Kargaşanın Son Bulması / Kurgu 2 (Bölüm 2 - Kampın Girişi-Thalia'nın Ağacı)

Hızla Thalia Ağacına gitik. Orada tüm kamp toplandı. Herkesin yüzünde büyük bir korku vardı. Kimi kampçılar birbirlerine sarılıyor, kimi kampçılar ağlıyor, kimileri çığlık atıyordu. Yer hala hafif de olsa sallanıyordu. Uzaklardan dalgaların sesi geliyordu. Ne olduğunu kimse anlamamıştı. Kheiron "Sessizlik!" diye bağırdı. Eliyle de susmalarını işaret ediyordu ama bu pek etkili olmuyordu. Çünkü herkes kendi halinde yere düşmemeye çalışıyordu. Kheiron toynaklarını sertçe yere vurdu ve tekrar susmalarını söyledi. Bu sefer sesi çok ekiliydi. Yavaş yavaş bütün melezler susmaya ve Kheiron'u dinlemeye başladılar. Kheiron herkesin tamamen susmasını bekledikten sonra konuşmaya başladı. "Melezler size neler olduğunu anlatmamın vakti geldi." Bir melez "Sonunda" dedi ama Kheiron unu duymamazlıktan geldi ve konuşmasına devam etti. "Kış Gündönümünde Poseidon ve Hades, Zeus'a cephe aldılar." dedi. Şok oldum. Bunu beklemiyordum. Demekli bütün sorun buydu. Poseidon denizin ve depremlerin tanrısıydı. Dalgaların büyümesi, yerin sarsılması... Bunların hepsini Poseidon yapıyordu. Sırf Zeus'a baş kaldırdığı için. Dünyayı ele geçireceklerdi. Hades'ten daha ses çıkmadı. Ya da bir yerlerde yer yarılıp içinden iskeletler çıkıyordu. Umarım böyle bir şey olmuyordur. Yoksa geçekten sonumuz gelirdi. Bir melezin "Neden?" diye sormasıyla bu korkunç düşüncelerimden sıyrıldım. Bu gerçekten güzel bir soruydu ve bunun cevabını çok merak ediyordum. Kheiron "Yapılan oylamada Zeus kazandı. Hades ve Poseidon buna çok sinirlendi ve cephe aldılar." dedi. Büyük bir sessizlik oluştu. Herkes olacakları düşünüyordu. Hades ve Poseidon durmazlarsa çok büyük felaketler olacaktı. Bunu da herkes çok iyi biliyordu. Bir şeyler yapmamız gerekiyordu. Kronos tehlikesini daha yeni alatmışken böyle bir felakete izin veremezdik. Sesimin yüksek çıkmasına dikkat ederek "O zaman onları durduralım." dedim. Kendimden emin gibi görünmeye çalışıyordum. Herkesin cesaretini toplamasını istiyordum. Bütün gözler benim üzerimdeydi. Birçok melez bu aklını kaçırmış der gibi bakıyordu ama ben kimseyi aldırmadım. Gözlerimi Kheiron'a kilitledim. Ona ne kadar ciddi olduğumu göstermek istiyordum.

