Yine,Yeni,Yeniden Em Teyze..

Summer'la birlikte kampta dolaşırken yorulup kulübeye dönmemiz üzerine Lucy'i hızlı bir şekilde çantasını hazırlarken bulduk. Ordan oraya koşuştururken bir tuhaflık olduğunu düşünerek ''Lucy nereye gidiyorsun ? Bir şey mi oldu ?'' diye sordum. Lucy bizi farkederek duraksadı ''Ah kızlar geldiğinizi farketmedim. Acil bir görev verdiler ve ben de bölgeyi denetlemeye gidiyorum. '' Summer şaşkınlığını gizleyemeyerek ''Vay canına Lucy! Bir gün ben de böyle bir göreve gönderilir miyim dersin ?'' diye sordu. Lucy gülümseyerek ''Elbette gönderileceksin. Hatta gönderilmene gerek yok. Benimle birlikte geliyorsun. Helen sana da ihtiyacım olacak. Yanına gerekli eşyalarından oluşan bir çanta al. On dakikaya benimle ahırların önünde buluşun.'' Lucy göz kırparak çantasını kaptı ve aceleyle kulübeden dışarı çıktı. Ben hemen üzerimi değişerek çantamı kaptığım gibi eşyalarımla doldurmaya başladım. Summer şaşkınlıktan olduğu yerde kalarak ''Az önce onunla gideceğimizi mi söyledi Helen yoksa ben mi yanlış duydum ?'' ''Kesinlikle onunla gideceğimizi söyledi Summer. Çabuk olsan iyi olur. Lucy bekletilmey sevmez.'' Çantasını ona fırlattım. Summer hemen harekete gecerek eşyalarını toplamaya başladı. Hazırlandıktan sonra koşar adımlarla kulübeden dışarı çıktık. Üzerime kareli gömleğimi alıp saçlarımı yukarıda topladım. Summer ''Saçlarını neden topluyorsun Helen. Açıkken daha güzeldi.'' dedi. ''Uçarken gözüme girmesinden rahatsız oluyorum. Toplu daha iyi.'' dedim gülümseyerek. ''Ahırlar derken hangi ahırlardan söz ediyorduk Helen?'' diye sordu Summer. ''Tabi ki pegasus ahırları. Uçacağız Summer umarım uçuş gözlüğün yanındadır.''dedim gülümseyerek.

Evet, pegasus ahırlarını biliyordum. Oraya kısa bir süre önce uğramıştım ve kendime bir pegasus edinmiştim ancak onunla uçmaya hiç fırsatım olmamıştı. Baya heyecanlı ve eğlenceli olacağa benziyordu.
Aceleyle eşyalarımı topladıktan sonra Helen'in önerisini dikkate alarak ben de saçımı topladım. Uçarken beni rahatsız etmelerini istemezdim.
"Hazır mısın Summer ?" diye seslendi Helen kapının yanından.
"Kesinlikle hazırım !" dedim. Dışarı çıkıp hızla ahırların olduğu yere gittik. Gerçekten çok heyecanlıydım. İlk defa bir göreve çıkıyordum. -Her ne kadar bu görev bana verilmemiş olsa da..
Lucy bizi ahırın önünde sabırsızlıkla bekliyordu. Bizim geldiğimizi görünce neşeyle sordu: "Kızlar, göreve hazır mısınız ?" O anda görevin ne olduğu hakkında hiçbir fikrim olmadığı geldi aklıma. Ama ne olursa olsun umurumda değildi, ne de olsa kardeşlerim yanımdaydı. Bu yüzden "Hazırız!" dedik Helen ile aynı anda. Lucy bize gülümsedi. "Beni yalnız bırakmayacağınızı biliyordum. Neyse, şimdi daha fazla oyalanmadan gitmeliyiz."
Pegasuslarımızın yanına geldik ama ben onu nasıl kontrol edeceğimi bilmiyordum. Helen pegasusa tereddütle baktığımı görmüş olmalı ki "Merak etme Summer. Sen bin ve gerisini ona bırak. Çok kolay olacak." diyerek beni cesaretlendirmeye çalıştı. Ben de itiraz etmeden bindim, neyse ki yükseklik ya da at korkum yoktu. Bu arada merakıma yenilip sordum:
"Biz şimdi nereye gidiyoruz ?"
"Em Teyze'ye." dedi Lucy ve pegasusuyla birlikte havalandı.

