Yeni Arkadaşı Ziyaret

Sıkıcı bir günün ortasında; hava bu denli sıcakken kitap okumaktan daha iyisi yok! diye düşündüm koltuğuma iyice yerleşirken. Diğer kardeşlerimin çoğunun dışarda işi vardı. Ama ben son günlerdeki koşturma tempomdan yorulmuştum ve biraz dinlenmeye ihtiyacım vardı. Şu sıralar antik yunanca bir kitap okuyordum. Bu dili bu kadar rahat anlamam beni her seferinde şaşırtıyordu açıkcası. Kitaptan sıkılmaya başladığımda birden tandıık bir ses duydum.
“Merhaba Nic.” Harika! Bu Zoey'di. Geldiğine sevinmiştim çünkü bütün gün kitap okumak zorunda kalmak istemiyordum. Zoey benim ilk Nyks kızı dostumdu. Gülümseyerek
-"Merhaba." diye cevapladım. Koltuğuma yaklaştı ve yanıma oturdu.
-"Nasılsın Zoey?" dedim.
-"İyiyim ya sen?" diye cevapladı.
-"Bende öyle." Bir süre sessice oturduk. Birden aklıma birçok soru geldi ve hazır bir Nyks kızı yakalamışken onları sormaya ve cevaplarını almaya karar verdim.
-"Zoey. Bir Nyks kızı olmak nasıl bir duygu. Çevredeki insanlar size farklı davranıyor ve bilirsin işte... Bu canını sıkmıyor mu?" Zoey yavaşça oturduğu yerde kıpırdandı ve cevapladı:

-"Zoey. Bir Nyks kızı olmak nasıl bir duygu. Çevredeki insanlar size farklı davranıyor ve bilirsin işte... Bu canını sıkmıyor mu?" diye sordu Nicci. Rahatsızca kıpırdandım. Bu tür sorulara cavap vermekten hoşlanmazdım ama yine de gerçeği söyledim.
-"Bir kez alışınca sorun olmuyor. Aslında hoşuna bile gidiyor diyebilirim. Çoğu kişi senden kaçıyor, çünkü korkuyorlar. Tabi ki kötü yanları da var. Örneğin çevrede kötü veya sıra dışı bir olay gerçekleşirse herkes bir Nyks çocuğundan biliyor. Veya şimdiki zamanı ele alalım, gündüzken kendini biraz yorgun hissedebiliyorsun."
-"Tabi sorun olmuyordur. Çevrenizdekilerin başına bela açmak ve daha sonra da kaçmak nasıl kötü olabilir ki? Eminim eğleniyorsunuzdur bile!" dedi Nic. Bunları iyi niyetle söylediğini bildiğim için kızmadım. Hatta cevap bile vermedim çünkü haklıydı.
-"Bir ara sen de denemelisin." dedim umursamaz bir sesle. Nicci şaşkınlıkla bana baktı. Sanırım amacımın onu yoldan çıkarmak olduğunu düşünüyordu.

-"Bir kez alışınca sorun olmuyor. Aslında hoşuna
bile gidiyor diyebilirim. Çoğu kişi senden kaçıyor, çünkü korkuyorlar.
Tabi ki kötü yanları da var. Örneğin çevrede kötü veya sıra dışı bir
olay gerçekleşirse herkes bir Nyks çocuğundan biliyor. Veya şimdiki
zamanı ele alalım, gündüzken kendini biraz yorgun hissedebiliyorsun." diyerek cevapladı beni Zoey. Gerçekten Nyks çocuğu olmak biraz daha zor gibime gelmişti.
-"Tabi sorun olmuyordur. Çevrenizdekilerin başına
bela açmak ve daha sonra da kaçmak nasıl kötü olabilir ki? Eminim
eğleniyorsunuzdur bile!" dedim. Bunu söylerken sesimde bir iğneleme hissettim ama bunu isteyerek yapmamıştım. Gerçekten bunun eğlenceli olabileceğini düşünüyordum. Heyecanlı. Bunları anlatmak için tek kelime seçsem: heyecanlı olurdu.
-"Bir ara sen de denemelisin." dedi Zoey. Bu kafamı karıştırmıştı. Tamam heyecanlı olabilirdi ama çuvallayacağımı düşünüyordum.
-"Evet bu eğlenceli olabilir. Tabi kaçmak konusunda pek iyi değilim. Büyük ihtimalle çuvallarım yada bir yerlere takılıp düşerim" dedim gülerek. Bu söylediklerimiz aramızdaki ortamı yumuşatmıştı. Oturmaktan sıkıldığımı fark ettim ve kalktım.
-"Ne dersin. Birer kahve hazırlayalım mı?" dedim gülümseyerek.

