Dedektif L ve dedektif E iş başında

Kulübede oturmuş litap okuyordum. Ama sonunda kitabımda bana dayanamamış ve bitmişti. Kitabımı yatağımın ucundaki sehpaya koydum ve etrafa bakındım. Daha kampa geleli bir gün geçmişti ve daha çok arkadaşım olduğu söylenemezdi. Kardeşlerimle çok iyi anlaşmıştım ama onlarda şimdi burada yoktu. Ya okullarında ya da arkadaşlarıyla dolaşıyorlardı. Bense tek başıma kulübedeydim. Bu durumdan çok sıkılıp dolabıma yöneldim. Evet kimseye kolay kolay güvenip dostum demezdim ama arkadaşlarım ve dostlarım olsun çok isterdim. Dolabımdan giydiğim rahat bir kot ve üzerime kırmızı bir t-shirt giydim. Üzerime de siyah montumu giydikten sonra son olarak saçımı düzelttim ve Lucy'nin yanına gitmeye karar verdim. Lucy Athena'nın kızıydı ve geldiğim ilk gün yani dün tanışmıştım. İlk defa birisine bu kadar çabuk alışıyordum. Sanırım bu kamp benim hayatımı tümyle değiştiriyordu. Saçımı taradıktan sonra son kez kulübeye göz attım ve dışarı çıktım.

Yerlerde kar vardı ve çoğu melez dışarıda arkadaşlarıyla dolaşıyor yada kar topu savaşı yapıyordu. Gülümseyerek etrafıma bakındım ve bir gün benimde onların arasında olabilmeyi umut ettim. Ardından Lucy'nin kulübede olmasını umarak Athena kulübesine doğru ilerlemeye başladım. Hava çok güzeldi, soğuk olmasına rağmen öyle üşütmüyordu. Yine de yalnız olduğum için hava umrumda değildi. Sanırım kampta birkaç kişinin desteğine ihtiyacım olavaktı. Bende arkadaşlar istiyordum çünkü. Kafamdan bu sorunları uzaklaştırarak Athena kulübesinin önünde durdum ve kapıyı tıklattım. Umarım içeride biri vardır ve kapıyı Lucy açar diye ummaktan kendimi alamadım.

Sıkıntıdan patlamak üzereydim, uzun süredir feci tehlikeli bir göreve çıkmamıştım ve bünyem buna alışık değildi. Aksiyon istiyordum ama feci olaylar zinciri de benim istememle hiçbir zaman başlamazdı. Birkaç kez Olimpos Konseyi'ni basıp tanrılardan görev dilenmeyi düşünmüştüm ama çok aşağılayıcı olacağı için bundan her seferinde vazgeçmiştim; gururlu bir kahramandım ve birinden zorla görev isteyecek kadar asla düşmezdim. Kardeşlerimin inek gözlüğü olak nitelendirdiği siyah kemik çerçeveli gözlüklerimi takmış, üç sene sonraki mezuniyetim için birkaç ay önce hazırladığım tezime eklemeler yapıyordum. Bu ödev sonucu belki bana üniversitede profesörlük bile teklif edebilirlerdi; içinde eski uygarlıklarla ilgili kanıtlanabilir ve dünyayı sallayacak bir takım bilgiler yer alıyordu. Eh, bir yarı-tanrı olmanın da bazı avantajları vardı, Olimpos'ta birkaç ölümsüz arkadaş edinmiştim ve bana eski yaşantılar hakkında arada hikayeler anlatıyorlardı.

Kulübemizin kapısı tıklatıldığında gelenin kardeşlerimden biri olduğunu düşünerek muhteşem havalı gözlüklerim (!) ve ağzımda bir kalemle kapıya doğru ilerledim. Açtığımda, karşımda dün kampa yeni geldiğinde tanıştığımız Ares kızını gördüğüme tabii ki sevinmiştim ama beni bu halde görmüş olduğu için de üzülmüştüm. Hemen kendimi toparlayarak, "Merhaba Eliesha!" dedim coşkuyla. Eliesha da gülümseyerek "Merhaba Lucy, rahatsız etmiyorum ya?" diye sordu. Sırıtarak, "Tabii ki hayır. İçeri geçsene." cevabını verdim. Evet, Ares kulübesi ile kulübem arasında bir takım anlaşmazlıklar vardı ve özellikle de konu puanlama olduğunda, genelde beni sinirden çatlatırlardı ama Eliesha kampa yeni gelmiş, puanlamadan bile habersiz bir melezdi ve çok iyi bir kıza benziyordu, ona cephe almamı gerektirecek bir durum yoktu ortada. Belki de kardeşleri Amanda ve Hermia gibi o da ileride çok iyi anlaştığım, yakın bir arkadaşım olurdu. Kanepelere otururken doğal bir tavırda "Kampa alışabildin mi?" diye sordum.

