İkna Çabaları ~ Eduard R. Longrange & Mitchie Heinz ~ 6

Maalesef gerçekten zor bir göreve sıra gelmişti. Zeus'u Ares ile Afrodit'in evlenmesine ikna etmeliydik. Bu kadar zorlayıcı bir görev, hayatımda görmemiştim; duymamıştım ve bilmiyordum. Maalesef yapacak bir şey yoktu. Ölecektik, ama böyle değil. Saçma bir evlilik yüzünden asla!

Pegasuslarımız üzerinde uçarken Zeus ve Hera'nın evine geldiğimizi farkettik. Yani aslında şöyle oldu; biz göklerde pegasuslarımızla uçarken Olimpos'a geldiğimizi farkettik. Pegasuslarımız üzerinde ilerlerken birkaç meleze ve yaratığa yol sorduk ve Olimpos'un yarısını kaplayan Zeus ve Hera'nın evine vardık. Gerçekten görkemliydi, olağanüstü büyük görünüyordu. Zeus'a azdı bile bu. Özellikle aklımdan iyi şeyler geçiriyordum ki Zeus zihnimi okuyup görevimizde bize kolaylık etsin. Bunun olacağını sanmıyordum da neyse. Zeus ve Hera'nın Evi'nde bir sürü görevli vardı. Kim olduklarımızı sorduklarında cevap verdik. "Demeter Kızı, Hephaistos Oğlu." Görevliler bizi içeri aldılar. Ed'e döndüm, liderimize yani. "Haydi gir ve konuş." Upuzun merdivenlerden çıktıktan sonra oturdukları yerin kapısına gelmiştik. Kapı açıktı ama ikimiz de girmeye korkuyorduk. Tam Ed "Mitch sen gir." derken onu içeri ittim. Top ondaydı.

Mitch'in böyle yapmasına sinirlenmiştim ama bir diyemedim. Zeus ve Hera'nın evine sadece bir kez daha gelmiştim. O gelişimde çok iyi bitmemişti doğrusu. Yutkunarak Zeus'tan işaret aradım. Aslında Zeus'u nasıl ikna edeceğimi bilmiyordum. Tabii Mitch de bilmiyordu. Gülümsemeye çalışarak Tanrılar'ın kralını aramaya başladım. "Siz melezler ! Evimde ne işe yarıyorsunuz ? diye sordu öfkeli bir ses. Arkamı döndüğümde tanrı Zeus'u gördüm. "Yok, çok özür dileriz Tanrı Zeus. Biz hemen gidiyoruz." Bunları söyleyebilmeyi o kadar isterdim ki. Ama ağzımı açmamaya gayret ettim. Sonunda Mitch konuşmaya başladı. "Tanrı Zeus, sizle Ares ile Afrodit'in evlenme konusunu konuşmaya geldik." dedi. Bunları söyleyerek cesaretini kanıtlamıştı Mitch. Şimdi sanırım sıra bendeydi. Aslında ne söyleyeceğimi tam olarak bilemiyordum. Belki bir adak versem... Zeus, san ki düşüncelerimi okumuş gibi gülümsedi. "Şimdi gelme nedeninizi anlıyorum. Tek bir şartla kabul ederim evliliklerini. Değerli bir şeyinizi verirseniz, kabul ederim. Vermezseniz, evime izinsiz girdiğiniz için buharlaşırsınız. Seçim sizin." dedi. Ama karar vermekte zorlanıyor gibiydi Zeus. Kendisine ne vereceğini bilemiyordum. Bir şey ararmış gibi cebime baktım. Elimde bir kesik hissettim. Antik Yunanca bir küfür savurup, cebim de ki şeyi çıkarttım. Bir hançerdi. Hançerin ilahi bronz yüzü elektirk ile kaplıydı. Korkuyla hançeri yere düşürdüm. Bunun nereden geldiği hakkında hiç bir fikrim yoktu. Calypso, bunu beni hatırlaman için veriyorum derken herhalde incilerden bahsetmiyordu, yoksa başka açıklaması olamazdı. Tanrı Zeus gülümsedi ve hançeri eline aldı. Belki de bu adağı kabul etmeyecekti. Endişe ile tanrı Zeus'u süzdüm. Fikrini merak ediyordum.

Zeus elindeki hançere baktı ve gülümsedi. "Bir tanrıya bir melezin verebileceği eşya bu kadar olur. Her neyse, zaten Ares ile Afrodit umrumda değil. Evlensinler. Hephaistos da elinde tutsaydı, ben ne yapabilirim?" Ardından o gülümseyen yüzü donuk halini aldı ve Hera'ya döndü. Hera konuşmaya başladı. "Melezlerden hoşlanmadığımı biliyorsunuz. Şu Hephaistos çocuğunu da gözüm ısırıyor ama her neyse. Adağınız kabul edildi ve yaptıklarınız için... Şey, işte. Buradan ayrılın." Ed ile birbirimize bakarak kıkırdadık. Evet, görevimizi tamamlamıştık. Son olarak yapmamız gereken şey Ares'e gitmekti. Ve bunu ona anlatarak, Zeus lehine oy kullanmasını sağlamaktı.

Biz Zeus ile Hera'nın evinden ayrılırken Ares ile karşılaştık. Yani yüzündeki gülümsemesi ve tavırlarından anlaşılıyordu zaten. Tam ağzımı açacakken başladı. "Melezler başarabileceğinizi sanmıyordum ama şans işte, ne yaparsın. Buyrun sıra sizde. İstediğiniz olacak ve ben Zeus lehine oy kullanacağım. Dolayısıyla, Afrodit de. Şimdi kampınıza geri dönün." Ed ile başımızı sallayarak ve hoplaya zıplaya pegasuslarımızın yanına gittik.

Gökyüzünden inerken aklımdaki düşünceler beynimi esir almıştı. Çok mutluydum ve durmadan konuşuyordum. Sonunda ağaca indik. Ed'e baktım.

-Teşekkürler Ed. Güzeldi.

Ve ardından kulübelerimize doğru ilerlemeye başladık.


Macera Bitmiştir.