Hamster Arthur! :)

Kampa sıkıntıyla dolaşırken karşımda benim gibi sıkıntılı görünen Arthur'u gördüm.Hemen yanına gittim ve omzuna bir yumruk attım. Sıkılıyordum ve doğal olarak her sıkıldığım da yaptığım gibi uğraşıyordum.Bu kesinlikle sıkıntımı gideriyordu. ''Ne yapıyorsun?'' diye sordum.Kampta dolaşmak artık her ücra köşesini ezberlemek,ilginç bir şey kalmaması anlamına geliyordu. "Sıkıntıdan patlıyorum.'' diye cevap verdi.Hemen aklıma gezmek geldi.Belki kamp dışına gidersek,biraz olsun eğlenebiirdik.

hem sadece sıkılanın ben olmadığımı görmek hoşuma gitmişti. "Kamptan gidelim mi?böyle eğlenceli bir yere...'' dedim. Arthur merakla bir kaşını kaldırdı ve bana baktı. "Nereye gideceğiz?" Aslında biraz düşünmem gerekiyordu. ''Hımm...aslında canavarlar denizine gidebiliriz.Yada Neverus'a veya Ölüm Plakçılığa...'' Hemen aklımdan bir seçenek uçtu."Buldum!"Diye çığlık atttım.Hemen pegasusum Lissa'nın gelmesi için ıslık çaldım ve Arthur'a döndüm. ''Pegasusunu çağır K.K.Kaplıcaları'na gidiyoruz.'' dedim gülerek.

K.K. Kaplıcaları'na gitmek istemiyordum desem yeriydi. Orada yaşayan Kirke'yi hepimiz biliyorduk. Melez, Tanrı ya da başka bir şey olalım fark etmezdi, eğer erkeksek ve oraya gitmişsek, hayatımızın kalanını fare olarak geçiriyorduk. "Oraya gitmek zorunda mıyız? Bak artık bir Tanrı olabilirim ama eski Arthur içimde bir yerlerde korkaklığını sürdürüyor." dedim, oflayarak. Ange, bir an bana baktı. "Sen nasıl Tanrısın öyle?" Buna cevap vermedim. Onun yerine Océan'ı çağırdım. Bir süre burnunu okşadıktan sonra pegasusuma bindim. "Orada fareye dönüşürsem, sana bunu ödeteceğim, biliyorsun değil mi?" bunu gülerek söylemem, alay ettiğimim kanıtıydı. Hayatta sevdiğim üç şey, yaz mevsimi, Jac, ve Ange ile dalga geçmekti. Pegasuslarımız havalandığında, yüzüme vuran soğuk rüzgardan dolayı asılan suratıma aldırmayan Ange'ye dönerek "Artık soğuk olan her şeyden nefret ediyorum." dedim. Sesimdeki iğrenme tonu, zaten bunu ele veriyordu. Bir süre daha söylendikten sonra sustu ve önlerine yavaş yavaş belirmeye başlamış olan adaya baktı. Océan'ı oraya doğru indirirken, Tanrı olmanın ona bir avantaj sağlayıp sağlamayacağını düşünüyordu. Her ne kadar Yaz Tanrısı olduğu için, güçleri zayıf olsa da. "Sence Kirke, Tanrı olduğum ve çok yakışıklı olduğum için bana indirim yapar mı? Fare yerine hamster'a dönüşmeyi tercih ederim. Daha şeker oluyorlar."

(kısa oldu, üzgünüm)

"Sence Kirke, Tanrı olduğum ve çok yakışıklı olduğum için bana indirim yapar mı? Fare yerine hamster'a dönüşmeyi tercih ederim. Daha şeker oluyorlar." Yüzümü buruşturdum.Aslında amacım arthur'un biraz da olsa korkmasını sağlamaktı. ''Aslında benim için farketmiyor.İkiside kıllı ve ikisi de 4 ayaklı.Hem orda bir sürü bu yaratıklardan olacak Arthur.Seni dönüştürse bile seni nerden tanıyacağım?'' dedim.birden.Arthur yüzünü buruşturdu. ''Eğer fareye dönüşürsem ve beni orda bırakırsan sıcaktan veya denze girmeyi de unutursun.'' Tamam,bu sefer beni ikna etmişti.Denize bayılırdım ve daha çokta sıcağa ki en sıcak dönem yazdı. ''Tamam Arthur,beni ikna ettin.Seni orda asla bırakmayacağım.'' Pegasusumdan indim ve devam ettim. ''Gerekirse bütün o faremsi şeyleri kucaklar götürürüm.'' dedim.

İçeriye doğru bir kaç adım attım ve etrafıma göz gezdirdim. Sanki herşey bir anda değişmişti.İnanılmazdı! Tanrım,burası harika bir yerdi!Cennet...Evet,evet burası tam bir cennetti.Havuz,güneş,yeşillik... ''Harika bir yer...'' diye mırıldandım.Önümüzde bir kadın belirdi takım elbiseliydi.Elinde bir kağıt vardı.Hemen yanıma geldi ve sorular sormaya başladı. "Buraya ilk gelişiniz mi?" şaşırmıştım bir kaç adım geri çekilip Arthur'un yarı Tanrı olmasını ileri sürerek onun yanına çekildim. "Şeyy..Evet." dedim.kadın hızla başını salladı ve elini ileri geri sallayarak "Beni takip edin." dedi.Arthur'aa baktım. "Sence...?"

