söyledikten sonra kardeşlerimin yanına gittim ve şarkının arasında "Ben şimdi geliyorum." dedim. Crist "Gelmesen de olur. Konser bitmek üzere." dedi. Ona göz kırptım ve Calvin'in yanına vardım. "Gidebiliriz." dedikten sonra amfitiyatronun çıkışına yöneldik.

Amy, Troy, Maya, Ed, Claire ve Elena'nın birden ortadan kaybolmaları garibime gitmişti ama yapacak bir şey yoktu. Boş verdim ve Tiffany'i izlemeye devam ettim. Ancak kaybolmaları Tiffany'nin de dikkatini çekmişti. Yanıma geldi ve nerede olduklarını sordu. Bunun cevabını bilmiyordum. Tiffany'nin çok merak etmesi üzerine peşlerinden gitmeye karar verdik. Tiffany kardeşleriyle konuştuktan sonra amfitiyatrodan çıktık. Çok uzakta onları plaja doğru giderken gördük. Daha doğrusu Tiffany şahin gibi gözleriyle onları görmüştü. Kolumdan çekiştirerek "Çabuk ol, kaybediceğiz." dedi. İkimizde koşmaya başladık. Gittikçe arayı kapatıyorduk. Plajın yakınlarına varmıştık ki hızla gelen bir melez bize çarptı. Az kalsın yere yuvarlanıyorduk. Melez özür diledikten sonra koşarak yoluna devam etti. Bizde Troy'ları kaybetmekle kaldık. Tiffany "Plajda buluruz." dedi ve yolumuza devam ettik. En sonunda plaja varmıştık. Plajın içlerine doğru ilerlemeye başladık. Bayağı ilerledikten sonra onları ileride gördük. Herkesten uzakta bir şeyler konuşuyorlardı. Şimdi daha çok merak etmiştim. Onların yanlarına gittik ve "Gizli gizli ne konuşuyorsunuz?" diye sordum.

Elena'nın gördüğü rüya hepimizi etkilemişti. Herkes bu işe sevinmişti. Ben biraz düşündüm sonuçta işin ucunda canavarlar vardı ama korkarak, hiç birşey yapmadan durmak bize yakışmazdı ve içimden gelen büyük bir cesaretle ''Ee, ne yapıyoruz'' dedim. Claire bu basit soruya hemen cevap verdi ''Bilmiyoruz'' Claire'nin cevabından sonra herkes Ed'e baktı ve gözlerinden senin fikrin ne diye bir sürü soru belirdi. Ed başını eğdi ve düşünmeye başladı tam bu sırada bize doğru biraz kızgın biraz da merakla iki kişi hızlı adımlarla geliyorlardı ve gelenler tabiki Tiff ile Calvin'di. Onları orada nasıl bırakmıştık. Calvin hemen atıldı ''Gizli gizli burada ne konuşuyorsunuz'' diye herkes bu soruya cevap vermek istiyordu ama bu kötü haberi daha fazla kişiye yaymakta istemiyorduk bu yüzden kısa süre sustuk ve arkadan biri konuşmaya başladı.

Birden Tiffany ve sevgilisi Calvin'in gelmesi beni biraz şaşırtmıştı. Acaba başkaları da farketmiş miydi? Umarım fazla ilgi uyandırmmamışızdır diye düşündüm. ''Gizli gizli burada ne konuşuyorsunuz?'' diye sordu Calvin. Tiffany de ellerini beline koymuştu. İstemeden de olsa kıkırdadım. Aynı yaşlı ve herşeye meraklı ölümlüler gibi davranıyorlardı. ''Hiç bir şey. Yani... Sadece konuşuyoruz. Elena bir rüya görmüş de.'' Tiffany meraklanmıştı. Endişeli bir şekilde arkadaşına bakarak onun yanına oturdu. Calvin de hemen yanına. ''Elena rüyasında New York'a canavarların akın ettiğini görmüş. Biz de bir plan yapmak üzereydik.'' dedi Amy. Tiff omuzunu silkti. ''Bunda ne düşünecek şey var ki! Eğer New York saldırı altındaysa yapacağımız tek bir şey var. Gidip New York'u savunmak.''

Amfitiyatrodan çıkıp bir süre yürüdükten sonra plaja varmıştım ama ortalıkla ne kardeşim Troy, ne de diğer melezler yoktu. Önce kendi kendime 'Acaba yanlış mı anladım ?' diye düşündüm ama hayır, doğru anladığıma emindim. Bu yüzden plajda daha da ilerlemeye başladım. Neredeyse pes ediyordum ki uzak bir noktada 7-8 melezin toplanmış olduğunu gördüm. Onları bulmuştum. Sevinçle yanlarına koştum, umarım beni de yanlarına kabul ederlerdi. Mühim bir mesele hakkında konuşuyormuş gibi görünüyorlardı. Ürkek adımlarla yanlarına gittim ve beni fark etmeleri için "Selam." dedim. O sırada herkes bana döndü. Troy "Summ, senin burada ne işin var ?" diye sordu. Kızmaktan çok şaşırmış gibiydi. "Şey, kulübemde biraz sıkıldım ve seni aramaya çıktım. Bana plaja gittiğini söylediklerinde de buraya geldim. Sizi bölmemişimdir umarım." dedim. O sırada Tiff devreye girerek "Summer, aslında senin gelmen çok iyi oldu. Biz de tam canavarlarla savaşmaya gidiyorduk. Bir melezin daha olması bizim için avantaj olur." diyerek göz kırptı. İşte bu habere çok sevinmiştim. Neşeyle "Harika !" diye bağırdım. Kamp arkadaşlarımla yeni bir macera oldukça eğlenceli gözüküyordu.