Sat ve Ange birlikte.. -1

Kulübemden çıkıp ormana doru yürüdüm.Bütün maceralar ormanda başlıyordu bu ay.Sessizce ağaçların arasında gezinirken bana en yakınlarımdan olan kuzenimi gördüm.Sat.Sessizce arkasına yaklaştım,bir ağaca dayanmış ve dalmıştı.Genellikle böyle dalmazdı.Onu en son gördüğüm zaman çok uzun bir zaman değildi aslında.en son birlikte poseidon2un Krallığına gitmiştik ve ben artık boğulacağımızı düşünmeye başlamıştım.Ama olmamıştı işte hala hayattaydık.Hızla ağaçların arasından çıkıp önüne fırladım ve ''Böö!'' diye bağırdım.Gerçekten çocukçaydı ama işe yarıyordu.Sat yerinden sıçradı ve ben olduğumu anlayıncada derin bir iç çekti. "beni korkuttun Ange!'' dedi bir yandan da gülümsemeye çalışıyordu.Bende ona gülümsedim ve yaslandığı ağaca ilerledim ve ona sırtımı dayadım. "seni korkutmak eğlenceli olabiliyor kuzi."dedim ve gözlerimi yere dvirip sordum. "Napıyorsun bakalım?"dedim neşeyle.Kuzenimle boş durmak gerçekten imkansız gibi birşeydi.belki bu sefer de biryerlere gidebilirdik.Heyecanla kuzenimi beklemeye başladım.

Ange beni gerçekten korkutmuştu, bunu hep yapıyordu ama her seferinde beni korkutmayı başarıyordu. Burada maceracı melezleri bekliyordum, aynen kuzenim gibi. Az önce gülümsemeye çalışan yüzüme bu sefer kocaman bir gülümseme yayılmıştı. Ağacın dibinden kalkarak Ange'nin karşısına geçtim ve sordum. Daha yeni maceraya çıkmıştık ama kuzenimle maceraya çıkmak benim için en büyük tutkuydu, sonuçta buradaki ilk arkadaşımdı ve şu anda da en iyi dostumdu. Gülümseyerek maceraya atılma fikrimi önerdim. "Kuzeen, maceraya çıkalım mı?" diye sordum normal bir şeymiş gibi. Her gün maceraya çıkıyorduk neredeyse ama yine de macera tutkusu bitmez okçu melezlerdik biz.

gülümsedim ve kuzenim acayip birşey sormuş gibi elimi yüzümün hizasında salladım. ''kuzi,ayıp ediyorsun,bu sorulur mu?'' dedim ve ağacın yanından ayrılıp kuzenimin karşısına geçtim.Sat denemek için sordu. "sorulmaz mı?" ona gülümsedim ve bir kahkaha batlattım "elbette sorulur ama öz konusu bizsek," dedim parmağımla ikimizi işaret ederek "bu çok acayip kaçar kuzi." Sonra elimi kavgaya başlayanlar gibi büktüm ve ileri doğru giderek gerildim. "Sonuçta sormadan da çıkabiliriz," dedim.

Gerçekten iyi nutuk çekmeye başlamıştım bu aralar ve babamın arabasından hala haber alamamıştım!işte bu da başımın derde gireceğini işaret eden ayrı bir sorundu.Ama bu sanırım şuan konuşacak zaman değildi.Yoldayken,kuzenimin kafasını canavarlar denizinde bıraktığımız güneş arabasıyla yeterince şişereceğimden emindim nasıl olsa.Ellerimi yumruk yaptım ve parmaklarımı kütletmeye başladım.Bunu yapmak bana kampa gelmeden önceki kavgalarımı hatırlatıyordu ve bunu hatırlamak gerçekten çok hoştu.Elimi kuzenimin koluna koydum ve sordum. "ee,nereye gidiyoruz kuzi?"

Ange asıl soruyu bana bırakmıştı. "Nereye gidiyoruz kuzi?" diye sorduktan sonra ben de düşünmeye başladım. Nereye gidebilirdik ki? Beraber birçok yeri görmüştük, Poseidon'un Sarayı'ndan, Canavarlar Denizi'ne; her yeri. Düşünmeye başladım, gitmediğimiz bir yeri. New York olabilirdi belki, hem ailemi de çok özlemiştim. Biraz onlara uğrayabilirdik veya kuzenimin istediği başka bir yere de gidebilirdik, bana her yer uyardı. Ukalalık gibi olmasın ama zaten gezilebilecek yerleri gezmiştim bile. "New York'a ne dersin kuzi?" diye sordum. Ama sonra düzeltme ihtiyacı hissettim. "Eğer kabul edersen tabi." diyerek ve sonra gülümseyerek kuzenimden gelecek cevabı beklemeye başladım.

omuz silktim.benim içn sorun değildi.Zaten bugün keyfim her zamankinden daha çok yerindeydi.Hemen Sat'ın yanına gdip elimi omzuna attım. "Bencede,gidelim kuzi.New York değil mi?" dedim.Aslında New York olduğunu duymuştum ama emin olmak istedim kulaklarım bugünlerde ağır işitiyorlardı. "Evet,New york." dedi.başımı salladım ve yerimden doğruldum. "Oraya pegasuslarla gidebiliriz.Umarım Lissa bna kızgın değildir." diye mırıldandım ve yukarıya doğru bir ıslık savurdum.

Sat'ta pegasusu Plüton'u çağırmak için ıslık çaldı ve bir kaç dakika sonra iki pegasusta bütün ihtişamıyla aşağıya inmeye başlamıştı.gülümsedim.Onları okadar çok birlikte götürüyorduk ki artık Lissa ve plüton'da birbirlerinin en yakın arkadaşı olmuşlardı.Bundan asla bir şikayetim yoktu ama Lissa Plüton'un yakınıdayken daha sakin duruyordu.Benim sadece korkum Lissa'nın o gıcık kapris huyunun plüton'a geçme endişesiydi.Ama şimdilik sorun yok gibiydi.İkimizde pegasuslarımızın sırtına atladık.Lissa'ya biraz şeker verdim başını tüm sevecenliğimle okşadım ve havalanmaya başladık.