Büyük Buluşma/56.görev

İçimden bir ses ormana gelmemi söylemişti. Gece yatağımdan kalktım ve hazırlandım. Kulübemde huzursuzdum sanki ormana gidersem mutlu olacakmışım gibi bir hisse kapıldım ve gecenin yarısında ormana doğru yürümeye başladım. Ormanın başları çok güzel ve huzur vericiydi ama içimdeki ses "Daha da ileri" diyordu. İç sesimi dinleyerek ilerledim. Artık ormanın derinliklerindeydim. Huzur içinde ormanın içinde yürürken önüme bir Aslan çıktı. Yani aslan görünümlü bir canavar adının ne olduğunu şu an hatırlayamıyordum. Panik yapmam gerekiyordu ama gayet sakindim. Gözlerimi aslana diktim ve onu incelemeye başladım. Ağzında birkaç tutam hayvan tüyü ve dişlerinde ise kan vardı. Ya bu aslan yakın bir zamanda vejetaryon olmuştu o yüzden bana saldırmıyordu ya da daha yeni yemek yemişti. Aslan salına salına ilerlemeye devam etti. Bende ormanın içinde biraz daha ilerledikten sonra durdum. Bir ses duydum. Bu ses ayak sesi gibiydi. Birisi buraya doğru geliyordu. Umarım bir canavar değildir diyerek ağacın arkasına saklandım.

Ormanın derinliklerinden, çıkışa doğru koşmaktaydım. Az önce gördüğüm manzara, sinirlerimi altüst etmeye yetmişti. Nefes nefese durduğumda ise izleniyormuşum hissine kapıldım. Yardım çağırmam lazımdı. Derin derin nefes aldım. Ve sonrasında, bir ağacın arkasından tanıdık bir yüz çıktı. Pers! Benim telaşımı görünce "Ne oldu?" diye sordu. Ve ben de ona durumu anlatmaya başladım. Ormanın neredeyse bitişinde, bir satir ve bir aslan görmüştüm. Gerisini tahmin etmesi için ona baktım. O ise anlamışcasına başını salladı ve biraz ileriyi gösterdi. Aslan! Satiri yaralayan aslan! Ona baktım. Satirin olduğu yere gitmemiz gerekiyordu.

Tam ayaklandık kı, arkadan gelen bir ses ile durmak zorunda kaldık. Yoksa biri daha mı bize katılmıştı?

Gece gece Pers'i göresim gelmişti. Onu çok merak etmiştm. Oysa ki onu daha 3 saat önce görmüştüm. Aşk böyle bir şeydi işte. Hephaistos kulübesine geldiğimde kapıyı çaldım. Umarım uyumamışlardır diye düşünürken kapıyı Elena açtı. Ayak üstü kapıda ki muhabbetten sonra Pers'i sordum. Elena, Pers'in ormana gittini söyledi. Acaba bu saatte niye ormana gitmişti? Elena'yla vedalaştıktan sonra ormanın yolunu tuttum. Ormana geldiğimde Pers hiçbir yerde gözükmüyordu. Ormanın dahada derinliklerine inince sesler duymaya başladım. Bu Pers'le Nica'nın sesiydi. Gecenin bu saatinde niye burdalardı acaba? diyerek yanlarına gittim. Hislerim beni yanıltmamıştı. Bunlar Pers'le Nica'ydı.

Pers bana neden ormana geldiğimi sordu. Bende anlattım. Sonra ben burda ne aradıklarını sordum. Nica'da bana her şeyi anlattı. Satir ve aslandan bahsetti. Hemen her şeyi anlamıştım. İyilik damarımda kabarınca " Eeee hadi ne duruyoruz? Satiri arayalım. " dedim. Ormanda üçümüz satiri aramaya başladık. Her yere bakınıyorduk ama bir türlü satiri bulamıyorduk. Acaba aslan ona ne yapmıştı. Gecenin karanlığında satiri bulmakta zorlanacaımız belliydi. Fakat biz ümidimizi kesmeden bütün hızımızla satiri aramaya devam ediyorduk.

