71/2 Zorlu Anlar

Arkadaşım Ange ile kampta dolaşıyor,dedikodu yapıyorduk.Birden çığlıklar geldi ve ardından "Yardım edin!" diyen bir çığlık duyduk.Sonra da siren sesi çaldı.Kampın girişine yani Thalia'nın ağacının oraya koştuk hemen.Çoğu melez kan revan içindeydi yine de savaşıyorlardı.
Ange'e bakıp "Hadi Savaşa" dedim korkusuzca.Bileziğime "Kılıca dönüş" dedim ve Blue Blood haline geldi.Savaşın içine atılmamla yumruk yemem bir oldu diyebilirim.Sonra ters takla atıp kılıcımı kalbine soktum canavarın.Siyah bir toz gözüktü ve canavar yokoldu.Fakat canavlar her yerdeydi.Çeşit çeşit canavar kaynıyordu Melez Kampı.Bir başka canavara yöneldim.Ange yanıma geldi ve "Gerçekten çok fazlalar,bunda bir iş olmalı yani Melez Kampı sınırlarına nasıl gelmiş olabilirler ki?" dedi savaşırken."Hiç bir fikrim yok" dedim.

Gerçekten çok saçmaydı.Sınırları koruyan çok güçlü bir Altın Post varken bu canavarlar sadece bir eğitim amacı olabilirdi. "Benim de." diye mırıldandım ve önüme çıkan ilk Drakonun boğazından bıçağımı geçirdim.Canavar anında toz oldu elimi sallayarak yüzümü çevreleyen tozdan kurtulmaya çalıştım.Thalia'yı yanıma çekip canavarların arasından kenara uzaklaştım.Fazla uzaklaşmış sayılmazdık ama o kadar çok canavar vardı ki,tek başımıza onları yenemezdik.Tam ona ne yapacağımızı soracağımız sırada Thalia beni kenara çekti ve tam durduğum yere kocaman bir minotor yumruğu geldi. "Oha..." diye mırıldandım. "Az daha Ange çorbası olacaktım!" ayağa kalkıp okumu aldım.

"Saol Thalia." Tam canavarların arasına dalacaktık ki arkamızdan dehşet içinde bir çığlık yükseldi.Hemen arkamı döndüm.Daha demin bana saldıran minotor şimdi bir kızı ayaklarından tutmuş havada sallıyordu. "aman Zeus Aşkına..." diye mırıldandım.

Kız sallanıp duruyor ve yapabileceği tek şeyi yapıyordu : çığlık atmak.Elleri serbestti ama o durumda aklına gelmiyordu herhalde.Hemen oraya doğru koşmaya başladık Ann ile."Ellerini kullanmaya çalış" diye bağırdım.Ama tam o sırada canavar kızın ellerini de tuttu.Ange bana dönüp "Bu minator değil" dedi."Bu bir Echidna ve Laistrygonia karışımı tuhaf bir şey." dedi.Kafamı sallayarak onayladım koşarken fakar o canavarların ne olduğu konusunda hiç ama hiç bir fikrim yoktu.O kadar hızlı koşuyorduk ki bir kaç ares çocuğunun dikkatini çektik.Nereye doğru koştuğumuzu anlamak için koştuğumuz yöne baktıklarında yüzlerine tuhaf bir ifade yayıldığını fark ettim : Korku ve endişe.Ama yine de savaştıkları canavarların işilerini bitirip yanımıza geldiler.Kılıcımla canavarın kolunu kestim fakat kestiğim yerden böylece devam etti.Ares çocukları da canavara vuruyordu fakat hep aynı şey : yenileniyordu canavar.Sonra sinirlendi ve kızı bir çırpıda öldürdü.Sarı tozun ardından beni tuttu ve aldı.Ange'e döndü ve "Ή δική σας ή την ψυχή του." dedi.Bildiğim kadarıyla bu "Ya onun canı ya da seninki." demekti.Ange öfkelendi ve canavarın beni tuttuğu eli kesiti.Yere çarpıldım.Bir-iki apollon çocuğu hemen yanıma gelip beni elin içinden çıkarmaya çalıştılar.Epey sıkı tutuyormuş canavar.(tutarken hissedilmiyordu açıkçası)Biraz uğraştılar.Bu sırada Ange ile canavar sıkı sıkıya dövüşüyorlardı.

