Kargaşanın Son Bulması / Kurgu 2 (Bölüm 3 - Poseidon'un Krallığı)

Kardeşimle birlikte sahile yürümeye başladık. Normalde sahile dalgalardan dolayı gitmek istemiyordum ama buna mecburduk. Orada Poseidon'a adak adayıp onun krallığına gidicektik. En azından biz böyle planlıyorduk. Tanrı Poseidon kabul eder mi hiç bilmiyorduk. Umarım kabul eder, yoksa biz öldük. Mutlaka Poseidon'a ulaşmamız gerekiyordu. Uzun bir yürüyüşün ardından sahile vardık. Denize fazla yaklaşmadan -dalgaların en son geldiği kadar- durduk ve çantamın içinden Tanrı Poseidon'a adayacağımız şeyleri çıkarttım. Sonra kardeşime baktım ve "Başlıyoruz." dedim. Yon başıyla beni onaylayınca önce içimden babama dua ettim. Her şeyin yolunda gitmesini istiyordum ve bunun için elimdeki tüm kozları kullanacaktım. Babama ettiğim dua bitince adakları denize attım ve "Tanrı Poseidon adağımızı lütfen kabul et. Senin krallığına gelmek istiyoruz." dedim. Aklımdan da denizi, akıntıları... düşünüyordum. Eminim ki şu an kardeşim de aynı şeyi düşünüyordur. Bekliyorduk ama hiçbir şey olmuyordu. Tam ümidimi kesmiştim ki iki tane denizatı gördük. Sanırım Poseidon bizi kabul ediyordu. Kardeşime baktım ve gülümsedim. Yon "Denizaltı bizi bekler." dedi ve beraber denize girdik. Dalgaların şiddeti azaldığından bu zor olmadı. Denizatlarının yanına yüzerek gittik. Yanlarına geldiğimizde onlara sıkıca tutunduk ve denizin derinliklerine doğru hızlı bir şekilde gitmeye başladık. Poseidon denizin altında nefes alamama problemimizi de halletmişti. Rahat rahat nefes alabiliyorduk. Buna çok memnun oldum. Denizaltı süperdi. Her türlü deniz canlısı vardı. Bazıları beni korkutsa da hepsi dostcanlısıydı. Sualtında yaşamak aslında çok güzeldi. Burası farklı bir yerdi ve benim, farklı yerler her zaman ilgi odağım olmuştur. Kısa bir deniz yolculuğundan sonra Poseidon'un krallığına vardık. Denizatları bizi bırakıp gittiktiklerinde etrafıma bakınmaya başladım. Önümde kocaman bir saray duruyordu.

Denizin altı ne kadar güzel olabilirdi. Hayalinizde ki evi düşünün ve bunu milyonla çarpın işt öyle bir yerdi. Bazı yerlerinde savaşın izleri hala duruyordu ama bu harika olmasını engellemiyordu. Yanımda Tiff vardı önümüzde balıkadamlar. Balıkadamlar garip yaratıklardı ayrıca su altında ki sesleride çok güzeldi. Benim sesim çok boğuk çıkıyordu. Konuşmak istediğim de ağzımı kapatmmam bir oluyordu. Sonunda saraya vardık. İçeri girdik balıkadamların rehberliğinde taht odasına kadar yürümeye daha doğrusu yüzmeye ya da artık hangisiyse ona başladık. Taht odasının kapısı çok güzeldi. Çok büyüktü ve gösterişliydi kapının iki kenarında yaklaşık birer metre aralıklarla yunan eteşi meşaleleri duruyordu. Poseidon'u önceden görmüştüm. Ama bu sefer onun yerindeydik ve daha güçlü olmalıydı. Kapıda biraz bekledikten sonra kapı açıldı. Odanın en ucunda Poseidon oturuyor yanında ki küçük taht da da Amphtirite duruyordu. Duvarlarda üç dişli yabasının bulunduğu flamalar vardı. Poseidon ile yüz yüze geldim. Yüzünde ki ifadeden bir şey çıkaramıyordum. Tiff ilk konuşmayı benden bekliyor olmalıydı. Sparta tarzı konuşacaktım. Tanrılar Spartayı hep sevmiştir. Biraz yalakalığın bu durumda bize faydası olur. En azından japon balığına dönüşmezdik. Tiff'ide iteleyerek bir adım öne çıktım. Diz çoktüm.

