Canavar Tutkumuz - 4

Karnımızı doyurmak amacıyla yemek gazinosuna doğru ilerlerken daha yemek vakti olmadığı için biraz gergindik. Belki yalvarırsak adam bize yemek verebilirdi diye düşünüyorduk, kendi adıma konuşmam gerekirse kurt gibi acıkmıştım. Gazinonun kapısını açıp içeri girdiğimizde ilk kez burayı bu kadar boş gördüğümü fark ettim. Normal şartlar altında burada dolaşmamamız gerekiyordu hatta, ama bu normal bir şart değildi. Üç melez, deli gibi acıkmıştı. Summer ve Henry gazinoya beraber girdiler, ben de arkalarından girdim ve görevli adamın önüne geçtik. Sözü ben alarak konuşmaya başladım. "Şey, yemek?" diyebildim sadece ama sonra geri çekilip sözü Henry veya Summer'a bıraktım.

Sat yemekten söz edince ben de acıktığımı hissettim. Kolay değildi, bir minatorla savaşmıştık. Dolayısıyla yorgunduk ve acıkmıştık. Bunun üzerine ben de Sat ile aynı fikirde olduğumu göstermek için kafamı salladım. "Evet, yemek. Yani iyi olurdu." dedim. Saçmaladığımın farkındaydım ama açlık başıma vurmuş olmalıydı. Sonra Henry'nin fikrinin ne olduğunu anlamak için ona baktım. O da "Doğrusu ben de acıktım." dedi. Bunun üzerine adam iç çekerek bize yemeklerin olduğu bölümü işaret etti. Biz de hemen oraya gittik ve yemeklerimizi alarak bir masaya oturduk. İlk önce herkes yemeklerine odaklandığı için bir süre çatal-bıçak sesleri dışında ses duyulmadı. Ama git gide herkes doymaya başlayınca aramızda tatlı bir sohbet başladı. Önce bugün yaşadığımız maceralardan konuştuk. Canavarla savaşımızı, Cephanelik'teki silahları, benim kolyemi kaybedişimi... Bu son konu konuşulurken kolyem yerinde mi diye kontrol etmeyi ihmal etmemiştim. Bu Henry ile Sat'ın gülmesine sebep oldu. Ben de biraz kızararak "Ne ? O kolye benim için önemli." dedim. Sonra da konuyu değiştirmek amacıyla "Eee, Kamp hayatınız nasıl gidiyor ?" diye sordum.

Yemeklerimizi almıştık ve zevkle yiyorduk fakat biraz doyduktan sonra biricik arkadaşlarımla sohbet de farklı oluyordu doğrusu. Konuşurken Summer'ı biraz kızdırmıştık ve onun da konuyu saptırmak amacıyla sorular sorduğunun farkındaydık. Gülümseyerek sorusuna cevap verdim. "Kamp hayatı? Bugünkü gibi işte, canavarlar. Hatta buna kamp hayatı bile denemez, sadece insanları koruyoruz, hayat falan yok bende." diye sordum derin bir iç çekerek. Düşününce gerçekten de hayatımın sadece insanları korumaktan ibaret olduğu kanısına varıyordum. Daha geçen gün insanları hidradan kurtarmıştım. Ama insanları korumak da iyi bir şeydir, sayılır. Eğer hatırlanmak istiyorsam arkamda kalıcı bir eser bırakmalıyım. İnsanları kurtarıyordum evet ama onlar beni sadece New York Times'taki deli kız olarak tanıyorlardı. Biraz burkulduktan sonra yüzüme tekrar gülümseme yerleştirdim ve Summer'a karşılık vermeyi akıl edebildim. "Peki ya senin kamp hayatın nasıl gidiyor?" diye sordum Summer'ın baykuş desenli kolyesine dikkat kesilerek.

Sat'ın bu sorusuna kısa bir süre düşündükten sonra yanıt verdim: "Kamp hayatı çok... heyecan dolu ve eğlenceli. Şu sıralar birçok göreve çıktım, arkadaş edindim, partilere katıldım ve benzeri şeyler. Gerçekten, kamp sürprizlerle dolu harika bir yer." Sat bana hak verirmiş gibi yavaşça başını salladı. Sanırım bu konuda o da bana katılıyordu. Biraz daha sohbet ettikten sonra Sat "Hava sanki biraz sıcak oldu, serinlemek için soğuk bir şeyler alsak ?" diye sordu. Evet, bu bana da iyi gelecekti. Sat'a döndüm ve "Bence de şöyle buzlu bir içecek iyi giderdi." dedim. Henry de bu önerimize kafa sallayıp onaylayınca içecek almak için masadan ayrıldık. Beş dakika sonra ellerimizde buzlu gazozlarla geri dönmüştük. Masaya tekrar oturduğumuzda Sat'a "Sat, sana bir şey daha sormak istiyorum. Sen bunca şeyi hiç aksatmadan nasıl yürütüyorsun ? Demek istediğim, kulübe liderliği, melez danışmanlığı, eğitmenlik, koordinatörlük... Hepsini birden nasıl idare ediyorsun ?" diye sordum ve gazozumdan bir yudum aldım. Sat'ın cevabını gerçekten çok merak ediyordum. Bu işin sırrını öğrenirsem belki bir gün benim de işime yarayabilirdi. Sat konuşmaya başladığında ilgiyle onu dinlemeye başladım.

