Avcılık Tutkumuz 2

Pacely beni dinlemeden koşuyordu.Arkasına bakmıyordu ve saçlarını ilk kez toplamıştı.Elindeki okuyla beraber ağacın oraya doğru koşuyordu.Ama sonra koşmayı bıraktı ve ben de koşmayı bıraktım.Yanına gittim ama Pacely ağzımı açmama izin vermedi.Hemen söze atıldı.

-Sen daha iyi değilsin.Hepimiz eşitiz.

-Ben aksini söylemiyorum ki Pace.Haydi gel,avlanalım işte.

Pacely bana kızgınlıkla bakarken birden bire gülümsemeye ve sonra kahkahalar atmaya başladı.Onu dürtüyordum,delirmiş gibiydi ve ürküyordum.

-Hey Pace,Pace,Pacely!

Satellite'nin peşimden gelmesi beni oldukça rahatsız ediyordu ama sonuçta o benim liderimdi.Kardeşimdi de aynı zamanda.Onu üzemezdim asla.Yalvarmalarına daha fazla kulak tıkayamadım ve arkamı döndüm.Sonra aklıma şeytani bir fikir geldi ve gülmeye başladım.Beni sürekli dürten Sat'ın bağırışmaları beynimle karışınca kendime geldim.

-Yarış.New York'ta.Kim daha çok avlanırsa...

Sat bana delirmişim gibi bakıyordu.Güldüm ve Sat'a baktım.

-Ciddiyim avcı.Var mısın?

Pacely beni çok kötü azarlıyordu.Liderlik,kardeşliğin önüne geçecek kadar abartılı bir iş değildi.Ara sıra beni kıskandığını bile düşünebiliyordum ama hayır,bunu yapmazdı.Onun gitmemesi için bu gerekliyse yapardım tabi.Ölmek istemiyordum ama tekrar manşetlere çıkmak fena olmazdı hani.

-Tamam Pace.Haydi pegasusunu çağır.

Ben Plüton'umu çağırdığım zaman geldi.Ben de ona hediye olarak bir kesme şeker verdim.Balım benim,onu çok seviyordum.Plüton'u okşarken Pace de pegasusunu çağırmıştı.

Night'ımı çağırınca Plüton'dan daha hızlı geldi.Ben de hemen Night'ın üstüne atladım ve birbirlerini okşayan pegasus ve sahibine baktım.Beni akıllarınca kıskandıracaklar işte.Bunun üzerine ben de kıskanır mıyım hiç?Bağırdım,olay bitti.

-Haydi gelin artık.

Plüton ve Sat,ben ve Night beraber NY'ye doğru kanatlandık.En çok canavarı ben çekecektim.Zaten nereden geldiğini anlamama yarayan bilekliğim de vardı.

Devamı NY'de...