2. Kehanet(Kalipso'nun adasının devamı)

13- Plajda rp yazacaksın.
Mekan: Plaj
Katılacaklar: Sen ve isteğin herkes

O gün sinirden çatlayacaktım! Bayrak yarışını kazanmıştık ama Lucy bunun üzerine gidip Rose'un takımı ile ittifak kurmuştu. Beni satmıştı ya! Çok kırılmıştım, bir daha Lucy'ye nasıl güvenebileceğimi bilmiyordum. Birde en iyi arkadaşım olacaktı güya! Yerden bir taş aldım ve suda sektirdim. Çok öfkeliydim.

"Fazla öfke zararlıdır" dedi o sırada yanımda beliren Poseidon. İçimden 'Ah, harika, bir Poseidon eksikti zaten' diye söylendim.

"Özellikle de bir Hades çocuğuysan" diye ekledi bir ses. Arkamı döndüğümde Nico'yu gördüm.

"Burada ne yapıyorsunuz?" diye sordum. Poseidon yere oturuverdi ve bana da otur işareti yaptı. Nico'ya baktığımda çoktan yere çökmüştü.

"Biraz sohbet etmek istedim seninle, o sırada Nico ile karşılaştık" dedi Poseidon. İç çektim. Hala yarışı düşünüyordum.

"Bazen güç için sevdiklerinden vazgeçmen gerekir" dedi Nico durup dururken. Şaşkınca ona baktım.

"Bazen kazanmanın sevgiden önemli olduğu anlar vardır" diye devam etti Nico.

"Öyle ki sevdiğin insanları kaybetme riskini göze alman gerekir" dedi Poseidon'da Nico'nun lafını tamamlayarak. İkisine birden dönüp sordum.

"Yahu burada ne işiniz var sizin?" Poseidon güldü.

"Lucy'ye hak vermelisin. Kendi çıkarlarını koruması gerekiyordu. O da öyle yaptı" dedi.

"Kendi çıkarları mı? Buraya geldiğimizden beri ben bir kez bile kendi çıkarlarımı düşünmedim!" diye bağırdım. Bu sefer Nico karıştı lafa.

"Öyle mi dersin? O maceralara sadece Lucy istiyor diye mi gidiyorsun sahiden? Bunlarda seni güçlendiren şeyler. Mesela Fırtına'yı Lucy'ye vermeyi düşünür müsün, nasıl olsa artık daha güçlü silahların var" dedi .

"Dur orda bakalım! O bana Nefesalanı verir miydi sanıyorsun? Ben niye enayi gibi kendi kılıcımı ona verecekmişim? Bunu bana babam verdi" dedim. Poseidon gülümsedi.

"İşte bu da senin çıkarın" dedi ve yok oldu. Nico'ya döndüm.

"Buraya niye geldi bu?" diye sordum.

"Öfken olması gerektiğinden fazlaydı. Babamın uyarıcıları çalıştı. Şimdi daha iyi hissetmiyor musun? Poseidon seni sakinleştiren bir büyü yaptı" dedi. Ama kendimi daha iyi hissetmiyordum ki!

"Dikkatli ol abla, bu kadar öfke yanlış kararlar almana sebep olabilir. Dikkatli ol" dedi ve o da yok oldu. Bende onlarn tüm dediklerini düşünmeye başladım.

Bazen kazanmanın sevgiden önemli olduğu anlar vardır. Öyle ki sevdiğin insanları kaybetme riskini göze alman gerekir

En çok bu söze takılmıştım. Bir şeyler yapmayı, güçlü olup Zeus'a bir ders vermeyi çok istiyordum. Ayrıca en güçlü ben olursam Lucy'de bir daha başka takımlarla anlaşmazdı, değil mi?

Bana bir Kronos yanlısı lazımdı. Ona katılmam, sonra da Krons'u yok edip güçlerini almam lazımdı. Şimdi her şey açıklığa kavuşmuştu işte. Sonraki durağım Tartarus, Kronos'un yanı, olacaktı!

Kronos'a katılırken de Lucy'yi ve diğerlerini gözden çıkartmam gerekiyordu. Çünkü bazen güç için sevdiklerinden vazgeçmen gerekir...

