Kaçak Melezler (1. Grup, Siren Körfezi'nin Devamı)

Tekneyle ne kadar sürdüğünü hesaplamak için kendimi yormadığım bir yolculuğun sonunda, San Francisco'ya ulaşmayı başardık. Arada karşımıza çıkan deniz canavarları dışında huzurlu bir yolculuk geçirmiş ve dinlenme imkanı bulmuştuk. Stell de artık kolunu kıpırdatabiliyordu.

Şimdi... tek bir sorunumuz vardı: ihtiyar bir balıkçı olması dışında Nereus hakkında hiçbir bilgim yoktu. Onu nerede bulabileceğimi de bilmiyordum. Tabii bu demek değildi ki pes edeceğiz, tek tek şehrin tüm limanlarını gezmemiz gerekse bile, onu bulacaktık.

Stell ile San Francisco sokaklarında dolaşmaya başladık. O yeni yerler gezmenin verdiği heyecanla mutluydu, bense kafama aynı anda hücum eden yüzlerce düşünce yüzünden kafamı duvarlara vurmaya başlamak üzereydim.

"Sence onu bulabilecek miyiz?" dedi Stell.

"Bilmiyorum... ama keşke bize yardımcı olacak birileri karşımıza çıksa." dedim, demez olaydım. Hemen yanımızda uzun boylu ve esmer bir adam belirdi. Onun konuşmasına fırsat vermeden ben söze başladım.

"Gidin başımızdan Tanrı Hermes, hayatımızı daha da çekilmez kılmak için hiç doğru bir zaman değil bu, inanın."

"Lucianna, Zeus ile aranızdaki meseleler yüzünden bana böyle davranmana çok kırıldım. Beni sevdiğini sanıyordum."

Onu seviyordum, hala Tanrılara saygım olduğu zamanlarda...

Ben uzun süre suskunluğumu koruyunca Hermes konuşmaya devam etti.

"Hakkımda istediğini düşün ama yine de size yardım edeceğim."

Sonra bir anda içinde bulunduğumuz sahne değişti. Uzunca bir limanın önüne gelmiştik. Stell şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırdı, o sırada Hermes de son sözlerini söyleyerek ortadan kayboldu.

"Nereus'u size tarif etmeme gerek yok, zaten kokusu onu ele verir. Size iyi şanslar."

Hermes'in arkasından bir süre gözlerimi kapatarak sinirlerimin normale dönmesi için uğraştım. O sırada Stell bana karşımızdaki kıyafet dağıtım yerini işaret ediyordu.

"Hey, limanda dikkat çekmemek için biz de onlar gibi giyinmeliyiz." dedi.

Sonra, sokakta yaşayanlar balosuna katılmak için, kendimize uygun kıyafetler aramaya başladık...


(Stell )

Nereus'un limanında dolaşmak eğlenceli bir iş diyebilirdim sizlere. Tabi eğer eski balıkçı kıyafetleri giyerek kokan ihtiyar bir balıkçıyı aramıyorsanız! Gerçi hidranın yaktığı kıyafetlerimden kötü görünemezdi ama yine de kokular kötüydü. Çürümüş balık ve... Sanırım pegasus ahırlarımız gibi kokuyordu. Elim burnumda dolaşmak hoşuma gitmiyordu.

"Burada alabildiğim tek koku üzerimizdeki balık kokan kıyafetin kokusu" dedim. Elimle burnumu tuttuğum için sesim çok tuhaf çıkıyordu. Lucy güldü.

"Demek ki balıkçı üzerimizdekilerden kötü kokuyor" dedi.

Tam 3 saat (ne daha az, ne de daha fazla) limanda dolaştık. Ama hiçbir yerde balıkçı olabilecek bir adama karşılaşmadık.

"Artık bunun Percy Jackson efsanelerinden birisi olduğunu düşünmeye başladım" dedim. Lucy şaşkınca bana baktı.

"Ne demek istiyorsun?"

"Percy'nin bu balıkçıyla hiç karşılaşmadığını, bunun sadece bir efsane olduğunu söylüyorum" dedim. Lucy bu ihtimali düşünmek bile istemiyor olmalıydı.

"O burada olmak zorunda. Aksi takdirde asla düzelemem" dedi. Nereus'un arkdaşımın tek umudu olması çok kötüydü. Belki de haklıydım, belki de öyle bir balıkçı yoktu. Ama tahmin edebileceğiniz gibi Zeus beni haksız çıkartmaya bayılırdı. Dolayısıyla hayatımda kokladığım en mide bulandırıcı koku burnumuzun dibine geldi.