Bu hayvan -artık adı neyse- hiç hoşlanmamıştım.bir kere beni kimse tehtit edemezdi bunlara gelemiyordum.Yoksa sinirr basıyordu ve kavga dürtülerim harekete geçiyordu.Şimdi ise kardeşlerim Thay'ı kurtarmaya çalışırken canavarı oyalamaya çalışıyordum ki bu kolay bir iş sayılmazdı.Heran tükeneilirdim ki o an biraz çabuk geldi.canavarın yumruğuyla kendimi havada uçarken buldum ama hala kılıcımı sallıyordum ama sadece havayı dövmekten başka bir işe yaramıyordu.Sonra hızla yere yapıştım ve kafam çok sert bitşeye çarptı ve acıyla inledim.Gözlerim karaıyordu ama şimdi bayılamazdım burda olmazdı.Kendimi işime odaklayarak elimi kafama götürdüm.Elime sıcak kırmızı bir sıvı bulaştı.Hayır!Şimdi kanaayamazdı off!Elimi çekip kılıcımı biraz uzaklaşmış yere uzanmaya çalıştım ama yerimden bile kıpırdatamiyordum.Harika!Birden Thay canavarın bana uzana eliyle arama girdi.Gözlerinin sadece yarısını görebiliyordum ama çok sinirli olduğuna emindim.Onun için telaşlanmama rağmen ağzımdan sadece "Thay!" sözü çıktı.Hemen babama bir dua okuyup elimi yaramda gezdirdim.Kısa sürede aram iyileşmişti ama hala kendimi çok yorgun hissediyordum.Ayağa kalktım.

Ne yaptığım konusunda bir fikrim yoktu!Amacım dostumu kurtarmaktı güç bombasına dönüştüm ve canavarın elinden kaçtım.Beni yakalamaya çalışıyordu ki bir daha yakalarsa öldürmek için beklemeyeceğinden emindim.Hemen Ang'in yanına gittim ve kalkmasına yardım ettim.Zor duruyordu.Canavar bana yöneldi oldukça kızmış olmalıydı çünkü rengi kızıla dönmüştü.Savaşmaya başladım canavarla ama hiç bir işe yaramıyordu yaptıklarım her bir kılıç savuruşumda canavar güçleniyordu ve büyüyordu.Ang gelmeye çalıştı yanıma ama ben "Olmaz arkada kal yaralandın ve ayakta zor duruyorsun" dedim.Ama yanlış yapıyordum çünkü en küçük yardıma ihtiyacım vardı o anda.Zack beni görünce yanıma koştu ve diğer Ares çocuklarından bir kaçını çağırdı ama hala işe yaramıyordu canavar büyüdükçe büyüyordu tam o sırada Ang'in arkasında irice bir drakon belirdi "ANG DİİKAT ET!" diye bağırdım.Arkasına döndü ve canavarı tek hamlede öldürdü."Sağol" dedi bana dönüp.

Yerimde duramıyordum ama o durumda Thay'a kesinlikle yardım etmeliydim.Yoksa asla kendimi affetmezdim.Madem yaklaşamıyorum,o zaman bende uzaktan yardım yaparım.Apollon Çocuğu için u zaktan her zaman daha iyi dövüşürdüm.Sırtımdan oklarımı çıkardım ve düşmemeye çalışarak ayaklaımı resmen toprağa kazıyarak sabitledim.okumu yayıma yerleştirdim ve Gözlerimi kısarak okumu fırlattım.Tam isabet!Demek isterdim ama arasıra beynim kaydığı için kalbinin biraz aşağısından kaburlarından vurdum.Canavar yerinden bile sallanmadı ama çok daha fazla kızgın bir sesle kükredi.Ares çocuklarıda Thay'a yardım ediyorlardı.Gözlerimi kıstım ve tekrar sırtımdan okumu çıkardım.Yayıma yerleştirdim ve fırlattım.bu sefer tam kalbinden!Ama yerinden bile oynamaması onun kalbinin olmadığını gösteriyordu.Ama buna rağmen yine kükredi. "Kalpsiz şey," diye mırıldandım.Tam oklarımı almak için sırtıma yönelmiştim ki canavar Thay2a hamle yaptı.telaştan okumu tere düşürmüştüm ama Ares Çocuğu onu yolundan çekerek canavarın eline vurdu.Canavar geri çekildi.Ares Çocuğu Thay'ı da kendsini de kurtarmıştı. Ahh lütfen Zeus!Lütfen Thay'a bişey olmasın!

