Yeraltında Gezinti - 3

Elena'yla beraber Asphodel Tarlaları'ndaydık. Burada da bir sürü ölü vardı. Bu beni çok şaşırtıyordu. Kesinlikle burada beş milyar ölü vardı. Yoksa bu kadar kalabalık olması imkansızdı. Asphodel tarlaları düz, kocaman bir yerdi. Ancak iğne atsan yere düşmezdi. Elena'yla yürümeye başladık. Nereye gittiğimizi hiç bilmiyordum. Sadece gidiyorduk işte. Çok şükür ki ölüler bize yol veriyordu. Benim için hiçbir sorun yoktu da El ölülerden rahatsız oluyordu. Bunun için onu elimden geldiğince ölülerden uzak tutmaya çalışıyordum. Bayağı bir süre daha yürümüştük ki uzakta iki tane karartı gördüm. Bu karartılar havadaydı ve sanki hareket ediyorlardı. Başta gölge falan gördüğümü sandım ama sonra bunların uçarak bize doğru geldiklerini fark ettim. Karartılar belli olmaya başlıyordu. Çok geçmeden bunların ne olduğunu anladım. Başımız dertteydi. Bize doğru gelen furialardı. El'e baktım. O da furiaları fark etmişti.

Furialar hızla bize doğru geliyordu. Calvin'e baktım. "Kaç!" diye bağırdım ve koşmaya başladım. Nereye gittiğimi hiç bilmiyordum. Calvin onlarla savaşmak istiyor gibiydi ama ben kaçtığım için mecbur o da benimle geldi. Beraber koşuyorduk ve furialar hemen arkamızdaydı. Gittikçe ara kapanıyordu çünkü onlar bizden daha hızlıydı. Yorulmaya başladım ama duramazdık. Ne yapabilirim diye düşündüm. Sonra Calvin'e işaret verdim ve başka yönlere ayrıldık. Fazla uzağa gitmeyecektik. Sadece furuiların dikkatini dağıtıp onları oyalayacaktık. Ben dümdüz gidiyordum. Calvin'nin ise ne yaptığını bilmiyordum Furiaların teki benim arkamdaydı ama aklı biraz karıştığı için aramız açılmıştı. Yani az da olsa rahattım. Sadece bütün gücümle ölesiye koşuyordum.

El'in yanından ayrıldım. Furialar ise önce nereye gideceklerini karar veremediler sonra onlarda ikiye ayrıldılar. Biri benim peşimdeydi, diğeri El'in peşindeydi. Hızla kaçıyordum. Aynı zaman da aklımdan plan kuruyordum. Konsantre olup büyük bir ateş topu yaratmaya başladım. Sonra bu ateş topunu arkama dönerek furiaya fırlattım. Furia hemen yana çekildi ve ateş topu yanınndan geçti. Furiayla aramızdaki mesafe çok azaldı. Bunun için düzgünce saldırıya geçmeye hazırlandım. Kılıcımı hazırladım ama önce ateş toplarıyla şansımı denemek istiyordum. Büyük bir ateş topu daha yarattım ve furiaya attım. Furia yine kurtulmayı başardı ama ben ardı ardına ateş topları fırlatmaya başladım. Furia toplardan kaçıyor, bana yaklaşamıyordu. Bende rahatça saldırı yapabiliyordum ama yorulmaya başladım. Güç kullanmak beni yoruyordu. Bu furiayı çabuk öldürmeliydim. Furia yavaş yavaş tütmeye başladı ve garip garip sesler çıkarıyordu Anlaşılan yanmaya başlamıştı. Biraz daha uğraştıktan sonra furia yanmaya başladı ve uçarak buradan uzaklaştı. Ölmemişti ama bizimle uğraşmayacağı kesindi. Şimdi El'i bulmalıydım.

Hala ben koşuyor, furia beni kovalıyordu. Böyle ne kadar devam edecek bilmiyordum ama aramızdaki mesafe çok azalmıştı. Resmen hemen arkamdaydı ve ben yorulduğum için gittikçe yavaşlıyordum. Uzun bir süre daha idare ettikten sonra furia beni yakaladı ama buna hazırlıklı olduğum için kılıcımı sapladım. Furia bağırdı ve beni yere attı. Yere büyük bir hızla yapıştım. Canım çok acıyordu ama böyle durursam birazdan furiaya yem olacaktım. Onun için ayağa kalkmaya çalıştım ama bnu başaramadım. Canım kalkamayacak kadar acıyordu. Maalesef ki furia geldi ve ben iyice yere yapıştırdı. Ancak hemen arkamı dönerek furiaya bir demir parçası fırlattım. Furia geri geri çekildi. Bundan fırsat bularak kılıcımı aldım ve savaşa hazırlandım. Furia bana saldırmaya başladı. Bende ona. Kılıcımı ona saplamaya çalışıyordum ama pek başarılı olduğum söylenemezdi. Ne yapayım canım çok acıyordu. Uzun bir uğraştan sonra en sonuda kılıcımı furiaya saplamayı başardım. Bundan sonrada ardı ardına saplayarak canavarı buharlaştırmayı başardım. Furia yok olduğunda derin bir nefes aldım ve yere uzandım. Biraz dinlenmeye ihtiyacım vardı.

El'i bulmak için öylece yürüyorudm. Çünkü nerede olduğunu bilmiyordum ama fazla uzağa gitmediğini tahmin ediyordum veya öyle umuyordum. Bir sürü ölünün arasından geçerek El'i aramak çok zordu. Adımlarımı hızlıydı. Gözleri ise etrafı tarıyordu. El'i çok merak ediyordum. Umarım furiayı haklamıştır. Olumsuz düşünmek istemiyordum. Uzun bir süre böyle devam ettikten sonra çok çok ileride bir şeyin yok olduğunu gördüm. Bunun furia olabileceğini düşündüm. Sanırım El furiayı halletmişti. Buna çok memnun oldum ve o gördüğüm şeyin oraya doğru koşmaya başladım. Ne kadar çabuk El'i bulursam o kadar iyiydi. O gördüğüm şeyin oraya vardığımda El'i yere uzanmış şekilde buldum. Başta gözleri kapalı olduğu için çok korktum ama sonra El gözlerini açtı ve "Sonunda gelebildin." dedi. Onun yanına gittim ve iyi mi diye dikkatlice baktım. El bunu görünce "İyiyim merak etme. Hadi buradan gidelim." dedi. Onu onayladım ve kalkmasına yardım ettim. Sanki canı acıyor gibiydi ama bir şey söylemedi. Yavaş yavaş yürümeye başladık.


Devamı Styks Irmağı'nda!