-"Ne dersin. Birer kahve hazırlayalım mı?" diye sordu Nicci. Başımı olur anlamında salladım ama şüpheciydim. Az önce yaptığımız konuşmadan sonra pek uslu davranmayacağını düşünüyordum. Ama ayağa kalktım ve onu takip ederek yürümeye başladım. Biraz sonra iki bardak çıkararak tezgaha koydu ve bana 'yardım etmeyecek misin' dercesine baktı. Öncelikle şunu belirteyim ki bu konularda hiç iyi değilimdir. Eğer başınızı belaya sokmak istemiyorsanız benden bu konularda yardım istemeseniz iyi olurdu. Ama sadece bir kahve hazırlayacaktık. Bu yüzden bir şey kırıp dökerim korkusuyla uyuşuk hareketlerle yardım etmeye başladım.
-"Ortalığı karıştırmak hoşuna gidiyor, biliyorum Zoey ama son günlerde önüne böyle bir fırsat çıkmadı sanırım. Biraz rahatsız görünüyorsun da." dedi Nicci. Gerçekten böyle mi görünüyordum? Hah, haberim bile yoktu. Gerçi söylediği gibi bu aralar böyle bir fırsat yakalayamıyordum. Bu yüzden aklımdan birkaç defa birşeyler patlatmak geçmedi değildi. Ama bunu burada yapmayı düşünmezdim bile. Bu sebepten dolayı konuyu değiştirmeye ihtiyacı hissettim.
-"Kardeşlerin nerede? Onlarla tanışmak isterdim." Usulca konuşuyordum ama sesimdeki muzipliğin kulağa battığını da biliyordum. Nicci aklımdan neler geçtiğini anlamak için beni süzdü ve en sonunda gülümsedi.
-"Nerede olduklarını bilmiyorum ama iyiki burada değiller." dedi şakacı bir ifadeyle.

Kahveleri yapmaya çalışırken; Zoey
-"Kardeşlerin nerede? Onlarla tanışmak isterdim." dedi. Evet kardeşlerimle tanışsaydı; yada kısacası burada olsalardı ortalığın karışacağını düşündüm.
-"Nerede olduklarını bilmiyorum ama iyiki burada değiller." dedim işi şakaya vurarak. Ardından ekledim;
-"Bilirsin. Herkesin kendine özel birçok işi oluyor. Sürekli bir koşuşturmaca içerisindeler. Ben bugünü dinlenmeye ayırdım" diyerek gülümsedim.
-"Anladım." dedi. Birşeyler düşünüyor gibiydi. Kahveleri hazırladığımızda kupayı ona uzattım ve koltuğa geçtim. Oda peşimden geldi.
-"Bilirsin. Henüz burada yeniyim ve pek kimse hakkında birşeyler bilmiyorum" diye mırıldandım.
-"Evet. Zamanla sende buralara alışıp bir çevre edinirsin eminim." dedi.
-"Peki ne zamandır buradasın?" diye sordum. Kahvesinden büyükçe bir yudum aldı ve bir süre bekledikten sonra kahverengi gözlerini bana dikerek konuşmaya başladı

-"Peki ne zamandır buradasın?" diye sordu Nicci. Kahvemden bir yudum aldım ve gözlerimi ona dikerek konuşmaya başladım.
-"Neredeyse bir yıl oluyor ama daha az. İlk başlarda çekingen ve iyimser davranıyordum. Bir Nyks kızına pek de yakışmayan davranışlar sergiliyordum da denebilir. Ama yavaş yavaş alıştım."
-"Peki buraya nasıl geldin?" diye tekrar bir soru sordu Nicci. Gözlerimi kahveme diktim ve oyalanmaya çalıştım. Ama en sonunda cevap verdim.
-" Evden kaçıp Memphis'de yaşayan kuzenimin yanına gittim. Üniversitede okuyordu ve bir süre onunla kalabileceğimi söyledi. Evden kaçtığımı değil, babamın beni gönderdiğini sanmıştı. Bir-iki gün sonra bunu fark ettim ama bir şey demedim. Haberlerde her benim adım çıkışında ya televizyonu kapıyor ya da bununla ilgili bir şey görmesine izin vermiyordum. Ancak beş gün sonra babam aradı ve orada olup olmadığımı sordu. Telefonda konuşmalarını dinledim ve kuzenim beni yakalayıp eve postalamadan önce aldığım birkaç şeyle birlikte tekrar kaçtım. Bu sefer Washington'a döndüm. Orada bir gün kalmadan (ki zaten nerde kalacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu) satirim Ceviz beni buldu ve buraya getirdi. Babama burada olduğumu haber veren de o oldu. O zamandan beri babamla görüşmüyorum. Bir kaç kez benimle görüşmek istedi ama reddettim." Nicci dikkatle beni dinliyordu. Konuşmam bitince bir soru daha sordu.
-"Etkileyici. Bunları uydurmuyorsun değil mi?" Hayır anlamında başımı salladım.
-Peki sen buraya nasıl geldin?" diye sordum.

