Apollon Oğlu ve Athena Kızı Tırmanışta

Kampta hala görmediğim yerler vardı. Bu yerlerden birisi de Tırmanma Duvarı'ydı. Buraya gelmemiştim ancak tehlikelerle dolu olduğunu biliyordum. Ama zaten tehlike de biz melezlerin işi değil miydi ? Böyle düşündüğüm için olabildiğince hızlı bir şekilde hazırlanmaya başladım. Tırmanırken beni engellemeyecek kıyafetleri seçtim. Çantama biraz su ve ne olur ne olmaz diye de biraz ambrosia koydum. Eh, ne de olsa etrafından lavlar saçan bir yere gidiyordum. Hazırlandıktan sonra kulübemden çıktım ama canım yalnız gitmek istemiyordu, benimle Tırmanma Duvarı'na gelecek bir arkadaşa ihtiyacım vardı. Ben de ağır adımlarla Apollon kulübesinin yolunu tuttum. Kulübenin önüne vardığımda kapı hafif aralıktı. İçeri girdim ama kulübe boş gözüküyordu. Her ihtimale karşı "Kimse var mı ?" diye seslendim. İyi ki de seslenmiştim. Çünkü içeriden biri uykulu bir sesle "Evet." diye seslendi. Bu sesi daha önce duyduğumu hatırlamıyordum. Kampta daha önce karşılaşmadığım biri olmalıydı. Biraz sonra karşımda bir melez duruyordu. Evet, onu daha önce görmemiştim. "Selam, ben Theodor." dedi ve elini uzattı. Onun uzattığı eli sıkarak "Ben de Summer. Athena'nın kızıyım." dedim. "Birini mi arıyordun ?" diye sordu Theodor. "Aslına bakarsan evet, benimle Tırmanma Duvarı'na gelecek bir arkadaş arıyordum." diye cevap verdim.

"Ah hadi ya, şanslı günümdeyim yani. Ben de uyandıktan sonra biraz antrenman yapmayı planlıyordum. Birlikte yaparsak daha eğlenceli olacağına eminim. Beni 5 dakika bekler misin?" dedim. Summer başını evet anlamında salladı. Ben de hızlı bir şekilde üstümü değiştirdim, yüzümü yıkayıp dışarı çıktım. Yolda konuşmaya başladık. İkimiz de uzun zamandır kamptaydık ama birbirimizi görmemiştik, bu nedenle çoğu konuşmamız bunun üzerineydi. Aynı mekanlarda farklı zamanlarda bulunmuştuk anlaşılan. Ama kısa sürede iyi anlaşmaya başladık. Ve sonunda tırmanma duvarının önüne geldik.

Tırmanma Duvarı'nın yakınında bir tabela vardı ve dikkat edilmesi gereken şeyler yazıyordu. İlk maddede "Gerekli kıyafetler giyilmeden tırmanmak kesinlikle yasaktır." yazıyordu. Summer'a dönüp "Sen okumaya devam et, ben görevliyi bulup kıyafetleri getiririm." dedim ve etrafa bakındım. İleride bir kiklop uyukluyordu. Gidip onu uyandırma çabalarına giriştim. Sonunda feci bir gürültü çıkararak uyandı ve homurdanarak bana iki kıyafet verdi. Ben teşekkür edemeden uykusuna geri döndü.

"İşte kıyafetleri buldum." dedim ve birini Summer'a uzattım. Diğerini kendi üstüme geçirdim. O sırada Summer "Theodor, burada yazıyor ki..." diyecek oldu ama ben "Sen okudun ve yanımdasın. Acil bir durum olursa kontrol sende." dedim ve gülümsedim. Summer biraz tedirgin olmuştu ama ben duvarın yanına gittiğim zaman arkamdan geldi. "Hazır mısın?" dedi. Ben de "Her zaman." dedim ve birlikte tırmanmaya başladık.

