Tamara Zellana Cline-Alexis Kwon

Bugün klübede çok canım sıkılmıştı.Kara kara düşünürken aklıma birisiyle düello yapmak geldi.Hem kendimi geliştirirdim hemde eğlenirdik.Aklıma Alex geldi.Hem iyi anlaşıyorduk hemde kendisini çok seviyordum.Klübesine doğru yol aldım.Alex'de sıkılmış bir biçimde oturuyordu beni görünce gözleri büyüdü '' Merhaba Alex.Beraber kapışmaya ne dersin?'' dedim.Bana gülümsedi ve ''Süperr olur!'' dedi.Beraber Arenaya doğru yürümeye başladık.Çok heyecanlıydım çünkü ilk defa kapışacaktım.Bir sürü soru vardı aklımda.Gergindim hemde mutluydum.Alex'de gergin gözüküyordu.Önme baktığımda gelmiştik bile.''Vaz mı geçsek ne .'' dedim.Oda bana '' Hayır Zell.O kadar geldik cesaretli ol.'' dedi.Bir anda rahatlamıştım.Ama benim klıcım yoktu.Oradan bir kılıç aldım.Elime pek uygun değildi.Tam kavrıyamıyordum.Ama Alex çok rahat gözükyordu kılıcı ona uymuş ve kolaylıkla kavrıyordu.Ona bakınca kaybediceğimi anlamıştım.

Herkes anında arenaya doluşmuştu. Kılıçta iyi değildim ama tamamen Sat'in öğrettiklerine güvenerek elime hafif gelen, rahat kullanabileceğim bir kılıç seçtim. Bir-iki kere salladım ; şaşırtıcı derecede iyiydi. Bunu fark edince memnun bir şekilde gülümsedim ve Zell de gülümsememi görmüş olacak ki biraz tedirgin görünüyordu. Ama göstermesem de, aslında ben ondan daha tedirgindim. Zell hem benden daha önce kampa gelmişti, hem de sürekli maceralara çıkıp arkadaşlarıyla talim yapıyordu. Ben sadece yay kullanmada kendime güveniyordum ama o da düellolarda yasaktı. İkimiz de gerilmiştik ama altı üstü uyduruk bir düelloydu, değil mi ? Ortamı yumuşatmak için sürekli gülümsüyordum. Yine gülerek "Çok canımı yakma." dedim ve o da "Kılıcı tutabilirsem iyi." dedi. İkimizde gülüştük. Sonra kardeşlerimin de izlemeye geldiğini fark ettim. Bana güven verircesine bakıyorlardı. Bu içimi biraz olsun rahatlatmıştı ama yine de üzerimde baskı olduğu hissediyordum. Eskiden de tekvando ve eskirm yapardım ve birçok turnuvaya, düellolara çıkmıştım. Ama hiçbiri böyle değildi. Bu çok farklıydı ;o zamanlar ailemin zoruyla katılıyordum burada ise nedense kendimi kanıtlamam gerektiğini hissediyordum. Derin bir nefes aldım ve içimden "Sakin ol, altı üstü dandik bir düello Alexis." dedim, kendimi psikolojik olarak yatıştırmaya çalıştım. Artık her açıdan hazırdım -sanırım- ve hakemimizin gelmesini bekledim.

İlk Tur Puanları

~> Tamara, satır kısıtlamasını 2 satırla geçmişsin. Biraz da yazım hatan var. Postları daha uzun tutmaya çalış. Puanın: 4.

~> Alexis, uzunluk açısından da kurallar açısından da rakibininkinden iyi bir ilk post olmuş. Puanın: 6.

Hakemimizde gelmişti artık.Çok heyecanlanmıştım.Alex çok başarılı olabilirdi ama ben okadar başarılı değildim.Hestia kızıydım nede olsa.Uzmanlık alanlarım ateşti nede olsa.Ve Arenaya başlıyorduk.Herkes doluşmuştu içeri.Kardeşlerimi görmüştm.Calvin bana göz kırptığını görmüştüm.Ve birden içimde gurur doldu.

