Kampa alışmıştım.Ama hala annemi çok özlüyordum.Hiç arkadaşım yoktu.O yüzden arkadaşlarımı özlüyorum diyemiyordum ama annemi çok özlemiştim.Onun o kokusunu,gülüşünü...Her şeyini çok özlemiştim her şeyini..
Akşam yemeğinden sonra hemen kulübeye gittim ve kendime ufak bir çanta hazırladım.Ondan sonrada Kamptan gizlice çıkıp bir taksiye atladım.Taksiye bir tomar ölü parası verdim ve evimin önünde indim.Evin zilini çaldığımda annem sinirli bir şekilde Kim bu saatte dedi.Kapıyı açtığında beni gördü ve Oğlum! diye bağırdı.Bende Canım Annecim dedim.
Annem beni hemen içeri aldı.Onla görüşmeyeli neler yaptığımızı anlattım.O da yeni bir işe girmişti.Buna sevinmiştim.Saat 4 olunca ben ona tekrar geleceğime söz vererek evden çıktım.Tam taksiye biniyordum ki annem
koşturarak bana küçük bir çanta verdi.İçinde ne var diye bakacakken Annem Kulübende bakarsın dedi.Bende tamam diyerek taksiye bindim ve Melez Kampı'na döndüm.
Kulübeye geri dönünce hemen çantayı açtım ve bir de ne göreyim.Bir fotoğraf albümü ve içerisinde ikimizin fotoğrafları..İçinde birde not vardı.Notta şöyle yazıyordu...
Beni özlediğin zaman Kamp'tan kaçma,bu fotoğraflara bak..
Annen...