Okçuluk Alanı

Ok atma teknikleri sınıfına gitmemiş olsam da, okçuluktaki becerilerimi deneyip görmek için okçuluk sahasına gittim. Sabah vakitlerinde Apollon çocuklarından başka ortalıkta kimsecikler yoktu. Ok ve yay almak için silah mahzenine gittiğimde Claire ile karşılaştım. Kendine bir ok seçmiş sahaya geri dönüyordu. ''Selam Claire''. Claire gülümseyerek ''Selam Helen. Ok atmaya mı geldin?'' diye sordu. ''Evet.. Daha doğrusu kendimi bir test edeyim istedim. Bakarsın derslerine girmeme gerek kalmaz.'' ''Evet bence gerek kalmayacak. Birlikte gidelim istersen. Ne dersin ?'' ''Tamam derim.'' odaya girip bir ok seçtim ve yay çantasını omzuma taktığım gibi birlikte sahaya doğru yürümeye başladık.

Ok atmaya bayılıyordum. Kendimi bu konuda geliştirmek istiyordum. Bu yüzden okçuluk alanına gittim. Silah mahzeninden ok ve yayımı seçtikten sonra Helena'yı gördüm. Onu gördüğüme sevinerek gülümsedim. Ok atmaya gelmişti.

''Birlikte gidelim istersen. Ne dersin ?''

''Tamam derim.'' Helena'nı ok ve yay takımını seçmesini bekledim. Sonra birlikte sahaya doğru yürüdük. Sahaya geldiğimiz de;

" Bak ben ne diyorum sırayla atışlar yapalım. Hem ben kendimi denemiş olurum. Hemde kazanan diğerine bir şeyler ısmarlar. Ne dersin? "

" Güzel fikir. Tamam kabul. Hadi başlayalım. Seni yenmek için sabırsızlanıyorum. "

Helena bana alaycı bakışlarla cevap verdi. Kahkaha atıık ve atış atma yerlerine geçtik. İlk Helen atacaktı. Sabırsızlıla atışını bekledim.

Upuzun bir alanı kaplayan çimlerin üzerindeki atış tahtalarının önüne geçtik. Tahtaların mesafelerini silindir halinde üç farklı renge boyamışlardı. En dıştaki bölge mavi, bir sonraki sarı ve tam ortası da kocaman kırmızı bir daireydi. Dairenin tam ortası yani oniki noktası siyah küçük bir noktaydı. Yayımı gerip oku siyah noktaya hedef aldım ve rüzgarın hafiflemesini bekleyerek fırlattım. Ok havada ıslık çalarak hızla uçtu. Genelde ilk atışınızda okun yere çakılmasını beklersiniz. Ama ben hünerlerimin sadece kılıç kullanmak olmadığını gayet iyi biliyordum. Heyecanla okun sapladığı yere baktım. Sarı bölgenin neredeyse sınırında kalmış, kırmızı bölgeye yaklaşmıştı. Benim için ilk ve iyi derecede bir atıştı. Claire beni alkışlayarak ''İlk atış için süper bir derece! Ama yine de ilk atışın olduğundan şüpheliyim'' diyerek güldü. Ona katılarak yerimi ona verdim ve atışını bekledim..

Helen'in atışı çok iyiydi. Kendi atışım bu kadar iyi olmayacağını tahmin edebiliyordum ama çıkmadık candan umut kesilmezdi. Bu maçı kazanıp Helen'in bana bir kahve ısmarlamasını istiyordum. Aklımdaki bu düşüncelerle bir ok aldım ve pembe yayıma gerdirdim. Hedef tahtasının önüne geçtikten sonra yayımı doğrulttum ve siyah nokataya nişan aldım. Konsentrasyonumu topladıktan sonra okumu fırlattım. Okumun hedef tahtasına ulaşması sadece saniyeler sürmüştü. Sabırsızlıkla ve hızlı adımlarla hedef tahtasının oraya gittik. Okum sarı bölgenin tam ortasıan gelmişti. Benim atışım Helen'inkinden daha kötüydü. Ama en azından arada pek fazla bir fark yoktu. Helen'e baktım ve gülümsedim. Helen ise bana seni geçtim der gibi gülümsedi.

" Daha 2 turumuz var canım. Daha maç bitmedi. Hemen sevinme. "

" Doğru haklısın. Sevinme enerjimi sona bırakayım. O zaman daha lazım olacak nede olsa. " diyerek atış noktasına yürüdü. Ben ise arkasından duyabileceği bir sesle kahkaha attım.

Kolumun ağrısı az da olsa geçmişti ama son atıştan sonra, bir daha okçuluk alanının yanından bile geçmeyeceğimi adım gibi biliyordum. Son oku yerinden çıkardım ve yaya taktım. Hedefi yüksek tutmak lazım derler. Ben de kırmızı noktaya hedef aldım. Kırmızı nokta okumun ucundayken, ben fırlatmak için iyice konsantre olmayı bekledim. Sonra gözlerimi kapadım ve yayı serbest bıraktım. Tahtaya saplanma sesini duyduğum anda gözlerimi açtım. Claire benden önce tahtaya doğru yürümeye başlamıştı bile. Koşarak onun yanına vardığımda ilk atışımdan biraz daha iyi bir sonuç yakaladığımı gördüm. Bu sefer sarı ve kırmızı nokta sınırında değil, kırmızı noktanın tam ortasında olmasa da kenarına isabet etmişti. ''Claire benden çok daha iyi bir atış yapacağına eminim. Sıra senindir. Göster kendini.'' diyerek onu cesaretlendirdim.

''Claire benden çok daha iyi bir atış yapacağına eminim. Sıra senindir. Göster kendini.''

Helen bana cesaret vermişti. Şimdi daha iyi bir atış yapmalıydım. Okumu yayıma gerdirdim. ve gözlerimi kapattım. Buu arada da dişlerimi sıkıyordum. Pempe yayımı bıraktığımda ise gözlerimi açtım. Bu son atışımdı. Her şey bu oka bağğlıydı. Helen'le birlikte heyecanlı bir şekilde ok tahtasının oraya gittik ve baktık. Okum kırmızı bölgenin başına gelmişti. Sarı bölgeye çok yakındı. Helen'in son atışından daha kötüydü. Sanırım kaybetmiştik. Şimdi puanlarımızı toplaycaaktık. Önce Helen'in kini topaldık. 21 puanı olmuştu. " Tebrikler " diyerek gülümsedim. Sıra benim puanlarımı toplamaya gelmişti. 21 i geçebileceğimi hiç düşünmüyordum. Kesin Helen kazanmıştı. Toplamaya başladık.

" 15+6=21. Tebrikler aynı puandayız. Berabere. " Şok olmuştum. Sevinçle Helen'e sarıldım.

" Eeee şimdi kim kime kahve ısmarlayacak? " dedim.

" Herkez kendine hadi gel melez kafeye gitcez daha. "

" Kardeşlik kazandı. " İkimizde gülmeye başladık. Kahve içmeye melez kafeye giderken ikimiz de çok yorgunduk. " Gel bak başka bir zaman içelim kahvelerimizi. Şimdi dinlenmeye kulübelerimize gidelim. "

" İyi fikir. " Sonra kahvelerimizi içmek üzere sözleştik ve kulüemin yolunu tuttum. Ok atmak çok zevkliydi. Bunu hep yapmalıydım.


RP BİTMİŞTİR!!!