Kargaşanın Son Bulması / Kurgu 2 (Bölüm 5 - Kheiron'un Ofisi)

Sonunda kampa vardık. Birkaç melez hemen bizim yanımıza geldi. Yüzlerinde umut vardı ama kardeşimi yaralı bir biçimde görünce yüzlerindeki umut söndü. Kardeşimi bir banka oturttuk. Yer sallanmıyor, dalgaların sesi gelmiyordu. Her şey yoluna girmiş gibiydi. Bir melez "İkna edebildiniz mi?" diye sordu. Onlara baktım ve sevinçle "Sayılır." dedim. Melezler rahatladı ve neşelenmeye başladı. Benden bütün detayları ve kardeşime ne olduğunu anlatmamı istiyorlardı ama şu an onlarla uğraşamazdım. Kardeşimi biraz da olsa iyileştirip Kheiron’la konuşmalıydım. Babamdan aldığım şifa gücünü kullanarak kardeşimi iyileştirmeye başladım. Ona tüm gücümü aktarıyordum. Kısa bir süre sonra kardeşim "Bu kadar yeter. Kheiron’la konuşmaya gidelim." dedi. Ona baktım. Yeterince iyi görünüyordu. Yon çoktan ayağa kalktı. Melezler bize yol açtı. Kardeşimle beraber Kheiron’un ofisine doğru yürümeye başladık. Büyük Eve yakın olduğumuzdan varmamız fazla uzun sürmedi. İçeri girdik ve doğruca Kheiron’un ofisine gittik. Odaya girdiğimizde Kheiron’u tekerlekli sandalyesinde otururken gördük. Bize baktı ve gülümseyerek "Hoş geldiniz." dedi. Sanırım Kheiron güzel haberi öğrenmişti. Nereden öğrendiğini bilmiyordum. Belki de depremin kesilmesinden anladı. Kendimi tutamayıp Kherion’a "Kheiron Hades ve Poseidon konuşup bir karara varacaklar." dedim. Kardeşim "Büyük ihtimalle Zeus’la birlik olacaklar." dedi. Kheiron hiç şaşırmadı ve "Biliyorum." dedi.

Ofisimde oturup kara kara düşünüyordum. Tiffany ve Yondaime’den haber bekliyordum. Ancak onlardan önce Athena’dan haber aldım. Poseidon’la Hades, Zeus’la konuşmaya gitmişler. Birlik olmaları gerektiğini Zeus’a söyleyeceklerdi. Bu süper bir haberdi. Tiffany ve Yondaime başarmıştı. Büyük bir tebriki hak ediyorlardı. Onların gelmesini bekledim. En sonunda ofisime geldiler. Çok neşeliydiler. Bana sonucu anlatılar. Onlara bildiğimi söyledim. Çok fazla olamasalar da şaşırdılar. Onlara her şeyi anlatmaya başladım. "Çocuklar, Athena’dan haber aldım. Hades ve Poseidon, Zeus’la konuşmaya gittiler." dedim. İkisi birbirine gülümseyerek baktı ve Tiffany "Oley!" diye bağırdı. Çok sevinçliydi. Yondaime’ye baktım. O da çok sevinçliydi ama yorgun gibi görünüyordu. Onlardan bana her şeyi anlatmalarını istedim. Heyecanlı bir şekilde baştan sona her şeyi anlatmaya başladılar. Yondaime’nin Hades’e meydan okuduğunu öğrenince ona "Bu çok tehlikeli, ölebilirdin. Bir daha böyle bir şey yapma." dedim. Ben onları ölmeleri için gödermedim. Şansları yaver gitmeseydi belki de şu an burada olamayacaklardı ve ben bunu istemezdim.

Kaburgalarımdan biri kırılmıştı. Hades'e meydan okumuştum. Neredeyse ölüyordum ama yine de başarmıştık. İyi haberle Kheiron'un ofisine kadar gelebilmiştik. Biz Kheiron'Un ofisine girince Kherion gülüyordu. Haberi almış olmalıydı. Ona ayrıntısıyla anlatmamızı istedi ve baştan sona anlattık. Aslında biz Hades'i tatlı sözle ikna etmişiz gibi anlatmak istemiştim ama Tiff hepsini şıp diye anlatınca benim konuşmama zaman kalmadı. Kheiron iyi bir dinleyiciydi ve baştan sona bizi dinledi. Doğrusu bu ender rastlanan bir yetenekti. Anlatmamız bitince konuştu. " Aferin size, Tabii Hades meselesine de gelince Bu çok tehlikeli, ölebilirdin. Bir daha böyle bir şey yapma." dedi. Böyle konuşunca gerçekten tehlikeli bir şey yağtığımı farkettim. Ölmeyi hiç düşünmemiştim. Yani düşünmüştüm ama gerçekleşmez demiştim. Bunları konuştuktan sonra çıktık. Tiff'e gülümsedim. "Kulübeye kadar yarışalım mı ? " diye sordum. Bana baktı ve sırıttı. " Işık hızında koşmak yok" dedi. " Tamam " dedim. Koşmaya başladık. Ama kaburgamın acıdığını unutmuştum. İlk adımda yere kapaklandım. Ve gülmeye başladım. Zor bir görevden sonra acıyla yere düşmek gibisi yoktu.



Rp Bitmiştir.