Aslanın ağzındaki kan sürekli gözümün önüne geliyordu. Bu aslanımsı canavar kesin Satiri yemiş olmalıydı. Gerçi satirler bol tüylü canlılardı. Hiçbir canavarın onları yiyeceğini sanmıyordum. Gece karanlığında daha rahat görebilmemiz için etrafımızda birkaç alev yopu yarattım. Bunlar görmemizi kolaylaştırıyorlardı. Ormanda ilerlerken sesler duymaya başladık. Bu bir aslan sesi gibiydi. Aradığımız canavar bu olmalıydı. Adımlarımızı hızlandırdık. Ses kaynağına yaklaştıkça Satirden ümidimi kesmeye başladım çünkü gelen sesler yemek yedikten sonra huzur dolu bir şekilde uyku haline geçme sesleriydi. Canavar arada sırada mutlulukla kükrüyor arada da uykulu bir şekilde garip sesler çıkarıyordu. Bizimkilere döndüm ve "Sizce aslan Satiri yemişmidir ?" diye sordum. Kimse cevap vermedi. Canavara yaklaşınca aslana fark edilmemek için adımlarımızı yavaşlattık. Yavaşça seslerin geldiği yere doğru yürüyorduk.

Sevgili arkadaşım Claire de gelince yutkuna yutkuna ilerledim. Aslan, gerçekten satiri yemiş olamazdı, değil mi? Yani, o kadarına gücü yetmezdi. Değil mi?

Ormanın derinliklerinden gelen ve açık bir memnuniyet belirten hırlamalara yaklaştığımızı hissediyordum. Acaba bu işin sonu ne olacaktı? Ya satir.... Bilirsiniz işte.... Öldüyse?

En sonunda sesin kaynağına ulaştığımızda elimi ağzıma götürdüm ve "Aman Tanrılarım!" dedim. Bağırmamaya özen gösteriyordum. Yerde kanlar içinde bir satir vardı. Hemen yanında da uyuyan aslan.... Manzaraya birkaç dakika daha baktıktan sonra arkamı döndüm ve bizimkilere baktım. Korkuyla fısıldadım " Ne yapacağız şimdi?"

" Ne yapacağız şimdi? "

Tek olsam korkudan bayılabilirdim. Ama çok şükür ki yanımda sevgilim ve en iyi arkadaşım vardı. Onlardan aldığım destekle aklıma gelen fikri söyledim.

" Aslanı uyandırmadan satiri götürmemiz gerek. " dedim. Bu fikri uygulamak için satire yaklaştık. Satir kanlar içinde yatıyordu. Durumu çok kötüydü. Satire çok yaklaştığımızda aslana baktım. Keyif içinde çoktan uykuya dalmıştıı bile. Uyanacağını hiç ama hiç zannetmiyordum. Pers satirin başını tuttu. Bizde Nica'la ayaklarından tuttuk ve satiri kaldırdık. Satiri ormana doğru aslandan kaçırmaya başladıık. Aslan uyanıpta satiri yanında göremeyince delirecekti ama satiri orda yalnız başına bırakamazdık. Onu mutlaka kurtarmalıydık. Satiri aslandan iyicene uzaklaştırınca bir oh çektim ve satiri yere koyduk. Çok yorulmuştum. Bu satir çok ağırdı. Nica'ya baktığımda o da çok yorulmuştu. Pers etrafına bakarken biz Nica'yla birlikte yere oturarak dinlendik. İkimizde çok yorulmuştuk ve bu dinlenme bize çok iyi gelmişti. Pers " Hadi devam etmeliyiz. Aslan her an uyanabilir. " diyince kalktım. Sonra da Nica'yı kaldırdım ve satiri taşımaya devam ettik. Peki satiri nereye taşıyacaktık? Nica bu soruyu gözlerimden anlamış olacak ki " Satiri Kampın Girişi-Thalia'nın Ağacı'na götürelim. " dedi. Bizde satiri Thalia ağcına götürmeye başladık. Satirin durumu gerçekten çok kötüydü. Tek tesellimiz ölmemiş olmasıydı.


RP'NİN DEVAMI KAMPIN GİRİŞİ-THALİA'NIN AĞACI'NDADIR!