Labirent Girişi Buradaymış...

Yon'la beraber labirente girmiştik. Daha doğrusu labirente atlamıştık. Yere indiğimizde delta harfini aramaya başladık. Apollon çocukları olduğumuz için burası fazla karanlık gelmiyordu bize ama ben yine de daha da aydınlansın diye yüzüğümdeki ışığı açtım. Etraf bir anda aydınlanmıştı. Labirentin duvarlarına bakmaya başladık. Yon, "İşte burada." dediğinde onun baktığı yere baktım. Küçük bir delta harfi vardı. Yon'a baktım ve gülümsedim. Delta harfini bulmuştuk. Yon, "Hadi biraz ilerleyelim." dedi. Yürümeye başladık. Aynı zamanda sohbet ediyorduk. Tabii ki konumuz tanrılardı. "Zeus bize çok kızdı." dedim. Kardeşim güldü ve "Daha çok kızacak." dedi. "Aman başımza bir şimşek yemeyelim de." dedim. "Yok be, o anca gürler." Gülmeye başladık. Bu çok iyiydi. Umarım Zeus gerçekten bizi duymuyordu. Gerçi duysa da bir şey yapamazdı. Yon haklıydı. Labirentte hala ilerliyorduk ve nereye gittiğimize dahi en ufak bir fikrim yoktu. Kardeşime baktım ve "Biz nereye gidiyoruz?" diye sordum. Yon ileriye baktı ve "Bilmiyorum." dedi. Ah! harika.

Labirentte muhabbet ede ede ilerliyorduk. Uzun bir aradan sonra kaybolduğumuzu anladım. Kaybolmakla ilgili anılarımı hiç sevmem. Ama yinede Tiff ile halimize gülüp yollarda birbirimize şakalar yapıyorduk. Bir tanrının geleceğinden adım gibi emindim. Ama dua ediyordum ki Hades veya Zeus gelmesin.. Onlar kesin beni yakaladıklarında yiyecekler. Bir süre daha ilerledik.. Ama artık tedirgin olmaya başlamıştık.. Tiff ne kadar hissettirmemeye çalışsa da artık daha az gülüyorduk.. Espriler azalmıştı.. Ben bile umudumun azaldığını hissediyordum.. Acaba saçma bir macera uğruna melez yaşamım son mu bulacaktı. Ama hayır bu şu an olmayacaktı.. Hissediyordum ölümüm büyük bir tanrının elinden olacaktı.. Labirent yavaş yavaş içimize umutsuzluğu yaymaya başlamıştı.. Tek çare olarak espri yapmaya başladım. Eskiler kadar komik değildi ama yinede gülüyorduk.. İçimin yavaş yavaş ısındığını hissediyordum.. En son etrafıma baktığımda geniş bir odadaydık. Tiff'e durmasını işaret ettim. Ayak sesi duyuluyordu. İçimin soğuduğunu hissediyordum. Tiff'i arkama doğru çekip ''bekle'' işareti yaptım. Bu gelen iyi bir şey olamazdı.


( Biraz ekşın yaşayalım dedim)

Labirentte ilerlerken bir odaya varmıştık. Buranın neresi olduğunu hiç bilmiyordum ama güzel bir yere benzemiyordu. Odada bakınırken Yon beni arkasına çekti ve bekle işareti yaptı. Sustum ve neler 0lduğunu anlamaya çalıştım. Sesler duymaya başladık. Gittikçe yaklaşıyordu. En sonunda odaya bir kadın girdi. Bu kadının durgun bir güzelliği vardı. Simsiyah bir elbise giymişti. Gözlerinde de sanki karartılar vardı. Biraz daha inceledikten sonra bu adının Nyks olduğunu anladım. İşte şimdi hapı yutmuştuk. Nyks pek iyi bir tanrıça değildi. Yon’la birlikte kaskatı kesilmiştik çünkü Nyks’i hiç beklemiyorduk. Nyks bizi süzdükten sonra "Merhaba melezler!" dedi. Bunu hiç iyi bir ses tonuyla söylememişti. Yon beni iyice geriye çekmişti ama tanrıça gittikçe bize doğru yaklaşıyordu. En sonunda yanımıza geldi ve benim saçlarıma dokundu. Tam bu anda kardeşimin tepesi attı ve Nyks’in elini itip "Kardeşime sakın dokunma!" dedi. Nyks çok sinirlenmişti. "Sen kim oluyorsun!" diye bağırdı ve elini şıklattı. Aynı anda Yon "Göremiyorum. Seni..." dedi. Şok olmuştum. Tanrıçaya döndüm ve "Kardeşime ne yaptın." diye bağırdım. Nyks sinsice gülümsedi ve "Kör oldu. Şimdi işimize dönelim" dedi. Çok sinirlenmiştim. Kardeşim göremiyordu ve bu kadın iş diyordu. Ben bir şey diyemeden Nyks konuşmaya başladı; "Labirentin bir yerinde Gece Asası var. Onu bulup bana getirin." dedi. "Getirmezsek ne olur?" diye sordum. Tanrıça güldü ve "Tiff sen akıllı bir melezsin. Şimdi hemen o asayı bulun." dedi. Son kelimelerini tehditkar biçimde söylemişti. Nyks elini şıklattı. Yon’un gözleri açıldı.