Her şey çok ani oldu. Kheiron bize neler olduğunu anlattı. Tiffany’le şüphelerimiz doğruydu. Çok kötü şeyler oluyordu. Tiffany, Kheiron’u dinledikten sonra “O zaman onları durduralım.” dedi. Şok oldum. Tiffany her zamanki gibi tehlikeli şeyler yapmayı planlıyordu. Tanrıları nasıl durduracağız ki? Bu bir delilik. Kheiron uzun uzun Tiffany’e baktıktan sonra “Nasıl durduracağız?” diye sordu. Tiffany cevap vermekte gecikmedi; “İkna etmeye çalışırız. Ya, en azından boş boş durmayız.” dedi. Hiç kimse çıt bile çıkarmıyordu. Artık herkes Kheiron’a bakıyordu. Onun cevabı her şeyi belirleyecekti. Kheiron kısa bir süre düşündükten sonra “Nasıl ikna edeceğiz?” diye sordu. Bu sorunun cevabını özellikle merak ediyordum. Çünkü Hades ve Poseidon asla ikna olmazlardı. Onlar Zeus’u yıkmak için zaten bir bahane arıyorlardı. Ne gibi bir şey onları durdurabilirdi ki? Kheiron “Tiffany seni anlıyorum ama yapacağımız bir şey yok. Hades ve Poseidon asla ikna olmazlar.” dedi. Kheiron çok haklıydı ama Tiffany kabullenmiyordu. O da haklıydı. Bu resmen dünyanın sonuydu. Bir şekilde Hades ve Poseidon’u durdurmalıydık. Tiffany “Deneyelim.” dedi. Kheiron Kendini gülümsemeye zorlayarak “Çok tehlikeli.” dedi. Kısa bir sessizlik oldu. Tam bu sırada bir melez “Nasıl durduracağımızı ben biliyorum.” dedi. Sesin geldiği yöne baktığımda Yon'u gördüm. Konuşan oydu. Herkes şaşkın bir ifadeyle Yon'a bakıyordu. Onu anlamaya çalışıyorduk. O nasıl oluyor da Hades’le Poseidon’u durdurabilecek bir yol biliyordu. Yon bütün gözlerin onun üzerinde olmasından rahatsız olmuşa benziyordu ama yine de kendinden emin gibi bakıyordu. Tiffany’e bakıyordu. Bende Tiffany’e baktım. Onun yüzünde kazanmış gibi bir gülümseme vardı. Yon çok güveniyordu ve onun bir çare bulduğuna yüzde yüz inanıyordu. Aralarında sanki bir bağ vardı ve şu anda bu bağla konuşuyorlardı. Ne düşündüklerini kimse anlamıyordu. Kheiron da şaşkın bir ifadeyle bir Yon bir Tiffany’e bakıyordu. Herkes onların konuşmasını bekliyordu ama Yon hiçbir şey söylemiyordu. Sanki Tiffany’den cesaret alıyordu.

Yerdeki sarsıntılar ve denizin yükselmesi konusunda açıklama dinlemek için herkes meydana toplanmıştı. Ben biraz geç gitmiştim. Yapacak işlerim vardı. Oraya vardığımda bir cümbüş hakimdi. En kararlı dediğim melezlerin bile yüzünde ifadesizlik vardı. Olayı anladığımda gördüğüm rüya ile ilgili olduğunu anladım. Khiron, Claire ve Tiff bir şey hakkında tartışıyorlardı. Melezler ise onları tenis maçındaymış gibi izliyordu. Tartışma iyice kızıştığında kimse kimsenin ne dediğini dinlemiyordu bile. Aslında gördüğüm rüyayı olmamış sayacaktım. Biz de normal bir rüya görebilirdik. Ama sanırım öyle değildi çok ama çok ciddi bir görevdi bu benim için. Kheiron sakinleşmeye çalışıyor Tiff tepkisiz kalmaya karşı çıkıyordu. Bu tartışmaya bir son verecektim. Bu nedenle bağırdım. " Sakin olun ben ne yapacağımı ve ne olacağını daha iyi biliyorum." Khiron bana şaşkınlıkla baktı. Bütün melezlerin yüzü bana döndü. Bundan hiç hoşlanmadım ama aynı güven verici ses tonunda konuşmaya gayret ettim. " Bu bir kandırmaca anlamıyorsunuz aptal bir oylama değil sadece " dedim. Tiff ne demek istediğimi anlamıştı bir yol bulduğumu farketmişti. Ona göz kırptım ve gülümsedim. Sonra Khiron konuştu. " Nasıl aptal bir oylama değil Yon her şey bariz Poseidon ve Hades birlik oldu" Ardından ben söyledim. " Khiron efendim siz inanırmısınız sizce Poseidon ve Hades birlik olabilir mi ? BVir kere ikisinin de istediği şey aynı bir ülkeyi iki kişi yönetemez. Bu kandırmaca Tanrılar dağılırsa yeni tehlikeye karşı ne olacağını kimse bilemez" Khiron ne demek istediğimi anlamıştı. Ama melezler açıklama istiyordu. Ve Tiff konuştu.

