Yeraltında Gezinti - 5

Zar zor yürüyordum. Nereye gittiğimizi şimdilik bilmiyordum ama acı çeken ölüler gördüğümüzde bir tahmin yürütebildim. Calvin’e "Ceza tarlarında mıyız?" diye sordum. Calvin ölülere bir süre daha baktıktan sonra bana döndü ve "Galiba." dedi. Buraya geleceğimizi hiç düşünmemiştim ve hiç de memnun olmamıştım. Burada bir sürü iğrenç bir şekilde ceza çeken ölüler vardı. Kimi bir kuyudan sürekli su çıkarıp geri boşaltıyor, kimi bir taşı yukarı çıkartıp geri indiriyor…

Bunlar ne biçim cezalardı. Calvin’e bu sefer "Ne yapacağız?" diye sordum. Biliyorum çok soru soruyordum ama ne yapayım. Bu sorular çok önemliydi ve ben cevaplarını bilmiyordum. Gerçi sorduğum soruların cevaplarını Calvin de bilmiyordu ama neyse. Calvin’in sorduğum soruya cevap vermesini beklerken etrafıma bakındım. Ne çok ceza çeken ölü vardı. Tabii dünya o kadar kötü ki, bu normaldi. En azından bana göre.

Ceza tarlalarına geldik. Burası gitmek istediğim en son yerdi. İçimden ölünce buraya mı geleceğim acaba diye sordum ama sonra buraya gelmeyeceğimi düşündüm. Ben bu kadar kötü birisi değildim. Tamam, sürekli birilerine sataşıyordum ama olsun bu kadar kötü değilim. Elisyum'a gider miyim bilmiyorum ama buraya gitmeyeceğim kesindi. El’in sorusuna kendime geldim. Ne yapacağımızı soruyordu. Ah, bu sorunun cevabını bir bilsem. Bir ceza çeken ölü dikkatimi çekti. Önce yeri kazıp büyük bir çukur açıyor sonra bu çukuru tekrar dolduruyordu. Çok zor bir işti ama adamın bu cezayı hak ettiği gözlerinden belliydi. Resmen ben kötüyüm diyordu. El’e döndüm ve "Birilerine mi sorsak?" dedim. Elena bana yapma der gibi baktı. Haklıydı, etrafımızda kötülerden başka kimse yoktu ama başka da çaremiz yoktu. Her şansımızı denediğimizde ummadığımız yerlere çıkıyorduk.