Yeni Hephaistos Kızıyla Ziyaret

Kampa yeni bir melez gelince içimde mutluluklar coşuyor ve onlarla hemen tanışmak istiyordum. Julia da onlardan biriydi, Demircilik ve Ateşler Tanrısı'nın kızı, kulübelerinde son teknolojik aletlere sahip ve çok şanslı bir melezdi. Hemen kulübeye gittim. Kulübenin kapısını Elena açtı. Selam vererek içeri girdim. Julia'nın yerini sordum. Beni yanına götürünce Julia'yla kısa bir sohbet ettik ve ona asıl sormak istediğim soruyu sordum. "Babanla tanışmak ister misin?" Tüm Hephaistos Kulübesi ayaklandı, ama ben sadece Julia'ya bakıyordum, vereceği cevap benim için çok önemliydi.

Ben tabii ki o gün klubede hiç birşey yapmadan oturuyordum.Klubenin kapısı çaldı tam kapıyı açacakken Elena koştu ve kapıyı açtı.Karşımda Artemis avcısı Sat duruyordu.Bir müddet benle konuştu.O soruyor ben cevaplıyordum.en son sorusu [color=yellow]``Babanla tanışmak istermisin?´´oldu.Abim Ed ve Alex kardeşim Elena hepsi ayakta dona kalmıştı sadece ben oturuyordum.Sanırım Sat'ta sadece bana bakıyordu.Benden gelecek cevabı bekliyor olmalıydı.Ben afallamış bir biçimde ``Buraya geldiğimden beri ateş ve demircilik tanrısı olan babamı hiç görmedim ve konuşmadım.Ben tabii ki görmek isterim ama nasıl?´´diye sordum.O sadece muzip bir gülücük attı ve ben tam olarak ne olduğunu anlamamıştım bile.Ama sanırım yavaş yavaş anlamaya başlamıştım.Bu kız gerçekten beni babamla tanıştıracaktı.Ben babamın bana demirden yaptığı üstünde altın ve gümüş olan bir bileklik taşıyordum.Bu bileklik sayesinde ne duygular içinde olduklarını öğreniyordum.Bu kız gerçekçi bir konuşma sergilemişti.Ben sadece Al'ın yüzüne bakıyordum.Sat'a'a dönerek ``Ben kabul ediyorum ama beni nasıl tanıştıracaksın öğrenmek isterim .Çünkü kandırılmak ve salak yerine konmaktan hoşlanmam.Eğer benle ilgili birazcık araştırma yaptıysan herkese güvenmediğimi gayet iyi bilirsin dedim.Sat sadece bana `` sadece bana güven,seni bozguna uğratacak hiç bir şey yapmam merak etme´´demekle yetindi.Ve hala o yüzündeki muzip gülücüğü olduğu yerinde duruyordu.Kendi kendime ``Birşey anladıysam afrikalı olayım´´dedim.Bu fikre hem gülmüş hem merak salmıştım...

Julia bana inanmıyordu veya inanması zor bir olaydı. Bir meleze geldiği ilk günden babanla tanışacaksın demek olağanüstü bir durumdu. Hele bir de kaç yıldır babasını görmemişti. Onu anlayabiliyordum ama biraz fazla sert çıkmıştı. Gülümsedim. "Ben de kandırmaktan hoşlanmam, gel benimle." Kolundan tuttum ve kulübeden dışarı çıkarttım. Pegasusu olup olmadığını soracaktım ama henüz yeniydi, bu yüzden sormaktan vazgeçtim ve kendi pegasusumu, yani Plüton'u çağırdım. Julia ilk defa pegasus görmüş gibiydi, tüylerini okşadı. "En yakın zamanda sen de edinirsin bir tane. Atla hadi." Julia çekinir gibiydi. "Haydi Julia, seni kaçıracak değilim." Güldüm ve pegasusa binmesini bekledim.

Ben hayatımda ilk defa bir pegasus görmüştüm.Tüylerini okşadım ne kadar çok yumuşaktı.Ben pegasusa artık ne kadar garip baktıysam Sat bana gülmüştü.ben ``niye gülüyorsun tatlım birşey mi oldu?´´dedim.Sat ``En yakın zamanda sende bir tane edinirsin merak etme hadi atla bakalım´´deedi.Ben açıkçası biraz çekindim ama o ``Merak etme seni kaçıracak değilim´´dedi.Buna emin olamazdım sonuçta daha yeni tanışmıştım ve o bir avcıydı.Her neyse bulutların arasında uçmak çok hoş birşeymiş.Abim Alex'e söyleyeyim de bende bir tane pegasus edineyim.Ben yine heyecan içindeydim.Aman tanrım bu kız beni hiç bilmediğim ormanlık bir alana götürdü.Orada bir dükkan vardı.BEni içine sürüklerken şöyle seslendi `` Hey Jul buraya gel bak burada seni biri bekliyor!!´´Ben şok olmuştum...