Lanet olsun! Tanrıça benim gözlerimi nasıl hemen kör edebilir. Üstelik kız kardeşimin saçlarına dokunma cürreti gösterebilir. Bu zorbalıktan sonra nasıl olur bir de görev yapmamızı ister. Tiff ile diloğunu duymuştum. Keşke gözlerim öyle olmasaydı da ona gününü gösterseydim. Eh artık görevi teslim ederken bir iki ışık gösterisi yaparım. Gözlerim görmeye başladığında Nyks yeni gidiyordu. Ona tam bağıracaktım ki Tiff beni tuttu sus işareti yaptı. Kardeşimin hatırına durdum. O tanrıçayı asla affetmeyecektim. Bir gün illa ki elime fırsat geçecekti. Tiff'e döndüm. Gece şeysini bulmamız gerek değil mi?. Evet diye cevap verdi. Şu lanet olası gece şeysini bulmak istemiyorum. ''Bende'' dedi Tiff. Benden beklenmeyecek bir şey yaptım. Tiff üzgünüm ama sanırım o asayı bulmamız gerekiyor. Sana zarar vermesine izin veremem. Hem asayı verirken ışık oyunlarından hoşlanmayacaktır. Planım şu. Gece Asasının içine bir sihir yerleştiririz.. İlk karanlık büyüsünde etrafa sevecen ışıklar saçar.. Tiff kahkayı patlattı. Doğrusu girdiğimden beri yaptığım en güzel espriydi. Ee nereden başlıyoruz diye sordum..

Kardeşimin yaptığı plan süperdi. Sırf bunun için o asayı seve seve bulurdum. Asa ışık saçtığında Nyks’in yüzünü görmek isterdim doğrusu. Aşırı sinirleneceğinden ve bizi kara listesine ekleyeceğinden emindim. Ah! Harika, önce Hades, sonra Zeus, şimdi de Nyks bizden nefret ediyordu. Hem de kısa bir süre içinde bunu başarmıştık. İleriki zamanlarda kim bilir daha hangi tanrılar bizden nefret edcekti! Kardeşim, ”Ee nereden başlıyoruz;?” diye sordu. İleriye baktıktan sonra kardeşime döndüm ve “Şöyle gidelim işte.” dedim. Gerçekten süper bir cevaptı. E, benden başka ne beklenirdi. Yon "Tamam." dedi ve gösterdiğim yöne doğru yürümeye başladık. Yolda giderken hem etrafımızı tarıyorduk, hem Nyks'le dalga geçiyorduk, hem de kahkaha atıyorduk. Yani aynı anda bayağı şey yapıyorduk. Nyks geçtiğimiz dalgaları duysa bizi küle çevirirdi ama hiç de umrumuzda değildi. Önce kıyafetiyle dalga geçtik, sonra yüzüyle. Yon art arda espriler yaparak beni gülmekten öldürüyordu. Biz böyle gidersek asayı asla bulamazdık.

Nereye gitdiğimizi bile bilmeden ve herzaman ki gibi gülerek yol alıyorduk. Nyks'in asasını bulacaktık. Neyse Yaşadığım hayat boyunca kaş olimposlu tarafından kara listeye alınacağımı bilmiyorum. Umarım melezler arasında rekor benim olur. Ama Tiff'e dokunmalarına izin vermem o na göre . Labirent çok karışıktı gülmekten arta kalan zamanlarda ki bu çok fazla bir zaman dilimi değil etrafıma bakıyordum. Ama hiç içaçıcı bir şey göremiyordum. Sonunda aklıma bir fikir geldi. Tiff sfenks vurada yaşıyor değil mi?. Tiff evet dedi. Labirentte yaşıyorsa bir şeyler biliyor demektir. Biz onun örnek canavar olmasını kolaylaştırırız o da bize asanın yerini söyler. Bilmiyorsa bir kez daha özünü tartarusa gönderirim tamam mı.. Tiff olur anlamında başını salladı. Ve önceden konuştuğumuzu Zeus kısa bir tunik giyse nasıl görünür konusuna geri döndük..

