Kaçak Melezler(2. Grup)

Athenanın uyarısı üstüne ahırlara gittik ama benim bir pegasusum yoktu.

"Durun benim pegasusum yok ve galiba Alex in de"

Hep beraber ahırlara gittik ve pegasuslarımıza binerek yola koyulduk. Henüz kendilerine birer pegasus seçme imkanları olmamış Crist ve Alex'in yardımına da pegasus eğitmenimiz Rose koştu. Onlara bu yolculukta eşlik edebilecek iki tane kanatlı at verdi. Bu ufak sorunu da halletmemizin üzerine Siren Körfezi'ne uçmaya başladık.

Yan yana dizilmiş 7 pegasusun sırtında 7 melezi hergün gezintiye çıkmışken göremezsiniz. Sisten etkilenmeyip bizi görenlerin sayısının az olması için dua ettim.

Siren Körfezi'ne vardığımızda, hepimiz önceden çantalarımıza atmış olduğumuz kulak silikonlarını çıkarıp taktık. Bu silikonlar yüzünden birbirimizle haberleşemeyecektik ama en azından sirenlere de yem olmayacaktık.

İradesi zayıf çıkan kimse olmamasını umarak elimle 'dağılalım' işareti yaptım. Böylece küçük cadı ve zihindeşeni daha çabuk bulabilecektik.

Ve... maceramız başladı.

(kim yazarsa )

Koşmaya başaldım.Ay ilk kez yanlız kalıyordum ve korkuyordum. İlerledim, ilerledim, ilerledim... Of keşke ikili olsaydık bee.Robyn nin fikriydi neden ki birbirimizi daha iyi korurduk.Sis,sis,sis ve bir süliet...Ne süliet mi?Korktum... Ağacın arkasına saklandım.İlerliyordu.

"Korkma"dedi bir erkek sesi.kimdi acaba? bir baktım ve tanıdık bir yüz karşımdaydı.



(bu iş iyi gidiyo )

Hepimizin başka tarafa dağılıyor olması hiç hoşuma gitmemişti. Hem daha riskliydi hem de sonra nasıl tekrar buluşacağımızı konuşmamıştık. Bana da hak verin, altı kişi aynı anda adanın çeşitli yerlerine dağılmaya başlayınca, topluluğa uyum sağladım.

Birkaç ay önce Lucy ve Stell ile geldiğimiz zaman -hani Nemea Aslanı'nın nerede olduğunun yazdığı haritayı ararken- gittiğim gibi adanın karşı kıyısına gittim. Etrafa bakındım ama iki kızdan da iz yoktu. Biraz sakinleşmek için denize girmeye karar verdim. Bu sırada pegasusum Daphne de kıyıda beni izliyordu.

Poseidon'un kızı olduğum için çok şanslıydım. İçinde milyonlarca canavarın yaşıyor oluşunun bir önemi yok, her deniz bana güç veriyordu. Derinlere doğru yüzerken bir denizatı ile karşılaştım ve konuşmaya başladık.

"Merhaba tatlı şey, sen geçen sefer buraya geldiğimde konuştuğum denizatı mısın?"

"Evet Poseidon kızı, selam. Bu sefer ne aramaya geldin?"

"Sorma... Geçen birlikte geldiğim iki kızı arıyorum şimdi de. Bize burada oldukları söylendi ama hiçbir yerde yoklar."

Denizatı bir süre düşündü.

"Hımmm... Onlar buradaydılar. Yine aynı tekneyle gelmişlerdi. Bir süre esmer olan sirenlerin çevresinde dolaştı. Sonra da gittiler."

"Peki Lucy... yani esmer olan kurtuldu mu?"

"Evet, biz de arkadaşlarımla şaşkınlık içinde onu seyrettik. Sirenler ona zarar veremedi, onu etkilemediler."

Lucy'nin güçlerinin korkunç bir hal aldığından artık emindim.

"Peki nereye gittiler?"

"Üzgünüm, Poseidon kızı ama bunu bilmiyorum." dedi mahçup bir şekilde.

"Yine de bana çok yardımcı oldun, en azından şimdi doğru iz üzerinde olduğumuzu biliyorum. Şey, bu arada benim adım Rose. Sen?"

"Benim bir adım yok."

"O zaman bundan sonra sana Menolly diyeceğim."

Menolly, yeni isminden mutlu bir şekilde benimle vedalaşıp yanımdan uzaklaştı. Ben de denizden çıktım ve Daphne'yi alıp sirenlere doğru ilerlemeye başladım. Bizimkileri bulup öğrendiklerimi anlatmam gerekiyordu. Bir de, belki Lucy arkasında bir iz bırakmıştır umuduyla sirenlerin çevresini arayacaktım.

