Avcı Dostumu Ziyaret

Kulübede sıkıntıdan patlayacak durumdaydım, oflayıp pufluyordum. Benden başka kimse yoktu. Zaten kardeşlerimin yarısı babalarının yanına gitmişlerdi ve diğerlerinin nerede olduğu hakkında bir fikrim yoktu. Önce biraz resim çizeyim dedim ama bu da sıkıntımı geçirmeye yetmedi. Ben de Avcı dostum Nica'nın kulübesine uğramaya karar verdim.
Nica'ya kampa ilk geldiği günden beri kanım ısınmıştı, kısa sürede dost olmuştuk. Onun gibi sevecan ve yardımsever bir arkadaşa sahip olduğum için çok şanslıydım. Bu düşüncelerle gülümseyerek kulübemden ayrıldım. Avcılar bu temizlik denetlemesinde birinci olmuşlardı. O yüzden beni harikulade bir kulübenin karşılayacağından emindim.
Sonunda kulübeye varmıştım, yavaşça kapıyı tıklattım ve Umarım Nica kulübededir ve meşgul değildir. diye düşündüm. Eğer öyle olursa kesin patlardım sıkıntıdan. Neyse ki bana kapıyı Nica açtı. Bunun üzerine sevinçle "Selam !" dedim. Nica beni karşısında gördüğüne biraz şaşırmış gibiydi ama sonra "Selam Kate, hoş geldin." dedi. Ben de "Eee, şey müsaitsen biraz konuşabilir miyiz ?" diye sordum ona. Nica'nın gözleri sevinçle parladı ve "Elbette, bu çok iyi olur." diyerek beni içeri davet etti.

Kamptaki ilk ( ve belki de tek ) dostum Kate'i kapıda görünce biraz şaşırsam da , şaşkınlığım geçince dünyalar benim olmuşcasına mutlu oldum! Onu içeri buyur ettikten sonra " Sana ne ikram edebilirim? " dedim ve buzdolabına doğru ilerlemeye başladım.

Kate, kampa ilk geldiğimde bana çok yardımcı olmuştu. Kendisi, koca kampta tam olarak güvenebileceğim belki de tek melezdi. Ve onunla tanıştığım için kendimi şanslı sayıyordum. Onun bendeki yeri, kalbimin tam ortasıydı...

" Kulübeler boş olunca çok sıkıcı oluyor, değil mi? " dedim mutfaktan ona. Ben, insanları seven biriydim ve boş mekanlarda fazla kalınca sıkılıyordum. Ki zaten Kate gelmeden önce kulübe benim haricimde boştu ve benim okumadığım dergi , dinlemediğim şarkı kalmamıştı son birkaç saattir. Yani Kate'in gelişi bana ilaç gibi gelmişti....

Nica sanki benim içimi okumuşcasına "Kulübeler boş olunca çok sıkıcı oluyor, değil mi ?" diye sordu. "Evet, gerçekten de öyle." diye yanıtladım onu. Bu sırada mutfakta bir şeyler hazırlıyordu. Ne kadar istemediğimi söylesem de o hazırlamakta ısrar etmişti. Ben de Eh, madem engelleyemiyorum, bari o zaman yardım edeyim diyerek yanına gittim. Mutfaklarında krem rengi tonlarında sade bir şıklık hakimdi. Ayrıca genişti de.
Nica düşünceli düşünceli "Hmm, ne yesek acaba ?" diye sordu. Ben de ona muzur bir ifadeyle "Patates kızartmasına ne dersin ?" diye sordum. Bu fikri beğenmiş gibiydi. "Küçük bir kaçamağın zararı olmaz sanırım." dedi ve bunun üzerine gülüşerek Nica'nın çıkardığı patatesleri soyduk. Sonra onları tencereye attık ve kızarmalarını beklemeye başladık. Patateslerin kokusu insanı yemeye itiyordu. Gerçekten, patates kızatması yemeyeli uzun zaman olmuştu.
Sonunda patatesler kızarınca Nica'nın gösterdiği dolaptan tabağı çıkardım. Çıkarmamla da elimden düşürmem bir oldu. Ah, ne sakarım ! Yanaklarımın git gide kızardığını hissediyordum. Mahcubiyetle Nica'ya baktım ve "B-ben çok özür dilerim. Hemen hallederim." diyerek cam kırıklarını toplamaya giriştim.

Yeryüzünde acaba bir kızı, dostuyla birlikte kızartma yapmak kadar cezbedecek birşey var mıdır? Kate ile beraber kızartma yapmaya girişmiştik. Tabii bu sırada, daha geçtiğimiz günlerde pırıl pırıl olan mutfağımız Üçüncü Dünya Savaşı yaşanmışa dönüyordu! Bir de üstüne Summer'in kazara kırdığı tabak da eklenince, kulübede o an Pace olmadığı için çok şanslı olduğumuzu hissetmiştim.