Yon'la birlikte hala yürümeye devam ediyorduk. Sfenks'i arıyorduk çünkü bize asanın yerini ancak o söyleyebilirdi. Kahkahalar atmaya da devam ediyorduk. Yon birden sustu ve "Bence çok yaklaştık." dedi. Ona baktım ve "Nereden biliyorsun." diye sordum. "Labirentin duvarlarından." dedi. Labirentin duvarlarına baktım. Çok değişiklerdi. Başka bir yerlere gideceği belliydi ve bu neden sfenkse gitmesin! Kardeşime baktım ve gülümseyerek "Haklısın." dedim. Biraz daha yürüdükten sonra karşımıza kocaman bir oda çıktı. Bu odaya zor bela girdikten sonra içeride bir kadın gördüm. Ancak bu kadın normal bir kadın değildi. Gövdesi aslan gövdesiydi. Bunun haricinde güzel bir kadın sayılabilirdi ama gövdesine bakmadan duramıyordum. Bu bizim aradığımız sfenksti. Yon, "Sonunda bulduk." dedi. Bende onu başımla onayladım.

Sonunda sfenks'i bulmuştuk. Aslan gövdeliydi ve biraz soluk olsada normal bir başı vardı. Korkutucu görünüyordu. Hele o pençeleri karanlıkta sinsi sinsi parlıyordu. Ama bilmiyordu ki karşılarında bizler varız. Umarım bize direk saldırmayı denemez diye fısıldadım kardeşime. Yoksa onu öldürmek zorunda kalırız diye de ekledim. Sessizce kıkırdadık. Öne çıktım. Biraz yağ çekecektim. Ve bağırdım.. Eyy örnek ve güzel canavar sfenks! Kardeşim kendini zor tutuyordu. Bende söyleeken gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Ardından konuşmaya devam ettim. Senin sorularını bilememiz durumunda bize bir sorunun cevabını vermeni istiyoruz. Bize yol vermek yerine bize cevabı söyle o zaman bizi yiyebilirsin. Kardeşime göz kırptım. Ne yapacağımızı anlamış olmalıydı. Sanırım sfenks bir kez daha tartarusa gidecekti. Ben bunları düşünürken Sfenks öne çıktı. Ağzını şapırdattı. Pekala melezler. Ama önce sorularımı bilmelisiniz. Bildiğiniz gibi bilmece değil soru soruyorum. İtiraz istemem.. Bunları söyledikten sonra Tiff ile birbirimize sarılmış gülmekten akan gözyaşlarımızı silmeye çalışıyorduk. Sfenks sordu. Ne yapıyorsunuz böyle. Tiff hazır cevaplılığını kullanarak yanıtladı. Şeyy ee son kez sarılıyorduk. hani yiyeceksiniz ya bizi. Sfenks hıı tamam diye cevap verdi. Ve ilk soruyu büyük bir hevesle sordu.. İstanbul ne zaman fethedilmiştir? Bunun mitoloji ile alakası olmadığını biliyordum.. Tiff bana aha yandık der gibi bir bakış atmıştı. Ama ben bunu bir yerden hatırlıyordum. 1453 diye cevap verdim. Sfenks rahatlamamıza izin vermeden 2. soruyu sordu. Abraham Lincoln ne zaman doğmuştur? Ben bunu bilmiyordum. Umarım Tiff biliyordur diye içimden geçirdim.

(3 soru olsun vikipedi den bakarsın )

Sfenks sorularına başlamıştı. Üç soru soracaktı. Sorularının zor olduğunu tahmin ediordum. Sfenks bizi süzdükten sonra ilk sorumuzu sordu. Soru İstanbul’un fethinden gelmişti. Kardeşim 10 saniye sonra cevabı söyledi. Soruyu doğru bilmişti ama onu tebrik edmeden Sfenks ikinci soruyu sordu. "Abraham Lincoln ne zaman doğmuştur?". Hımm, bu nasıl bir soruydu ya. Biz nerden bilelim adamın ne zamn dğduğunu. Kardeşim bana kararm sarlıkla baktı. Anlaşılan o bilmiyordu. Alımı çalıştırmaya başiladım. Eski okulumda bir arkadaşım bana bu adamın hayatını anlatmıştuı. Hatırla Tiff hatırla. 1800’ler de olmalıydı ama tam olarak kaç? 8 miydi, yok yok 9’du. Evet, emin olmasamda cevabı bulmuştum. Sfenks’e döndüm ve "1809’da doğmuştur." dedim. Sfenks'e dikkatle baktım. Umarım doğru cevabı vermişimdir. Sfenks iki saniye kadar bekledikten sonra üçüncü sorusuna geçti. Bu soru diğer iki sorudanda daha zordu. "Büyük Sfenks heykeli nerededir?" Evet, soru buydu ama cevabın ne onu bilmiyordum. Sfenks'i böyle zor soruları bulduğu için tebrik etmek gerekir doğrusu.