Jul benden korktuğunu belli edecek tavırlar sergiliyordu. Maalesef Hephaistos Tamirhanesini bomboş bir alana açık bir şekilde kurmuştu, ve ben de Jul'un yerinde olsaydım ben de korkardım. "O burada." Jul biraz tedirgin oldu ama ardından benimle beraber içeri adımını attı. Burası hurdalıkların olduğu koskocaman bir tamirhaneydi. Tam Hephaistos'a yakışırdı. Devasaydı ve biraz ürkütücüydü. Jul da ürkmüştü. Kaçmaya kalkıştı ve ben bağırdım. "Tanrı Hephaistos, burada mısınız?" Ardından kocaman bir gölge gözüktü. Jul'e fısıldadım. "Seni kaçırmayacağımı söylemiştim."

Önce biraz tedirkin olmuş ürkmüş, korkmuştum...Nede olsa hayatta kimseye güven olmazdı.Her neyse ormanlık içinde hurdalık gibi bir tamirhaneye gelmiştik.Sat ``Hadi gir bakalım içerde seni bekliyordu o da ´´dedi.Yavaş yavaş adımlar alarak tamirhaneye ilerledik...Ssat kulağımın dibinde Tanrı Hephiastos,burada msıınz?diye sordu.O sırada bir gölge görünmüştü.Sat ``Seni kaçırmayacağımı söylemiştim Jul´´dedi.Ben ilerledikçe gölge daha da büyüyordu.Tam o sırada bir şangırtı koptu ve biz biranda arkamızı döndük bir hapra (sanırım öyle şeyler)bize saldırmaya başlayacaktı.Tam o sırada Bütün sılahlarım klübede .Şaşkınlıktan almayı unutmuştum.Neyse ki babamın bana özel yaptığı bileklik şeklindeki yayları bileğimden çıkartmıyordum...Sat'a döndüm ve Sat bana birşey diyeceğe benziyordu...

Harpyaların burada ne işi vardı şimdi? Bunun kesin Hephaistos'un işi olduğunu düşünüyordum. Bir ok alıp attım, harpyaya çarptı ve yere düştü. Harpya acayip sesler çıkartarak etrafında dönmeye başladı ve pat diye yere düştü. Artık emindim ki Harpyalar'ı Hephaistos yaptırmıştı ve bunlardan daha onlarca vardı. Julia'nın eline bir kılıç verdim. "Bu şimdilik işe yarayacak. Kesin Hephaistos bunları bizim için yaptırdı ve seni deniyor." Ardından Julia kılıcını alarak Harpyalar'a saldırmaya devam etti.

Abim Alex bana dün Ecel getiren'i vermişti.Bunu onun gibi hep yanımda taşırım.Birden onun yanımda olduğunu farkettim.Hemen onun çıkartıp ustaca savaşmaya başladım.Eh madem sevgili babacığım beni deniyor o zaman neler öğrenmişim gösterelim.Sat bir yandan ben bir yandan hiç konuşmuyor sadece dövüşüyorduk.Ama gücümüz çok azalmıştı.Ama iyi tarafından da harpyalarda azalmışlardı.Sanırım Sat' ın dediği doğru çıkıyordu...Babamın beni denemek için bunları yaşattığı apaçık belliydi.Ama bu tavrı çok hoşuma gidiyordu.Ben ``Eğer kılıçlrını veya silahlarını kendisi yapıyorsa eminim ki iyi bir kılıç kullanıcıdır´´diye düşünüyordum.Haklıydımda.Bizim gücümüzün azaldığını gören Hephiastos bizden daha ön saflarda savaştı.Ve sonunda harpyalar çok iğrenç yaratıklardı.VE sonunda hepsini öldürmüştük.ben ```Babacığım bu bu imkansız bu sizsiniz değil mi?´´diye sordum o da evet dermişçesine başını salladı.Ve koşup boynuna atladım.Sanırım buraya gelmekle ve Sat'la tanışmakla çok iyi bir şey etmişim.Daha ilk günden beni sürprizlere boğuyordu.Sanırım Sat'la iyi anlaşacaktık.Ama bir sorun daha vardı.Bu kız babamla beni nasıl tanıştırmıştı?yerini nerden biliyordu?Doğrusu çok merak ediyordum...

