Gökyüzünde pegasusum Nessie ile birlikte süzülüyordum. Tatlı, serin rüzgar yüzümü yalayıp geçerken aşağıda bir ada gördüm. Gelmiş olmalıydık. Nessie'ye adayı işaret ederek oraya inmesini söyledim. Adaya vardığımda hemen orayı incelemeye koyuldum. Gerçekten görülmeye değer bir yerdi. Etraf türlü türlü, renk renk çiçeklerle bezenmişti. Çiçekler, gökyüzünün maviliği altında harika görünüyorlardı. Doğal güzellik dedikleri şey bu olmalıydı. Burası resmen bir doğa harikasıydı.
Ben ağzım beş karış açık bir şekilde etrafı incelerken ince, hoş tınılı bir ses duydum ve irkildim. Hazırlıksız yakalanmıştım. "Merhaba." diyordu o hoş tını. Sesin geldiği yöne doğru yavaşça başımı çevirdim ve dünyalar güzeli bir kızla karşılaştım. Kız karşımda tatlı tatlı gülümserken resmen dilim tutulmuştu, cevap veremiyordum. Sonunda benden cevap gelmeyeceğini anlayan kız "Ben Kalipso, ya sen kimsin ?" diye sordu sevecenlikle. Kendimi toparlayıp gururla "Ben Summer, Athena'nın kızıyım." dedim. Kalipso sonunda konuşabildiğime sevinmiş gibi görünüyordu. "Demek Athena'nın kızı ha ? Onlara hep özenmişimdir." dedi içini çekerek. "Bir keresinde Athena'nın kızlarından biri daha gelmişti buraya: Sere. Onunla diğer melezlerle olmadığı kadar iyi anlaştığımızı hatırlıyorum." diye ekledi uzaklara bakarken. Sonra "Her neyse, sen niçin geldin buraya Summer ? Umarım beni öldürmek için değildir." Onu öldürmek mi ? Bu aklımdan bile geçmemişti. Hem bunu yapmam için bir neden yoktu. "Ben buraya seni merak ettiğim ve tanışmak istediğim için geldim. Hem neden seni öldürmek isteyeyim ki ?" diye sordum. Kalipso verdiğim cevaptan memnun kalmış gibiydi. Uzun zamandır tuttuğu nefesini vererek "Beni tanımak istediğine çok sevindim ! Bazı melezler buraya Tanrı ya da Tanrıçalar'dan aldıkları görevleri yerine getirmek için geliyorlar. Yani beni öldürmek için." dedi. Ben de "Peki ya Tanrılar neden seni öldürmek istiyor ?" diye sordum. O da hüzünlü bir bakışla "Cevap basit: Tabii ki de Atlas'ın kızı olduğum için." diye cevap verdi. Buna inanamıyordum. Kızı bir adaya hapsettikleri yetmemiş gibi şimdi de canını almak istiyorlardı. "Ama bu hiç de adil değil. Sırf onun kızısın diye seni suçlayamazlar ki !" dedim. Açıkçası Tanrılar'a biraz öfkelenmiştim. "Gel bir de bunu onlara anlat..." dedi Kalipso sakince. Sonra neşeli bir havaya büründü ve "Hey, buraya benimle tanışmak için geldiğini sanıyordum !" dedi. Böylece birbirimizle sohbet etmeye başladık. Kalipso'nun her şeyi gibi sohbeti de mükemmeldi. Burada olmaktan gerçekten çok eğleniyordum. Hem Kalipso da bana çok iyi bakıyordu. Üzüntülerimi bir süreliğine unutmuştum.
Akşam olup hava kararmaya başlayınca benim gözlerim çimenlerde dinlenmekte ve keyfi pek de yerinde olan pegasusuma kaydı. Bunu fark eden Kalipso "Sen de geri döneceksin değil mi ?" dedi buğulu gözlerle. Onu bu halde, bir başına bırakmaya yüreğim el vermiyordu. Ama yapacak başka bir şeyim yoktu. Bir yanım deli gibi Kalipso ile bu cennet gibi olan adada kalmak istese de Melez Kampı'ndan ayrılamazdım. Orası artık benim yuvamdı. Ben de ona hüzünle başımı sallayıp onayladım. Sonra da her ne kadar işe yaramayacağını bilsem de onu teselli çabalarına giriştim. "Bak Kalipso, seninle burada kalmayı çok isterdim ama yapamam. Benim Melez Kampı'nda bir hayatım var ve bunu görmezden gelemem. Ama eğer şansım olsaydı emin ol ki seni de yanımda götürürdüm." dedim. Kalipso'yu bir nebze de olsa gülümsetmeyi başarmıştım. Sonra saatime baktım ve "Daha fazla oyalanmasam iyi olacak. Hem hava da git gide kararıyor." dedim. Kalipso başını salladı ve ben oradan ayrılmadan önce birbirimize son kez sarıldık.
Rp Bitmiştir.
Konu: Kalipso ile Tanışıyorum - 2 
Salı Ocak 11, 2011 1:14 am