Kulübe Gezintisi

Ba-Baba ? diye sordum karşımda ki adama. Sesim titriyordu. Babam, bana gülümseyerek karşılık verdi. Elimle gözlerimde biriken yaşları sildim. Hala Carter'ın ağaca dönüşmesini kaldıramıyordum. "Evet, oğlum." dedi. Sesi kalındı. Benim hiç bir zaman sahip olamadığım babam karşımdaydı. Bunca sorulması gereken soru varken ona tam, Baba, niye geceleyin Bermuda Şort giyiyorsun diye soracakken olanları hatırladım. Minator. Carter ve babamın tanrı oluşu hakkında ki zırvalıklar. Babam, içimi ısıtan gülüşü ile tekrar karşılık verdi. Güçlü eliyle beni kaldırdı. Artık ayaktaydım. Kendisine sormak istediğim milyonlarca soru vardı. Ama babam sadece bunlardan bir tanesini yanıtladı. "Ben senin baban, yani deniz ve deprem tanrısı Poseidon'um. Seni hiç göremediğim için üzgünüm. Şimdi diğer kardeşlerinin yanına Melez Kampı'na gitmelisin." dedi sakin bir ses tonuyla. Gözlerim hala Carter'ı arıyordu ama onun yerine sadece bir ağaç vardı. Umutsuzca yere baktım. Babam bu endişeli halime karşın tekrar bir şeyler söyledi. "Sen Carter'ı merak etme oğlum. O artık kutsandı. Senin hayatını kurtarmak pahasına kendi canını feda etti. O kahraman gibi öldü." dedi babam. Ağzımı açamıyordum. Arkadaşım, beni kurtarmak için kendini feda etmişti. Artık umursamıyordum. Hiç bir yere gitmek istemiyordum. Babam, gözlerini anlayış içinde bana dikti. "Üzgünüm baba." diyebildim sadece. Babam, omzumu sıvazladı. Bir tanrının bana bu kadar yakın olması, oldukça garipti ama mutluydum. Babamın gözlerinin içine bakmak gibi küçük bir hata yaptım. İçinde, yıkımı gördüm. Dünyanın sonunu... Benden yardım isteyen vücudu ateş içinde ki annemi... gözlerimi kırpıştırdım. Babam bana özür diler gibi baktı. Sonra bilmediğim fakat bana oldukça aşina gelen bir dilde bir şeyler mırıldandı. Kendimi artık daha güçlü hissediyordum. Babamın elinde bir üçlü yaba belirdi ve bana verdi. "Bu benim kutsal sembolüm olan üçlü yabamın bir kopyasıdır. Bu, ilahi bronzdan yapılmadır. Seni canavarlardan koruyacaktır ve ilerde suyu hükmetmeni de. " dedi babam. Sonra yabayı elime verdi. Yaba, ne ağırdı ne hafifti. Babama teşekkür eden gözlerle baktım. Ama bir şey söylemeye fırsatım olmadan babam elini salladı ve etrafımı beyaz bir bulut kapladı. İşte o andan beri melez kampındaydım...

Bunları düşünmek bile bana acı veriyordu. Melez Kampına daha dün gelmiştim ve tam alıştığım da söylenemezdi. Babamın hediyesini bir Hephaistos çocuğu yardımı ile bir kalem olarak taşıyabiliyordum. Böylece hep yanımda bir buçuk metrelik bir yaba taşımıyordum. Adımlarımı Poseidon kulübesine yönlendirdim. İçerisi oldukça güzeldi. İçeride sadece Lia vardı. Beni görünce gülümsedi. Poseidon kulübesine sadece bir kere girmiştim. O zaman da oldukça yorgundum ve incelemek için vaktim de olmamıştı. Yeniydim. Ve burada ki çoğu şeye alışamamıştım. Özellikle pegasusuların benimle konuşmasına ! Lia, bunun sadece Poseidon çocuklarının yapabildiğini söyleyene kadar aklımı kaçırdığımı zannediyordum. Gözlerimle kulübeyi taradım. İçeride hoş bir yosun ve tuzlu su kokusu vardı. Sanırım bu kulübede sandığımdan da fazla kalacaktım...