Kamptan Kaçmak ya da Kaçmamak İşte Bütün Mesele Bu...

Sabah uyandığımda kalbimde bir boşluk hissettim. Aslında var olan fakat şimdi yanımda olmayan bir şey. Bu annemdi... Annemi çok özlemiştim. Bugün yapacak bir şeyim yoktu, onun yanına gidebilirdim. Kardeşlerimden gizli bir şekilde yatağımdan kalkıp Pegasus Ahırları'na yöneldim. Ahıra girdiğimde 3 küp şeker alıp Gölgeyele'nin yanına doğru yürüdüm. 3 şekeri sırayla ona doğru attım, o da bunları havada kaptı. Yanına gidip başını okşadım. ''Merhaba oğlum. Bugün New York'a, annemin yanına gidiyoruz.'' Gölgeyele'nin üzerinde kamptan ayrılırken gerçekten heyecanlıydım. Uzun zaman sonra tekrar annemi görebilecektim.

New York semalarında süzülürken annemin buradaki dairemizde olmasını umdum. Eğer Kaliforniya'daki evimizdeyse oraya gitmeyi daha sonraya ertelemek zorundaydım. Dairemizin bulunduğu apartmanın çatısına doğru indirdim Gölgeyele'yi. Ona burada beklemesini söyleyerek çatıdaki kapıdan apartmana indim. Merdivenlerden hızlı hızlı inerek 2. kattaki evimizin kapısının önüne geldim. Kapının önüne geldiğimde derin bir nefes aldım ve kapıyı tıklattım. İçeriden annemin sesini duyduğumda çok sevindim. ''Kim o?'' ''Benim anne, oğlun Dante.'' Bunu söylememle birlikte kapı açıldı ve annemin gülümseyen yüzünü karşımda gördüm. Kendimi daha fazla tutamayarak boynuna doğru atıldım. Gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Annem de benimle birlikte ağlıyordu. ''Oğlum, canım oğlum. Seni bir daha göremeyeceğimi sanıyordum...'' Bir süre öyle durduktan sonra kapıyı kapatıp içeri girdik. Annem beni çok özlemiş gibiydi. ''Günlerin nasıl geçiyor? Kampa alışabildin mi?'' Güldüm, annem hiç değişmemişti. ''İyi gibi. Alışmaya çalışıyorum ama senin yokluğunu gerçekten hissediyorum. Birkaç gün önce babamla görüştüm. Bana bir hediye verdi.'' deyip yüzüğümü anneme gösterdim. Annem de bunu görünce sanırım mutlu oldu. Birden uzaklara dalıp gittiğini fark ettim. Sanırım babamı özlüyor olmalıydı. Kolumdaki saate baktım. Eyvah, eğer biraz daha burada durursam yokluğumu fark ederlerdi ve başım derde girebilirdi. İstemeye istemeye ayağa kalktım. ''Anne, artık gitmeliyim. Buraya izinsiz geldim ve eğer biraz daha durursam yokluğumu fark edeler.'' deyip annemin yanağına bir öpücük kondurdum. Kapıdan çıkarken arkamdan seslenen annemi duydum. ''Dante, eğer beni tekrar görmek istersen ben burada olacağım.'' Anneme dönüp el salladıktan sonra indiğim merdivenleri tekrar çıktım. Çatıya çıktığımda Gölgeyele'nin beni beklemekte olduğunu gördüm. Huysuzlanmaya başlamıştı. Başını okşadım ve üzerine bindim. O da hemen havalanıp kampa yöneldi. Bu mesafeden bile bana öfkeyle bakan Athena'yı görebiliyordum...