Ange ile Sat Görev Başında - 6

Ange ile beraber buz gibi sulara gömülmüştük. Ne yapmamız gerektiğini seçemiyordum, sonuçta denizin altındaydık ve biz Poseidon çocukları değildik. Belki denersem bir beş altı dakika kadar nefesimi tutabilirdim, umarım Ange de tutabilirdi. Beraber suyun altında yüzüyorduk, ağzımızı açmaya kalktığımız anda boğulabilirdik. Zamanımız gittikçe azalıyordu, Canavarlar Denizi'nin altındaydık şu an. Ama yine de Ange'nin dediği gibi onların elinden ölmemiş olmak bile iyi bir şey sayılırdı. Beraber yüzerken biraz ötede bir şey gördüm ve Ange'ye işaret ettim. Parıldıyordu, kocaman bir ev gibiydi sanki. Bir umut, oraya yüzmeye başladık.

Nefes mi?Bu kadar değerli olduğunu hiç farketmemiştim ve sanırım atlarken de Tanrılara dua etmemek gibi bir hata yapmıştık.Sat'ın gösterdiği evse bir umut ışığıydı bizim için hızla eve doğru ilerledim.Denizin altında bir ev mi?Bu kesinlikle poseidon'un krallığıydı.Ve geçen geldiğimde pek güzel karşılandığımızı söyleyemezdim.İçerdede havanın oldup olmadığınıysa artık hatırlamıyordum.Beynimin oksijene ihtiyacı vardı.Kapıyı son hızla çaldım.ölüyormuydum?Kesinlikle.Hemde nefes sizlikten!

Kapı kısa ama bize uzun gelen bir süre sonra açıldı.Hizmetkardı.''evet?'' dedi.Bizi davet etmesini beklemeden kapı açıldığı anda Sat'ın kolundan tutup içeri çektim.hizmetkar şaşırmış gibiydi ama nasıl suyun altında konuşmamızı beklerdi ki?Kapıyı refleks olarak kapattım ve yavaşça nefesimi bıraktım.Ve burnuma su kaçmadı!Nefes,hava!Burda ihtiyacım olan herşey vardı.Büyük bir keyifle hizmetkara gülümsedim. ''Ehh,sanırım bizi yukarı çıkartamazsın?'' dedim.Olumsuzluk dolu olsamda ihtiyacım olan herşey vardı.Kuzenim Sat,oklarım ve HAVA! Hizmetkar biraz şaşkın başını salladı ve cevap verdi. ''sizi ben çıkartmam ama Tanrı Poseidon çıkartabilir.'' dedi.Yuktundum bütün sevincim uçup gitmişti.Karar vermesi için Sat'a baktım.yoksa burdan atılmamamız için bir sebep yoktu.

Canımızdan olmaktansa Poseidon'la yüzleşip biraz azar işitmek bence daha mantıklıydı. Kuzenime baktım. Ardından da hizmektara döndüm. "Şey, o zaman bizi Poseidon'un yanına götürür müsünüz?" diye sordum hizmetkara. Hizmetkar gülümseyerek başıyla onayladı ve bizi yukarı çıkartmaya koyuldu. Ange ile beraber minik minik adımlarla krallığa doğru ilerliyorduk. Korkuyordum açıkçası ama Poseidon'u görünce korkumun gideceğine inanıyordum, çünkü o Hades kadar acımasız ve burnu yüksekte biri değildi. Buraya daha önce de gelmiştim; biliyordum nasıl olduğunu. Ange ile beraber onun huzuruna çıktığımızda Poseidon'un yüzüne bakmaktan korkuyordum. Sadece kafam eğik, Ange'ye bakıyordum; gülmemeye çalışarak.

poseidon'un önüne çıkınca Sat'la beraber huzurunda eğildik.Aslında bizi zararsız,tatlı melezler olarak görmesi en iyisiydi.istek Tanrı Poseidon'a kafa tutabilirdik ama korkarrım bunu ancak ölmek isteyeceğimiz zaman yapabilirdik.Tanrım,kaç gündür ne zaman öleceğimi düşünüp duruyordum.Ve şuana kadar pek fazla şecenek çıkmamıştı karşıma.Poseidon'un sesiyle kendime geldim. ''Siz kimsiniz melezler?'' melez kokumuzu alabiliyordu ama zaten mantıklı düşününce buraya gelecek kadar psikopat sadece melezler olabiirdi.