Sfenks gerçekten kendini beğenmiş canavarın tekiydi. Yahu büyük sfenks heykeli nerededir diye soru olurmu. Oradan soracaksan piramitleri falan sor. Ama ilk iki sorusu biraz zordu. Bu bana kolay gelmişti. Hatırlıyordum bir kartpostalda görmüştüm. Kocaman İnsan yüzlü bir aslan çölde yatıyordu. Çölleri düşündüm. Bildiğim tek çöl mısırdaki çöldü. Onun için mısır demeye karar verdim. Canavarı döverek söyletmek daha kolay olacaktı keşke öyle yapsaydık diye düşünüyordum. Ama tereddütlü bir şekilde cevap verdim.. "ımm. m-mısır sanırım. Sfenks yine ağzını şapırdattı. Tiff'e baktım tam ona kaç diyecektim ki hepsi doğru diye kükredi yaratık. Sonra olduğumdan daha soğukkanlı bir şekilde konuştum. " Sfenks ! Şartları yerine getirdik. Şimdi sözünü tut. Sfenks "Pekala" diye hırladı. Onu Kampé aldı. Onunla bir şeylerin peşinde ama ne olduğunu bilmiyorum. Şimdi sıra sizi yemekte melezler. Bacaklarını gerdi. Tiff benim hemen yanımda duruyordu. Yaratık üzerimize doğru atladı. Ama ben yeterince hızlıydım. Canavar bizi yakalayamadığını anlamadan Tiff ile arkasına geçmiştik. Tiff yayını çıkarmış bir çok ok atıyordu Sfenksin üzerine. Ama derisini delmeye başaranlar çok azdı. Bu yartık tamamen taştandı geliba diye düşündüm. "Tiff şu ateş oku şeysini yapsana" diye bağırdım. " Nasıl yapılacağını bilmiyorum ki" diye cevap verdi.

Sonunda bütün soruları doğru cevaplamıştık. Tabii bu sadece sorunun cevabını almamıza yetmiştim. Hımm, asa kampede. Anlaşılan işimiz zor ama bundanb önce ufak bir sorunumuz vardı. Sfenks bizi yemek için öne doğru atılmıştı. Kardeşim hemen yetebneğini kullanarak bizi onun pençelerinden kurtarmıştı. Kolyeme bastım ve yay-ok takımımı elime aldım. Birbiri ardına oklar atıyordum ama Sfenks’in azıcık bile canının acımasını sağlayamıyordum. Ne yapabileceğimi düşünürken Yon bana "Tiff şu ateş oku şeysini yapsana" dedi. Güzel fikirdi ama bu ateşli oku nasıl yapacağımı bilmiyordum. Bunu kullandığım vakit çok sinirliydim ve kardeşim zor durumdaydı. Birden oklarım ateşle kaplanmıştı ama bu benim isteğimle olmamıştuı ki. Üzgün bir şekilde "Nasıl yapılacağını bilmiyorum ki" dedim. Yon bana ‘yapma’ der gibi baktı. Haklıydı, bir şeyler yapmazsam ikimizde ölecektik. Yon hızlı hızlı hareket edrek Sfenks’i oyalıyordu ama bu fazla uzun süremezdi. Denemeye karar verdim. Konsantre oldum ve babamdan yardım diledim. Bütün güneş enerjimi oklarıma aktardığımı düşündüm. Kısa bir süre sonra Yon'un sesini duydum, "Oluyor. Daha kuvvetlendir." diyordu.

Tiff'in odaklanması için ona zaman kazanmaya çalışıyordum. Hızlı bir şekilde Sfenks'i oyalıyordum. Ama gücümün tükendiğini hissediyordum. Fazla uzun tutamazdım. Tiff' baktım oluyordu. Kirişe gerdiği ok parlamaya başlamıştı bile. "Oluyor. Daha kuvvetlendir." diye seslendim. Ama Sfenks te hızlanıyordu ve ben yavaşlıyordum. Bacaklarım artık isyan ediyordu. Hızlı koşmak ile ışınlanma arasında fark vardır. Işınlanmada çok güç gider ama ışınlanırsınız. Hızlı koşmada ise az güç gider. Ama pantolonunuz aşınıp bacak aranızın ızındığını hissedersiniz. İşte böyle bir duygu bu. Ama hızlı koşarken bile çok yorulmuştum. Sfenks üzerime atladı ve bu sefer beni yakaladı. Pençeleriyle omzuma bastırıyordu. Hafif kanamaya başladıklarını hissediyordum. Ağzını kocaman açtı. Bir insanın ağzını o kadar açabildiğini görmek gerçekten korkunçtu. Ama hala Tiff yapabilirdi. Bu seferde eskisi kadar zor durumdaydım. Bağırdım " Tiff gönder şu oku. Canavarın ağzı çok pis kokuyor kusacağım." bilerek öleceğim dememiştim. Tiff oku gönderdiğinde havada bir ıslık sesi duyuldu ve aynı anda sfenks parçalara ayrıldı ve hafif yelde tozlar etrafa saçıldı. Bu okun benden bile hızlı olduğuna kanaat getirdim. Tiff'e bakıp sırıttım. "harikaydın" dedim. Ama Tiff nefes nefese kalmıştı..

