Günlüğüm ve renkli kalemlerimi aldıktan sonra sessiz verandamıza gitmek için koridorda yürüyordum ki Harry çığlık çığlığa yanımdan geçti ve çalışma odasına koştu. Ne olduğunu merak edip bende gittim kapının eşiğinde durup yaslandım.
''Anne anne çok büyüktü kocaman bir şey etrafta uçuyor ve bana bir şeyler fırlatıyordu. Sonra sonra..''
''Uydurma Harry.. '' dedim annem bana baktı sustum.
''Tatlım onlar sadece böcek'' O sırada müthiş bir kahve kokusu sardı etrafımı. Yanımdan iki fincanla Nicholas geçti.Bana göz kırpıp bir kahve' yi anneme veridi ve masanın ucuna oturdu.
''Bak Harry anne haklı onlar yalnızca böcek korkma''
''Hayır onlar kocaman böcekler...'' Annem ve Nicholas'ı Harry' nin uydurmaları ile baş başa bırakıp verandaya çıktım. Koltuğa oturup yıldızlara baktım. Mükemmel yıldızlara o parlaklıkları şehirde belirgin değildi. İyiki şehir dışında yaşıyoruz.Sonra düşündüm. Daha 5 yaşındayken annem bana kırmızı başlıklı kız yerine mitlerin efsanelerinde bahsederdi. Annem arkeologtu. Ben 7 yaşında iken Nicolas ile evlendi 1 yıl sonra Harry doğmuştu. O zamandan beri mutlu bir aileydik. Annemin bana verdiği yüzükle oynadım bunu ona babam vermiş babam ben 2 aylıkken gitmiş. Onla bir kazıda tanışmış.
Koltuktan kalktım. Bahçeye indim. Çıplak ayaklarımla yaş toprağı ezdim. Çimlere oturmuştum ki karşıdan koştura koştura gelen bir çocuk gördüm bu Jack'ti.(Benim garip yürüyüşlü, obur arkadaşım)
''Koşabildiğini bilmiyordum'' dedim cevap vermeden kolumdan kaldırıp eve doğru çekti.
''Bayan Emily'' diye bağırdı. Annem koşarak geldi. Ve
''Oh yo olamaz''
''Evet Bayan Emily zaman geldi zaten yeterince gecikti.'' Kolumu tutan Jack’ ten kurtulmak için kolumu salladım kolumu bıraktı.
''Ne oluyor? Ne olamaz? Neyin zamanı?'' bu safer annem kolumdan tuttu. Ve beni yukarı odama götürdü.
''Yüzüğün yanında mı?''
''Evet ama neden?'' yatağın altından bir sırt çantası çıkardı ve bana uzattı.
''Zaman yok Hermia '' dedi ve aşağı indik. Ayakkabılarımı giydim. Jack bizi bekliyordu. Annemin gözleri dolmuştu. Bana sıkıca sarıldı. Jack kolumdan tutup beni çekti ve koşmaya başladık. Evimizin karşısındaki küçük koruluya girdik. Sonra bazı sesler geldi. Jack beni taşın arkasına attı ve sesiz olmamı söyledi. Yanıma oturup pantolonunu çıkarmaya başladı.
''Hey, dostum ne yapıyorsun?''
''Ben bir satirim Mia, işimi yapıyorum.''
''Deli misin sen? Satirin ne olduğunu biliyorum, satirlerin bacakları... Wow bir bir dakika senin bacakları tüylü''
''Bak Hermia hani annenin sana anlattığı hikayeler vardı ya hani efsaneler hepsi gerçek şimdilik sana bu kadar yeter'' İstem dışı sırıtıyordum ve hava soğuktu. Algılarım uyuşmuştu.
''Bir dakika yanlış mı duydum yani sen Zeus falan gerçek mi diyorsun? '' dedim gülerek ilerde bir yerde şimşek çaktı.
''Evet Mia biliyorum anlaması güç ama peşimizde bazı canavarlar var bizi yemek istiyorlar sessiz olursan kurtulabiliriz canım'' bunu çok sakin söylemişti ve bu benim sinirimi bozuyordu.
