Sadece Uykumuz Kaçmıştı

Bir türlü uyuyamıyordum. Bir sağ bir sola dönüyordum. Ama yok olmuyordu. Uyuyamıyordum. Nedendi bilmiyorum ama uykum çok fena kaçmıştı. Saat de geceyi vurmuştu. Ne yapsam acaba? diye düşünürken bir yandan da giyiniyordum. En azından dışarı hava almaya çıkarım diye düşünüyordum. Giyindikten sonra makyajımı yapıp kulübemden dışarı çıktım. Gece bile makyaj yapmam biraz tuhafınıza gidebilir ama ben makyajsız asla dışarı çıkamazdım. Hoş kulübemde bile makyajla dolaşıyordum. Hava çok karanlıktı. Öyle yürümeye başladım. Aklıma plaj geldi. " Bu saatte plajda kimse yoktur. Gider azcık kafamı dinlerim. " Plaja vardım. Deniz kokusunu iyicene içime çektim. Deniz kokusuna oldum olası hep bayılmışımdır. Kumların üstüne yayıldım. Hava soğuk değildi. Bu da bana mutluluk veriyordu. Denizin hırçın dalgalarını izlerken arkamdan bir melezin yaklaştığını fark ettim. Bu saatte kim olabilirdi ki? Arkamı döndüğümde melez bana doğru geliyordu. Yüzünü uzaktan göremedim. Yanıma oturunca Sat olduğunu fark ettim. Peki bu saatte ne olmuştu da buraya gelmişti acaba? Bunu içimden söyleyeceğim yerine dışımdan söylemeyi tercih ettim.

" Hayırdır Sat. Yoksa kardeşlerinle falan mı kavga ettin? "

Sat hayır anlamında başını salladıktan sonra ne olduğunu anlatmaya başladı.

Maalesef mışıl mışıl uyuyan kardeşlerimin aksine, benim uykum yoktu. Onları uyandırmamak için çabalıyordum ama bu kulübede durduğum sürece imkansız olacaktı. Yatağımda dönüp duruyordum ve odamda dolanıyordum. Rafları karıitırıyor, uykumu getirecek uzun bir kitap arıyordum ama bulamıyordum. Sonunda karar verdim, plaja gidebilirdim. Orada kimsecikler olmazdı bu saatte, kafamı rahatça dinleyebilirdim.

Denizle başbaşa kalma umuduyla plaja gittiğimde ileride bir melez gördüm. Aslında buna çok sevinmiştim, demek ki yalnız değildim. Gidip yanına oturunca bu melezin Claire olduğunu gördüm ve ona sarıldıktan sonra diyaloglara başladık. Bunun üzerine neden kalktığımı anlatmaya başladım. "Uykum kaçmıştı, hep aynı işte. Ya sana ne oldu Claire?" diye sordum, oysa ki cevabı biliyordum.

" Uykum kaçmıştı, hep aynı işte. Ya sana ne oldu Claire? "

" Benim de aynı uyku tutmadı işte. "

Sat'ın beklediği cevabı vermiştim. Konuşmaya, dedikodu yapmaya başladık. Koca plajda sadece ikimiz vardık. Aslında bu bizim için iyiydi. Kalabalığı ne yapacaktık ki. Biraz sohbet edince keyfimizde yerimize gelmişti. Birlikte bağıra bağıra şarkı söylemeye başladık. Evet bağıra bağıra. Plajda bağırmak çok zevkli oluyordu. Çok rahatlamıştık. Bağırınca kendimi özgür hissediyordum. Bol bol kahkaha atıyorduk. Çok eğleniyorduk. Gecem süper geçiyordu. Umarım bu geceyi kimse bozmazdı.

Kahkahalar eşliğinde gülüp, eğlenirken kimsenin bunu bozmamasını diliyorduk. Ama maalesef dileğimiz gerçekleşmemişti. Biz tam kıkırdarken Claire kekelemeye başlamıştı. "Sa-Sa-Sat!" İçime kötü bir şey olduğu doğmuştu ve gülmemi kesmiştim. Arkamı döndüğümde ise haklı olduğumu gördüm. Tepemizde Harpyalar uçuşuyordu. Hemen kılıcıma sarıldım, ve tabi Kan Hırsızı'na. Ok ve yayım zaten istediğim an arkamda oldukları için rahattım. Okları fırlatmaya başladım ve Claire'e bağırdım. "Şunları halledelim, konuşuruz. Of, şu gece kuşları olmasa!" Ve bunları derken Ares'in kuşlarıyla savaşmak gerçekten zor oluyordu.

Birden tepemizde Harpyaların uçuştuğunu fark ettim. Kekeleyerek Sat'a söyledim. Sat, Artemis kızı olduğu için bu durumlara alışkındı hemen ok ve yay takımını çıkarttı. Ben ise hiç alışkın değildim. Ama Sat bunları tek başına halledemeyeceği için benimde savaşmam gerekiyordu. Hemen kılıcımı çıkarttım. Gözlerimi kapattım ve üçe kadar saydım. Sonra Sat'a bağırarak " Hadi bitirelim artık şu işi. " dedim. Kendime bir güven gelmişti. Bu gazla heralde burdaki bütün Harpyaları öldürebilirdim.

