İkna Çabaları ~ Eduard R. Longrange & Mitchie Heinz ~ 3

Demeter'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 492 Kayıt tarihi : 18/09/10

Ed bize Lotus Kumarhanesi'ne gitmemiz gerektiğini açıklamıştı ama doğrusu ben nedenini anlayamamıştım. Ares ya Afrodit'in evinde olabilirdi, ya da konseyde. Kumarhaneye nediye gelsin ki Ares? Koskoca Savaş Tanrısı kumar mı oynuyordu yani? İstediği kadar drahmisi vardır ki onun, elini sallasa elli bini... Ama yine de Ed'in bildiği bir şeyler olduğuna inandım ve onun peşinden gittim. Zaten gitmek zorundaydım, Olimpos'ta yalnız başıma kalırsam yenilebilirdim. Bu tehlikeyi göze almayarak Ed'in peşinden uflayarak ilerledim.

Empire State Binası'ndan çıkarak ilerlemeye başladık. Boş bir alan bulunca da pegasuslarımızı çağırdık. Luxemburg ve Iron oynayarak geldiler yanımıza. Luxemburg'un ağzına bir küp şeker attıktan sonra Luxemburg kişnedi ve kulağına fısıldadım. "Haydi oğlum, götür bizi Lotus'a." Ed de Iron'a aynısını dedikten sonra göklerde kanat çırpan pegasuslarımızın üzerinde yolculuğa başladık.

Görev gerçekten zordu, ve Lotus da bambaşka bir yer olmalıydı. Bu kumarhaneye daha önce hiç gelmemiştim ama çıkan dedikoduları biliyordum. Hatta Nico di Angelo'nun da bu akıma kapıldığını falan duymuştum. Belki sahtedir, belki gerçek; sonuçta az sonra görecektim. Hoş Ares'in de orada ne işi varsa? Afrodit'in yanında olabilirdi, bence kendisini aşkına adamalı. Tabi o bir Savaş Adamı, istediğini düşünür, istediğini yapar. Bir süre sonra bunları düşünmekten vazgeçmeye karar verdim, çünkü zihinlerimizin okunabildiğini daha yeni hatırlayabilmiştim. Düşüncelerimi durdurarak Luxemburg'un üzerinde süzülmeye devam ettim.

Geldiğimizde boş bir araziye indim ve Ed onu takip etmemi söyledi. "Beni takip et Mitch, bir de seni aramayalım." Eniştebeye uyarak onu takip ettim, umarım Ares'i bulabileceğimiz doğru bir alana gelmişizdir diye ümit ediyordum.

Tamam, Lotus Kumarhanesi hakkında bazı dedikodular duymuştum ve buna hazırlıklıydım.Ama kumarhane, tahmin ettiğim gibi kemiklerle dolu bilardo masaları ile dolu değildi.Burası hayatımda gördüğüm en güzel yerdi! Kırk kat yukarı çıkan cam bir asansörü çevreleyen kaydıraklar, tırmanma duvarı ve bunjee-jumping köprüsü vardı.Düşüncelerim başka bir yere gitti.Melez olduğumu öğrenmediğim o senelerde annemle de böyle yerlere giderdik.İçimi büyük bir özlem ve nefret doldurdu.Mitchie lobiye ağzı açık bakmaktan benim gerilim içinde olduğumu fark etmemiş gibiydi.Hayır, kumarhanenin bizi alt etmesine izin vermeyecektim.Percy ve Nico'nın burada başı feci halde derde girmişti ama biz bir görevdeydik.Mitchie'yi sarsmaya başladım.Mitch, derin bir uykudan uyanıyormuş gibi bana döndü.Gözlerinde ki parıltı yok olmuştu.Tam ağzını açacakken bir görevli -öyle zannediyorum- yanımıza geldi."Lotus Kumarhanesi ve Oteline Hoş geldiniz.İşte oda anahtarlarınız." dedi görevli.Tam itiraz edecekken bir görevli elime bir anahtar tutuşturdu ve gitmeye başladı.Homurdanarak, anahtarı tek bir hareketle kırdım ve en yakınımızda ki çöpe attım.Gerçi demir bir şeyi zorlanmadan kırdığım için Mitchie bana ağzı açık bakıyordu ama babanız, demircilik tanrısı ise bunu sizde yapabilirsiniz.Sonra Mitchie'nin kulağına fısıldadım."Ares'i bulmamız gerek." dedim.Mitchie endişeliydi ama başını tamam anlamında salladı.Gülümsedim.Birazcık oyununun hiç bir zararı olmazdı.Tam tırmanma duvarına gidiyordum ki bir el beni durdurdu.Daha önce konuştuğumuz görevli duruyordu karşımızda."Bunlar Lotus Kredi kartlarınız.Bunlar, Lotus Kumarhane'nin aktive alanlarında geçer ve limitsizdir" dedi şapşal bir ses tonuyla.Görevli, sanki hipnoz olmuş gibiydi.Korkmaya başlıyordum.Kılıcıma davrandım ama tanıdık bir ses beni durdurdu."Onlar benden.Şimdi, gidebilirsin ! Karşımızda Tanrı Ares duruyordu.Mitchie ile kısa bir süre bakıştık.Görevli, bundan rahatsız olmuşa benziyordu ama uzaklaşmaktan başka bir çaresi yoktu.Tanrı Ares, güneş gözlüklerini çıkarttı ve bize baktı.Bu sefer bakışları sertti.Nereden başlayacağımı bilemiyordum doğrusu.Bu sefer Ares konuşmaya başladı.