Summer'ın sorduğu karşısında gülümsedim. Şimdi anlatsam biraz narsist gibi düşünebilirdi beni; kendini öven, kendini aşırı seven biri gibi. Ama ben öyle değildim işte. Kendi kendime paranoyaklık yaptığımı farkettim, Summer benim dostumdu ve asla böyle düşünmezdi. Gülümseyerek cevap verdim. "Aslında gerçekten zor oluyor. Bazen yürütebildiğimi bile sanmıyorum. Bir günlük maceraya çıkıyorum; geliyorum ve kamp bir sürü melezle dolmuş oluyor, ders için gelmiş bir sürü melez dersliğin kapısında sabahlıyor. En azından avcılar isyan falan çıkartmıyor, bu durumda kulübe liderliği biraz kolaylaşıyor." dedim buzlu gazozumu yudumlarken. Bu gazoz alma fikri gerçekten iyi bir fikirdi, içindeki buzlar bile serinlememe yetiyordu, baktıkça rahatlıyordum. Ardından gözüm Summer'ın baykuşlu kolyesine takıldı. Ben hep Athena kızı olmak istemişimdir, Athena en sevdiğim tanrıçadır. Gülümseyerek sordum. "Athena kızı olmak nasıl bir şey?" diye sordum baykuşlu kolyeye takılı kalmı bir şekilde.

Bu soruyu bana daha önce Nica da sormuştu. Ona verdiğim cevaba benzer bir cevap verdim Sat'a. "Bilgelik Tanrıçası'nın kızı olmak, evet, bunun bazı zorlukları var tabii. Mesela bir olay karşısında çözümü bulmak zorunda hissetmen gibi... Ama bu zorluklar Athena çocuğu olmanın iyi yanlarıyla karşılaştırıldığında kesinlikle buna değeceğini düşünüyorum. Bir kere, kardeşlerimle geçen zamanın yerini hiçbir şey tutamaz." dedim. Gerçekten de böyle düşünüyordum. Sat başını sallayarak beni onayladıktan sonra gazozundan son bir yudum aldı ve "Bu kadar gevezelik yeter. Şimdi biraz su savaşına ne dersiniz ?" diye sordu. Bu harika bir fikirdi ! Hemen ben de gazozumu bitirdim ve "Hala ne duruyoruz ? Şuradan su şişeleri alalım." dedim neşeyle. Bunun üzerine yerimizden kalktık ve işaret ettiğim yerden su şişelerini alıp deldik. Sonrası malum, birbirimizi ıslatmaya başladık. Bu o kadar eğlenceliydi ki, gülmekten karnıma ağrılar girmişti. Sat zaten bir Artemis Avcısı olduğu için fırlattığı hiçbir su damlası boşa gitmiyordu. Ama biz de pek fena sayılmazdık. Su savaşına su şişelerimizdeki sular tükenene kadar devam ettik. Su savaşımız sona erdiğinde hepimiz sırılsıklamdık. Gülüşmelerimiz kesilip tekrar konuşmayı başardığımızda güneşin yavaş yavaş terk ettiği gökyüzüne bakarak "Sanırım artık kalksak iyi olacak." dedim.

Su savaşı, şu ana kadar kampta yapmış olduğum en eğlenceli şeydi. Her yerim ıslanmıştı ama doğrusu buna değmişti. Bu kadar güldüğümü hatırlamıyordum ben, halim perişandı ama inadına gülüyordum. Kahkahalarımız bütün kampı inletmiş olmalıydı ki birkaç melez gazinonun kapısına doluşmuştu bile. Onlar bizi izlerken biz de sonlandırma kararı almıştı. Kahkahalar içinde yerde debelenirken bir süre sonra üşüdüğümü hissedip gülmelerim yavaş yavaş azalmaya başladı. Sonunda hepimiz gülmeyi bitirince Summer kulübelere dönmeyi önerdi. Nefes nefese Sum'u yanıtladım. "Haklısın, hava daha da kararmadan kulübelere dönsek iyi olur." dedim ve Henry ile Summer önde, ben yine arkada kulübelere doğru ilerlemeye başladık. Kamp meydanına geldiğimizde ayrılma zamanı gelmişti. İkisine de teşekkür ettim. "Siz, beni yarıyolda bırakmadınız, harika insanlarsınız. İkinize de çok teşekkürler. Daha birçok macerada yanımda olun." dedim ve kulübeme doğru ilerlemeye başladım. Kapıyı açan Lenny bana tuhaf tuhaf bakarken ıslak saçlarımı geriye atarak kıkırdadım ve Henry ile Summera el sallayarak kapıyı kapattım.

Macera Bitmiştir.

-Teşekkürler Summer, Teşekkürler Henry.-