Sat benden önce davranıp okunu saladı. Üçlü ok salladığı için bir tane Harpyayı hemen buharlaştıdı. Ben ise kılıçla saldırıyorum. Sat ikinci Harpyayı da buharlaştırmıştı ama bende hala tık yoktu. Ama ben o kadar becerikli olmadığım için bunu hiç tamıyordum. En sonunda bende bir tane Harpyayı buharlaştırmayı becerdim. Geride 7 tane daha Harpya kalmıştı. İyi gidiyorduk bence. Ama asıl bunu Sat'a sormak lazımdı. O bu konularda benden çok daha tecrübeliydi sonuçta. Sat'a baktığımda gülümsediğini gördüm. Gülümsediğine göre yanılmamıştım. İyi gidiyorduk.

Şimdiye kadar üç harpya öldürmüştük bile. Gayet iyi gidiyorduk, bu eğer bir savaşsa bizim kolay kazanabileceğimiz bir savaştı. Kısacası sadece bize eğlence çıkmıştı, başka bir şey değil. Claire kılıcını sallarken bir Harpyanın işini daha bitirince geriye sadece altı harpya kalmıştı. Oklarıma yüklenmeye başladım, zaman kaybı istemiyordum çünkü.

Aynı anda birçok okun üzerine bir de pırt oku yollayınca bir tane daha harpya gitmişti. Fakat geri kalanlar güçlü gözüküyorlardı ve öc almak istiyor gibiydiler. Birden üzerimize doğru uçtular. Bu sırada Claire kılıcını salladı ve aynı anda ben bir harpyaya ok attım. Böylece bir harpyadan daha kurtulduk. Claire'e gülümsedim. "Kaldı beş."

"Kaldı beş."

Beş tane kalmıştı ama bunlar çok güçlü gibi gözüküyordu. Hamleler yapıp bizi yok etmeye çalışıyorlardı. Bizde boş durmuyorduk tabi. Sat'ın art arda gelen okları, benim sürekli salladığım kılıcım sayesinde dört tane kaldı. Bir tanesi daha gitmişti. Her bir harpya gittikçe mutlu oluyordum. Bu benim düzgünce savaştığım ilk savaştı. Yüzümde çoktan güller açmaya başlamıştı bile. Uzun bir süreçten sonra bir tane daha harpya gitti. Şimdi üç tane harpya bize bakıyordu. Bunlara ne kadar çok ok atsakta ne kadar kılıç sallasakta bir türlü buharlaşmıyorlardı. Yüzümde bir şaşkınlık ifadesi oluşmuştu. Ne kadar inatçı harpyalardı bunlar. Bir türlü buharlaşmıyordlardı. Sat'a baktım bana vazgeçmeyim diye moral veriyordu.

Oklarımızla ve kılıçlarımızla sonuna dek asılıyorduk. Oklarımı yoğunlaştırdım ve Claire'e bir kılıç daha verdim. Son üç harpyayı öldürmeliydik. Bunun için kılıçlarımızı ve oklarımızı kullanıyorduk. Bir anda biri daha gitti ve biz sevinç çığlıkları atmaya başladık. Ama hala bizi yiyebilecek iki harpya vardı. Bunları öldürmek zor olacaktı ama imkansız değil. Claire çok sinirlenmişti, bir harpyanın dibine kadar giderek onun kafasını kesti. Kılıcından kanlar akıyordu ama Claire memnun gözüküyordu. Claire'e baktım ve çak yaptık. "Mükemmelsin Claire." diyerek gülümsedim. Sadece bir harpya kalmıştı.

Evet başarıyorduk. Geriye sadece bir harpya kalmıştı. Son öldürdüğüm harpya ise bana büyük bir sevinç vermişti. Kılıcım kan olmuştu ama olsun. Meğerse harpya öldürmek çok zevkliymiş bunu keşfetmiştim. Sat'la ben bütün güzümüzle son kalan harpyaya saldırıyorduk. Sat üçlü ok attı. Üçüde isabet etmişti. Çok başarılı bir atıştı. Oklar harpyanın kafasına geldi. Ve bir anda oda buharlaştı. Artık biz sevinç çığlıkları atıyorduk. Sesimizin sonuna kadar bağırıyorduk. Nasılsa geceydi. Kimse duymazdı sesimizi. Rahat rahat kahkahalar atıyorduk. Ama ikimiz de çok yorulmuştuk. Ben yorgunluktan heran şuraya bayılabilirdim.

" Artık kulübeler dağılmaya ne dersin? Ben yorgunluktan bittim. "

" Bence de aşırı uykumda geldi benim zaten. "

Kulübelerimize dağıldık. Kulübeme girdiğimde kardeşlerime bakındım. Hala uyuyorlardı. Ses çıkartmadan yatağıma gittim ve yattım. Bugün çok mutluydum. İlk defa harpya öldürmüştüm. Bugünü şöyle bir düşündükten sonra hemen uykuya daldım.


RP BİTMİŞTİR!!!