Kate'e " Hiç önemli değil! Sen kırmasaydın birkaç dakika sonra ben kıracaktım zaten! Benden sakarı yoktur dünyada!" dedim ve yere eğilmiş olan dostuma yardım etmeye koyuldum...

Kırıklar temizlendiğinde ve olay yeri pırıl pırıl olduğunda, kafamı kaldırıp mutfağın geneline baktım... Fritözde halen kızartmalar durmaktaydı. Tezgahlar yağ içindeydi ve ben, delirmek üzereydim! Mutfağa attığım ikinci bir bakıştan sonra jet hızıyla ayağa kalktım ve bir tabak alıp dikkatlice fritözden kızartmaları çıkarttım. Hala iyi durumdaydılar. Sonra Kate ile işbirliği içinde tezgahları temizleyebildiğimiz kadar temizledik. Bu süre içerisinde kulübeye kimsenin girmemiş olması, bizim için büyük avantajdı. Ayrıca Kate'in yardımları da hatrı sayılacak kadar çoktu...

Sonuç olarak, kendimizi patatesleri yiyemeyecek kadar bitkin bir halde, koltuklara yığılmış halde bulduk! Kate'den dağınıklık ve temizlik için özür dilerken, bir yandan da ona teşekkür ediyordum. Onu, günün kurtarıcısı ilan etmiştim!Kalan zamana gelice, daha erken sayılırdı ve bizim için eğlence daha yeni başlıyordu!

Küçük bir temizliğin ardından Nica ile koltuklara yığılmıştık. Bir süre oturup havadan sudan konuştuk. Ama ikimizin de içi kıpır kıpırdı. Böyle oturup kalmak istemiyorduk. O yüzden bir öneride bulundum. "Hey, Nica ! Tanrıça Artemis'in sana verdiği radyodan müzik dinleyip söylemeye ne dersin ?" diye sordum. Onun müzikle ilgilenmekten çok hoşlandığını biliyordum. "Evet, bu çok eğlenceli olur !" dedi Nica ve odasından radyoyu getirmeye gitti. Bu sırada ben de salonu daha ayrıntılı bir şekilde incelemeye başladım. Burada da krem rengi ağırlıktaydı. Daha fazla inceleyemeden Nica elinde radyosuyla koşa koşa yanıma geldi ve hemen bir şarkı açtı. Birimiz eline kumandayı, birimiz de telefonu aldı ve böylece onları mikrofon olarak kullanmaya başladık. Bu iş, tahmin etmediğim kadar eğlenceliydi. Belki de bu kamptaki en eğlenceli günümdü.
Bazen bilmediğimiz bir şarkı çıkıyordu ve biz sözleri bu sefer atmak zorunda kalıyorduk. Hal böyle olunca da gülmekten yerlere yatıyorduk. "Biri bizi bu şekilde görse kesin deli olduğumuzu düşünür." dedim kahkahalarımın arasından. Nica da başını sallayarak "Kesinlikle !" dedi ama hala durumumuzda bir değişiklik yoktu. En sonunda biraz toparlanmayı başardım ve "Nica, bizim patatesler ne alemde ?" diye sordum.

O gün kesinlikle şu 15 yıllık hayatımın en güzel günüydü! Kate ile elimde kumanda ile şarkı söylerken öyle eğlenmiştim ki! Şarkıların sözlerinin çoğunu kafadan sallamıştık ama işin eğlencesi de oradaydı.

Kate'in sorusunun üzerine " Patatesler? Haa evet ben onları tabağa koyduğumu hatırlıyorum." dedim. Kate'e tabağı uzattıktan sonra radyodaki kanalı değiştirdim ve daha yavaş bir şarkıya denk geldim.

Koltuklara karşılıklı oturmuştuk. Tam sohbet sırası idi. Ona " Athena'nın kızı olmak nasıl hissettiriyor? " diye sordum. Hekate'nin kızı olmaktan çok mutlu olsam da, son günlerde kendimi başka bir tanrıçanın kızı olsam nasıl olurdu diye düşünmekten alamıyordum.

Onun cevabını beklerken odaya mutlak bir sessizlik çöktü. Ve ben de gözlerimi devirip halıya bakmaya başladım. Tekrar Summer'e döndüğümde ise...