Bayağı iyi gidiyordum. Ok iyicine etrafa ışık saçıyordu. Ateşli oka dönüşmesine az kalmıştı ama bu kadar vaktim yoktu. Sfenks kardeşimi ele geçirmişti ve onu yemek üzereydi. Buna izin veremezdim. Kendimi iyicene sıkmaya başladım ve bu sefer sadece güneş enerjimi değil bütün gücümü oklarıma verdim. Oklarım artık yanıyordu. Hemen Sfenks’e nişan altım ve ateş ettim. Ok anında canavara isabet etti ve Sfenks patlayıp yok oldu. Başarmıştım. Aşırı yorulmuştum ama buna değmişti. Kardeşim "Harikaydın" dedikten sonra benim nefes nefese kaldığımı gördü ve "Ne oldu?" diye sordu. Yüzüme zoraki bir gülümseme yapıştırarak "Oklara biraz fazla gücümü vermişim." dedim. Yon benim kolumdan tuttu ve yere oturtarak "Biraz dinlen!" dedi. Kardeşimde benim yanıma oturdu. O da çok yorulmuştu ve onunda dinlenmeye ihtiyacı vardı. Artık rahattık, Sfenks Tartarus’a gitmişti. Şimdi sıra Kampe’yi bulmaktaydı. Asa Kampenin elindeydi ve her an onu kendi kötü emlerli için kullanabilirdi. Onu bir an önce bulmalıydık ama nasıl bulacağımızı bilmiyorduk.

Kardeşim yine beni kurtaarmıştı. Kalkınca ona çok karizma olan teşekkür ederim gülümsememi yaptım. Şimdi Kampé'yi bulmalıydık. Onu yenemeyeceğimiz kadar güçlü bir şey olduğunu biliyordum. 6m ejderba vücutlu falan filan. Tiff'e " Eh hadi buradan çıkalım dinlendiysen" dedim.. Tiff derin bir nefes aldıktan sonra konuştu" Dinlendim hadi gidelim" Bakalım sıradaki hedefimiz kimdi. yakında Parlak ikili veya Muhteşem ikili olarak melez kampında adımız çıkacaktı. O zaman canavarlar arasında da popüler olurduk. Ne güzel sadece güçlüleri bize bulaşırdı. Bunu sonra Tiff'e bir espri olarak yapacağımı kafama yazıp Labirent'in derinliklerinde ilerlemeye başladık. Bir süre ilerledikten sonra, Bağrışanlar mı istersiniz çığlık atanlarımı sanarsız Hitler yahudileri sabuna dönüştürüyor. Oraya doğru ilerledik. Ben güneş gözlüğümü kafamın üstünden alıp babamın okuna benzer oka dönüştürdüm. Bunu babamdan yeni almıştım. Tiff'e baktım o da okunu çıkarmıştı. Bir süre ilerledikten sonra Labirentte aklınıza gelen ilk canavarı gördük. Tabii ki bir minator. Kolay hedefti. Onu kısa sürede yenebilirdik. Ama sanki labirentte olması ona güç kazandırmış gibiydi.

Minator çok güçlü görünüyordu ve garip garip sesler çıkartıyordu. Anladığım kadarıyla bu sesler siz öldünüz anlamına geliyordu. Minator bize hızlıca gelmeye başladı. Kardeşimle aynı anda yaylarımızı doğrulttuk ve ok fırlattık. Bu oklar hiçbir işe yaramamıştı. Sanki minator bu okları hissetmemişti bile. Minator bize çok yaklaştığında kardeşimde bende yana atladık. Minator yanımızdan geçti ve durmaya çalıştı. Durduğunda yönünü tekrar bize doğru çevirdi. Aşırı sinirli görünüyordu. Yon'a baktım ve "Ne yapacağız?" diye sordum. Yon da ne yapacağımızı bilmiyor gibi duruyordu ama o her zaman bir çare bulurdu. Minator bize doğru koşmaya başladı. Çaresizlik içerisinde ona bir ok daha attım ama tam düşündüğüm gibi bu da hiçbir işe yaramamıştı. Bu minatoru öldürmenin bir yolu olmalıydı ama bu yol ne? Düşün Tiff düşün, aklını çalıştır. Ne olabilir?