Hephaistos ile Julia'nın sarılması beni duygulandırmıştı. Kendim dışında ilk kez bir melezin ebeveyniyle tanıştığını görmüştüm. Hephaistos bir süre durdu. Bir şeyler düşünüyormuş gibiydi. Ardından gülümsedi ve bana döndü. "Sanırım avcı anlatabilir Jul. Nasıl getirdiğini anlat avcı." Hephaistos da diğer tanrılar gibi zihin okuyabiliyormuş demek ki diye düşündüm ve Jul'e döndüm. "Öncelikle tanrılar zihnini okuyabilir." Bunu söyledikten sonra Jul bir hiii çekti ve gülmeye başladık. "Hephaistos hiçbir çocuğuyla yakından tanışmak istemez. Ama seninle tanışmak istemiş ve bana bunu İris mesajı yoluyla bildirdi. Ben de seni buraya getirdim." Hephaistos kafasıyla onayladu ve Julia'ya bir kere daha sarıldı.

Acaba benim ayrılacalığım neydi?Her neyse çok güzel bir ayrıcalıkmış.BAbamla yakından tanışan bir melezim.Babama ikinci defa sarıldığımda o da bu sefer sıkı sıkı sarılıp şöyle demişti:``Sen bence hepsinden ayrısın.Yeni geldiğinden mi bilmiyorum ama sana çok kanım ısındı.Ve Ecel getiren'le çok iyi savaştığını belirtmek isterim.O ecel getireni Abin Alex yapmıştı değil mi?´´diye sordu.Ben evet dermiş gibi bir ses çıkardım.Grçekten ben neredeyse ağlayacaktım.Klubede Abimin bana neler yaptığından haberi yoktu babamın.Anlatmaya da niyetim yoktu.Fakat babam zihnimi okumuş olacakki ``Abin sana neler yaptı Jul?´´diye sordu.Ben sanki hiç birşey olmamış gibi omuz silktim ve başımı salladım.Babama şaşırıyordum.Bunu nasıl yapıyordu.Sanırım benim babam gerçekten çok iyiydi ve aramızın daha ilk günden çok güzel olacağını düşünüyordum.Bundan sonra da Sat'a güveneceğim.Zaten kardeşlerim haricinde bir Mia'ya güvenmiş bire Sat'a güvenecektim...Bence çok şanslıydım.Ama benim bir sorum daha vardı.Babam neden sadece benle tanışmak istedi?Yoksa hayır hayır bu düşündüğpüm şey olamazdı değil mi?YA babam ve Sat aslında kılık değiştirmişlerse?Buna ben dahi gülmüştüm...

Hephaistos birden gülmeye başladı, Julia'dan hemen sonra. "Kızım, bir melez; hele bir avcı asla bir tanrının kılığına giremez." Ben biraz alınmıştım ama yine de Julia'nın ne düşündüğünü anladığımdan gülmüştüm. Hephaistos ile beraber gerçekten iyi anlaşıyorlardı, gerçek anlamda bir baba-kız ilişkileri vardı. Doğrusu imreniyordum. Benim annem Nike'tı, ama ben bir avcı. Neyse ki New York'ta bir annem daha vardı. Buna şükrediyordum.

Tamam açıkçası bende bu düşündüklerime gülmüştüm.Çünkü bana komik gelmişti.Ama ben daha çaylak olduğum için nereden bilebilirdim ki?Ben kimseye kolay kolay güvenmem.Bunu Sat'ta çok iyi biliyor.Bugün en güzel günümdü.Zaten ilk günümdü bu sabah neler yaşamamıştım ki? Bİr Ares kızı kafamı tuvalete sokmaya çalıştı,Alex beni kurtardı,kavga ettik!Bunu babam duymuştu sanırım ve ``Julia ne kavgası bu ve Ares kızı Mia mı kafanı sokmaya çaılştı söyler misin kızım?´´ diye çıkıştı.Ben abimi koruduğum için babama ``Babacığım bunu bana lütfen sorma.Abimi sana ispiyonlamak ve ispiyoncu ucube kız rolüne düşmek istemiyorum.Biliyorsun ben buraya gelemden önce tam bir ucubeydim...´´dedim.Babam bu sefer bana sarılmıştı.sat bana yine bir şeyler fısıldıyordu.Ama ben bunları duyamadım çünkü babamla sarılmakla meşguldüm.O yüzden size kendisi anlansın

