Son birkaç gündür annem benden bir şeyler saklıyor gibiydi. Çok dikkatli olmamı tembihleyip duruyordu. ‘Neden’ diye sorduğumda ise ‘Sen sadece dikkatli ol’ diyordu.
Yine her zamanki gibi okula gidiyordum. Servise bindim ve yeni üç kişi gördüm. Okulumuza yeni başladığını, hiç arkadaşlarının olmadığını söylediler. Oysa benim zaten bir arkadaşım vardı. Sergio
her zamanki yerimizde oturmuş, koltuk değneklerini de yanındaki boşluğa atmıştı. Orada oturan üç kişiyle tanıştım. İsimlerine ‘Anna, Rebekah ve Micah’ dediler. Ve her zamanki yerime geçtim. Sergio’nun yanına. Sergio kendi kendine mırıldanıyordu. ‘Canavarlar ve dikkatli ol’ dediğini anlayabildim. ‘Herhalde oynadığı bilgisayar oyununun etkisinde kaldı.’ dedim kendi kendime.
Ancak hiç öyle olmadığını sonradan anladım. Çünkü bana bugüne kadar çok ilgilendiğim Yunan Mitolojisi ile ilgili ‘melez’ sözcüğünü kullandı. Bana ‘Sen bir melezsin. Bir Yunan tanrısı ya da tanrıçasının oğlusun.’ dedi. Aklımdan hemen ‘Acaba kimin oğluyum?’ diye düşündüm. Aklıma hemen ‘Poseidon’ geldi. En sevdiğim tanrıydı ve onun oğlu olmayı çok isterdim. Daha sonra ‘Anna, Rebekah ve Micah’ bana bakıp sinsi sinsi gülümsedi. Sergio hemen bana bir hatırlatma yaptı. Kulaklığım, bileziğim ve dövmemi kullanmam gerektiğini söyledi. Dövmem her zaman parıldayıp bana bir kılıç verirdi. Ancak bu kılıç hiçbir şeye yaramıyordu. Sergio bana ‘Şimdi çok işine yarayacak. Emin ol’ dedi. Üç arkadaş okul otobüsünün arkasına doğru geldi ve ellerine kılıçlarını çektiler. Ben de içgüdüsel olarak kulaklığıma bastım ve kafamda bir ağırlığın çöktüğünü anladım. Bu benim miğferimdi. Bileziğimi salladım ve kalkanım oluştu önümde. Kalkanımda çok güzel kabartmalar vardı. Bunlar Yunan Mitolojisinin canavarları ve kahramanlarıydı. Dövmeme dokununca parladı ve kılıcım de elimde belirdi. Bu arada otobüs boşalmıştı. Kılıcımı rastgele savurdum. Rebekah’a isabet etti ve önümde bir toz patlaması oldu. Rebekah gitmişti. Şimdi iki tane kalmıştı. Anna çok güzel kılıç sallıyordu. Darbeleri çok sertti ve kalkanımı çok zorladı. Bir ara bocaladı ve fırsattan yararlanıp kılıcımı tam kalbine sapladım. Bu sırada Micah ve Sergio da savaşıyorlardı. Sergio koltuğa düştü ve Micah onu tam öldürecekti ki arkadan Micah’a saldırdım. Darbemi çok kolay savuşturdu. Bana döndü. VE düelloya tutuştuk. Çok iyi kılıç kullanıyordu. Bir ara tam kalbime geliyordu kılıcı ancak son anda kaçtım ve kılıç küçük bir sıyrık açtı. Micah bağırdı ve otobüsten kaçtı. Nedenini anlayamamıştım. Daha sonra Sergio hemen beni kolumdan tuttu ve ‘Doğru kampa!’ dedi. Bense şaşırdım. ‘Kamp mı? Ne kampı?’ dedim. Sergio bana ‘Çok soru sorma da koş!’ dedi. Koştum ancak daha yeni otobüsten çıktık ki Micah arkadan saldırıya geçti. Kalkanım elimde olmasaydı kesinlikle ölmüş olurdum. Kalkanımla savurdum. Çok sert vurduğu için sendeledi ve kılıcımı savurdum. Kalkanıyla bunu da savuşturdu. Biraz zekâmı kullandım ve arkamı döndüm yürüdüm. Arkadan zıplayarak saldırıya geçmesini umdum ve tam da öyle oldu. Tam bana yakınken kılıcımı sapladım ve o da buharlaştı. Herhalde biraz da acemi şansım vardı. Sergio ile beraber koşmaya başladık. Çok yüksek bir yokuş çıkmamız gerekiyordu ve koşmaya başladık. Tam o sırada karşımıza kocaman bir canavar çıktı. Sergio bana bunun bir mantikor olduğunu, bundan kaçma şansımızın neredeyse olmadığını söyledi. Tam o sırada gökten bir at uçarak indi. Bunun bir pegasus olduğunu anladım. Geldi ve Sergio ile beraber sırtına atladık. Bizi kampa götürdü. Pegasus bana ‘Bundan sonra ben senin pegasusunum.’ dedi ve ‘Bana istediğin adı koyabilirsin.’ dedi. Ben de ona ‘Darios’ dedim. İsmi beğendi ve uçmadan önce ‘Bana bir ıslık yeter.’ dedi ve uçtu gitti. Ben ise kamptaydım. Burada herkes turuncu renkli bir tişört giymişti. Hemen inmemden sonra herkes başımıza toplandı. Bir adam geldi. Aslında pek de adam değildi. Arkası attı. Bana kendini Cheiron diye tanıttı ve kendisinin bir sentor olduğunu, bu kampın başkanı olduğunu söyledi. Tam o anda bir boru öttü ve herkes dağıldı. Sergio bana ‘Yemek vakti evlat’ dedi. ‘Evlat mı?’ dedim. O da ‘Evet, ben aslında 13 değil 26 yaşındayım’dedi ve yemeğe gülerek gittik.
BİR DE KUSURA BAKMAYIN. HERKESİN RP’SİNİ OKUDUM. HERKES RENKLİ YAZMIŞ ANCAK BENİM BİLGİSAYARIMDA RENKLİ YAZAMIYORUM. GERÇEKTEN ÇOK ÖZÜR DİLERİM.
Konu: DAVID KILLER RP 
Çarş. Şub. 09, 2011 5:47 am
