Ares bizi durdurursa-2

Hektor bir anda yanımızda belirmiş, Ares'e bağırmış ve bize katılmak istediğini söylemişti. Böyle bir şeyi hiç beklemiyordum. Ares'in bizi bir anda şişlemesini bile beklerdim ama Hektor'un gelip Ares'e kızacağını hiç düşünmezdim. Canına susamış olmalıydı. Hektor o kadar umut dolu bir şekilde bize katılacağını söylemişti ki onu kıramamıştım. "Peki tamam, sen de gel" demiştim. Doğal olarak Hektor'da havalara uçmuştu. Mecazi olarak söylemiyorum cidden havalara uçmuştu! Hektor yere inince ona döndüm ve "Seni arkadaşlarımla tanıştırayım. Bu Alexis, Hypnos çocuğu. Bu da Lena, Artemis avcısı." Hektor, kızlar ile tanıştıktan sonra konuşmaya devam ettik. "Ee, nasıl gideceğiz Othyrs Dağına ?"
"Bilmem, sen bizi ışınlarsın diye düşünmüştüm"
"Maalesef Pers, daha ışınlanmada o kadar iyi değilim. 3 kişi neyse fakat 4 dört kişi beni aşar. Eğer molekülleriniz birbirine karışma riskini kabul ediyorsanız deneyebiliriz ama" Hepimiz Hektor'a korku dolu bi ifadeyle baktık.
"O zamana Pegasuslar ile gideceğiz" dedi Lena.
"Pegasuslar ile çok uzun sürmez mi ?"
"Alexi haklı, pegasuslar ile çok uzun sürer"
"Ben büyü ile destekte bulunursam sürmez, pegasusuların 20 kat daha hızlı gitmesini sağlayabilirim" dedi Hektor, artist bir şekilde.
"İşte o zaman süper olur" diye atıldı Alexi. Kararı vermiştik, Hektor büyüsü ile hızlı bir şekilde Pegasusular ile gidecektik. Islık çalmamız ile Pegasuslarımız yanımıza geldi. Artık yola çıkmaya hazırdık.

Normalden 20 kat hızlı pegasuslarla tam gaz Othyrs Dağı'na gidiyorduk. Aşağı bakmamaya çalışarak Rüya'ya tutunuyordum. Görüntüler hızdan dolayı bulanıktı ve bu midemi bulandırıyordu. Neden kulübemde uyumaya devam etmemiştim ki?
Ben kendi kendime kızarken alçalmaya başladık. Anlaşılan Othyrs Dağı'na gelmiştik. Pegasuslarımız yere indiğinde hemen Rüya'nın sırtından indim. Tekrar yere basmak kadar güzel bir duygu yoktu. Pers gülerek "Korktun mu Alexi?" dedi. Dürüstçe "Evet korktum. Lütfen dönüşte normal hızda gidelim." dedim. Lena da bana katılarak "Bence de normal hız en iyisi." dedi.
"Eee? Ne tarafta bu meyveler?" dedim etrafa bakarak. Görünürlerde meyve ağacına benzer ağaçlar yoktu.

Yere indiğimizde midem ağzıma gelmişti.Silver da pek iyi görünmüyordu!
Lexi meyvelerin yerini o kadar rahat sormuştu ki!Kim bilir meveleri ne tür canavarlar koruyordu?
3 melez güven dolu bakışlarla Hector'a bakıyordu.Hector bunu fark etti ve ''hiç bana sevimli sevimli bakmayın melezler!Ben küçük bir tanrıyımCanavarlarla savaşmak sizin işiniz..'' Biz de umutlu kafamızı çevirdik.Pers çok gaza gelmiş olacak ki öne geçip ''pekala,beni takip edin.'' dedi.
Dağ soğuktu ve garip çığlık sesleri duyuyordum.Kim bilir neler yaşayacaktık!

[RP OUT: Hektor, hector değil. Ayrıca kendisi gayet cana yakın ve iyi bir tanrı. Melezlere de yardım etmeye bayılır, her ne kadar psişik güçler tanrısı olup barışçıl olsa da hiç bir türlü savaştan çekinmez. Hatta yeri geldiğinde vahşileşebilir bile]

Çok gaza gelmiştim ve gruba beni takip etmesini söylemiştim. Artık bu cesaret nereden geldiyse bir şekilde gelmişti. Birlikte ilerideki soğuk ve sisli dağa doğru ilelemeye başladık. Yanımda Alexi ile Lena olmasa çok tırsabilirdim fakat onlara tırtığımı belli etmemem gerekiyordu. Birlikte dağa doğru yürürken çeşitli canavar sesleri duyduk. Bu sesler çok korkunçtu, burada çok kötü canavarlar olduğu belliydi. Korku dolu bir şekilde dağda Ares'in istediği meyveleri aramaya başladık. Artık burada nasıl bir meyve yetişirse !