İstediğim olmuş ve Lucy kapıyı açmıştı. Lucy'nin gözlüğü birden gözüme komik gelmişti. Çok farklıydı ve ben farklı olan şeyleri severdim. Gülerek içeri girdim ve kulübeye bakınmaya başladım. Etrafta yeşil renk hakimdi. Yataklar, koltuklar çok güzeldi ve kulübe yeterince moderndi. Bir masanın üzerinde tasarımlar vardı ve güzel gözüküyordu. Bunların Sere'Nin olduğunu düşündüm. Kardeşlerimden duymuştum onunda tasarım yaptığını. Lucy beni koltuğa oturmamı isteyince geçip oturdum ve güzel oldukları kadar rahat olduklarını da fark ettim. Lucy de oturduktan sonra bana döndü ve "Kampa alışabildin mi?" diye sordu. Bir süre düşündüm. Daha bunu kendimde bilmiyordum. Ne de olsa dün gelmiştim ve bu kadar zamanda ne kadar alışabilirdi ki bir insan. Lucy'e bakıp gülümsedim. "Aslında alışamadım. Yani kardeşlerim ve sen iyisin ama kampta henüz arkadaşlarım yok ve benim kampta gezmediğim bir çok yer var." dedim. Lucy bunu duyunca başını anlar gibi salladı. Birden onun ilk günlerinin nasıl geçtiğini merak ettim. Acaba o da benim gibi yanlnız mıydı yoksa hemen arkadaş bulabilmiş miydi? Birden aklımdan bu düşünceleri uzaklaştırmayı denedim. Ne de olsa bunları düşünmenin sırası değildi. Şimdi kampın en tanınmış melezlerinden biriydi ve ben böyle bir arkadaşı hemen edindiğim için sevinçliydim. Ardından beni düşüncelerimden Lucy'nin konuşması çıkardı ve bende hemen onu dinlemeye başladım.

Eliesha benim için sihirli olan o sözleri söylemişti: Henüz kampta gezmediği çok yer, tanışmadığı çok kişi vardı. Derin düşüncelere dalmış gibi görünen Ares kızına gülümseyerek "O halde şimdi kulübede zaman öldüreceğimize dışarı çıkıp kampı gezmeye ne dersin?" diye sordum. Kesinlikle tur rehberliği yapmaya elverişli bir kişiliğim vardı ve bugün hava çok güzel olduğu için içeriye tıkılıp kalmak istemiyordum. Yani... şey... Aslında hava oldukça soğuktu ve annem, normalde kar veyahut yağmur yağmayan kampımıza, küçük melezlere eğlence olsun diye kar yağdırmıştı ama benim için sorun değildi çünkü soğuk havaları ve kış mevsimini daha çok severdim. Zaten birkaç hafta sonra, Alaska'ya gidip yeni melezler bulmaya çabalayacaktım; orada melez olduğunu düşündüğüm için değil, güzel günler geçirmek için.

Eliesha beni şaşırtarak "Olur, çok sevinirim!" cevabını verince gülümseyerek ayağa kalktım ve ellerimi çırptım. "Tamam, şu inek modumdan kurtulayım, sonra hemen çıkalım." demem üzerine yeni arkadaşım kahkahasına engel olamadı. Ben de sırıtarak çalışma masasına doğru gittim ve gözlüğümü oraya bıraktım, sonra aynanın karşısına geçip rastgele toplamış olduğum saçlarımı açıp hızlıca biraz şekil verdim ve son olarak dolaptan beyaz pofuduk montumu alıp üzerime geçirdim. Tekrar yanına döndüğümde Eliesha tavanda asılı olan baykuşlarımıza bakmaktaydı. Coşkuyla "Ben hazırım!" demem üzerine kulübenin kapısını işaret etti ve "Çıkalım öyleyse. Gezmemiz gereken koskoca bir kamp var." dedi. Birlikte çıkış kapısına doğru ilerlerken ikimiz de gülümsüyorduk. Bir yandan da aklımdan, dışarıda melezin teki bana kar topu atarsa ona neler yapacağımla ilgili keyifli düşünceler geçiriyordum.

Rp'nin kulübedeki bölümü bitmiştir. (Devam-Kampın Girişi.)