Sat bana Mia senin de mi kafanı tuvalete soktu? şeklinde bir soru yöneltti.Ben ``Tam sokacaktı ki Alex geldi.yeni kılıcını Mia'nın üzerinde deneyecekti sanırım.Bende ona sert çıkıştım sanırım.Yani bende bir kızım ve bunu yapmasına izin vermedim herhalde.Ne olur bu konuları kapatalım Sat´´ dedim ve kapattık.o da Hephiastos'a dönerek bir soru yöneltti.``Sayın Hephiastos ,şu harpyaları nasıl alt ettiniz?´´Bu soruyu bende soracaktım ama Sat benden önce davranmıştı.İkimizde büyük gözlerle Hephiastos'a bakıyorduk...

Hephaistos güldü. "Ah kızlar, son teknolojik aletler üretmekte üstüme olmadığını biliyorsunuz. Bakın şimdi." Ardından elektronik harpyaları kontrol eden bir kumandayla onları oynatmaya başladı. Onu izlemek gerçekten çok zevkliydi, çok eğleniyordum. Hephaistos gerçekten mükemmel bir babaydı.

Babama son kez sarıldım ve Klubeye gitmek üzere Plüton'a bindik.Artık alışmıştım.Hemen klubeye gittik.Ben Alex'le konuşmuyordum.Sadece Sat'la ilgiliydim.Elena da yanımıza geldi.Dedikodu yapmaya başladık arada Alex ile göz göze geliyordum fakat hemen yüzümü çeviriyordum.elena babam nasıl yakışıklı mı yaşlanmışmı? gibi sorularla bizi bunaltmaya başlamıştı.Ama Sat bu soruları ustaca geçiştiriyordu.ben ise ilgi odağım olarak Alex'i seçmiştim.Sadece bana bakıp bir el hareketi ile sen görürsün şeklinde bir şey analtıyordu.Artık yetmişti.[color=olive]``Ah Sat klubenizde bana da yer varmı?´´diye sordum.Herkes bana garip garip bakıyordu.Ben ise Sat'ten gelecek cevabı bekliyordum.Alex'in bana bunları yaşatmaya hakkı yoktu.Eğer Sat'ten olumsuz bir yanıt alırsam babamın tamirhanesine gidecektim.En azından bir süreliğine.Çünkü ben çok fazla ayrılığı sevmem.Sat'ten gelen cevabı beklemeye koyuldum.Kocaman gözlerle ona bakıyordum.Ve cevabı...

Julia kısa süreliğine mi, tam olarak mı bizim kulübeye geçmek istiyordu bilmiyordum ama her zaman ona kapımız açıktı. Diğerleri bize şaşkın şaşkın bakarken ben gururla söyledim. "Avcılar seni ağarlamaktan gurur duyarlar." Diğerlerinin şaşkın bakışları arasında kulübeden ayrıldık. Ardından Julia'ya döndüm. "Onları gıcık etmek için mi yaptın?" Bu sırada kulübeme doğru yürümeye başlamıştık.

Sat bana ``Onları gıcık etmek içinmi yaptın bunu´´diye bir soru yöneltti.Ben ``Hayır sadece daha ilk günümden bende yeni kılcını denemesi çok ağırıma gitti.Ve canım ne kadar çok yandı biliyor musun?dedim. O da sadece sustu.Plüton'a bindik.Artık abime nefret ve sevgi karışımı bir şey duyuyordum.Sonunda Artemis klübesine geldik.kapıdan içer adımımı atar atmaz herkes ayağı kaktı.Ve Sat onlara dönerek bir şeyler söyledi

Herkes bana o kadar iyi davranıyordu ki.Çok mutluydum.Aslında Alex'in kardeşi olmakla hata etmiştim.sat beni tanıtırken Muhteşem biri demişti.Gerçekten çok hoşuma gitmişti bu sözcükleri.Her neyse ama aklıma hala Alex'in bakışları geliyordu.Artık ne olduysa Sat'ın dikkatini çekmiş.Sanırım gözümden yaşlar gelmişti.Bana sarıldı ve sakin olmamı söyledi bende buna uymaya çalışacaktım.Belkide ait olduğum yer orası değil burasıdır kim bilebilir ki?