''Peki benimle olan alakası ne?'' Jack düşündü söylemek istemiyor gibiydi ama sonra ona daha dik bakınca
''Baban gibi bakıyorsun, onun gibi tüyler ürpertici'' Bir an heyecanlandım babamı tanıyordu ben babamı hiç görmemiştim oysa ki
''Babamı tanıyor musun?'' dedim heyecanla
''Evet bir kere konseyde gördüm. Olimpos konseyinde, baban Mia baban Tanrı Ares'' Kafama dank diye düştü bu isim 'ARES' kafamdan aşağı buzlu su dökülmüş gibi oldum sonra kendime geldim.
''Ve sen '' diye devam etti ''sen melezsin yarı tanrı yarı insan''
''Herakles gibi, Perseus gibi '' dedim kedi kendime sonra yüzüğümü tuttum. Sanki bir alev parçası olmuştu.
''Ve o yüzük bir savaş aleti, ne düşünürsen o olur kılıç, ok-yay, mızrak vs. Canavarlarla dövüşmene yarar, seni korur.'' Gözümden anlamsız bir gözyaşı süzüldü. Babam demek ki ölmemişti. Yaşıyordu.
Sesler çoğaldı.
''Kardeşim mükemmel kokuyorlar melezlerin tadı da bir başka oluyor canım''
''Evet kardeşim yanında tatlı olarak da satir hiçte fena olmuyor ama acaba nerdeler ki?'' dediler o sırada Jack
''Meee'' dedi ve elini ağzıyla kapattı.Bize baktılar ve sırıttılar.
''KOŞ MİA KOŞ '' ne yapacağımı bilmiyordum ama Jack ‘in dediği gibi koşmaya başladık ama Jack'in ayağı takıldı ve düştü. Sonra arkamı döndüm ve o iğrenç şeyleri gördüm. Dişleri uzun, çekici ama bir o kadar itici iki kadın, bacakları ve kolları garipti, tenleri tebeşir gibi beyazdı.Jack yarı baygındı ve yatıyordu.
"Yüzük Mia, yüzüğü kullan!" dedi Jack.
‘’Yüzük ne istersem o olacaktı ha, o zaman’’ dedim. ‘’OK ve yay ol ’’ yüzüğümdeki taş parçalandı ve duman oldu sonra katılaştı ve elimde bir yay, sırtımda da ok çantası belirdi. Zaman kaybetmeden elimi arkaya attım ve bir ok seçtim. Ucu bronzdu, keskin ve sivriydi. Oku yaya yerleştirdim. İçimde bir şeyler kaynamaya başladı.Bana güç veren ama sabırsızlaştıran bir şey. Sarı saçlı olanı hedef alıp fırlattım. Ok havayı yaran bir sesle Sarı saçlı empusayı boynundan vurdu. Empusa patlayarak bir toz bulutu oldu. Kendimden emin bir biçimde ikinci oku almak için elimi arkaya uzattım. Oku yaya yerleştirdim ama kızıl saçlı empusa çok yaklaşmıştı ok mesafesinin baya yakınındaydı. Elimdeki yayı tutarak
‘’Kılıç’’ dedim fışıltı ile elimdeki yay ve sırtımdaki çanta yok oldu ve yeri elimde bir kılıç vardı o içimdeki kaynayan şey buharlaşma derecesine gelmişti. Empusa
‘’Ah güzel kız bırak o kılıcı da bana sarıl’’ sesi yumuşaktı içimi rahatlattı kılıcı tutan ellerim gevşedi. Boğuk ve yorgun bir sesle
‘’Meee, Mia kendine gel’’ dedi Jack . O anda buzluğa girmiş gibi oldum ve kendime geldim. Kılıcımı empusanın boynuna doğru savurdum ve ‘’Puf’’ yok oldu az önceki gibi bir toz bulutu oldu. İçimde bir şey kaynamıyordu artık ama her yanım ağrıyordu. Annemin bana neden Eskirim ve Okçuluk derslerine gitmemde bu kadar ısrar ettiğini şimdi anlıyordum. Jack‘in yanına koştum.
‘’Sen iyi misin dostum?’’ dedim yavaş yavaş doğruldu. Çantamdan su çıkardım. Ona içirdim. Kendine gelince
‘’Hadi, hadi gidelim.’’ Dedi ama sonra ben bayıldım.
Gözlerimi açtığımda bir revirdeydim. Hava karanlıktı.Yanımda Jack sandalyede horul horul uyuyordu. Ayağa kalktım ve pencereden baktım. Sanki M.Ö. ‘ki Yunanistan’daydım.
Konu: Hermia Cocteau (2. rp) 
C.tesi Eyl. 04, 2010 8:11 am