Tırmanışa geçmeden önce biraz tereddüt edip Teo'yu uyarmaya çalışsam da o beni dinlememiş, hemen tırmanmaya başlamıştı. Eh, bu durumda bana da aynısını uygulamak kalıyordu. Teo'nun ardından ben de tırmanışa geçtim. Burası gerçekten de ürkütücüydü. Hiç beklenmedik bir anda hiç beklenmedik bir yerden çıkan lavlar, yine aynı şekilde üstümüze doğru gelen taşlar ve buna benzer birçok şey...
Eğer düşmek ya da yaralanmak istemiyorsam odaklanmak zorundaydım ve bu kadar dikkat dağıtıcı şey arasında bunu yapmak çok zordu. Ne zaman odaklanmaya çalışsam bir yerden bir şey çıkıyor ve bu da benim dengemin dağılmasına neden oluyordu. Ama her seferinde son anda yırtıyordum. Theodor'a baktığımda onun da benden pek bir farkı olmadığını gördüm. Bunu görmemle birlikte de birden bileğimde aşırı bir yanma hissettim. "Ah !" Canım gerçekten de çok yanmıştı. Bileğime baktığımda hala lavların arasındaydı. Hemen elimi oradan çektim ama nafileydi, çoktan yanmıştı bile ve hala da yanmaya devam ediyordu. Bir an gözlerim kararır gibi oldu ama sonra kendi kendime Hadi ama Summ, sen bir Athena kızısın, bu kadar narin olamazsın. Dayanmalısın. diye düşündüm ve bileğimdeki yanmaya aldırış etmemeye çalışarak Theodor'un endişeli bakışları eşliğinde tırmanmaya devam ettim. Artık çok daha dikkatli olmalıydım.

Summer'ın bileğini yandığını gördükten sonra biraz tereddüt yaşamıştım. Kendi kendime "Biraz abartmamışlar mı? Biz ne zaman bir volkana tırmanmak isteriz ki sonuçta?" dedim. O sırada tırmanma duvarının üstünde bir yılan belirdi. Onu atlatabilmek için biraz aşağı indim ve sağa zıpladım. Az kalsın taşı yakalayamayıp düşecektim ama parmaklarımın ucuyla tutunabildim. Daha sonra kendimi zorla yukarı çektim. Yukarı tırmandığımda Summer'ın yanına gelmiş olduğumu fark ettim. Yüzü ter damlacıkları içinde kalmıştı. O da yılandan kaçmayı başarmıştı. Ama yanan bileği onu çok zorluyordu. Benden önce pes etmek istemediği için de kendini ileri itiyordu galiba. "Summer zorlanıyorsan birlikte aşağı inelim. Babamdan bana geçen güçle seni iyileştirebilirim istersen." dedim. Summer kafasını iki yana salladı ve ilerlemeye devam etti. Ben de bir şey söylemeden yanına tırmanmaya başladım.

Hayatımda korktuğum iki şey vardır; biri sakarlık yapıp rezil olmak, diğeri de örümcekler. Bu ikisini aynı anda yaşamaksa beni benden aldı doğrusu. Tırmanma duvarında örümceklerin işi neydi Zeus aşkına? Üstelik bazıları tarantulaydı ve üstüme geliyorlardı. Aralarından en tüylüsü elime gelince birden elimi çektim ve duvardan düşmeye başladım. İpim düşmemi yavaşlattı. 3-4 metre kala durdum ama ipimin bağlı olduğu çivi yerinden çıktı ve ben yere düştüm. Bir şeyim yok dercesine ayağa kalktım ve tam o sırada Summer yere indi. Bana bakıp "Eğer tırmanmadan önce beni dinlemiş olsaydın örümcek fobini azdırman gerekmezdi. Örümceklerin geleceği tabelada yazıyordu." dedi. Bense gülümseyip "Bence bunu diğerlerine farklı bir şekilde aktarmalıyız. Mesela beni iyileştirmek için kendini yere attı diyebilirsin, ne dersin?" dedim. Bana muzip bir şekilde baktı. "Ah böyle bir dedikoduyu kimseye anlatmayacağımı düşünüyorsan yanılıyorsun." dedi. Ben de "Peki bileğini iyileştirirsem ne yaparsın?" dedim. "Bir şeyler düşünürüz." dedi ve elini bana uzattı. Hemen elimi bileğinin üzerinde gezdirmeye başladım. İşim bitince "Şimdi nasıl hissediyorsun?" diye sordum.