Julia kendini biizm kulübeye yakın hissettiğini belli ediyordu. Kulağına fısıldadım. "İstersen avcı olabilirsin, yemin edip olabiliyorsun. Mesela benim annem Nike ama bu kulübede kalıyorum. Ama Alex de hata yaptığının farkına varacaktır bence. O kadar düşüncesiz değildir o." diyerek Julia'yı rahatlatmaya çalıştım.

Ben Sat' a dönerek ``O kılıcı aldığından beri birşey oldu ona.Sanırım o kılıç savaşta bir prensin canını mı emmiş neymiş.´´dedim.Her halimden kızgın olduğum beli oluyordu.ve son olarak ``Ya benden özür diler yada sonsuza dek sizinleyim.Bu kadar´´dedim.Sat bana garip bakıyordu.

Aslında buna sevinmiştim, en çok sevdiğim kardeşlerimden biri olabilirdi. Zaten şimdiden en çok sevdiğim arkadaşlarımdan biriydi. "Kalabilirsin kulübemizde. Hem de sonsuza dek. Burası avcılar için, ve avcı olabilirsin. Tabi istersen. Avcı olmak zorunda da değilsin, misafir kardeş fena olmaz." diyerek kıkırdadım. Ama gerçekten Julia kardeşim olsa fena olmazdı hani.

Bunu söylediğimde Sat'ın yüzünde bir ışıltı oldu.``tamam madem istiyorsun bir Artemis avcısı olmak ve aynı zamanda sizin kardeşiniz olmak benim için bir onurdur.Şimdi bana nasıl yapacağımı söyleyin.Sanırım önce Hephiastos kulübesinden ayrılacağım.Tamam olur.Bu arada Bana da bir oda lazım olacak bunu halledebilirseniz hemen yerleşebilirim ne dersin Sat?`´´dedim.Buna kararlıydım.Sonsuza dek ait olduğum yerde olmalıydım.Ve bence ait olduğum yer Artemis avcılarının yanında olmak.Özellikle sat başından beri kardeşi olmamı istiyordu.Bunları söylediğimde Sat bana birşeyler diyeceğe benziyordu...

Çok heyecanlanmıştım. Uzun zamandır kulübemize bir avcı gelmiyordu. Hele yeni tanıştığım ve çabucak kaynaştığım Julia, kardeşim olmak isteyince ister istemez gülümsedim ve yapması gerekenleri söyledim. "Artemis'e bağlı olacağıma ve erkeklerden uzak kalacağıma söz veriyorum demen yeterli, müstakbel kardeşim." Gülümseyerek Julia'ya baktım. Yepyeni bir kardeşim oluyordu artık. Ama kardeşim olduktan sonra Hephaistos'a haber vermek için tekrar tamirhaneye dönmememiz ve eşyaları toparlamak için Hephaistos kulübesine uğramamız gerekiyordu.

Sat'ın ne kadar heyecanlandığnı ve sevindiğini gözlerinden anlayabiliyordum.Birazdan plütonla beraber ve tabii ki Sat ile hakla olan babamın tamirhanesine gidecektik.Babama son kez sarılmak ve eşyalarımı toparlamak için.Düşünsenize babam ile daha bugün tanıştık ve hemen ben başka bir kulübeye geçiyorum.Ama ben anlaştığım insanlar ileyken daha mutluyum.Ve bu anlaştığım kişi Sat'ten başkası olamaz.İlk geldiğim gün beni sürprizlere boğmaya başlamıştı.İnşallah kardeşken de süper anlaşırız.Yemin kısmında ``Erkeklerden uzak duracağımı´´kısmı acayip zor geliyor.Nedeni ben bir kızım ve beni herkes beğenebilir.Ama ben kardeşlerimin yanındayken asla bir başka erkeğe bakacağımı zannetmiyorum.

Julia için ne kadar zor olduğunu biliyordum, aynı şeyleri ben de yaşamıştım. Julia'nın gözleri parlıyordu, benimkiler gibi. Yepyeni ve gerçekten çok sevdiğim kardeşime daha şimdiden tapıyordum, kardeşim olunca ne olacaktı kim bilir? Bunları düşünürken Artemis'i çağırmamız gerektiğini hatırladım. "Julia bekle. Artemis gelmeli ve sana yemin ettirmeli. Şimdi kız kardeşim olacaksın." diyerek kıkırdadıktan sonra kolyeme dokunarak "Restle." Ardından Artemis'in ışık saçan bedeni, yanımızda 12 yaşında bir kız çocuğu olarak belirdi.