Tiff ateşokunu tekrar kullanamayavağı için iş bana kalmıştı. Oklar derisini delemiyordu. Kılıçları hiç denememiştim. Ama artık tek bir şey kalmıştı. Dip dibe dövüşecektik. Dar bir alandaydık. Ben hızlıydım ama Tiff için dar alanda o boynuzlar tehlike yaratabilirdi. Tiff yanın da kılıç getirmemişti. Ama bende iki kılıç vardı. Tek kılıç stilini hiç kullanmamıştım ama deneyecektim artık. Sol elimdeki yüzüğü Tiff'e verdim. "Ortasındaki taşı sağa doğru çevir dedim" tamam anlamında kafasını salladı. Kolyemi çıkardım. Tiff'in boynuna taktım. "Sağa çavirdiğinde zırh sola ise kalkan olur. Tiff bundan şikayet etmişti. Ben orada kot pantolunum ve gömleğimle kalmıştım. O ise bir sürü zırh taşımak zorundaydı. Ama onun yara alması durumu benim aklımı başımdan alıyordu. Tiff'i zar zor ikna ettikten sonra, Minatordan kaçarken hiç de kolay olmuyor, Saldırıya geçtik. Önde ben olacaktım. O ise zayıf noktasını arayacaktı. Kampa döndüğümde Tiff ile bu alıştırmaları yapacağımı aklımın bir köşesine yazarak saldırıya geçtim. Derisi çok kalındı az da olsa çizik atıyordum. Buda onu sinirlendirmekten öte gitmiyordu. Ben önde onu oyalarken Tiff arkasına geçmişti. Kalkanımı açmıştı. Taşırken zorlandığı her alinden belli oluyordu. Minator benimle uğraşırken elindeki kılıcı yaratığın boynuna doğru vurdu. Kılıç boununa saplandı ama öldürmemişti. Tiff'e arkasını aniden dönüp eliyle çok sert bir biçimde vurdu. Tiff geriye doğru uçuyordu. O anda yaptığımı anlamadım. Hızlı bir biçimde Tiff'in önüne geçtim ve onu yakaladım. Tiff'in omzunda bir incinme vardı. Ayağa kalktım. Minator bana pis pis bakıyordu. O zaman gücün kollarıma dolduğunu farkettim. Öfkeden kaynıyordum. Kimse kardeşime zarar veremez! diye bağırdım.

Yon bana yüzüğünü ve kolyesini vermişti. Bu durum içime hiç sinmiyordu ama yapacak başka şey yoktu. Yüzüğün ortadaki taşını sağ tarafa çevirdim. Anında bir kılıca dönüştü. Okçulukta başarılı olduğum kadar kılıç da olmasam da yinede hiç fena sayılmazdım. Günlerce kılıç dersi almıştım. Yon’un verdiği kolyeyi tuttum ve sola doğru çevirdim. Artık elimde bir kalkan vardı. Kalkan bayağı ağırdı ama buna çok ihtiyacım vardı. Kardeşimle beraber minatora saldırmaya başladık. Daha doğrusu kardeşim saldırıyor, ben canavarın zayıf yönünü bulmaya çalışıyordum. Minatorun arkasına geçtim ve uygun bir zaman yakaladığımda boynuna saldırdım. Bana en zayıf yeri boynu gibi gelmişti ama yanılmıştım. Minator bana döndü ve fırlattı. Uçuyordum ve omzun çok acıyordu. Minator tam omzuma vurmuştu. Ben daha önce hiç böyle bir acı hissetmemiştim. Yere çakılmayı beklerken Yon beni tuttu ve yere yavaşça düştük. Kardeşim benim omzuma baktıktan sonra ayağa kalktı ve minatora doğru döndü. Minatorla iki saniye kadar bakıştıktan sonra "Kimse kardeşime zarar veremez!" diye bağırdı. Ben şimdiye kadar kardeşimi hiç bu kadar sinirli görmemiştim. Minatora acımaya başladım. Yon, kılıcıyla minatora saldırmaya başladı. Çok hızlı hareket ediyor ve birbiri ardına darbeler indiriyordu. Minator da delice sinirlenmeye başlamıştı.

