Bir Rüya...

O gün tekrar başımı yastığa koyar koymaz uyuyacağımı düşünmüştüm. Evet, saat sabah 4.30'tu ama ben bu saate kadar abim Robyn ile kavga ettiğim için ancak şimdi uyuyabiliyordum. Yanılmamışım, gözlerimi kapattığım anda uyudum ve çok tuhaf bir rüya görmeye başladım...

Rüyamda Lucy çılgınca koşuyordu. Bu kadar hızlı koşması doğal değildi kesinlikle. Arkasındaki şey her neyse en az Lucy kadar hızlı koşuyordu, sipsivri dişeri, kocaman pençeleri vardı. O sırada Lucy biraz yavaşlamaya başladı. Ona "yavaşlama Lucy, koşmaya devam etmelisin!" demek istedim ama sesim çıkmıyordu ki!

Lucy koşmaya devam ederken bir yandan da kılıcını çıkartmaya çalışıyordu. Arkasındaki şey onun bir anlık yavaşlamasından yararlanarak Lucy'nin üzerine atladı ve onun boynunu ısırdı! Lucy çığlık çığlığa bağırıyor, akan kanı önlemek için üzerindeki kıyafetin sol kolunu yırtıp boynuna koyuyordu. Bu arada da canavarı kılıcı ile yok etmekle uğraşıyordu.

Ona yardım etmek istiyordum, Lucy bu haldeyken sadece izlemek benim canımı onunkinden çok acıtıyordu.

Lucy canavarı hakladıktan sonra koşarak bir kapıdan içeriye girdi. Ortam çok ilginçti, bir an buranın yeraltı olduğunu düşündüm ama değildi. Daha önce de yer altında bulunmuş, hatta babamın sarayının iç dekorasyonunu değiştirmiştim. Hayır, burası kesinlikle yeraltı olamazdı.

Lucy'nin girdiği oda ise çok aydınlıktı. Bekleyin biraz, burası bir bahçeydi! Her taraf ağaç doluydu ama ağaçların çoğunda mor üzümler vardı. Her taraf onlarla doluydu sanki. Lucy, ağaçların birinden büyük bir yaprak koparttı. Ama sanırsınız ki dinozor çağından kalma büyüklükte bir yapraktı! Onu boynuna sarmaya çalıştığını anladım. Ne yapmaya çalışıyordu bu kız? Ama sorgulamadım, eğer Athena'nın kızıysanız mutlaka bir planınız vardır, bende öyle düşündüm ve Lucy'nin ne yapacağını beklemeye başladım. Ama o anda daha fazla kan akmaya başladı. Neler oluyordu hiç anlamamıştım, odanın içi Lucy'nin kanlarıyla dolup taşmıştı!

Bir an Lucy bana döndü ve:

"Kurtar beni Stell" dedi. Ona ulaşmaya çalıştım ama o gittikçe uzaklaşıyordu. Ne kadar koşarsam koşayım oraya yetişemiyordum. İşte tam o sırada çığlıklar atarak uyandım. Robyn ve Hector şaşkınlıkla bana bakıyorlardı.

"iyi misin Stell?" diye sordu Robyn. O sırada ona cevap veremeyecek kadar ağlamakla meşguldüm. Gerçekten hıçkırıklara boğulmuştum. Bunun sadece bir rüya olmasını istiyordum ama melezler genelde rüyalarında gerçek şeyleri görürler ve işin kötü kısmı bir şekilde biz Lucy ile bağlanmıştık, yani bana gösterdiği her şey gerçekti! Yatağımdan kalktım ve koşarak dışarıya çıktım. Hava yeni aydınlanıyordu. Tanrıça Athena'yı bulmak üzere Büyük Eve yöneldim...