Alex'se bakarak '' Başarılar.Adil bir düello olsun. '' dedim. Bana gülmseyerek '' Başarılar. '' dedi. Kılıcımı sımsıkı tutum. Elime hiç uygun değildi. Hiç rahat edemiyordum. Alex çok rahattı. Belkide tedirgindi ama bunu çok iyi saklıyordu. Kılıcımı kaldırdım ve ona doğru bir hamle yaptım. Kılıç kullanmada çok başarılıydı. Ona doğru bir hamle daha yaptım ve çok kolayca hamlemden kurtuldu. Bana gülümsüyordu. Bana karşı hamleler yapıyordu bende geri geri ilerlemeye başladım. Yapacak birşeyim yoktu. Kılıcına doğru bir hamle yaptım. Amacım kılıcını düşürmekti. Onun kılıcına doğru hamleler yapıyordum buna karşılık çok rahattı. Sehircilere bakınca kardeşlerimi gördüm bana inanıyorlardı onların yüzünü kara çıkarmamalıyım diye aklımdan geçti. Bunu başarabilirdim. Onun arkasına geçim ve arkasına dönmeden hamle yapım bacakları açıktı altından geçip fark etmeden öne geçtim. Aklı karışmıştı. Bana karşı iyi bir hamle yapıcaktı. Önüme geçip bana sinsi sinsi gülümsedi.

Sinsi bakışım Zell'i rahatsız etmiş olacaktı ki yüzünü buruşturdu. Aslında gülmemi gerektirecek bir planım veya tasarladığım bir atak yoktu ama kılıçla iyi bir şekilde uyum sağladığımı fark edince içimden gelerek gülümsemiştim. Gittikçe iyi hamleler yapıyordum fakat Hestia kızı benden daha çevikti. Hızlıca kaçıyor ve beni şaşırtıyordu. Sürekli tam saldıracağım zamanda yönünü değiştiriyordu ve her seferinde ataklarımın başarısız olması beni yıpratmıştı. En sonunda ikimiz de nefes nefese kalmıştık ve bir süre kim çnce saldıracak diye birbirimizin gözlerinin içine baktık. İkimiz de inatçıydık ve saldırmıyorduk. En sonunda seyircilerden yuhalama sesleri gelmeye başladı. Dikkatim anında dağılmıştı ama Zell bundan fayadalanmamıştı. Nefesim biraz daha düzene girince son bir kez derin bir nefes aldım ve hızlıca Hestia kızına doğru koştum. Bu sefer kaçmayacak gibiydi. Bir ayağını geriye atmış, duruşunu sağlamlaştırmış, beni bekliyordu. Bu beni afallatmıştı ama durmaya niyetim yoktu. Tam hamlemi yapacaktım ki kenera çekildi ama son anda çelme atmayı başardım. Zell bir tarafa, kılıcı bir tarafa uçmuştu.Kılıcını almak için koştum ama o benden önce davranmıştı.Kılıcını aldı ve hemen duruşunu aldı ama bu sefer o bana saldırdı. Kılıcıı-nı beni düşürmek için ayağıma doğru salladı ama zıplayarak ahmlesini boşa çıkardım kılıcımı ona doğru tekrar salladım. Son anda etrafında dönerek kendini kurtarmayı başardı ama saçından bir tutamı kesmiştim. Zell şimdi daha kızgın görünüyordu ve hiddetle üzerime geldi. Hamlelerini savuşturuyordum ama çok yorulmuştum. Tam pes etmeyi düşürken tribünlerden Ad "Yürü Lexii !" diye bağırdı sonra diğer kardeşlerim de aynı şeyi yapmaya başladılar. Bu beni gaza getimişti ve rahatlatmıştı. Şimdi Zell'e daha iyi karşılıklar veriyordum.

(Gecikme için üzgünüm!)

2. Tur Puanları

~> Tamara, 6.

~> Alexis, 7.

*Postlar ilk tura göre daha iyiydi.