Sinirden çatlıyordum. Bana o kıllı suratıyla seni her halükarda yeneceğim der gibi bakıyordu. Hem kardeşime vurmuştu hemde beni yeneceğini sanıyordu. Ne büyük terbiyesizlik! İleri doğru atıldım. Ne kadar güç kullanacağım umurumda değildi. Vurmuştu kardeşime bir kere. Kılıcımı sıkıca kavradım. Canavar daha ona vurduğumu anlayamadan ben gözlerini kör etmiştim bile. Kılıcım bulduğum her yerine saplıyordum. Çıldırıyordum, uzaktan bir ses Yon artık yapma canavarı normalde öldürebiliyorsun diyordu. Ama umurumda değildi. Kardeşime hiç kimse vuramaz. Son darbeyi vurbilmek için 13 m kadar uzaklaştım. Bunu çok kısa bir sürede yapıyordum. Sürekli büyük bir hız kullanıyordum. Normal şartlarda yorulduğumu biliyordum ama yine de devam edecektim. Kılıcımı sıkıca kavradım. Bu işi hızımla vuruş tekniğini birleştirerek onu ışık hızında kesecektim. En azından deneyecektim. Işık hızında haraket ederken güneş ışığına dönüşerek haraket ederim. Bu sefer kılıcımla katı bir şekilde haraket edecektim. Başaramazsam moleküllerime ayrılacaktım. Ve harakete başladım. Her şey 1 saniyede olup bitecekti. Kalbinden başlayarak bütün gövdesini kestim. Ama o kadar hızlı kesmiştim ki minator anlayamadı hemen. Kestikten hemen sonra durdum. 3 sert adım atıp söylendim. "3 blokluk şarkı mırıldanışı" Bunu söyledikten sonra minator yere yığılmıştı. Ama bende aynı durumdaydım. Vücudumun her yerinde küçük kesikler vardı. Bu vücuduma büyük hasar vermişti. Bir daha tekniği kullanamayacaktım. Ve yere yığıldım. Yığılırken Apollon'a dua ettim. Kardeşim Tiff'i iyileştirsin. Gözlerim henüz kapanmadan Tiff'in ayağa kalkıp yanıma koştuğunu görebiliyordum. Beni iyileştirebilirdi.

Yon minatorla süper savaştı ve onu Tartarus’a yolladı. Ancak her şey bittiğinde kardeşim yere yığıldı. Çok güç harcamıştı ve her yerinde kesikler vardı. Ne yapacağımı bilmeyerek kardeşimin yanına koştum. Normalde canımın acıması gerekiyordu ama acımamıştı. Omzuma baktığımda yaramın iyileştiğini gördüm. Bunun nasıl olduğunu anlamamıştım ve şimdi hiç kafa yoramazdım. Hemen kardeşimin yaralarına bakmaya başladık. Bu yaralar fazla büyük değillerdi ama çok fazlaydılar. Şifa gücümü kullanarak kardeşimi iyileştirmeye başladım. Tüm gücümü ona aktarıyordum. Kısa bir süre sonra bütün yaralar kapandı ama Yon’nun biraz da dinlenmeye ihtiyacı vardı. Yanına oturdum ve bende dinlenmeye başladım. Kardeşim uzun bir süre sonra doğruldu ve bana baktı. Ona içtenlikle gülümsedim ve "İyi misin?" diye sordum. Yon da bana gülümsedi ve "Evet." dedi. "O zaman bulmamız gereken bir asa var." dedim. Yon güldü ve ayağa kalktı. Sonra da beni kaldırdı. "Macera kaldığı yerden devam ediyor!" dedi. Gülmeye başladım. Neşemizi tekrar bulmuştuk ve ben çok mutluydum. Beraberce labirentin korkunç yollarında ilerlemeye başladık. Acilen asayı bulmamız gerekiyordu.

Labirentte her zamanki gibi gülerek ilerliyorduk. Kısa bir süre sonra bir güç hissetmeye başladık. Bu çok güçlüydü. Bir odadan geliyordu. Kardeşimle birbirimize baktıktan sonra odaya daldık. Hissettiğim güç gittikçe daha da büyüyordu. Yon "İşte burada." dedi. Onun gösterdiği yöne doğru baktığımda siyah bir asa gördüm. Gece gibi kapkaraydı. Asanın yanına gittik ve onu elime aldım. Yon’a döndüm ve "Bence çok siyah. Biraz ışık eklemeye başlayalım mı?" diye sordum. Planımızı gerçekleştirme zamanı gelmişti. Yon, "Hemen işe başlayalım." dedi. İkimizde güldük. Özelliklede Nyks’in bu asayı alıp ışıklar saçtığını görünce vereceği tepkiyi düşündükçe kendimi tutamıyordum. Kahkahalar atıyordum. Kardeşimde bana eşlik ediyordu. Sonunda susmayı başardık. Yapacak çok işimiz vardı. İşin kötüsü ben bunu nasıl yapacağımızı bilmiyordum. Umarım Yon biliyordur. Kardeşime baktım ve "Nasıl yapacağız?" diye sordum. Kardeşim altı saniye kadar düşündükten sonra sinsice gülümsedi. Bu gülümseye bayılıyordum. Yon konuşmaya başladı...

