Avcılık Tutkumuz 1

Biricik kardeşciğim,canım Pacely'mle beraber her zamanki gibi avlanmak için ormana gitmiştik.O gün de her zamanki gibi sıradan olacaktı.Her zamanki gibi oklarımızı alıp,avlanmaya gidip kulübemize ve diğer iki kardeşimize hava atacaktık avladığımız canavarların postlarıyla.Ama benim bir tanecik kardeşim Pacely,kendi fikirleri sayesinde bizi farklı bir yöne doğru yönlendirdi.Neden bir lider,bir çömezi dinler ki?Hem de daha önce bunları denemişken...

Sabahleyin en erken kalkan ilk kez ben olmuştum.Diğer avcılar uyuklarken ben Pacely'i uyandırdım çünkü kardeşlerim arasında en özel olan oydu.Pacely sızlanarak kalktı ve giyindi.Avcı kıyafetlerimizi giyerek ormana doğru yürüdük.Ormana vardığımızda etrafta bir sürü avlanacak canavar vardı.Artemis uzun zamandır gözükmediği için hepsi bize kalmıştı.

Ormana vardığımızda hiç beklemediğimiz kadar canavar oradaydı.Hemen okumu fırlattım ve adını bilmediğim ama o kadar da önemli olmayan bir canavarı vurdum.Tam isabet.Koşarak yanına gittim ama kaybolmuştu.Sat bana güldü ve ben de ona bağırdım.

-Kolaysa sen avla cadı.

Ardından gelen okuyla bir canavarı yerle bir etmesi bana resmen kapak oldu.Gülümseyerek ilerlerken imalı bakışları da banaydı,bunu anlamak için müneccime gerek yoktu.Ben de onu gıcık etmek için bir ok attıysam da pek başarılı olmadı.

Pacely vuruşuyla bir canavarı vurduktan sonra bana laf atınca ben de hırslandım.Hırslanınca karşımda kardeşim olsa bile kimse duramazdı.Attım ve vurdum.Ama ben onun kadar acemi olmadığım için yanına gitmedim,sadece uzaktan kayboluşunu izledim.Pacely ile avlanırken karşımıza cehennem tazıları çıktı.Pace kaçarken ben güldüm.Bir ok attım ama bunlar o kadar kolay yokolmazlardı.Birkaç kere daha ok atıp,Pace'e baktım.

-Sen atsana bücür.

Pacely bana güldü ve bir ok attı.Tabi ki de vurdu ama tabi ki de ölmedi canavar.Bugün bizim av günümüzdü ve o tazıları vuracaktık.Nokta.

Cehennem tazıları...Vahşi,iğrenç ve yeraltı kokan canavarlar.Onları avlamak o kadar çok istiyordum ki kullanmasını bile beceremediğim kılıcı çıkardım ve Sat'ın kahkahalarına mal olacak bile olsa kılıcımı salladım.Tabi bu canavarlar henüz ölmemişlerdi,çünkü kılıcım onlara değmemişti bile.Ben de Artemis'in bana verdiği kılıcı çıkardım ve tazıların peşinden koşturdum.Sat ise kahkahalarla gülüyordu.

-Ne oldu kıskandın mı?

Artık bıkmıştım çünkü Sat lider olduğu için her şeyi yapabileceğini sanıyordu.

-Ben buradan gidiyorum.Kamptan ve avcılıktan...Veya sadece kamptan ayrılacağım.

Bu kız iyice saçmalıyordu.Ama arkasına bakmadan koşmaya başlamıştı.Ben ona hiçbir şey dememiştim sadece gülüyordum ama o kaçmıştı.Bana trip atan kendisiydi ve gücenen de kendisiydi.Ama ne olursa olsun kamptan gitmeyecekti.Son bir sinirle okumu attım ve cehennem tazısı yokolmaya başladı.Ben de koşarak Pace'in peşinden gittim.

-Pace,bekle!

Devamı Thalia'nın Ağacında...