O neydi öyle.Çok korkmuş olacaktım ki Sat'a sımsıkı sarılmıştım.12 yaşında bir kız belirdi.Ben Artemis dedi ve ben şok oldum.Artemis dediğimiz tanrıça 12 yaşında bir kızmıydı? ben bunları söyledikten sonra Sat ``Ah kardeşim Artemis istediği her nesenin şeklini alabiliyor´´dedi.Ben rahatlamıştım.Artemis:Şimdi Julia bana yemin etmelisin´´dedi.Ben Sat'a neler söyleyeceğimi sormuştum.Ve başladım yemin etmeye:Hayatımda erkeklerle beraber olmayacağıma,kardeşlerime ve tabii ki tanrıçama ihanet etmeyeceğime yemin ederim´´dedim.Sıra Sat'in konuşmasına gelmişti...

Artemis bana dönerek kafasıyla beni onayladıktan sonra Julia'ya sarıldım. "Aramıza hoşgeldin kardeşim!" Julia da bana sarıldı. İlk defa bir avcı katmıştım kulübeye, bu yüzden gururluydum ki hele bu Julia olursa, mutluluğumdan geçilmezdi. Artemis'e döndüm, tam ağzımı açacakken konuşmaya başladı. "Satellite, ben gidiyorum. Avcımız Hephaistos Kulübesi'ndeymiş sanırım. Onu kulübemize yerleştir ve ona avlanmayı öğret. Bu arada Hephaistos'a da gidip söyleyin. Bana kızmasını istemem." dedi ve birden kayboldu. Julia'ya sarıldım ve konuşmaya başladım. "Eee kardeş, önce bir odan olmalı değil mi? Seç beğen al, 10 tane odadan 7 tanesi boş." diyerek kıkırdadım.

Artık ben avcı olmuştum.Ama bir sorun vardı ki ben Elena'ya her ne kadar kötü davransada Alex'e ve Ed'e hoşçakal dememiştim.Bu ani karar yüzünden herşeyi unutmuşum.Önce Hephaistos'un tamirhanesine sonrada eski kulübemize gidecektik.Ve plüton'umuza bindik.ilk durak Hephasitos tamirhanesdi.Eşyalarımı toplamalıydım.Ve oraya vardık.Babam bizi bekliyordu sanki.BEni gelir gelmez kucakladı.Sımsıkı sarıldı.Bir şey anlamamıştım.Ne yapacağımı bilemeden bende ona sarıldım.Ve şöyle başladı:``Ah kızım bütün olanları biliyorum.Alex seni anladığım kadarıyla çok üzmüş.Ama yinede seni seviyor.Bak sana ecel getireni vermiş.Bunu tam 2,5 ay uğraşarak yapmıştı burada.Her neyse yani benim demek istediğim kulübeme geri dön´´ dedi.Ben babamın anlattıklarına karşın gözyaşlarıma hakim olamamış hüngür hüngür ağlıyordum.Sat bana sarılarak ``şşş tamam ağlamanı gerektirecek bir şey yok kardeşim´´dedi.Babam bize bakıp:```Kardeş mi ne kardeşi? Jul yine ne yaptın?´´edi.BEn sadece:Baba sana bunu söylemek için gelmiştim.Ben artık bir Artemis avcısıyım.Ne olur beni affet ama bunlara katlanamazdım´´dedim.Gözlerimden yaşlar aktığını hissedebiliyordum.Yine Sat sarılmıştı.Bu sefer ona sımsıkı sarılmıştım.Boyu benden uzun olduğu için başımı tamö onun omuz hizasına getirdim ve öylece ağlamaya başladım.uzun bir sessizlikten sonra babam:Tamam ben seni affediyorum kızım.Fakat bizi unutma.Şimdi eşyalaarını topla.Sat de sana yardım etsin.Şimdi nereye gidiyorsunuz? diye sordu.Bende ağlamaklı:Şimdi kulübeye vedalaşmaya gideceğiz.dedim.Eşyalarımı topladık ve kulübeye doğru yola çıktık.