Saçımı kesmişti. O kadar uzatmıştım. Şuan hırs gözümü bürümüştü. Çok sinirlenmiştim. Saçımı tutup Alex'se doğru yürüdüm. Alex şaşırmış gözlerle bana bakarak '' Zell bu sadece bir deneme gerçek değil. '' dedi. Saçımı tutarak '' Bunlar gerçek'' dedim. Bana endişeli bir ifadeyle baktı. Kılıcımı sımsıkı kavradım. Koluna doğru bir çizik attım. Kanamaya başlamıştı. Ama çok büyük değildi. Alex kolunu tutu ve elini kaldırınca eli kan olmuştu. Kılıcımı savurmaya başladım. Oda iyi hamle yapıyordu tabii. Alex'se doğru yöneldim. Kılıcını kılıcımla savurdum ve yere düştü. Kılıcımı kaldırdım ve boynuna götürdüm. Alex'in kalp atış sesini duyabiliyordum. Çok hızlı atıyordu. Alex bana bakarak '' Zell!! '' dedi. Sonra bizi izliyenlere baktım. Herkes bana bakıyordu. Gözlerim kardeşlerimi aradı. Orda bana umutsuzca bakıyorlardı. Sonra elimden kılıcımı attım. O sırada Alex hemen kılıcını aldı bnde yerden kılıcımı tekrar aldım. Ona zaman tanımak için bilerek kılıcımı yere düşürmüştüm. Hakemimiz Lucy bize umutsuzca bakıyordu. Ruh halini anlamak çok zordu. Alex şimdi daha da hırçın gözüküyordu. Benim gibi onunda gözünü kazanma arzusu doğmuştu. İzliyeciler bağrış içindeydiler. Bir taraf ''Zellanaaa!'' diyordu bir taraf ise '' Alexxx !!'' diyordu. Aklım çok karışmıştı. Ne oluyordu bana böyle. Neden bu kadar canileşmiştim. Aslında kazanma arzusu çok olan bir insan değildim. Ama burası farklıydı. İlk adım attığınız anda kazanmalıyım diyorsunuz ve önünüzdeki sevdiğiniz bir dostunuz olsa bile umursamıyorsunuz. O sırada Alex bana hamleler yapıyordu. Onlara karşılık vermekte zorlanıyordum çünkü; kılıcım elime uygun değilldi ve rahat edemiyordum. Alex o sırada çok iyi mücadele ediyordu. Kardeşleri onun için bağrıyorlardı. Alex bunun üzerine daha fazla mücadele etme isteği duyuyordu. Artık çok yorgun düşmüştüm. Pes etmek istiyordum ama yapamazdım. Birden ayaklarımı hissetmediğimiz vark ettim yorgunluktan sadece kılıcımı saldırıyordu bunu fark eden Alex '' Zell iyi misin?'' dedi. Elimi omzuna koyarak '' Şimdi daha iyim arkadaşım.'' dedim gülümseyerek. Şimdi kendimi daha iyi hissediyordum ama seyirciler yuhlamaya başlamışlardı. Ama onların ne dedikleri umrumda değildi-kardeşleriminki hariç-. Kılıcımı sıktım ve alex'se doğru hamleler yapmaya başladım tabii oda bana doğru hamleler yapıyordu. İkimizde birbirimizin kılıçlarını düşürmeye çalışıyorduk. Alex bana doğru bir hamle yaptı az kalsın kılıcım düşüyordu ama hızlı bir reflexs ile tutum. Yani hamlesi boşuna olmuştu.Alex'se doğru yürüdüm ve kılıcına doğru bir hamle yaparken yana çekildi ve ben öne doğru düşüyordum. Denge konusunda iyi olduğum için düşmemeyi başarmıştım. Alex biraz sinirlenmişti. Ama ben hala gülüyordum çünkü; çok eğelenceliydi. Alex bana iyi hamleler yapıyordu gerçekten üst üste kılıcıma vuruyordu. Ama her seferinde bende karşılık veriyordum. Alex ve ben artık yorgun düşmeye başlamıştık. Ama yinede hamlelerimize devam ediyorduk.