" Evden kaçıp Memphis'de yaşayan kuzenimin yanına
gittim. Üniversitede okuyordu ve bir süre onunla kalabileceğimi söyledi.
Evden kaçtığımı değil, babamın beni gönderdiğini sanmıştı. Bir-iki gün
sonra bunu fark ettim ama bir şey demedim. Haberlerde her benim adım
çıkışında ya televizyonu kapıyor ya da bununla ilgili bir şey görmesine
izin vermiyordum. Ancak beş gün sonra babam aradı ve orada olup
olmadığımı sordu. Telefonda konuşmalarını dinledim ve kuzenim beni
yakalayıp eve postalamadan önce aldığım birkaç şeyle birlikte tekrar
kaçtım. Bu sefer Washington'a döndüm. Orada bir gün kalmadan (ki zaten
nerde kalacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu) satirim Ceviz beni buldu
ve buraya getirdi. Babama burada olduğumu haber veren de o oldu. O
zamandan beri babamla görüşmüyorum. Bir kaç kez benimle görüşmek istedi
ama reddettim." diyerek sorumu cevapladı Zoey. Etkilenmiştim.
-"Etkileyici. Bunları uydurmuyorsun değil mi?" dedim. Aslında uydurmadığını biliyordum. Ama emin olmak istemiştim.Birden sorduğu soruyla beni hazırlıksız yakaladı.
Peki sen buraya nasıl geldin?" diye sorduğunda bir süre düşündüm. Ardından gözlerimi kapatıp olayları aklımda bir sıraya koymaya çalıştım.
-"Ben küçükken..." diye başladım. Ardından bir süre duraksadım ve devam ettim. "Babam annemin gittiğini söylemişti. Beni pek sevmezdi sanırım. Beni bir yatılı okula gönderdi. Veli toplantılarında yada aile görüşme günlerinde de gelmedi. Onun gerçek babam olmadığını sonradan öğrendim. Babam, yani öz babam, bana bakacak parası olmadığından beni teyzeme göndermiş. Teyzem bir süre beni yanına alamamış. Beni bu yüzden babam sandığım kişiye vermişler. Yani dayıma. Dayım trafik kazasında öldüğünde; teyzem beni yanına aldı. Herşey karma karışık. Öz babam şuan bir yerlerde; ikiz kardeşimle olmalı. Ve evet. İkiz kardeşimde varmış. Herşey arap saçı gibi. İçinden çıkması güç. Bilmiyorum. Ben sadece bu olanları bir sıraya koymakta gitgide zorlanmaya başladım." dedim. Gözlerimi açtığımda Zoey bana büyümüş gözlerle bakıyordu.
-"Şaka yapıyor olmalısın." diye mırıldandı.
-"Herneyse." diye huysuzca mırıldandım ve iyice koltuğa gömüldüm.