Belli bir süre ilerledikten sonra bir ağaç gördüm. Ağaçta çok güzel meyveler vardı. Bir anda koşarak ağaca doğru ilerledim bu sırada arkamda panik dolu çığlıklar geliyordu. Onları umursamadan ağaca ileledim, tam ağaca varacaktım ki bir şey beni geri çekti. Bu Hektor du, şaşkınlığımı üzerimden attığımda orada bir ağaç değil, aksine bir uçurum olduğunu gördüm. Burası çok tehlikeliydi.

Buranın çok tehlikeli olduğunu anlamak için Tanrı olmaya gerek yoktu. Burası çok iyi yanıtma ve kandırmak numaralarına sahip bir sis ile korunuyordu. Yolu daha fazla uzatırsak bu bizim ölme ihtimalimizi arttırırdı. Hemen Meyveleri bulmalıydık.

Büyük bir dikkat ve korku ile yolda yürürken bir ses duydum. Muhtemelen bu sesi diğerleri duymamıştı. Ses çok uzaktan geliyordu ama gittikçe yaklaşıyor gibiydi. Bir kaç dakikaya burada olurdu. Panikle çocuklara seslendim
"Bir canavar bize doğru geliyor, bir dakika içerinde burada olur" sözümü bitirdikten sonra tam önümüze kocaman bir Kiklop çıktı. Bu kiklop çok büyüktü, daha önce gördüklerime benzemiyordu. Boyu tam olarak 4 metreydi. Elinde kocaman metal bir çekiç vardı. Vücudunda ise çok dayanıklı bir zırh. İşte bu Kiklop ile savaşmak zor olacaktı.

Korkudan çığlık bile atamıyordum. Karşımızda 4 metre boyunda, neredeyse her yeri zırhla kaplı ve elinde kocaman bir çekiç olan ve büyük ihtimalle bizi parça parça edecek bir kiklop vardı. Hemen "Αφύπνησης!" dedim ve elimde yayım belirdi. "Ne yapıyoruz?" diye sordu Lena. O da ok ve yayını hazırlamıştı.
Hektor "Alexis ve ben dikkatini dağıtırken siz saldırın." dedi. Lena ve Pers çaktırmadan kikloba ilerlerken ben kiklobun suratına bir ok fırlattım ve "Hey, çirkin şey! Hem çirkin hem korkak olmak çok kötü olmalı." dedim. Kiklop yemi yuttu ve saldırdı.

Kiklop büyük bir hızla saldırıya geçti. Bu boydaki birinden beklenmeyeceği kadar hızlı koşuyordu. Ayaklarını yere her vuruşunda yer sallanıyordu. Koştuğunuz yer sallanırken ilerlemek zordu fakat Lena ile dikkatlice ve sessizce Kikloba doğru koşuyorduk. Kiklobun bizi görmemesi gerekiyordu. Biz kikloba doğru yaklaşırken Alexi de orada Kikloba oklar atıyordu.

Kiklobun altına gelince Lenaya işaret yaptım ve saldırıya geçtik. O 5 tane oku aynı anda canavarın diz kapağına atmıştı. Alexi ile uğraşan canavar bu saldırıyı hiç beklemiyor olmalıydı. Öfke ile arkasını dönen canavara babamdan yardım alarak kocaman bir alev topu attım. Canavar alev topunu havada kaptığı gibi bize geri attı. Hemen etrafımızda bir çember oluştudum. Bu çember bizi korumuştu fakat işimiz çok zordu. Bu canavar ateşten etkilenmiyordu!