''şey..'' diye söze başladım.Olabildiğince utangaç olabilmek için kendimi zorluyordum. ''Ben Ange Apollon kızıyım.'' dedim göz ucuyla Tanrı Poseidon'a bakarak.İfadesinde hiç bir değişiklik olmadı.Sonra cevap beklercesine Sat'a baktı.cevap vermesi için sat'ı dürttüm. Sat'ta utangeç görünmeye çalışıyordu.Aslında bıraksak ikimiz de kahkahalarla gülebilirdik. ''Hım...Ben Satallite.Artemis'in Avcısıyım.'' dedi.İkimiz de çok iyiydik bu utanma işinde bizden tiyatrocu olabilirdi. ''Kalkın melezler.'' dedi.Sessizce ayağa kalktık. ''Ne istiyorsunuz?'' diye devam etti Tanrı Poseidon.Ben söyleyebilirdim ama konuşmak istemiyordum söylemesi için Sat'ı dürttüm.

Ange sürekli beni dürtüp duruyordu. Az kalsın kıkırdayacaktım ama Poseidon'un donuk ifadesini görünce bütün şevkim kaçmıştı. Sesimi kalınlaştırarak konuşmaya başladım. "Saygıdeğer Poseidon, biz Apollon'un arabasıyla denize düştük. Canavarlar Denizi. Oradan tek kurtuluş suya dalmaktı ve biz daldık. Havaya ihtiyacımı vardı ve işte geldik." dedim. Utanmaya çalışıyordum, Poseidon kalın sesiyle konuşmaya başladı. "E peki ben ne yapabilirim sizin için?" dedi haklı olarak. Ange'nin yanında duruyordum ve konuşmaya devam ettim. O konuşma görevini bana bırakmıştı çünkü. "Yeryüzüne çıkıp kampa geri dönmeliyiz tanrım." dedim en donuk ifademi takınmaya çalışarak. Ardından Poseidon'un merhametine bıraktım kendimi, umarım onda merhamet denen şeyden vardır diye umarak.

Poseidon bir süre ifadesiz yüzle bize baktı.Tamam,en fazla ne yapabilirdi ki?Suya bırakabilirdi ozaman kesin ölmüş olurduk yada bu kana susamış köpekbalıkları da mı Poseidon için çalışıyordu?İşte ozaman yanmış olurduk.Köpekbalıklarından nefret ederim.Hele şu kaptan köpekbalıkları yok mu...Bence en şekerleri balcamgözler...Onları araştırmama izin verse balcamgözlerin gözlerine bakmak için bile giderdim en derinlere.Poseidon'un suratına baktım tekrar.Düşünceliydi.Her zamanki gibi.Ama şu an umut ettiğim 2 şey vardı.Bana göre birincisi ve en önemlisi babamın arabayı bulması ve beni öldürmediği sürece istediği kadar ceza vermesi.Tabi ki herhangi bir canavar için ölebilirdim ama babamın elinde ölmek iste bu acı vericiydi.İkincisiyse,kuzenimle birlikte güvenle kampa dönmekti zaten.başka ne isteyebilirdim ki?Poseidon'un sözüyle ona döndüm.Kaşlarını çatmış hafif bize baksada gözlerindeki merhameti seçebiliyordum.Yada gözlerinde merhamet olduğunu umut ediyordum diyelim. ''Tamam Sat ve Ange,sizi kampa göndereceğim.bir dahaki sefere daha dikkatli olmaya çalışın her zaman merhametli olmaya bilirim.'' dedi ve elini salladı.gözlerimi kapatmıştım ama açtığım da kulübelerin ortasındaydık.Kampa geri dönmüştük!

-RP BİTMİŞTİR-