"Babam annemin gittiğini söylemişti. Beni pek sevmezdi sanırım. Beni bir yatılı okula gönderdi. Veli toplantılarında yada aile görüşme günlerinde de gelmedi. Onun gerçek babam olmadığını sonradan öğrendim. Babam, yani öz babam, bana bakacak parası olmadığından beni teyzeme göndermiş. Teyzem bir süre beni yanına alamamış. Beni bu yüzden babam sandığım kişiye vermişler. Yani dayıma. Dayım trafik kazasında öldüğünde; teyzem beni yanına aldı. Herşey karma karışık. Öz babam şuan bir yerlerde; ikiz kardeşimle olmalı. Ve evet. İkiz kardeşimde varmış. Herşey arap saçı gibi. İçinden çıkması güç. Bilmiyorum. Ben sadece bu olanları bir sıraya koymakta gitgide zorlanmaya başladım." dedi Nicci ve gözlerini açtı
-"Şaka yapıyor olmalısın." diye mırıldandım inanmazlıkla. Bu gün gerçekten de birbirimiz hakkında pek çok şey öğreniyorduk.
-"Herneyse." dedi Nicci ve koltuğuna iyice gömüldü. Gözlerimi kahveme diktim ve birden iştahımın kaçtığını hissettim. Nicci'nin anlattıkları arkadaşım Demeter kızı Caira'nın yaşadıklarına benziyordu, ama çok daha etkileyici ve acı vericiydi. Hah, ben de kendi yaşadıklarımın zor olduğunu sanırdım. Başımı kaldırıp Nicci'ye baktığımda yüzünde hüzünlü bir ifade ile kendi düşüncelerine gömülmüş olduğunu gördüm. Ortam gerilmişti ve çevreye uzun süren, rahatsız edici bir sessizlik hakimdi. Boğazımı temizleyerek sessizliği bozdum ve bir soru yönelttim.
-"Peki ya kardeşinin kim olduğunu biliyor musun?"Nicci başından aşağıya bir kova buzlu su dökülmüş gibi irkildi ve yutkundu.
-"İstemiyorsan cevap vermek zorunda değilsin." dedim. Başını iki yana salladı.
-"Hayır, sorun değil. Henüz..."

-"Ah. Buralar fazla sıkıcı olmaya başladı. Başka bir sorun yoksa; şu koca kahveleri bitirip dışarı çıkalım mı?" dedi Nicca. Gözlerinin rengi açılmıştı ve haklıydı. Birden dışarı çıkmak için can atmakta olduğumu farkettim. Hafifçe başımı salladım ve kahvemi hızlı hızlı yudumlamaya başladım. O da hızla kendisininkini içiyordu. Kahvelerimizi bitirince bardakları tezgaha bırakıp kulübeden dışarı çıktık. Serin hava iyi gelmişti. Nicca'nın yüzündeki ifadeye bakılırsa o da aynı şeyi düşünüyordu. Amphitrite Kulübesi'nin çevresinde turlamaya başladık. Bir yandan da sohbet ediyor, birbirimize kampta yaşadığımız ilginç olayları anlatıyorduk. Onunla bu şekilde normal konuşmama şaşırmıştım. Genelde kiminle konuşursam konuşayım mutlaka bir tartışma ya da kavga çıkarırdım. Birden güneşin batmakta olduğunu fark ettim. Nicca'ya döndüm ve göz kırparak şöyle dedim
-"Güneş batıyor ve bence gece vakti bir Nyks kızıyla sohbet etmek pek iyi bir fikir değil. Tabi intihar etmek istemiyorsan." Gülümsedi ve başıyla onayladı.

Dışarı çıktığımızda beraber kulübenin çevresinde bolca dolandık. Konuştuk. Güldük. Yani eğlendik! Bu gerçekten beni mutlu etmişti. Bir Nyks kızıylada dost olabileceğini anlamıştım bugün. Herkesin korktuğu kadar soğuk yada duygulardan yoksun değillerdi. Aksine çok eğlencelide olabiliyorlardı! Havaya baktım. Güneş batmaya başlamış; hava o muhteşem turuncu tonlarına bürünmüştü. Benim havaya baktığımı gören Zoey'de havaya baktı ve
"Güneş batıyor ve bence gece vakti bir Nyks kızıyla sohbet etmek pek iyi bir fikir değil. Tabi intihar etmek istemiyorsan." dedi. Gülümsedim ve onayladım. Tam arkasını dönüp gitmeye hazırlanırken
-"Zoey!" diye seslendim. Dönüp bana baktı.
-"Seninle zaman geçirmek gerçekten çok zevkli. Bunu sık sık yapmalıyız" dedim. Güldü ve ardından
-"Sabahları beni bul Amphitrite kızı, geceleri ise benden olabildiğince uzak dur" dedi ve gitti. Tanrıçam. Bu kızı gerçekten sevmiştim. Çok iyi dost olacağız diye düşündükten sonra kulübeme geri döndüm.

~RP BİTMİŞTİR~