Pers bana sormadan saldırmıştı ve Kiklobun sadece dikkatini çekebilmişti, onu yere serememişti. "Kikloplar ateş işçileridir, onlar ateşten etkilenmezler ! Bu kiklobu yenmek istiyorsan kılıç ve kalkanını çıkar"diye seslendim Pers'e. Pers dediklerimi duyduğu anda kılıcını kalkanını çıkardı. Canavar bizimkilerin çok yakınındaydı. Dikkatini buraya çekmemiz gerekiyordu. Alexi'ye döndüm ve "Şu canavarın boynuna birkaç ok atar mısın ?" diye sordum. Alexi hemen canavara 3 adet ok fırlattı. Okların hepsi de canavarın boğazına gelmişti. Alexi ok atarken ben de çeşitli mantralar söyleyerek el işaretleri yapıyordum. Canavar sinirle bize döndüğü anda yüzünde kocaman bir enerji topu patladı. Bu o canavara çok büyük bir hasar vermişti. Kiklop büyük bir gürültü ile yere devrildi. Hepimiz çok sevinmiştik fakat sevinmek için biraz erkendi sanırım. Kiklop tekrar ayağa kalkmaya çalışıyordu çünkü.

Kiklop hâla ayağa kalkmaya çalışıyordu. Lena ve ben oklarımızla, Pers kılıcıyla, Hektor da gücüyle kikloba saldırdık. Kiklop Pers'i üzerinde görünce ona saldırdı. Pers kendini korumaya çalışıyordu ama kiklop rahat bırakmıyordu. Tam bu sırada Lena'ya seslendim. "Gözü! Gözüne saldıralım!" Oklarımızı gözüne göndermeye başladık. Peş peşe bir sürü ok gözüne girince kiklop acıyla böğürdü. Şimdi gözünün derdine düştüğü için Pers'ü rahat bırakmıştı. Tam yayıma yeni bir ok yerleştirirken elimdeki ok alev aldı. Oka bakakalmıştım ki Pers aşağıdan seslendi, "Hadi, gözünü yakın!"
Aldığımız her ok alevleniyordu ve bu kiklobun canını daha çok yakıyordu. Pers hem oklarımızı alevlendiriyor, hem de kiklobun zayıf bir noktasını arıyordu. Hektor ise anlamadığım bir şeyler yapıyordu.
Kiklobun kör olduğuna emin olunca başka yerlerini nişan almaya başladık. Biz daha beş atış yapamadan Pers kılıcını sapladı ve kiklop haykırarak toza dönüştü.

Dev'i toza çevirmiştim. Mutlulukla bizimkilere döndüm. Kısa süren bir şevinç çılgınlığı yaşadıktan sonra Hektor konuşmaya başladı. "Tamam, o kocaman Kiklobu yenmiş olabiliriz fakat hala görevimizi tamamlamış değiliz. Gidip şu Meyveleri bulmalıyız" Hektor haklıydı, meyveleri aramaya başlamalıydık. Daha doğrusu devam etmeliydik. Meyveleri bulmak için hızlı adımlarla yürümeye başladık.

Belli bir süre yürürdükten sonra Hektor bize seslendi "Çocuklar meyve ağacı ilerde" Hemen kafamı kaldırdım ve ağacı aramaya başladım. Görünürde hiç ağaç falan yoktu. Hektor, ağacı kendi özel yetenekleri ile bulmuş olmalıydı.

Pers kiklobu toza çevirdikten sonra,dördümüz ağacı aramaya başlamıştık.İyice umudumuzu kaybetmek üzereyken Hektor seslendi:
-Çocuklar,ağacı buldum!
Üçümüz hızla onun yanına gittik.Ben ağaca çıktım ve 5-6 tane meyve aldım,zaten o kadar vardı!
Meyveleride aldıktan sonra pegasuslarımıza bindik.Saat geç olduğu için yine hızlı yolculuk yapmak zorunda kaldık ve benim yine midem bulandı.
Empire States'in çatısında pegasuslarımızdan indik.Ares bizi orada bekliyordu.Hektor ve Pers önden onun yanına gittiler.Lexi de onlara katıldı.Ben de arkadan meyveleri taşıyordum.Ares bize minnetle baktı ve ''Çok saolun,size nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum ama,belki yıl dönümü partisine katılabilirsiniz.'' dedi.
Yıl dönümü ziyafetlerine bayıldığımı söyleyemem ama hiç fena teklif değildi.Üçümüzde teklifi kabul ettik.Hektor zaten davetliydi.
Sıran bir gün yaşamak için çıkmış,macera dolu bir serüven yaşamıştık.Güneş batmak üzereydi.Bu yorucu günün ardından pegasuslarımıza binip kampa geri döndük.



(Rp bitmiştir.)