Nica'nın sorusunu bir süre düşündüm. Nica da bu sırada halıya bakıyordu. Bana döndüğünde hissettiklerimi anlatmaya başladım: "Her ne kadar ilk başlarda kabullenmek biraz güç gelse de bence bu harika bir duygu ! Yani, bir Tanrıça'nın kızısın sonuçta. Ama bunun bazı sorumlulukları da var. Mesela bir olay olduğunda herkes Athena'nın çocuğu olduğun için çözümü senden bekliyor ve her zaman da çözüm bulmak kolay olmuyor. Ama ben her şeye rağmen Athena kızı olmaktan çok mutluyum." dedim. Sonra "Bana kalırsa avcı olmak da çok eğlenceli. Bakarsın günün birinde ben de avcılara katılırım." diye ekledim. Bunu düşünmüyor değildim ama şu anlık yerimden memnundum. Çok konuştuğumu fark ederek tabağımdaki patateslerden birkaç tanesini ağzıma attım. "Bu arada sizin kulübeye de üç yeni avcı geldi, değil mi ? Onlarla aran nasıl ?" diye sordum Nica'ya. "Ah, evet. Andrea, Marilyn ve Briesis." dedi. "Henüz Marilyn ile çok fazla tanışamadık ama Andrea ve Briseis ile aramız oldukça iyi." dedi. Buna sevinmiştim. Ona gülümseyerek deminden beri aklımda olan soruyu sordum. "Peki sen avcı olmaktan memnun musun ? Yani demek istediğim bunun zorlukları olmalı. Hoş, ben senin her zorluğun üstesinden gelebileceğine yürekten inanıyorum ama... Senin bu konudaki düşüncelerini merak ettim sadece." diye sordum ve merakla ona baktım.

Summer'in cevabı, içten ve samimi idi. Onun her dediğini ya başımla onaylıyor ya da "Hıı-hı, haklısın." gibisinden şeyler söylüyordum. Athena'nın kızı olmanın hem zorlukları hem güzellikleri vardı anladığım kadarıyla...

Sonrasında Kate'nin bana sorduğu sorular üzerine uzunca düşündüm. Sonra "Avcı olmak... Harika! Ama tabii bedelleri var. Mesela ölümsüzlük. Bu, bana verilebilecek en büyük cezadır! Düşünsene, sevdiklerinin birer birer düştüğünü görmek..." Bunu söyleyince içim bir hoş oldu, ama devam ettim, zorlukla gülümseyerek " İz sürmek, sen yanlarından geçince kız melezlerden bazılarının dönüp bakması falan avcılığın bize getirdiği kıyaklardan..." dedim ve sözümü bitirdim.

Sonrasında Kate'nin avcılık hakkında söylediği başka bir şey geldi. Avcı olmak demişti o! Ben, o aklıma gelince " Sen, avcı olmakla ilgili birşey söylemiştin Kate, bu gerçekten süper olur! Seninle kardeş olma düşüncesi... Muhteşem! Ama tabii, karar senin." dedim ona....

"Ben de seninle kardeş olmaktan büyük mutluluk ve onur duyarım. Ama kendimi henüz avcılığa, ölümsüzlüğe hazır hissetmiyorum sanırım." dedim. Bu sözlerimden sonra Nica'nın yüzünü hafiften bir hüzün kapladı. Onun üzülmesine dayanamazdım. "Sakın üzülme Nica'm. Nasıl olsa böyle de oldukça iyi iki dostuz ve hep böyle kalacağımıza yürekten inanıyorum. Ne olursa olsun seni çok seviyorum." dedim ona gülümseyerek. Nica da bana gülümseyerek "Haklısın." dedi. "Biz ne olursa olsun hep çok iyi dost olarak kalacağız." dedi ve bana sarıldı. Ben de sımsıkı sarıldım ona. Gerçekten, o benim en iyi dostumdu ve hep de öyle kalacaktı. Bundan emindim. Ona sarılmak bana iyi gelmişti. Birbirimizden ayrıldıktan sonra Nica'ya "Arkadaşım olduğun için çok şanslıyım." dedim. Nica "Ben de." dedi. Bunun üzerine içeride oluşan duygusal havayı dağıtmak için "Bir gün birlikte şöyle bol canavarlı bir maceraya çıkmalıyız." dedim. O da gülerek "Kesinlikle haklısın, Kate. Ne kadar bol canavar olursa o kadar iyi olur." dedi. Acaba dünyadaki kaç arkadaş kendi aralarında böyle rahat ve neşeli bir şekilde canavarları avlamaktan falan söz ediyordu ? Bizim farkımız buydu işte...


Rp Out: Nica'm, istersen bu yazacağın son post olsun.

"Kesinlikle haklısın, Kate. Ne kadar bol canavar olursa o kadar iyi olur."

Artık kardeşim saydığım Kate ile şöyle en canavarlısından bir maceraya çıkma fikri, hem beni ürpertiyor hem de mutlu ediyordu... Kesinlikle bir gün çkmalıydık öyle bir göreve...

Onunla konuşurken akıp giden acımasız zaman, ancak saatin gece yarısı olduğunu berlirten çan çaldığında aklımıza gelebilmişti. Bu sesi duyunca Kate, Külkedisi misali heyecanlanmış ve telaşlanmıştı. Sonrasında gitmesi gerektiğini açıkladı ve bana sarıldı. Ona gülümsedim. Ama onun gitmesini istemiyorduım...

Ne yazık ki, onu kapıdan uğurlamak zorunda kaldım. O, Athena kulübesine doğru koşarken ben de ardından kapıyı kapadım ve içeri geçip koltuğa yığıldım.

RP BİTMİŞTİR!