Kılıçlarımız sürekli monoton bir şekilde çarpışıp duruyordu.Bir süre sonra seyircilerden yuhalamalar gelmeye başladı. Sıkılmışlardı ve heyecan görmek istiyorlardı. Ben gerilmiştim, ama Zell gülüyordu. Ona bir süre somurtarak baktım ama o hala gülüyordu. Elimde olmadan "Sen benimle dalga mı geçiyorsun ?!" diye bağırdım. Zell başını hayır dercesine iki yana salladı ama bunu yaparken bile hala gülüyordu. Sinirlerim tepeme çıkmıştı ve "Beni o kadar hafife alma Zellana!" dedim tekrar ve gücümü toplayarak Zell'e güzel bir hamle yaptım. Yuhalamalar bir anda ıslıklara ve tezahüratlara dönüşmüştü. Ve hamlemden sonra Zell de gülümsemeyi bırakmıştı. Bu hoşuma gitmişti ve Zell'e sinsice gülerek "Eh, seyircileri eğlendirmek lazım." dedim. Bu söz üzerine aramızda bir güçlü bir rekabet oluşmaya başladığını fark ettim. O da ben de çok hırslıydık ve canımlı cicimli olan arkadaşlığımız arenaya gelince bir anda değişmişti ve içimizdeki canavar ortaya çıkmıştı. Ara sıra içimden "Umarım düellodan sonra arkadaşlığımız bitmez." diye düşünüyordum ve düşünmemle gelen bir anlık dikkat kaybı, bana iki-üç çiziğe mal oluyordu. Sonra hemen dikkatimi topladım ve daha akıllıca hamleler yapmayı denedim. Zell ile arama mesafe açtım ve onun bana saldırmasını bekledim. Tam hamle yapmak üzere olduğu anda kenara çekildim ve Zell bu hareketimle afalladı ve düştü. Tamam, hamlem yaratıcılık abidesi olmayabilirdi ama sonuçta bana zaman kazandırmıştı. Ama hesaplamadığım bir şey vardı ; Zell şimdi daha kızgındı. Doğruca üzerime geldi ve kılıcını hızla salladı. Son anda kılıcımla karşılık verebildim ama çok güçlü bir şekilde vurmuştu ve kılıcımı düşürdü. Şaşkınlıkla ona bakıyordum ki Zell gülmeye başlamıştı. Yavaşça yanıma geldi ve kılıcını salladı. Hemen eğildim ve break dansçılara özgün bir hareketle ayağımı Zell'in ayağına vurdum. Bir nevi çelme attım yani. Ama bu çelmeden daha çok, dans gibiydi. Ve Zell yere düştü. Bunu nasıl yapabildiğimi bilmiyordum, çok hoşuma gitmişti ama durup kendimi tebrik edecek değildim. Zell'i düşürmüştüm ama kılıcı hala elindeydi. O kendine gelene kadar bir koşu kılıcımı almayı planlıyordum, o yüzden koşmaya başladım. Ama Zell de arkamdan geliyordu. Aramızda çok az mesafe kalmıştı ki kendimi yere attım. O kadar hızla koşuyorduk ki Zell de kendini durduramayıp bana takılarak yere düştü. Kılıcıma uzandım ve ve hemen ayaklandım. O da kendini toparlamıştı ve kılıçlarımız tekrar tokuşmaya başladı.

3. Tur Puanları

~> Tamara, 8.

~> Alexis, 8.

(:

Çok yorgundum bedenimi hissetmiyordum. Kafamda sanki arılar geziyordu hiçbir şey algılayamaz hale gelmiştim. Alex'de çok bitgindi. İkimizde artık pes etmek istiyorduk ama hırsımız yüzünden bırakamıyorduk. Alex artık kılıcı tutamaz hale gelmişti. Hafif hamleler yapar olmuştuk. Kılıcımı Alex'e doğru belli bellirsiz haraketler biçiminde sallıyordum. Arkadaşlığımdan şüphe etmeye başlamıştım arkadaşımı kaybetmek istemiyordum belkide bir fedakarlık yapıp pes etmem gerekiyordur diğe aklımdan geçti ve Alex'se baktım. Ve ellerimi havaya kaldırdım '' PES EDİYORUM'' dedim. Hakemimiz Lucy çok şaşırmıştı belkide bu beklenmeyen bir olaydı hiçbirimiz bunu beklemiyor olabilirdik ama arkdaşlığımdan daha önemli olamazdı. En son kılıcımı yere attığımı ve kendimin yere düştüğümü hatırlıyordum..