Tanrı Mesaj Sayısı : 573 Kayıt tarihi : 17/10/10

Melezlerden biri kılıcını çekiyordu ki "Onlar benden. Şimdi, gidebilirsin!'' dememle birlikte durdu. Görevli rahatsız bir şekilde bana baktı ama yine de bir şey yapamayacağını bildiğinden dolayı uzaklaştı. Ne kadar bahtsız bir talihim vardı, kafamı dinlemek için buraya gelmiştim ve beni burada da bulmuşlardı. Gözlüklerimi çıkarttım ve sert bir şekilde onlara bakmaya başladım. Kısa bir süre onları süzdükten sonra konuşmaya başladım. ''Evet? Buraya niye geldiniz? Burası size yasak bir yerdir, buraya gelmemelisiniz!'' Onlar bir süre birbirlerine doğru baktılar fakat ben o sırada ne için geldiklerini anladım. Beni Zeus tarafında oy vermem için ikna etmeye gelmişlerdi. Saçmalıyor muydu bunlar? Daha sonra aralarından erkek olan konuşmaya başladı, ''Efendim, biz sizi Zeus'un tarafında oy vermeniz için ikna etmek üzere buraya geldik.'' dedi. Kısa bir süre düşünür gibi yaptım ve cevap verdim. ''Beni ikna edebileceğinizi size düşündüren nedir?'' Buna cevap vermelerini beklerken kararımı tekrar gözden geçirdim. Bu kararı vermemde ne Poseidon'un ne de Hades'in bana bir şey vaat etmeleri etkili olmuştu. Aslında bu bir karar bile sayılmazdı, onlara savaş sırasında verdiğim bir sözdü. Beni bu karardan ve sözümden döndürebilmeleri için Afrodit ile evlenmeme karşı çıkan Zeus'un ikna edilmesi gerekirdi ki bu da kolay bir şey değildi. Sonuçta o Hephaistos'a bir söz vermişti, Hera'yı o tahttan bırakması karşılığında. Fakat ben bu sözü önemsemiyordum. Çünkü Poseidon ve Hades başa geçerse ben de istediğim her şeyi alabilecektim. Sonuç olarak eğer beni ikna etmek istiyorlarsa onlardan 2 isteğim olacaktı... Bunları düşünürken aralarından kız olanın konuşmasıyla dikkatimi onlara verdim.

Demeter'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 492 Kayıt tarihi : 18/09/10

"Bakın Ares, size ihtiyacımız var. Olimpos sizden destek bekliyor. Siz Olimpos'un saygın üyelerindensiniz. Lütfen bize yardım edin." Bu sözlerin işe yaraması gerekiyordu, gerçek olduğunu düşünüyordum çünkü. Ares saygın bir üyeydi, önemli olmasaydı bunu istemezlerdi. Özellikle Athena'nın her zaman bir planı vardı. Ares'le pek iyi anlaşamadıklarının farkındaydım ama yine de ona ve Afrodit'e ihtiyaçları vardı. Konseyin en önemli üyelerindenlerdi onlar da. Ares'e yalvarır gözlerle bakıyordum ama Ed yani Hephaistos oğlu ve Mitchie yani ben, Demeter kızı; bu iş için biçilmiş kaftan değildi. Zira Ares Hephaistos'tan haz etmiyordu, bunun nedeni açıktı. Demeter'le de çok iyi geçindikleri söylenemezdi ama Zeus'a oy vermelilerdi. Ares benim bakışlarımı reddediyordu, getirmemiz için bir şeyler istiyordu ama 21 Aralık'a yani gündönümüne yetiştirmemiz gerekiyordu. Uzun bir görev olmamasını istiyordum ama ne olursa olsun gidip Ares'in ayak işlerini de yapmak istemiyordum. Bu işler için oğullarını ve kızlarını kullanabilirdi, neredeyse 10 tane çocuğu vardı. Ama bir süre sonra kendimle iç savaşımı kaybettim. Önce Ed'e sonra da Ares'e bakarak boynumu eğdim. "Bizden ne istiyorsunuz?"

