Görev-71

Cephanelikteki drakonlardan kaçarken kampın girişine gelmiştik. İkimiz de nefes nefeseydik, ama kurtulmuştuk. En azından ben öyle sanıyordum. "Onların orada ne işleri vardı?" dedim yere çökerek. Yorgunluktan ölüyordum.
Pers de kendini yere attı ve "Sanırım cephaneliğin sürekli talan edilmesi Kheiron'u çok sinirlendirdi. İçeriye bile nöbetçi koymuş!" dedi.
İki üç saniye oturmuştuk ki gözüm geldiğimiz yoldan gelen drakonlara takıldı. Anlaşılan kurtulamamıştık. "Pers, sakin ol ve arkana bak." dedim. Kafasını çevirince gördüğü manzaraya antik Yunanca bir küfür savurdu. "Hâla mı peşimizdeler!" dedi ve ayağa kalktı. Ben de kalktım. "Eee suç ortağım, ne yapıyoruz?" dedim.

Kaçmaya devam edemezdik, bu Drakolar normallerinden daha hızlıydılar. Hem kaçarsak bizi Kheiron'a bildirebilirlerdi. En iyi yöntem savaşmaktı. Hem 3 tane Drako 2 melez karşısında dayanamazdı. Arkadan gelen Drakoları görünce ayağa kalktım. Alexi bana endişeli bir ifade ile sordu "Ne yapıyoruz şimdi?" Sorduğu soruyu kısa bir süre duymazlıktan geldim, çeşitli taktikler düşünüyordum. Daha önce Alexi ile hiç bir canavara karşı dövüşmemiştim. Onun nasıl kılıç kullandığını, teknikleri, taktiklerini bilmiyordum. Hırslı bir ses tonu ile Alexi'yi cevapladım "Tabiki de savaşıyoruz!" Alexi itiraz edecek gibi oldu fakat sonradan o da savaşmanın en mantıklısı olduğuna karar verdi. "Drakolar gelinceye kadar pes etmiş gibi yapacağız onlar yanımıza gelip savunmalarını düşürdükleri anda saldıracağız" Plan hazırdı, umarım uygulayabilirdik. Sabırlı bir şekilde Drakoları beklemeye başladık.

Sakince drakonların gelmesini bekledik. Pes ettiğimizi düşünüyorlardı. Bu nedenle yanımıza geldiklerinde gayet rahatlardı. İçimden 'Siz öyle sanın.' dedim. Pers "Şimdi!" dediğinde saldırdık ve tek tek toza dönüşmeye başladılar.
Hepsini toza dönüştürdüğümüzde derin bir nefes aldık. Sonunda kurtulmuştuk ve kimsenin başı yanmamıştı. Pers birden şaşkınca bana bakmaya başladı. Tam neden öyle baktığını soracakken arkamdan "Başınız çok büyük belada gençler." diye sinirli bir ses geldi.

Kahretsin ! Kheiron herşeyi görmüştü. Şu anda ayvayı yemiştik. En iyi ihtimal ile albızlar alasıca Mutfakta bulaşık yıkıma görevi yapacaktık. Bu çok kötü olmuştu. Acaba Kheiron bunu nereden duymuştu?
"Nasıl ya, bizim mi başımız dertte? Üzerimize saldıran Drakolar onlardı!" Kheiron bu cevabıma sinirlenmiş gibiydi. Ne yapayım başka bir kaçış yolu aklıma gelmemişti.
"Size ne caze versem acaba, hımm düşüneyim biraz. Siz çok büyük bir cezayı hak ediyorsunuz!" İŞte şimdi iyice batmıştık, Kheiron büyük bir cezadan bahsediyordu. Umarım sadece Mutfakta bulaşık yıkama görevi verirdi. Yoksa işimiz çok zordu...

Kheiron bize çok büyük bir ceza düşünüyordu. Ah, neden kulübemde uyumamıştım ki! Şimdi ne güzel rüyalar görüyor olacaktım, burada ceza almayacaktım.
"İkiniz gidip bulaşıkları yıkayacaksınız." dedi. Ne! Bulaşık mı!? Yaşasın! Sadece bulaşık yıkayacaktık! "Hemen cezanızın başına!" dedi Kheiron ve "Ayrıca aldıklarınız sizde kalabilir." diye devam etti. Kheiron'a sarılmamak için kendimi zor tutuyordum. Kheiron'a eşyaları almadığı için teşekkür edip, şoka girmiş haldeki Pers'ü sürükleyerek mutfağın yolunu tuttum.

Devamı Mutfakta!