Oraya yaklaşınca, bazı dostlarımın tehlikede olduğunu gördüm!

(biri devam ettirsin işte )

Rob bizi tek başımıza dağılmamızı söyleyerek, bence bir hata yapmıştı.Birimize bir şey olsa nasıl başa çıkacaktık.Şansım vardı ki yeni kılıcım beni koruyacak kadar bir güç alanı oluşturuyordu.

Kılıcımı açarsam Sirenlere yem olabilirdim.Ah, Rob birdaha seni dinlemeyeceğim.Hades'in oğlu olmama rağmen korkuyordum.Öyle korkunç sesler geliyordu ki...

Fark edilmemeliydim.Umarım başımıza bir şey gelmeden Lucy ve Stell'e ulaşabiliriz.Bizim başımıza öyle bir iş açmıştılar ki...Aniden bir ses geldi.Ne yapacağımı şaşırdım.

En yakınımda bir ağaç vardı.Koşarak üstüne çıktım.Umarım Sirenler beni fark etmez.Biraz yaklaştılar.Sonra durdular.Bir şeyler söylüyorlardı.Onları anlayamayacak kadar uzaktaydım.

İçimden diğerleri nasıldır diye geçirdim.Umarım yeni gelenlerin ve diğer arkadaşlarımın başına bir şey gelmemiştir.



(Sıra kimde.......)

Kendimi birşey sandığım için -evet kesinlikle kibir benim ölümcül hatamdı- sirenlerin çevresini bir araştırayım dedim. Demez olaydım! Onlara yaklaştığım zaman o muhteşem ezgi beni kontrolü altına aldı ve kulaklıklarımı çıkarıp fırlattım.

Beni yanlarına çağıranları gördüğümde gülümsememe engel olamadım. Annem, babam, Rose ve sevdiğim herkes karşımda durmuş, gülümseyerek beni yanlarına çağırıyorlardı.

Koşa koşa yanlarına gitmeye başladım. Mükemmele ulaşmak için attığım her adım, beni daha da mutlu ediyordu. O sırada arkamda bir ses duydum:

"Robyn, geri gel!" sesin sahibini tanıyamamıştım ve zaten de umursamadım.

Neden karşımdaki bu mükemmel tabloya ulaşmak varken geri dönecektim ki? İlerlemeye devam ettim...

(eh, artık biriniz kurtarırsınız )

Benim çok akıllı(!) kuzenim Robyn sayesinde adada ayrılmış ve kızları aramaya başlamıştık. Ne var ki adada olduklarını hiç sanmıyordum. Neredeyse 6 kişiden hiçbiri geri dönmemişti. Umarım bizde kaybolmayız diye düşündüm ve yürümeye devam ettim. Ağaçların arasındabirazcık vakit geçirdikten sonra kendimi bir açıklıkta buldum. Sanırım sirenlerin yanındaydım! Hayır, sorun bu değildi, sorun sirenlerin Robyn'i ele geçirmiş olmalarıydı. Söylenmeden duramadım.

"Geri gel Robyn!" Ama beni duyamazdı, bundan emindim. İleri atıldım ve kılıcımla en yakındaki üç sireni yok ettim. Ama onlardan;

A:Çok faza vardı.
B:Bir tanesi Robyn'in kolunu ısırmak üzereydi.

Dolayısıyla ileri atılıp Robyn'i geri çektim. Kolunu çekiştirip durmam bile onu durdurmuyordu, inadına gitmek istiyordu. Ona biraz elektrik verdim ama bu onu kendisine getirmedi. Yardıma ihtiyacım vardı.

Koşarak yanımıza gelen Rse'u görünce rahatladım. Eğer o olmsaydı Robyn'i hayatta kurtaramazdım. Rose gelince RObyn'e seslenmeye başladı.

"Karşı koyabilirsin Robyn, sen güçlüsün. Bak ben burdayım" falan diyordu sanırım ama Robyn sirenlere teslim olmayı direnmeye tercih ediyordu.

"Lanet olsun Robyn, kendine gel!" diye bağırdım ve suratına iki tokat attım. Ama Robyn sadece çırpınmaya devam ediyordu.

"Rose, onu suya batırmalısın. Sirenleri duyamamalı" diyordum ama kulaklarımız kapalı olduğu için duyduğundan emin olamıyordum. Yine de Rose başını salladı ve:

"Anlaştık" dedi. Ya da ben dudaklarını öyle okudum. Rose ile Robyn'i suya sürükledik ama çok çırpınıyordu. İçimden işe yaraması için dua ediyordum...

(Rose, sen yazmalısın burada bence )

"Ah... Robyn, Ah!" diye bağırarak Jenny ile birlikte onu suya sürüklemeye başladık.