Koşa koşa tüm kampı turlamaktaydım. Stell'in düşünceleri çığlık çığlığa bağırdığı için yerini bulmam zor olmadı; plajdaydı. Derin bir nefes alıp yanına doğru gitmeye başladım. Bana bayrak kapmacada onu sattığım için çok kızgındı. Tepkisinin ne olacağını düşünmeden yanına oturdum.

"Sen tabii ki benim en yakın dostum, herşeyimsin. Bayrak kapmaca sadece bir oyun, bu kadar ciddiye alacağını bilmiyordum." dedim.

Aklından beni yalanlayan düşünceler geçince, ona annemin dışında kimsenin bilmediği bir itiraf yaptım. Bu esnada gözümden yaşlar boşalmasına engel olamamıştım.

"Aklındakileri duyuyorum. Her bir düşünceni, hiç zorlanmadan okuyorum. Hem de bunu yapmayı istemememe rağmen. Atlas'ın zihnine girdiğimden beri bu böyle. Kendini yerime koysana, istemediğim halde herkesin düşünceleri beynime hücum ediyor! Onun için kaç gündür yemek gazinosuna veya kamp ateşine uğramıyorum. Böyle şeyler daha önce de bazı kardeşlerimin başına gelmiş. Hepsi... neyse, boşver."

Tamam, bu kadarı yeterliydi. En iyi arkadaşım artık en büyük sırrımı biliyordu. Bu tabii ki ne bayrak kapmacada yaptığım yüzünden beni affetmesine yarardı, ne de Kronos'un tarafına geçmekten vazgeçmesine. En azından, artık olaylara benim tarafımdan bakabilecekti.

Eğer Lucy bunu bana bir saat önce anlatmış olsadı büyük ihtimalle onun durumuna çok üzülür, tanrıça Athena ile konuşup onun delirmemesi için bir şeyler yapmasını isterdim. Ama o bana bunları anlattkça içimde hangi duygu oluşuyordu biliyor musunuz? Hiçbir duygu! Sanki duygularımın tümünden arınmış gibiydim. Belki de böylesi daha iyiydi, böylece beni kararımdan döndürmeye çalışacak her türlü duygusal engelden kurtulmuş oluyordum.

Lucy düşündüğüm her şeyi hissedebiliyorsa benim bunun için yapabileceğim bir şey yoktu. Öyle öfkeliydim ki ona, umrumda bile değildi hatta. Babamın öfke sayacı patlamış olmalı.

"Sana yalan söylemeyeceğim Lucianna, zaten düşündüğüm her şeyi biliyorsun" dedim. Tanıştığımızdan beri ilk defa ona tam adıyla seslenmiştim. Bunun sebebi de bana ilk tanıştığımız andaki kadar bile samimi gelmediği içindir belki de.

"Başına gelenlere üzüldüm ama elimden bir şey gelmez. Yapacak işlerim var, görüşürüz" dedim ve onu orada tek başına bırakıp gölge yolculuğu yapmaya hazırlandım. Ama Lucy'nin bu kadar çabuk pes etmeyeceğini bilmem gerekirdi...

Hınzırca gülümsedim. Stell, ağıma düşmüştü. Ona tekrar kendimi sevdirmek için Kronos'u kullanacaktım ve bu sayede o da Olimpos'u kurtarmış olacaktı.

"Tamam Stell, git ve Kronos ile ittifak yapıp Olimpos'u Tanrıların başına yık. Sana engel olmayacağım. Yolundan çekiliyorum."

Peşinden geleceğimi sandığından, dediklerim üzerine şok olmuştu.

"Ben de... benim gibi olan kardeşlerimle aynı kaderi yaşamak için Tartarus'a gideceğim. Kronos'un yanına gidip ebediyete kavuşacağım."

Sonra o daha dediklerimi algılayamadan ayağa kalktım ve Rose'dan aldığım inciye basarak Tartarus'u hayal ettim. Peşimden gelecekti, Titan'ın kötü yüzünü görecekti, beni kurtaracak ve affedecekti. Bu sırada, ben de Olimpos'u ve dostluğumuzu onun gazabından kurtarmış olacaktım.

Ama sonrasını gerçekten düşünmemiştim. Bu şekilde yaşamak zor geliyordu ve gerçekten de öncekiler gibi hayatıma son vermekte kararlıydım. Eh, gitmeden önce Olimpos'u kurtarıp en yakın dostumla barışsam, fena olmazdı hani.

(Rpout: devamını şimdi Tartarus'ta yazacağım.)