Şaşırmıştım yaşıyordum!Hayatım gözlerimin önünden bir film şeridi gibi geçmişti,ama bir Ares çocuğu - benden öc almak isteyen yani Claire'in kolyesini alan - beni kurtarmıştı! "Teşekkürler" dedim şaşırmış bir ifadeyle.Canavar sersemleyip yere düşmüştü bunu fırsat bildik ve her türlü keskin aleti canavara sapladık ama olmuyordu.Bunu sadece bir şey yenebilirdi anlaşılan : büyü...

Ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yoktu.Ama Thalia'nın yüzünde aklında bir fikir olduğuu yansıtan ışıltılar vardı.Tanrım!birisi fikrini bu kadar mı belli edebilir?Onun yanına gitmek istiyordum.savaşmak ve kazanmak istiyordum.Ama bu kafayla anca Hades2in yanına gidebilirdim ben.yine de oraya gidecektim.Ayaklarımı yavaş yavaş toprağın altından kurtardım ve bütün gücümle ileriye doğru yürümeye başladım.canavarın bana bakma ihtimaline karşılık kılıcım elimde hazır bekliyordu.Ama bana bakmasına pek ihtimal vermiyordum.Ares Çocukları onun dikkatini o kadar çok çekmişlerdi ki şuan canavardan daha öfkeli olduğunu gözlerinden ve havada savurdukları küfürlerden anlayabiliyordum.Canavar olsam onlarla kavga ederken kızdırmamaya dikkat ederdim.Tam Thay'ın yanına gidiyordum ki benim ona yaklaştığımı farketti.Koşarak yanıma geldi. "Ne yaptığını sanıyorsun?" diye kızdı bana sinirle.Tamam,onu kızdırmak pek akıllıca sayılmazdı. "Sakin ol." dedim.Tay derin bir nefes aldı. "Aklında birşey var değil mi?" diye sordum.

"Elbette var!" dedim."Ama sanırım sana da ihtiyacım olacak" "Ne konuda?" "Babanla bağlantı kurup güç istemeye çalış sadece,gerisini bana bırak" dedim.Büyükonuş yeteneğimi kullanacaktım.Büyü sayılmazdı-yani tamamilen sayılmazdı- ve ilk planım da bu değildi ama herkes savaşıyordu yardım edebilecek biri yoktu.Canavarın oraya yöneldim."Hey bugün burada savaşmamalısın,annen ve kardeşlerin seni bekliyor evine dönmelisin" diyerekten yeteneğimi kullanmaya başladım.Umarım kardeşleri vardır ama yaratılan tek yaratılmaz diye düşündüm.

babamdan güç istemek mi?tamam pek birşey anlamamıştım.Aslında hiç birşey anlamamıştım ama Thay'a soramadan yeteneğini kullarak canavarı sinir etmeye gitmişti.Yani,sanırım sinir etmeye gitmişti yoksa söylediği şeyler beni sinir etmezdi.Herneyse,ona yardımcı olmak için babamdan güç istemem gerekiyor öyle mi?babamdan güç isteyebilirim ama bunu yapmaktan nefret ediyorum.Benmi kendi başımın çaresine bakabildiğimi görmeli!Ama şuan yardıma ihtiyacımız varsa sanırım gururumu bir yana bırakmalıyım.Hemen gözlerimi kapattım ve babama odaklandım.İleride bir yerde beni duyabildiğini biliyordum.O herkesin zihnini okuyabilirdi ama kendisine dua edenlerin ne istediklerini bilirdi değil mi? Baba,Apollon, diye geçirdim zihnimden.Gözlerimi biraz açıp Thay'a baktım.Hala canavarın yanında konuşuyordu.Başka şansım yoktu sanırım. Baba,güç ver bana.Ayağa kalkabilmem için.Ve Thay...Artık ne yapıyorsa,ona yardımcı oll. diye geçirdim zihnimden.Birden acım tamaman geçti.Tıbın Tanrısı yardım elini uzatmıştı!