"Sağol adamım Zeus, beni haksız çıkartmaya çalışırken bana yardım ediyorsun. Benden nefret ediyorsun, başımı belaya sokmak için uğraşıp duruyorsun ama hep kaybediyorsun. Bir kez daha Stella 1, Zeus 0" dedim gökyüzüne bakıp gülerek. Lucy'de gülümsedi ve ihtiyar balıkçıya yöneldi. O korkunç kokudan sonra burnumuzun uzun süre başka koku alabileceğini sanmıyordum.

Çok mutluydum çünkü yeni bir şey öğrenmiştim: iğnenç kokunun ne demek olduğunu! Nereus, öyle berbat kokuyordu ki, sanki dünya üzerindeki tüm korkunç kokuların karışımıydı. Tuhaf, hem de çok tuhaftı...

Burnumun direğini kıran kokusu dışında sıradan bir evsize benziyordu. Limandaki diğer insanların sisten etkilenmesini umarak, kılıcım Nefesalan'ı kınından çıkardım ve hızla ihtiyarın boynuna dayadım. Korkudan şoka girmesini bekliyordum ama bir tepki vermedi, kafadan kontak olduğundan da böylece emin oldum.

Stell bana dehşet içinde bakıyordu, hemen beynine bir mesaj gönderdim:

"Bakma öyle, Stell. Foka dönüşüp kaçmaması için yaptım."

O sırada arkadaşımın düşünceleri arasından bir tanesi çok ilgimi çekti. İkimizin de zihinsel sorunları olduğu için Nereus ile birbirimize çok uyumlu olduğumuzu düşünüyordu! Ona dönüp sinirle sırıttım ve sonra asıl meşgul olmam gereken kişiye odaklandım.

"Beni dinle ihtiyar! Sana bir soru soracağım ve bana hemen cevap vereceksin. Yoksa olacaklara karışmam."

"Önce beni yakalaman gerek!" dedi ve denize atlamaya hazırlandı.

Hemen bilekliğime dokunup kalkanım Aegis'e dönüşmesini sağladım, sonra kalkanı adamın kafasına indirdim. Sert bir darbe değildi, sadece yerine tekrar oturmasını sağladı. Sonra bir elimle onu tutarken diğer elimle aceleyle çantamı karıştırdım ve Hedra'nın zehirini buldum.

"Şimdi ya bana cevap verirsin ya da zehirli kılıcımla boynunu keserim!" diye bağırdım.

Tabii, limandaki herkes bizi izlemekteydi. Umursamadım.

Nereus derin bir nefes aldı ve "Tamam, sen kazandın. Şimdi sor bakalım." dedi.

"Çevremdeki tüm düşüncelerin beynime hücum etmesine engel olmak için ne yapmam gerektiğini öğrenmek istiyorum. Sirenleri denedim ama fazla etki etmediler."

Nereus bana 'bu muydu sorun?' der gibi bir bakış attı. Sonra konuşmaya başladı.

"Sirenler işe yaramamıştır çünkü onları daha önce de yenmişsindir. Yardım almadan yenemediğin bir güç düşün, ilk maceralarından birini..."

"Lotus Kumarhanesi!" diye bağırdım heyecanla. Bunun üzerine Nereus cebinden bir Lotus Çiçeği çıkarıp bana verdi. Ona şaşkınlıkla baktığım zaman da bana şu cevabı verdi:

"Ben geleceği de bilirim Athena kızı. Al bu Lotus Çiçeğini, işine yarayacağının garantisini veririm."

Sonra, boşluğumdan yararlanıp bir fok balığına dönüşerek, ortadan kayboldu. Sinirle arkasından baktım, ardından Lotus çiçeğini yere fırlattım. Saçma bir pembe şey ne işime yarayabilirdi ki? Tabii, o zaman ihtiyarın asıl istediğinin de onu burada bırakmam olduğunu bilmiyordum.

İskelede yürürken, Stell'e baktım. Gülmemek için kendimi tutma zahmetine girmeden şöyle söyledim:

"Haydi Stell, bir sonraki durağımız Lotus Kumarhanesi! Ama... oraya gitmeden önce bir satış elemanının zihnini kontrol edip bize düzgün kıyafetler vermesini sağlamalıyım."

Bunun üzerine iki arkadaş kahkahalar atarak San Francisco sokaklarında ilerlemeye başladık...

(rpout: Stell'in ekleyecek birşeyi yoksa bu rp burada bitmiştir. Stell, kumarhanedeki başlığı sen aç istersen. 2. Gruba not: ipucunuz Lotus Çiçeği )