Sonunda o asayı bulmuştuk. Onu elime alınca ben bile kendimi güçlü hissediyordum ki gücümün tam tersi olmasına rağmen. Tiff benden nasıl yapacağımızı anlatmamı bekliyordu. Aslında tutacak bir fikrim vardı ama emin değildim. Ona gücü aktaracaktık. Yani vücudumuzun bir yerinden güneş enerjisini çıkarabiliyorduk bunu neden bir şeye aktaramıyalım ki. Tiff bir ucundan bende bir ucundan tutup Güneş'e odaklandık. Asa parıldamaya başlamıştı. Kısa sürede bakılmayacak kadar çok parlıyordu. Asadan dumanlar yükselmeye başlamıştı ki burakmamız gereken zamanın geldiğini anladım. Asa'da bir değişiklik gözükmüyordu. Biz nasıl olacak acaba diye düşünürken Nyks yanımıza geldi. Yüzünde korkunç bir gülümseme vardı. Ve asasını uzattım. Aldı ve artık sizi öldürebilirim dedi

Nyks'in bu tavrı hiç hoşuma gitmemişti. Birazdan anlardı kiminle uğraştığını. Kardeşimle birbirimize baktık. Gülmemek için kendimizi zor tutuyorduk. Nyks bir şeylerden kuşkulanmış olacak ki tek kaşını havaya kaldırmıştı. En sonunda ona döndüm ve "Asanızla mı öldüreceksiniz?" dedim. Nyks kısa bir süre bana baktıktan sonra "Neden olmasın." dedi. Gerçekten çok sinir bozucuydu. Asayı bize doğru doğrulttu ve iki saniye geçtikten sonra asa ışıklar saçmaya başaldı. Bu ışıklar çok güçlüydü. Kardeşimle birlikte başarmıştık. Nyks, "Neler oluyor?" diye bağırdı. Sesi çok korkunçtu. Kardeşim "Koş!" diye bağırdı. Bu doğru bir uyarıydı. Kahkahalar atarak oradan koşarak uzaklaştık. Arkamızdan Nyks'in seslerini duyuyorduk. Sanırım asasıyla uğraşıyordu. E, ne de olsa bizi sonra da öldürebilirdi.

Nyks'in öfkeli çığlıkları arasında kaçıyorduk. Asası ışık saçmaya devam ediyordu. Bunu arkamızdan gelen ışıkla anlayabilirdim. Ne kadar çok güç yüklemiş ona yahu. Bir süre koştuktan ve bir kaç güçsüz canavarla uğraştıktan sonra bir odada dinlenmeye başladık. Nyks'in izimizi kaybettiğini umuyordum ki yanılmışım. Bir anda gözümün önünde kara asasıyla duran Nyks belirdi. Kardeşimle birbirimize bakıp aynı anda yüzümüzü ekşittik.

Eh melezler bunun hesabını vereceksiniz. Şimdi öldürmeyeceğim size işkence yapacağım. Labirentte olduğunuz sürece yıllarca kölem olarak kalacaksınız. Korktunuz değilmi ? Dedi Nyks. Bizi korkutmak onun hoşuna gidiyordu.

Aslında bir fikrim vardı. Cebimden biraz Ambrosia çıkardım ve ağzıma attım. Kısa sürede bütün enerjim yenilenmiş gibiydi. Nyks bana ters ters bakıyordu. Ama son güzel yemeğimi yiyecek olmam onu düşündürmüş ki bize izin vermişti. Sonra konuştum.

Eh sadece Labirent içinde bize işkence yapabileceğin ve başka yerde köleniz olmayacağımıza dair Styks nehiri üzerine yemin etmenizi istiyorum. Bunu dedikten sonra kardelime bakıp göz kırptım. Ben ışık hızındaydım ve gidebilirdik. Ambrosia'yı bunun için yemiştim. Tiff küçük bir tebessümle anladığını belirtip konuştu.

Tanrıçam sadece bir kaçış kapımız olsun isteriz ne de olsa biz özgür melezleriz. Ve nasıl olsa elinizden kaçamayacağız siz çok güçlüsünüz. Tiff bilerek onu övüyordu. Nyks'in hoşuna gittiği her halinden belliydi. Ve konuştu.

Pekala melezler sizi sadece Labirentte öldürebileceğime, işkence yapabileceğime vs üzerine Styks nehiri üzerine yemin ederim.

Biz o zaman kaçıyoruz tanrıça Nyks dedim. Ve Tiff'i sıkıca tuttum. Giderken Tiff dilini Nyks'e karşı çıkardı. Bun Nyks'in hoşuna gitmemişti onu kandırmıştık.


( İstersen bitsin istersen bir iki geceyle ilgili lanet yazabilirsin Kulübelerimize döçnmemizle ilgili.. )