Bileğimi Teo'ya uzattığım anda bileğimin acısı azalmaya başladı. Sanki üstüne serin sular serpiliyordu. Teo elini bileğimde biraz daha gezirdi ve "Şimdi nasıl hissediyorsun ?" diye sordu. Bunu nasıl yaptığına pek bir anlam verememiştim ama beni asıl ilgilendiren kısım bileğimiz iyileşmesiydi. Zaten o bir Apollon oğlu olduğu için böyle şeyler onun için doğal olmalıydı. Sevinçle Teo'ya dönerek "Teo, bunu nasıl başardığını bilmiyorum ama şu an harika hissediyorum, bileğim eskisinden de sağlam ! Çok teşekkür ederim." dedim neşeli bir ifadeyle. Bunu söyledikten sonra Teo bana sanki bir şeyi unutmuşum gibi baktı. Birkaç saniye sonra neyi unuttuğumu anladım. "Ah, evet, tamam. Merak etme, bu olaydan kimseye bahsetmeyeceğim. Aramızda kalacağından emin olabilirsin. Zaten ben de böceklerden fazlasıyla korkarım. Senin yerinde olsam ben de düşerdim büyük ihtimalle." diye itiraf ettim. Bunun üzerine Teo gülümsedi ve "Sağ ol Summ." dedi sevinçle. "Önemi yok." dedim ve ona küçük bir şaka yapmaya karar verdim. "Her neyse, şimdi tekrar tırmanmaya başla bakalım." dedim. Teo bana şaşkın şaşkın bakarken kahkahamı bastırmak çok zordu. Zaten bir süre sonra bunu yapamadım ve katıla katıla gülmeye başladım. O anda Teo şaka yaptığımın farkına vardı ve bana sinirli bir şekilde bakarak "Hiç komik değildi Summ." dedi. Ama ben "Yüzünün aldığı ifadeyi görmeliydin Teo." dedim ve onun taklidini yaptım. Bunun üzerine o da gülmeye başladı. Kahkahalarımız Tırmanma Duvarı'nda yankılanırken burada bulunan melezler şaşkınlıkla bize bakıyorlardı. Büyük ihtimalle burada gülme seslerine değil, yakınma seslerine alışıktılar. Şu anda bizim deli olduğumuzu düşünüyor olmalıydılar ama bu umrumda değildi.

Artık gözümden yaş geliyordu ve karnım bana durmam gerektiğini söylüyordu. Zorla ayağa kalktım ve Summer'ın da kendine gelmesini bekledim. Bu sırada bize garip garip bakanlara karşılık olarak ben de garip garip baktım. Sonunda deli olduğuma kanaat getirip kafalarını çevirdiler ve bu beni daha çok eğlendirdi. Sonunda Summer da kendine gelmişti ve doğrulup yanıma geldi. "Teo bugün gerçekten çok eğlendim. Sanırım artık bir volkana filan tırmanmak istersem yanımda bir Apollon çocuğu bulundururum. Ama örümcek filan olmadığına dikkat etsem iyi olur." dedi. Ben de bunun üzerine "Hadi ama Summer. Onlar örümcek değildi bence. Daha çok hormonla beslenmiş örümcek şeklindeki canavarlara benziyorlardı." dedim. Bunun üzerine Summer kahkahayı bastı. Yine bize garip garip bakmaya başlamışlardı. Bu yüzden Summer'a "Sanırım bu kadar macera bugünlük yeter. Bileğin tam anlamıyla iyileştiği zaman tekrar tırmanmaya gelebiliriz." dedim. O da kafasıyla onayladı. Birlikte dışarı çıkıyorduk ki bir gürültü duyduk. Kiklop esnemişti fakat bu daha çok yüz kadar füzenin patlaması gibi bir şeydi. Muzip bir edayla Summer'a döndüm ve "Hadi gel son bir yaramazlık daha yapalım." dedim. "Neden olmasın. Aklından neler geçiyor merak ettim doğrusu." dedi.


Summer'la birlikte şaheserimize bakarken gülmemek için kendimizi zor tutuyorduk. Koruyucu kıyafetlerimizi kiklopun ağzına tıkamıştık. Bununla da yetinmemiş yapraklarla kocaman bir taç yapıp kiklopun başına dolamıştık. Kalktığı zaman nasıl hiddetleneceğini ve neler yapacağını merak ediyordum ama o zaman burada olmak da istemiyordum doğrusu. Bu yüzden Summer'la birlikte dışarı çıktık ve orada vedalaştık. İkimiz de böyle çılgınlıkları daha sık yapmamız konusunda hemfikir olduk. Kulübeme doğru giderken içimde güzel bir gün geçirmenin vermiş olduğu mutluluk vardı.


RP BİTMİŞTİR!