Tanrı Mesaj Sayısı : 573 Kayıt tarihi : 17/10/10

"Bizden ne istiyorsunuz?"

Evet, bu beklediğim cevaptı. Bana yalvarır gibi bakmıştı fakat bu bakış bana işlemediği için sonunda ne istediğimi sormak zorunda kalmıştı. Yüzümü sinsi bir gülümseme kapladı.''İsteklerim size biraz ağır gelebileceğinden ilk önce birini sonra birini söyleyeceğim. Sizden toplam 2 isteğim olacak. Bu iki isteğimin birincisini başardığınız takdirde ikincisini de öğreneceksiniz ve onu da gerçekleştirebilirseniz oyumu Zeus'un tarafında kullanırım. Evet, birinci isteğim Ogygia adasına gidip, Kalipso'da bulunan, çok değerli olan 4 elması alıp bana getireceksiniz. Evet, ne bekliyorsunuz?'' Bunu söylememle birlikte büyük bir şaşkınlıkla yüzüme bakmaya başladılar. Bu istediğim kolay bir şey değildi sonuçta. Hele de böyle kısa bir sürede. Fakat eğer oyumu Zeus'un tarafında kullanmamı istiyorlarsa bu tür zorluklara katlanmalıydılar. Daha sonra dediklerini umursamadım ve oyunuma geri döndüm. Onların da her ne kadar istemeseler de burada daha fazla duramayacaklarından ve bir an önce görevimi gerçekleştirmek için gideceklerinden emindim.

Demeter'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 492 Kayıt tarihi : 18/09/10

Ares'e şaşkın bir yüz ifadesiyle bakarken bizden istediği şeyi getirmemiz istediğini belli edecek bir tavırla oyununa döndü. Ed'e baktım, kafasını iki yana sallıyordu. Gündönümüne çok az vakit kalmıştı, sanırım Ares bizimle oynuyordu. Ama ne olursa olsun dediğini yapmak zorundaydık, ölmek için genç olduğumu düşünüyordum ve arkamda bıraktıklarımı düşünmek, asla istemezdim. Muhtemelen Ellisyum Tarlaları'na giderdim ama kimin umrunda, ölmek asla istemezdim. Ed'e baktım ve ağzımı açtım. "Sanırım zorundayız eniştebey." Kısa bir süreliğine Ed'in iğrenç bakışlarına maruz kalsam bile hemen yürümeye başladığım için ağzını açamadı. Çıkarken Ares'e baktım, gülümsüyordu. İğrenç bir şekilde bakıştıktan sonra kapıyı kapatarak oradan ayrıldık. Tabi güvenlik Ares'in isteği doğrultusunda hareket etmişti, yoksa bu imkansızdı, yani elimizi kolumuzu sallayarak kumarhaneden çıkmak. İmkansızı yaptıktan sonra pegasuslarımıza doğru ilerlemeye başladık. Benimkini gördüğümde koşarak ona ilerledim ama yavaş yavaş ilerleyen Ed'i beklemek zorundaydık. İkimiz de gideceğimiz doğrultuyu pegasuslarımıza bildirdikten sonra oradan ayrıldık.

Rp Ogygia Adasında Devam Edecektir.

» İkna Çabaları ~ Eduard R. Longrange ve Mitchie Heinz ~ 1
» İkna Çabaları ~ Eduard R. Longrange & Mitchie Heinz ~ 2
» İkna Çabaları ~ Eduard R. Longrange & Mitchie Heinz ~ 4
» İkna Çabaları ~ Eduard R. Longrange & Mitchie Heinz ~ 5
» İkna Çabaları ~ Eduard R. Longrange & Mitchie Heinz ~ 6