"Atların babası, Depremlerin efendisi, Denizlerin Tanrısı yüce Poseidon'a selam olsun" dedim. Sesimin daha gür çıkmasına özen göstererek. Doğrusu su altında kalınlaşan sesim daha bir güven veriyordu. Poseidon dediklerimden hoşlanmış gibiydi ama ben söylediklerimden utanıyordum. Tiff ise gülmemek için zor tutuyordu kendini.

Taht odasına gittik. Poseidon tahtında oturuyordu ve çok ama çok güçlü görünüyordu. Sanki dünyanın tek efendisiydi. Ona bakınca içimde bir endişe oluşuyordu. Bunun için ona bakmak yerine taht odasını göz gezdirmeye karar verdim. Poseidon’un hemen yanında Amphtirite oturuyordu. O da çok güçlü duruyordu. Görmek istediklerim bunlar değildi. Odanın diğer kalan kısımlara baktım. Burası gerçekten harikaydı ve çok görkemliydi. Kendimi konuşacak durumda hissetmiyordum. Bunun için kardeşime sen konuşmaya başlasana bakışı attım. O da hemen anladı ve söze girdi. Giriş cümlesi süperdi ama benim komiğime gitti. Gülmemek için kendimi zor tuttum. Derin derin nefesler almaya başladım. Yoksa gerçekten kahkaha atacaktım. Tanrı Poseidon bizi süzdükten sonra "Apollon’un iki çocuğu, geliş nedeniniz ne?" diye sordu. Sesinde öyle bir ton vardı ki önemli bir şey söylemezsek kendimizi su damlaları olarak bulabilirdik. Fazla bekletmemeye karar verdim ve "Tanrı Poseidon, diğer tanrılarla gücünüzü birleştirmeniz gerekiyor. Yoksa Gigantlar sizi yenecek." dedim. Poseidon önce tek kaşını yukarı kaldırdı sonra tekrar eski haline döndü. Yüzünden hiçbir şey anlayamıyordum. Kardeşim konuşmaya başladı; "Tanrım tehlike altındasınız. Bu gigantlar çok güçlü." dedi. Poseidon bir süre sustuktan sonra "Bunu bilmiyor muyum sanıyorsunuz." dedi. Şok oldum. Bunu hiç beklemiyordum. Dahası Poseidon bize yardım etmeye bilirdi. Ben bundan bunu anladım. Yutkunduktan sonra "Bir şeyler yapmayacak mısınız?" diye sordum. Poseidon "Bunlar sizi aşar küçük melezler." dedi. Tabii ki kardeşim hemen araya girdi, "Siz ailesiniz, bu Gigantları halletmeniz gerekiyor ve bu sadace sizin ve Hades’in Zeus’la birlik olmasıyla olur." dedi. "Sadece Gigantları yok edesiye kadar." diye ekledim. Poseidon "Düşünmem gerekiyor." dedi. Bu benim istediğim yanıt değildi ama en azından hayır dememişti.

Poseidon kararsızdı. İşin ucunda kendi güçlerini kaybetmekte olunca her tanrı düşünürdü. Ama Poseidon'un bir planı var gibiydi fakat buna pek aldırış etmedim. Konuşmaya devam ettim. "Tanrı Poseidon, siz güçlüsünüz ve uzun zamandır buradasınız eminim bir bildiğiniz vardır. Ama isteğinizin doğru yönde olmasını dilerim. Ee-e birde bizi Las Vegas'a gönderebilir misiniz? Bana baktı. Tiff öldük bakışını atıp, bana kızdı. Ama Poseidon cevap verince afalladım genelde tanrılar beni sevmezdi. " Seni sevdim melez ; zamanı geldiğinde sana yardım edeceğim senin de bana yardım etmen karşılığında tabii. Bu isteğinizi kabul ediyorum. Şansa ihtiyacınız olacak." Ve o gür sesiyle "İyi günler" diye kükredi. Ve son duyduğum şey bu oldu. Kendimi daha önce Tiff ile geldiğimiz bir yerde buldum. Yeraltının tam ortasında sarayın önündeydik. Tiff bana bakıp sırıttı. Kısa yoldan uğraşmadan gelmiştik ya da ölmüş olma durumumuz vardı ama bu gülünçtü. Kendime vurduğumda gayet katıydım. Şimdi başımın bela da olduğu hades ile görüşmeliydik.