Direnmeye devam edince de, suyu ona getirmeye karar verdim. Bilekliğimin hançerim Denizin Ruhu'na dönüşmesine izin verdim ve sonra Robyn'in üzerine sular fışkırtmaya başladım.

Buna karşı koyamadı ve suyun kuvvetiyle yere yapıştı. Ben hala durmamış, kendine gelmesini sağlamaya çalışıyordum.

Jenny, "Rose, bence artık durmalısın!" diyince suyu durdurdum.

Robyn nefes nefese öksürüyordu ve bana sinirle bakıyordu. Eh, en azından kendine gelmişti.

"Tanrılarım, erkek arkadaşımı öldürüyordum!" diye söylendim, ardından ıslık çalarak tüm pegasusların kıyıya gelmesini sağladım.

Robyn ve Jenny'nin pegasuslarına binmesini ve Daphne ile beni takip etmesini istedim. Arkamızda dört pegasus ile, adanın üzerinde uçuyor, arkadaşlarımızı arıyorduk. Kısa zamanda hepsini bulabilmeyi umuyordum. Ve... başka kimsenin sirenlere yem olmanın kıyısından dönmemesini.


(biri devam eder )

Roby'nin dağılmamızı söylemesimnde sonra hepimiz farklı yerlere gitmiştik. Arkadaşlarımı göremiyordum. Pusulamı iyice kavramıştım.
Sirenlere yem olmamak için sürekli gizlenerek gidiyordum. Diğerlerinin nerede olduklarından emin değildim.
Birden kafamı kaldırınca dört pegasusun havalandığını gördüm. Bunlar bizimkiler olmalıydı.
Dikkatlerini çekmek için Bronz Ejder'i mızrak haline getirmeye çalıştım. Ama sadece tehlikede olduğum zaman mızrak oluyordu. Buna bir çağre bulmalıydım. Onlara sesimi duyurmak için avaz avaz bağırıyırdum. Birden pusulamın ısındığını hissettim. Arkamı döndüm. Bir Siren benim üstümegeliyordu. Tam üstüme atılacakken Bron Ejder'in açılmasıyla paçayı yırrtım. Hem Sirenle savaşıyor hemde arkadaşlarımın dikkatini çekmeye çalışıyordum.

(kurtarın beni)

Aşağıya bakarken birbiriyle savaşan iki gölge gördüm, birini hemen tanıdım; lanet olasıca bir siren. Diğeri de... Alex'ti!

Hemen Rose ve Jenny'ye işaret ettim ve birlikte aşağıya inişe geçtik. Hemen sireni hakladık ve Alex'in de bize katılmasını sağladık.

"Dostum ucuz atlattın." dedim gülerek. Asıl güldüğüm, az önce kendi yaşadıklarımdı.

"Haydi millet, bulmamız gereken üç arkadaşımız daha var." dedim. Kardeşim Hector ile Apollon kızları Crist ve Ange hala kayıptı...

(kayıplardan biri yazsın artık )

Ah Tanrıya şükür ki Hector du bu
"Beni korkudan öldürüyodun"dedim
"Ama ölmedin ve inşallah sağlıklısındır bir yaralı pekte iyi olmazdı"
"Merak etme iyiyim hem ben yaralı olsam kurtulurum çünkü benim iyileştirme gücüm var unutma"
"Tamam şimdi bizimkiler yok ve neredeler bilinmiyor"

(rpout: Crist kurgudaki konunun dışına çıkmışsın. Hem, Hector ve Ange'nin kendi rp'lerini yazmaları gerekiyordu.)

(rpout:değiştiriyorum pardon )

Etrafıma göz gezdirdim.Kahretsin,sanırım fazla uzaklaşmıştım.Gruptakilerin adlarını seslenecekken garip bir kıpırtı duydum ve okumu çekerek etrafıma bakındım.Bana en yakın ağacın gövdesine yaklaşarak,sırtımı ağaca yasladım.Önümde kocaman bir şey belirdi,karanlıktan ne olduğunu seçemiyordum.telaşla okumu fırlattım şey,artık herneyse,birkaç adım geri çekildi.iç güdülerime güvenerek zehirli okumu fırlatmıştım.
Çığlık atmak için derin bir nefes aldım,ama onun gerine gruptaki herkesin adını yüksek sesle haykırmaya başladım.Gittikçe yaklaşıyordu.Oklarımı kol ve bacaklarına isabetledim.Her istediğim yere sbetliyordum ama bu sadece onu kızdırıyordu ve birkaç adım geri çekiliyordu.Hısla ağacın etrafını turlamaya başladım.Ve benden beklenmeyen bir sesle,

''Yardım edin!'' diye haykırdım.

