Ange ile Sat Görev Başında - 5

Direksiyona oturdum.Bu arabayı acayip kullanmak istiyordum!Hem bilip bilmemem önemli değil ki.Gökyüzünde gidecektik.Pegasus kullanmak gibi birşeydir umarım.Araba havalandıkça direksiyona daha sıkı sarıldım ve refleks olarak ayağıma ilk gelen pedala bastım.Araba son sürat ilerlerken yanımızdan geçtiğimiz şeyleri göremiyordum.Saçlarım arkaya doğru giderken emniyet kemerimi taktığıma şükrediyordum. ''Vuhuuu!'' diye bağırdım.Çok eğlenceliydi.Sat yanımdan bağırdığını sonra farkettim. ''Ange!Yavaşla!'' kuzenimin sesiyle gaz pedalının yanındaki yere son kuvvetimle bastım ve araba birden gökyüzünde aniden durdu.etrafıma baktım ve ağzımdan sadece şu cümle çıktı. ''Ups...'' araba hızla yere düşmeye başladı.Sat yanımda bağırıyordu. ''git,hızlan.Dur!Birşeyler yap!'' diye bağırıyordu.korkudan aşağıda bulunan bütün pedalları deniyordum. ''Deniyorum!'' diye çığlık attım.En sonunda düşüşümüzü yavaşlatacak birşeye bastım ve araba yere inerken arabadan atladım. ''babam beni öldürecek kesecek.Bittim ben!'' arabanın yanına diz çökmüş saçlarımı yoluyordum.Arabada çizikle vardı.Düşerken çarptığımız ağaçların dalları ve yaprakları üstünde geziyordu.Tanrım!Ölecektim ben bana olacak buydu. Sat'ın sesiyle arkamı döndüm. ''Nerdeyiz biz?'' Arkamda durmuş etrafına bakınıyordu.nerde olduğumuzu umursayamayacak kadar endişeliydim. ''kimin umrunda?Öleceğim,babam beni öldürecek!'' diye bağırdım.

Ange ortalıkta bağırınıyordu ki bu konuda haklıydı, babasından zar zor aldığımız güneş arabası mahvolmuştu, çizikler içindeydi. Ayrıca ben de paniklemiştim, sürekli soru soruyordum. Ange saçlarını yolmaya başlayınca onu sakinleştirmeye çalıştım. "Ange sakin ol, dünyanın sonu değil ya." diyordum ama bunu derken bile ben de endişe içerisindeydim. Nerede olduğumuzu bilmiyordum, dahası Ange delirmişti, en yakın arkadaşım bilincini kaybetmek üzereydi; en kötüsü yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Ange hala saçlarını yoluyordu, ben de çevreye bakınırken bir canavar gördüm. Bir bu eksikti! Burayı hatırlıyor gibiydim, sanki daha önce gelmiştim. Ağzımdan sadece bu sözler çıktı. Canavarlar Denizi. Üzerimize bir canavar geliyordu ama Ange hala iyi değildi. Bir ok çıkarıp attım, neyse ki canavar kolay lokmaymış, hemen toz oldu. Ardından ben de Ange'nin yanına oturdum. "Ange, bu senin hatan değildi. Baban belki de kızmaz. Suçu üstlenebilirim. Ange, kendine gel; lütfeen." diye saymaya çalışıyordum ama Ange'nin beni dinlediği yoktu. Sonunda Ange'nin koluna girerek kendine gelmesini beklemeye başladım.

Sat'ın elini kolumda hissediyordum.Sesi de uzaktan geliyordu ama anlayabiliyordum.Aklımda sadece babamın yüzü vardı.benim en kötü çocuğu olduğumu söylüyordu hıçkırdım. ''Baba..'' diye çığlık attım.Sat'ın ''Yine mi canavar?'' dediğini duydum.Elini kolumdan çekmek üzereyken eline yapıştım. ''Gitmee!'' dye çığlık attım.sat beni yatıştırmaya çalıştı ve elini kolumdan çekip ileri atıldı.Gözlerim buğulanıyordu.bir kaç kez kırpıştırdım ve eski haline döndü.Gördüklerim karşısında şoka girmemek için dişlerimi sıktım.Sat kendisinden oldukça büyük bir minotorla savaşmaya çalışıyordu.Gerçekten iyiydi.Gözlerimi sildim ve okumu almak için arkama uzandım.Minator Sat'ı omuzlarından tutmuş havada sarkıtıyordu. ''Sat!'' diye bağırdım telaşla. ''İyiyim'' diye seslendi bana Sat. ''Kahretsin'' diye mırıldandım ve okumu gerip minotorun eline fırlattım.Elleri bir anlığına açıldı ve Sat elinden kurtulup koluna tırmandı.Omuzundan kafasına çıkarken minotora rastgele oklar fırlaıyordum.Sat minotorun kafasına çıktı ve boynuzlarından birine tutunup kendine doğru çekti.Ne yapacağını biliyordum.Percy gibi boynuzu çıkartıp kalbine saplayıp onu öldürecekti.boynuz yerinden çıktı ve Sat dengesini kaybedip boynuzu yere düşürdü. ''olamaz.'' diye çığlığı bastım.Hemen sürünerek boynuzun düştüğü yere gittim.Minotorun o ayaklarından kurtulmak gerçekten zordu.Boynuzu kaptım ve geri çekilmeye başladım.Yeterince uzaklaşınca boynuzu okuma yerleştirdim ve minotorun kalbine fırlattım.minotor sarsılmaya başladı.sat diğer boynuza sarılmıştı.Minotor yere düşerken bağırdım. ''Sat!!''

