İlk Günün Ardından...

Bugün melez kampındaki ilk günüm. Bir ilk güne göre epey iyi geçti denilebilir. Birkaç tatsız olay dışında gayet de iyi bir gün oldu.

Sabah yeni evim olacak olan Zeus kulübesine geldim. Kapıyı yavaş yavaş açarken gerçekten heyecanlıydım. İçeri girdiğimde kulübe lideri Leonard ile karşılaştım. Kısa süren bir konuşma sonucunda Leonard bana yatabileceğim bir yatak gösterdi. Ben de yaptığım yolculuğun etkisiyle uzandığım yatakta uyuyakaldım...

Saat akşama doğru yaklaşırken uyandım. Uyandığımda ilk fark ettiğim acıkmış olduğumdu. Yemek yemek için yemek gazinosuna gittim. Orada benim gibi yemek yemeye gelmiş olan Leonard'ı gördüm. Bana yemeğimin bir parçasını Tanrılara kurban etmem gerektiğini söyledi. Ben de yemeğimin bir kısmını ateşe döktüm. Kalan kısmını da yavaş yavaş yedim. Yavaş yememin sebebi yemeği yerken bir yandan da etrafı incelememdi. Etrafta benim gibi yemek yiyen birçok melez vardı. İstemeden de olsa bu kadar melezle nasıl tanışacağım diye düşünmeden edemedim...

Yemeğimi yedikten sonra kampta kısa bir gezintiye çıktım. Sağlıklı yaşamanın ilk şartı spor yapmaktı. Ben spor yapmayı pek sevmezdim, bu yüzden de bol bol yürürdüm. Madem spor yapmıyordum, en azından yürümeliydim ki aşırı kilo almayayım. Biraz dolaştıktan sonra kulübeye dönüyordum ki arkamda duyduğum bir sesle irkildim. Arkamı döndüğümde bana göre iri olan bir kızla karşılaştım. Her zamanki gibi gülümseyerek ne istediğini sordum. O ise sinsi bir gülümsemeyle bana yaklaştı. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken o beni ensemden tuttuğu gibi tuvaletlere götürdü. Ben çırpınıyor, onun elinden kurtulmaya çalışıyordum ama ne kadar uğraşırsam uğraşayım elinden kurtulamıyordum. Güç kolları kafamı tuvaletteki klozete soktu. Bir süre öyle beklettikten sonra kafamı klozetten çıkardı. Ben tam kurtuldum derken yeniden soktu ve bir süre sonra kafamı tutmayı bıraktı. Ben de kafamı tuvaletten çıkartıp bol bol yüzümü ve ağzımı yıkadım. Kız kahkahalar atarak uzaklaşırken yüzünü kafama kazıdım. Bu yüzü unutmayacaktım.

Kulübeme hızla döndüm. Leonard kulübeye girdiğimde beni bekliyordu. Yüzümdeki siniri görünce kafamın tuvalete sokulduğunu anladı ve gülmeye başladı. Ben gülen birini görmeye dayanamazdım, ben de gülmeye başladım. Diğer kardeşlerim gelince onlarla da teker teker tanıştım. Hepsi de bana epey yakın davranıyorlardı. Anlaşılan buraya alışmakta zorlanmayacaktım...