Duyan biri olur diye bütün seslere kulak vermeye başlamıştım.

(Beni kurtarın!

Sirenler benim yanımdan uzaklaşmıştı.Çıktığım ağacın altında ise Crist saklanıyordu.Cirst'e seslenmeye çalıştım ama beni duymadı.Bu birazda kısık sesle konuşmamdan olabilir.Biraz daha yüksek sesle:

"Crist, Crist" dedim.

Crist baştan korktu ama beni ağacın üstünde görünce bir anda rahatladı.Bense hala korkuyordum.Sirenler hala bize yakındı ama bizi duyamazlardı.

"Crist buradan gidip diğerlerini bulmalıyız" dedim.

Crist'te benimle aynı fikirdeydi.Peki diğerlerini nasıl bulacaktık.Rose büyük istimalle su kenarında olmalıydı.Jenny ile buluştuysalar oda Rose'ın yanındadır diye düşündüm.Peki Rob neredeydi.

Bir su kenarı bulmaya çalıştık.Deniz buraya çok uzaktı.Sirenlere görülmeden gitmemiz imkansızdı.Keşke Alex yanımızda olsaydı.Onun pusulası her şeyin yerini gösterebiliyordu.

Saklanarak gitmek çok zordu.Sirenlerin fazla olduğu bölgeden zor çıkmıştık.Denize doğru koşamaya başladık.Umarım Rose ve diğerleri birlikte oradadır.Hızlıca Denizin oraya gittik.Doğru tahmin etmiştim.Rose, Jenny, Rob, Alex oradaydı.Neyse ki hepsi iyi durumdaydı.

Yanlarına gittim ve kendimi yere bıraktım.Dur bir dakika.Ben daha onlara sormadan onlar bana sordu.

"Ange nerde?"

Olamaz Ange'yi unutmuştuk.Umarım başına bir şey gelmemiştir.Hiç birimiz Stell yada Lucy'e ait bir iz bulamamıştık.Umarım Ange bulmuştur.Bulduysada biz onu nasıl bulacaktık.

Ses gelmiyordu.Yaklaşanın ne olduğunu anlamıştım.Sanırım bir sirendi.Kendi kendime söylendim.

''Bir daha Robyn'i dinlersem iki olsun.'' söylenirken sirenin yaklaştığını fark ettim ve ağacın üstüne tırmanya başladım.Şansımı bir kere daha denemeye karar verdim.

''Lütfen,birisi yardım etsin!'' yine tüm gücümle bağırdım ve sirene bir ok fırlattım.Kabul etmem gerek bu yaratıklar gerçekten beni korkutuyordu.Birden birisi adımı seslendi.
Tekrar bütün gücümle bağırdım.

'Burayım,yardım edin!''

Arkamı döndüm ve sirene ok atmak için hazırlandım.Tam ok atmak için yayımı çekmiştim ki gözüme parıldayan birşey takıldı.Düşünmeden ağaçtan indim ve sirenin yanına ilerledim.Oda bana yaklaşıyordu okumu hızla kalbine indirdim ve sarsılarak yere yığıldı.Hemen gördüğüm parıltıya ilerledim ve yerden aldım.hey,bu bir broşürdü!Tamam,artık diğerlerini bulmalıydım.Daha demin beni çağıran sese döndüm ve oraya doğru koşmaya başladım.

Ange hala kayıptı.Onu bulmak için Rob ve ben gidecektik.Mümkün olduğunca kıyıdan gidecktik.Bizi Rose'un güçleri koruyabilirdi.Ne tarafa gidecektik.

Bir an öyle bir ses geldi ki..

"İmdat!"

Bu Ange'ydi.Rob ile sesin geldiği yöne doğru koşmaya başladık.Diğerleri bizi bekliyordu.Sonra Sirenlerden kaçmaya çalışan Ange'yi gördük.Hemen kılıçlarımızı çektik.

İki Sireni doğradık.Diğer ikisi ise Ange'yi kovalıyordu.Onlara yetişmeye çalıştık.Ange Bir borşürü kaptı ve iki adet oku sirenlerin kalbine attı.Sirenler yere yığıldı.Şansı vardıki bir şey olamdı.

Ange ile birlikte diğerlerinin yanına döndük.Crist koşarak Ange'ye sarıldı.Bizde Rob ile birlikte Ange'nin bulduğu broşürü inceledik.Rose'da bizle birlikte inceliyordu.



Sonra diğerlerine dönerek:



Yeni hedefimiz İhtiyar Denizci Nereus'un Limanı dedik ve yola koyulduk.



(Buradaki rp bitmiştir.)

(rpout:rpnin devamı İhtiyar Denizci Nereus'un Limanı'nında)