Ange oklarını minotora atınca minotoru yenmişti, bu iyiydi ama sorun şu ki; o minotorun üzerinde ben de vardım. Ange adımı bağırırken ben de minotor toz olmadan hemen önce yere atlamayı başarabilmiştim. Ange beni göremediği için hala aranıyordu ama sonunda ses verdim. "Angee, buradayım ben!" diye bağırdım, Ange koşarak yanıma geldi. "İyi misin sen?" diye sordu beni sarsarak. Görünürde bir şeyim yoktu, yerden kalkarken gülümsemeye çalıştım. "Evet Ange, çok iyiyim." dedim. Ardından üzerimi silkelemeye başladım. Kılıcım yerindeydi, üzerimde yara bere yoktu; her şeyim tamdı. Ange'ye gülümsedikten sonra tekrar yere oturdum. Ayağımdaki minik çiziği farkettim ama nektar kullanacak kadar önemli bir şey değildi; zaten yanımızda nektar yoktu. Ange'ye döndüm. "Kuzen ya, buradan nasıl kurtulacağız? Her yanımız canavar kaynıyor; iletişim aracı yok." dedim puflayarak. Sonra birden aklıma dank etti, Ange'ye baktım. "Drahmin var mı?" dedim. Belki bir İris mesajı yollayabilirdim. Böylece kurtulabilirdik. Veya pegasuslar. Pegasuslar daha mantıklıydı. Ange'ye döndüm, sanırım o düşündüklerimi anlamıştı.

Pegasuslar.onları çağırabilirdik.Ama babamın arabasını mı yalnız bırakacaktım?Burda kesin zarar görürdü ve babam kızardı.İçimi çektim ve çimenlerin üstüne çöktüm.Sat'ta ynıma çöktü.Sırtımı bozulmuş arabaya yasladım ve yukarı doğru yükselen ağaçlara baktım. ''Baksana kuzi,sen git.Ben burda kalıp arabayı canavarlara karşı koruyayım.burda kalırsa babam kızabilir.'' dedim.Üzüntüyle.Kampa dönmek itiyordum ama arabayı burda bırakamazdım.Babam kızabilirdi ve dünyada isteyeceğim son şeydi. Öne gelip arabayı işaret ettim. ''Bende burda olmayan becerimle arabayı tamir etmeye çalışıyım.'' dedim.Sat'ın suratındaki ifadeyi çözemiyordum. ''Olmaz'' diye söze başladı Sat.Hemen sözününü kestim. ''Hadi ama kuzi birda ikimiz birlikte tehlikedeyiz.Sen git kampta güvende olursun."dedim tam söze başlayacağı sırada lafını böldüm ve devam ettim. "Belki o zamana kadar babam arabanın neden gelmediğini merak edip aramaya gelir.O zamanda ben de kampa geri dönebilirim.'' dedim.Sonra hemwn sordum. "sen pegasusunu nasıl çağırmayı düşünüyorsun?''

Ange konuşmama bilerek izin vermiyordu bunun farkındaydım ama o buradaysa ben de buradaydım. En yakın dostumu burada yalnız bırakacak değildim. Ama en yakın dostum sürekli sorularla beni bölüyordu, bu durumda ben de bir şey yapamazdım. Sonunda söyleyeceği şeyler bitmiş olmalı ki derin bir iç geçirdi. Sıra bendeydi. "Bak kuzen, istersen Artemis'i çağıralım. Evet ya, kolyem ne güne duruyor? O da Apollon'un kardeşi sonuçta!" diyerek gülümsemeye başladım. Ange'yi de gülümsetmeye çalışarak kolyeme dokundum. Restle dedikten sonra parıltıyla beraber 12 yaşlarında bir kız çocuğu belirdi. Bu Artemis'ti. Onun önünde eğildim. "Hoşgeldiniz tanrıçam. Şey, yardıma ihtiyacımız var da." dedim arabayı işaret ederek. Olaylar biraz hızlı gelişmişti ama işe yarayacak gibiydi. Ange'yi de ayağa kaldırdım ve beraber Artemis'i izlemeye başladık.