Kardeşim gerçekten süper bir noktaya parmak basmıştı. O olmasaydı şimdi kulübelerimizde felaketi izliyor olacaktık ama şimdi her şey değişti. Konuşmalardan sonra eminim ki Kheiron Poseidon ve Hades’i ikna etmek için bizi gönderecek. Bütün kamp bana bakıyordu. Derin bir nefes alıp verdikten sonra konuşmaya başladım. “Tanrılar yeni bir tehlikenin içindeler. Ya birlik olurlar ya da yok olurlar. Başka çareleri yok. Hades ve Poseidon, Zeus’la birlik olacak.” dedim. Bir melez “Ne gibi tehlike?” diye sordu. Kardeşim “Gigantlar!” demekle yetindi. Bu her şeyi açıklıyordu. Gigantlar Tanrılara saldırmaları an meselesiydi. Bir melez daha fazla açıklama isteyecekken Kheiron, “Peki, gidin ve ikna etmeye çalışın.” dedi. Bu kadar çabuk beklemiyordum ama yine de bir zafer kazanmış gibi gülümsemeden edemedim. Kardeşimde gülümsüyordu ama yüzünde bir de endişe vardı. Onu anlıyordum. Ben de endişeliydim ama bunu denememiz gerekiyordu. Kheiron’a döndüm ve “Kardeşim ve ben gidiyoruz.” dedim. Sonra da kardeşime döndüm ve ‘değil mi’ bakışı attım. Yon başıyla beni onaylayınca Kheiron “Tamam, acele edin. Yoksa çok geç kalacaksınız.” dedi. Haklıydı. Bir an önce çıkmalıydık. Herkes kulübelerine dağılmaya başladı. Sarsıntı çok azaldığı için herkes çok rahattı. En azından şimdilik. Yon’un yanına gittim ve “Ne yaptığımızı biliyoruz değil mi?” diye sordum. Yon gülümseyerek “Ne önemi var ki?” dedi. Ben de güldüm. Sonra hazırlanmak için kulübemize doğru yürümeye başladık. Yanımıza almamız gereken eşyalar vardı. Mağlum iki tanrıyı ikna etmeye çıkıyorduk ve bu gerçekten zor bir görevdi. Zaten zor olduğu için kardeşimle ben bu göreve taliptik. Yürürken bir sürü melez bizim yanımıza geliyor ve bize iyi şanslar diliyordu. Gerçekten de şansa çok ihtiyacımız vardı. Kısa bir süre sonra kulübemize vardık. İçeri girdiğimizde kardeşlerimizden hiçbirini göremedik. Demekli başka yerdeydiler. Kardeşim bana “Ne alacağız?” diye sordu. İki saniye kadar düşündükten sonra “Bilmem.” yanıtını verdim. İkimizde güldük.

Kulübede görevimize ne götüreceğimizi tartışıyorduk. Hiç bir fikrimiz yoktu. Ben önce Poseidon'un sarayına gitmeyi önerdim. Tiff'in de tam bir planı yoktu. Ama ya Hades'i görecektik ya da Poseidon'u ve ben Poseidon'u görmeyi tercih ederdim. Aşırı bir şekilde hızlı toparlanıyorduk. Tiff hızlandırılmış bir şekilde bana planını anlatıyordu. Sahile gidecektik Poseidon'a adak sunacaktık. En azından ben bu kadar anlamıştım. Bayağı parlak planları vardı. Ama aklım gigantların ne olduğunu hatırlamakla meşguldü. Gigantlar Gaia'nın çocuklarıydı tamam ama ne Titanlar gibi hüküm sürmüş ne de Tanrılar gibi gün yüzündeydiler. Neydi onlar nasıl öldürülürdü. Madem bu kadar tehlikelilerdi ve tanrıları ikna etmekte etkiliydiler o zaman onları tam anlamıyla öğrenmek gerekliydi. Bu nedenle çantama en son kulübemizde tek tarih kitabı olan "Gerçek Tarih" adlı kitabı aldım. Yunanca bir kitaptı sanırım anlayabilirdim. Bunu alırken Tiff bana sırıttı. Öyle sırıtınca " Gigantlar ne biliyor musun sen?" dedim. O da bana bakıp sırıttı o da tam bilmiyordu. Bu ikimizinde gülmesine neden oldu. Tiff çantasına bana göstermediği - ki bu adak sunacağımız şeydi - çantasına attı. Kapıdnan çıkarken Klasik bir şarkı mırıldanmasıyla başlayan düetimizle denize doğru ilerlemeye başladık.


Burada ki Rp bitmiştir. !!