İkna Çabaları ~ Eduard R. Longrange ve Mitchie Heinz ~ 1

Ed başkasını bekliyormuş gibi ilginç bir tepki verdi. Kimi düşündüğünü anlamak zor değildi elbet ama üstelemeyi sevmiyordum, bu yüzden bir şey sormadım. Yanımda eksik olup olmadığını sorunca da çantama bakmaya koyuldum. Yanımda her şeyim vardı sanırım. Cep telefonum -elbette kapalıydı canavarları çekmek istemezdim- , su, kitap, birkaç hırka, bitki özleri, kılıç, yay-ok; her şey hazırdı. Ed'e döndüm ve yanıtladım. "Her şey hazır enişte." Ardından uzun bir sessizlik hakim oldu.
Athena'nın bizi çağırması garibime gidiyordu, neden ben ve Ed ki? Eğer bir Demeter çocuğuna ihtiyacı varsa Maya da gelebilirdi. Gerçi benim bir sıkıntım yoktu ama Maya'nın kızmasını istemezdim. Veya onun kalbini kırmayı. Umarım darılmamıştır diye düşünüyordum. Ben de Tom'u düşünüyordum, gerçi bu aralar pek fazla görüşmüyorduk. Umarım o da bana kızmamıştır diye umuyordum. Ardından enişteme baktım ve konuşmaya başladım. " Ne yapacağız şimdi enişte?" Bunu sorduktan sonra pegasusumu çağırdım ve Luxemburg yere indi. Yaptığım anlamsızdı ama sorduğum soru da anlamsızdı. Ed'e bakarak pegasusumu okşadım. "Umarım sırada bu vardır." diyerek güldüm.
Luxemburg biraz rahatsız gibi görünüyordu. Uzun zamandır Luxemburg'u görmemiştim, bana naz yapıyor da olabilirdi. Ona gül yaprağı uzattım ve ardından Luxemburg'un keyfi yerine geldi. Tüylerini okşadım, yemyeşil tüyleri göz alıyordu. Seviyordum pegasusumu, çantamı Luxemburg'a astım ve Ed'in pegasusunu çağırmasını beklemeye koyuldum. Bu sırada nerelere gideceğimizi düşünüyordum ama bunu düşünecek olan Ed'di, ben değildim. Sonuçta lider oydu, aramızda lider seçmesek de onun daha güçlü olduğu bir gerçekti ve lider her zaman güçlü olan olmalıydı, kıdemli olan değil.