"Buradayım Yaz Tanrısı." Tanrım!İnsanların karşısına birden bile böyle çıkmamak gerekiyor.Yoksa korkudan altıma yapabilirdim.Ama bunu yaparsam bile tercih olarak Arthur'un yanında değil.Ömür boyu ki -Tanrılar hiç ölmez- benle dalga geçerdi.gözlerimi kirke olduğunu iddia eden kadına diktim.Gerçekten çok tatlı ve çok güzel biriydi.Ve beni bile etkilemişse,Arthur kesinlikle bu kıza bayılmış olmalıydı.Eli hala omzumdaydı ve onun karnına bir dirsek atmak için yanına biraz daha sokuldu ve midesine çok sert bir dirsek indirdim.Bunun asıl amacı 'oğlum,senin başın bağlı.Böyle önüne gelene bakma.' demekti.Arthur gözlerini kısarak bana baktı.Kirke bize tekrar gülümsedi ve eliyle işaret ederek, "Beni takip edin." dedi.Mantığım,burdan hemen kaçmamızı ve eğer Arthur direnecek olursa -ki direneceğini sanmıyorum- her ne kadar zor olsada onu sürükleyerek götürmelisin diyordu.Ama kalbimi dinleyecek olursak,kesinlikle peşinden gitmemi söylüyordu. "Sana neden güvenelim Kirke?" dedim soruma kendimde şaşırarak.Kirke'de şaşırdı ama sonra tekrar muhteşem gülümsemesiyle bana baktı. "Tabiki tatlım,size birşey yapmayacağım." dedi.gözlerini gözlerime dikti.O kadar güzeldi ki...Birden içime bir mutluluk doldu.Kesinlikle kirke'nin arkasından gitmek istiyordum.Zaten o bana karşı gelen mantığım susmuştu.kirke önümüzden yürümeye başladı.Arthur'a baktım.içimden koşarak Kirke'nin peşinden gitmek geliyordu ama mantıklı gelen tek şey,Arthur'u yanlız bırakmamam gerektiğiydi.Artık Kirke'den kuşkulanmıyordum.Bize birşey yapmayacağını söylediyse yapmazdı. "gidiyoruz değil mi?" diye sordum yalvaran bir sesle.Neden böyle dediğimi bilmiyorum.Arthur'a yalvarmak en son istediğim şeydi ama gitmek istiyordum.tek istediğim buydu.Bu ben değildim.Tekrar gözlerimi Arthur'a diktim.kirke kaybolmasın diye ara sıra gözlerimi onun gittiği yere dikiyordum.Arthur2un cevap vermesini beklemek işkence gibiydi.

Ange'nin bir anda değişmesine bir anlam verememiştim ama omuz silktim. Kirke, hayatımda gördüğüm, en güzel kadınlardan biriydi, üstelik ben bir Tanrıydım. Hamster, fare ya da o dört kollu, küçük, kıllı yaratıklardan olmazdım. En azından öyle düşünüyordum. Kirke, ilerlemeye devam ederken, Ange'nin bana bakıp konuştuğunu gördüm. "Gidiyoruz değil mi?" bir süre şüphelendiğimi belli edercesine, gözlerimi Ange'ye diktim. Sonra iç çektim ve ona gülümsedim. “Evet. Gidiyoruz. Her neyse. Ama o dört kollu, küçük, kıllı yaratıklardan olursam bu senin suçun." Kirke'nin arkasından ilerlemeye devam ettik. Kirke'yi bulmamız biraz uzun sürdü. Ben konuşurken, ilerlemiş olmalıydı. Ange, her an çevresine bakınıyordu. Her an Kirke'nin ismini bağırması tehlikesine karşılık, yakınında duruyordum. Bu adadaki sessizliği bozarsak, huzuru bozabilir ve kızların beni öldürmesine sebep olabilirdik. Belki de fare olma düşüncesi, beni bu kadar geriyordu. “Ange, belki de gitmeliyiz. Fare olmasını istemeyeceğim kadar yakışıklı bir yüzüm var." Ange'nin gözlerini devirdiğini görebiliyordum. Sonra bir noktaya odaklandı ve gülümsedi. Ben de o tarafa döndüğümde, büyük bir aynanın oradan Kirke'nin bize baktığını gördüm. "Ange, gel gidelim. Bu bakışları beğenmedim." gelmediğini görünce, bir melezi bile yerinden oynatamamanın verdiği şaşkınlığı yaşadım. “Neden gidiyorsunuz Yaz Tanrısı. Henüz hiçbir şey yemedik. Tam da yeni hazırlamıştık." Ange da kalmak istediğini belirtircesine başını salladı. “Ben bir şey yemem ama çok istiyorsa Ange yesin." Bu sözüme Kirke biraz bozulmuş gibi görünse de, çok geçmeden toparlandı ve gülümsedi.