Koşarken ayağım takıldı ve yere düştüm.Hala arkamdaydı.Yanıma geldiğinde bronz renkli saçlarını geriye iterek şöyle dedi:
-Lütfen beni dinle.
Eskiden olsa bu hareketleri karşısında hemen kızarır ve ister istemez onu dinlerdim;fakat şimdi durum farklıydı.Yakışıklı yüzü ve duygu dolu bakan gözleriyle durumu kurtaramayacaktı.Sinirle ona doğru döndüm ve ona bağırmaya başladım:
-Hayır,hiç bir sözünü dinlemek istemiyorum!Sen bir yalancısın!
Bunları dedikten sonra arkamı dönüp koşmaya başladım.Sanırsam artık arkamdan gelmiyordu.Gittikçe uzaklaşıyordum ve en sonunda bilmediğim bir yere geldim.Hayatımda ilk defa kaybolmuştum ve başım dönüyordu.O an yere yığıldım sanırım.
Gözümü açtığımda karşımda hayatımda gördüğüm en güzel kız vardı.Benim gibi 15 yaşında falandı sanırım.O an kendi tipimi düşününce çok utandım.Güzel kız bana sordu:
-İyi misin?
-Şey...Evet,sayılır.
-Üzülme,erkekler her şeyi mahveder zaten...
-Evet,sanırım öyle...Bir dakika!Sen benim başıma gelenleri nereden biliyorsun?
Güzel kız bilmiş bir edayla saçını arkaya itti ve konuşmaya devam etti:
-Ben her şeyi bilirim canım.
Ve sonra çok garip bir şey oldu.Konuştuğum kızın arkasından onunla benzer kıyafetler giymiş olan 7 kız daha geldi.Sanki beni avlayacakmış gibi bakarak kızın yanına oturdular.Ve kız tekrar konuşmaya başladı:
-Artık erkeklere katlanmak zorunda değilsin.Senin çok güçlü bir ruhun var ve bana katılırsan sana ölümsüzlük vaat ediyorum.
-Bir dakika...Sen kimsin?Siz sokak çetesi falan mısınız?
-Hayır...Hala anlamadın mı!Ben Artemis ve bu gördüğün kızlar senin gibi seçilmiş özel avcılarım.
Aklıma okuduğum kitaplar geldi.Yunan mitolojisine çok meraklıydım ama bu gerçek olamazdı diye düşünüyordum.Ve aslında karşımdakine inanmamıştım.
Ama düşündüm.Kaybolmuştum.Eve nasıl gideceğimi bilmiyordum.Bir erkek kalbimi kırmıştı ve bunu kabul etmezsem başıma neler geleceği hakkında hiç bir fikrim yoktu.
Ayrıca onun tanrıça olma olasılığıda vardı;çünkü benim yaşımda her kızın sivilcesi çıkardı.Kızın yüzü pürüzsüzdü ve bunun için tanrıça olması gerekiyor zaten diye düşündüm içimden.Elbette bu aşırı saçma bir düşünceydi.
-Pekala,kabul.Fakat ilk başta babamla görüşmeliyim.
-Bu olamaz malesef.Teklifimi kabul ederek sen de artık büyülü bir canlı oldun.Artık canavarlar senin de peşine düşecek.Bu nedenle hemen melez kampına dönmeliyiz.Hem daha öğrenmen gereken çok şey var.
İşte Artemis ile bu şekilde tanıştım.O günün çok kötü geçtiğini düşünüyordum başta.Ama şimdi o günün belki de hayatımın en güzel günü olduğunu söyleyebilirim.Bir sürü arkadaşım oldu,kardeşlerim beni hemen aralarına aldılar ve artık kalbim bir erkek tarafından kırılmıyor.Umarım tanrıçama yakışır bir avcı olurum....
Konu: Artemis ile karşılaşmam 
C.tesi Şub. 05, 2011 12:35 am