Yaramazlık Kanımızda Var (71/1)

Okçuluk alanındaki fiyaskomdan sonra kendimi geliştireceğime dair söz vermiştim ve bu işi fazla uzatmanın bir anlamı yoktu. Çünkü erkek arkadaşım Apollon çocuğuydu ve harika bir okçuydu. Sabah kalktım ve hemen hazırlandım tabii Afrodit kızlarından gördüğüm gibi biraz makyajda yaptım. Artık hazırdım ve koşar adımlarla Apollon kulübesine geldim, kapı açıldığında beni Yon gülümseyen yüzüyle karşıladı. Aslında şaşırmıştım ben Teo'yu bekliyordum ama halimden gayet memnundum. Yine gülümseyen bir yüzle karşılık verdim. '' Teo burda değil mi? '' diye biraz utangaçlıkla sordum. '' Burda birazdan gelir '' dedi Yon ve bana oturmam için koltuğu gösterdi. Tam oturacakken Teo geldi. Hemen yanına gittim ve '' Merhaba '' dedim kocaman bir gülümsemeyle.

Önümdeki içecekten bir yudum aldıktan sonra '' İyim, sen ? '' dedim. Uzun zamandır görüşemiyorduk. Aynı ortam bulunup görüşememek çok kötü bir durumdu. ''Bende iyim'' dedi ve biraz duraksadı. Sonra aynı anda '' Uzun zamandır görüşemiyorduk neler yaptın? '' diye sorduk ve bu bizim kısa süreliğine kocaman kahkalar atmamıza neden oldu. Teo derin bir nefes aldı ve yaptığı her şeyden teker teker ayrıntılarıyla bahsetti. Bu benim hoşuma gitmişti çünkü insanların birbirleriyle bir şeyler paylaşabilmesi çok güzeldi özelliklede ilişkilerde. Sıra bana gelmişti ve bende ayrıntılarıyla her şeyden bahsettim. Ok konusunu açmadım çünkü ilk önce müsait mi diye sormam gerekti benim için işlerinden vazgeçmesi onu sıkıntıya sokabilirdi. Konuyu açacakken Teo kapıya yöneldi ve kapıyı açtı tam o sırada Yon önümüze düştü. İkisinin durumu o kadar komikti ki kendimi tutamadım ve kahkalara boğuldum.

Amy ile uzun bir süre boyunca dertleştik ve içime bir kuşku düştü. Bunu doğrulamak için de gidip kapıyı açtım ve karşımda Yon'u gördüm, dahası yerde. Amy o düşünce gülmeye başladı, bense eğlenerek onun ayağa kalkmasını engelledim ve "Buraya geliş amacın nedir kardeşim?" diye sordum. O da "Aslında içeri girecektim. Ama belki meşgulsünüzdür diye önce bir ortalığı dinleyeyim demiştim. Bu kadar çabuk anlayacağını da düşünmemiştim doğrusu." dedi. Ben de ayağımı çektim ve elinden tutup onun ayağa kalkmasına yardım ettim. "Pekala, affediyorum seni. Geç içeri, sadece konuşuyoruz zaten." dedim. Yon bana dalga geçmek ister gibi baktı ama sonra vazgeçti. "Ben odama gideceğim zaten. Siz gençler konuşmanıza kaldığınız yerden devam edebilirsiniz." dedi ve bana göz kırparak odasına doğru yürümeye başladı. Ben de gözlerimi devirdim ve onun gidişini izledim. Ben de ona karışmak istedim ama daha sonra Amy'ye bakınca vazgeçtim. Bir şey söylemek istiyor gibi duruyordu. Tekrar geçip yanına oturdum.

Konuşma sırası bendeydi ve tüm ciddiyetimi topladıktan sonra konuyu açmaya başladım. Ben böyle ciddiyetleştikçe Teo'nun yüzü de değişti. Yanıma oturdu ve ağzımdan çıkacak sözlere dikkat kesildi. Derin bir nefes aldım ve '' Teo ben geçen günlerde okçuluk alanına gittim ve oklarımın çoğu berbattı gerçi kardeşlerinden biri yardım etti ama yinede kendimi bu işte geliştirmek istiyorum eğer erkek arkadaşım bir Apollon çocuğuysa benimde ona layık biri olmam gerek o yüzdende yardımını istemeye geldim '' dedim ve nefesimi verdim. Sonra Teo'ya baktım, rahatlamıştı sanırım daha ciddi bir konu bekliyordu ama şu anki en ciddi konum buydu. Gülümseyerek cevap verdi '' Ben daha farklı bir şey bekliyordum ama bu da gerçekten çok ciddi bir konuymuş-bu kısma söylerken benimle dalga geçiyordu-tamam yardım edebilirim sana '' Bu cevabı zaten bekliyordum ama yinede sevinmiş gibi yaptım aslında biraz tedirgindim Teo benim öğretmenim olacaktı ve beceriksizliğime tanıklık edecekti.

İçim rahatlamıştı doğrusu. Üstelik de beni mutlu etmişti. Çünkü bildiğim bir konuyu ona öğretmek eğlenceli olacak gibi duruyordu. Amy ile dalga geçmek zaten her zaman yaptığım bir şeydi, o yüzden sabırsızlanıyordum. Ama Amy hala isteksiz duruyordu. "Hadi ama neşelen biraz. Ne olmasını bekliyorsun ki?" dedim. Bana garip bir şekilde baktıktan sonra "Senin önünde rezil olmak istemiyorum Teo. Durumum bu derece kötü yani." dedi. Ben de "Ah yapma. Ben seninle her zaman eğleniyorum, rezil olsan bile. Hem sen demin beni en garip hallerimden birinde gördün, şimdi sıra bende." dedim. Bu onu gülümsetmişti. Henüz yeni başlıyorduk, antrenmana başladıktan sonra bu gülümsemenin kahkahaya dönüşmesini umuyordum.

"Pekala, anlaştık galiba. Ama bir sorun var. Antrenmanları nerede yapalım? Okçuluk sahası?" diye sordum. "Eğer oraya gidebilecek kadar cesur olsaydım olabilirdi." dedi. "Orman'a ne dersin? Ya da hayır, orada avlananlar vardır. En iyisi Thalia'nın ağacının oraya gidelim. Hem kimse yoktur, hem de şanslıysak bir iki canavarla karşılaşırız." dedim. Bu önerim hoşuna gitmişti. "Peki olur. Hadi kalk hemen başlayalım. Bugün bu işi bitirmek istiyorum." dedi. Sonra birlikte kapıya doğru yürüdük ve kulübeden çıktık.


Buradaki Rp bitmiştir.