Şaşkınlıkla Artemis'i izliyordum.Arabanın yanına gitmiş seri ve nazik hareketlerle arabayı tamir etti.Aslında Artemis'i çağırmak hiç aklıma gelmemişti.Ağzım bir karış açık Artemis'e bakakaldım. Bize gülümsedi ve Sat'a birşeyler söyledi.Sat başını salladı.Aslında onları duyabilecek kadar yakınımdalardı ama artık sevinçten kulaklarım uğuldamaya başladı.Artemis giderken önünde eğildim ve Artemis kaybolduğu andada sat'ın boynuna dolandım. ''Kuzi,sen harikasın.Harikadan öte birşeysin.Mükemmel bir kuzensin ya sen.'' dedim.Sevinçten ne dediğimi de hatırlamıyordum.Sat'ta sevinçle gülümsüyordu.Hemen arabanın yanına gittik.Onu kullanıp birdan gitmek istiyordum ama bir daha Zeus zorlasaa oturmazdım o koltuğa...Çok kafiyeli oldu ya.Sat'ın kolumu çekmesiyle kendime geldim. ''Ne oldu kuzi?'' dedim merakla. Eliyle arkasını gösteriyordu.Büyük bir toz yığını vardı.Toz yığını mı?olamaz. ''Geliyorlar.gitmeliyiz!'' diye mırıldandı.Kederle arabaya baktım. ''Onu burda bırakamayız.Başına birşey gelebilir!" dedim üzüntüyle.Az önceki nutuğumu birkez daha çekebilirdim ama o sözleri bir kez daha söylersem Sat'ın beni oklayacağından korkuyordum.sinirli haliyle karşılaşmamıştım henüz ama canavarlara nasıl saldırdığına bakılırsa şansımı fazla zorlamamam gerekiyordu.En azından ölmeye niyetlenmediğim zaman.''Farketmez.araba kendisini koruyacaktır.'' dedi.Tam ağzımı açacağım sırada Sat öfkeyle mırıldandı. ''Tanrı aşkına Ange!O Apollon'un arabası!Kendini koruyacaktır!" dedi.Onu fazla kızdırmamalıyım diye geçirdim içimden arabaya özlemle baktım ve "tamam" diye mırıldandım.Sat'la beraber tozun geldiği yerden kaçmaya çalışarak tam zıt yönde koşmaya başladık.

Ange ile beraber toz yığınının zıt yönüne doğru koşmaya başladık. Apollon'un arabası kendini koruyacaktır diye umut ediyorduk. Araba canımızdan kıymetli değildi. Nefes nefese kalmıştım, Canavarlar Denizi'nde kısıtlı bir alan içinde koşuşturmak gerçekten zahmetli bir işti. Neyse ki yanımda en iyi arkadaşım ve biricik kuzenim vardı; bu sayede bu iş biraz daha katlanılabilir hale geliyordu. Koşuyorduk, koşuyorduk ki karşımıza bir canavar çıktı. İşte şimdi korkmaya başlamıştım, hem de fena halde. Kekelemeye başladım. "Ange, şimdi ne yapacağız?" dedim fısıltılı bir ses tonuyla. Ange'ye döndüm, onun bir planı olmasını umut ediyordum. Arkamızda toz bulutu, önümüzde canavarlar vardı. Apollon'un arabasına döndüm, orada güvende duruyordu. Ange'ye de arabayı işaret ettim; böylece biraz da olsa rahatlayabilirdik. Ardından Ange'nin planını dinlemeye koyuldum.

Araba güvendeydi.Tamir edilince kendini koruma gücü yerine gelmişti herhalde.Sat'ın planımın olmasını umut ettiğini biliyordum.Ama...Başka çarremiz yoktu.Toz bulutu gittikçe yaklaşıyordu Sat'ın kolundan tutarak geriye doğru çektim. ''Bana sorarsan,aşağıya atlayalım.'' dedim aşağıyı göstererek.Sat şaşkın şaşkın suyun derinliğini ölçüyordu.Toz bbulutu daha yaklaşıyordu.Sat'ın kolundan tuttum ve kulağına fısıldadım.

''Ben onların elinde ölmek istemiyorum kuzi,bze acı çektirmek istiyor gibi bir halleri var.Vede bana pek dost canlısı görünmediler nedense." diye mırıldandım.Sat arkasına baktı.Btünolasılıkları değerlendiriyordu. ''Acele et kuzi,yaklaşıyorlar.'' dedim. "haklısın" diye mırıldandı.Yaklaşmalarına bir kaç saniye kala Sat'ın birşey demesini beklemeden,küçük bir çocuk gibi.Bağırdım. ''burnunu kapa!'' dedim ve kendi burnumu kapatıp Sat'ında burnunu kapatmasını ümit ederek onu da çektim ve birlikte sonu görünmeyen sulara atladık.İçimde sadece umarım arabalarında yüzme bilen yoktur.oldu.