Athena kulübesinde yaşadığım ve benim için her şeyi yapabilecek kardeşlere sahip olduğum için çok ama çok şanslıydım. Aldığım göreve çıkmam gereken kısıtlı zamanda kendime tatlı mı tatlı iki yol arkadaşı bulmuş olduğum için seviniyordum ve Summer'ın her şeyi yeni yaşıyor olması bana kampa ilk geldiğim zamanları hatırlatıyordu. Verdiğim cevap üzerine tereddütle bakışlarını pegasusundan çevirerek bana döndü Summer. Helen ondan erken davranarak, ''Em Teyze mi? Medusa tekrar mı döndü yani?" diye sordu. Dudaklarımı büzüştürerek 'evet' anlamında başımı salladım. Summer iyiden iyiye telaşlanmaya başlamıştı, ''Hani şu efsanelerdeki, baktığını taşa çeviren Medusa mı? Ama onu Perseus öldürmemiş miydi?" diye sordu telaşla. Sırıtarak, "Melez olmak: ders 1. Canavarlar ölürler ama bir süre sonra gittikleri yerden geri dönerler. Bazıları birkaç gün içinde yeniden beden bulur, bazılarının geri gelmesi bir ömür sürer. Ben melez olduğumu öğrendiğimden beri bu Medusa'nın 5. tekrar dirilişi falan. Anlayacağın, kendisi güçlü ve şanslı bir gorgon." dedim.

Kampa yeni gelen kardeşimi iyiden iyiye şok etmiştim. Belki de benim için sıradan olan bu göreve çıkmadan önce biraz daha fazla şey bilse daha iyi olabilirdi. Yine de en iyisi, pratikle deneyim kazanmaktı. Mesela Helen kampa geldikten sonra kısa süre içinde kendini geliştirmişti ve şimdi Medusa'yı tek başına öldürebilecek kadar yiğit bir kahramandı. Summer da kısa zamanda ablası kadar başarılı olacaktı, bundan emindim çünkü bizim annemiz Bilgelik ve Savaş Tanrıçası Athena'ydı.

''Em Teyze mi? Medusa tekrar mı döndü yani?" Tanrılar aşkına ! Bu kadın hiç uslanmaz mıydı ? Lucy başıyla onayladıktan sonra Summer'a açıklamaya girişti. Ben de hemen uçuş takımlarını çıkartıp, pegasusum Aurora'yı ahırından dışarı çıkardım. Aurora beni görmenin verdiği sevinçle kişnemeye başladı. Onu severek dışarı çıkardım ve bir havuç verdim. Lucy Sherry'inin üzerine bindikten sonra ''Beni izleyin kızlar. Size işaret verdiğimde inişe hazır olun. Ve dikkatli olun Tanrı Zeus'un bölgesine giriyoruz. Her an bir süprizle karşılaşabiliriz.'' dedikten sonra Sherry'le dört nala koşarak havalanmaya başladı. Summer telaşlı gözlerle bana bakarken ''Lucy'i takip et Summer. Nessie hazır olduğunda kanatlanacaktır.'' dedim. ''Pekala.'' diyerek pegasusun üzerine oturdu ve ''Ben hazırım Helen.'' dedi. Aynı anda eyerlere asıldık ve hızla ilerlemeye başladık. Aurora kanatlarını açmaya hazırlandı ve birden gökyüzünde süzülmeye başladık. Kanatları büyük bir zarafetle açılıp kapanıyordu. ''Aferin kızıma.''diye fısıldadım kulağına. Aurora daha da yükselmeye başlayınca arkadan Summer'a baktım. Nessie'yle birlikte uyum içinde uçuyorlardı. Nessie yanımıza yükseldi ve Sherry'e yetiştik. Lucy bizi görünce gülümsedi ve dolunay eşliğinde uçmaya devam ettik..

Havada ahenkle süzülüyordum. Rüzgar yüzümü yalayıp geçiyordu. Tatlı bir serinlik... Bu gerçekten tarif edilemez bir duyguydu, alışılmadık.
Ayrıca daha önce hiç pegasusa binmemiş olmama rağmen sanki bunu yıllardır yapıyormuşum gibi kolayca uyum sağlamıştım. Böylece çabucak önce Aurora'ya sonra da Sherry'ye yetişmeyi başardım.
Bu arada canavarların tekrar canlandığını bilmiyordum. -Hatta daha birkaç hafta öncesine kadar canavar diye bir şey olduğunu bile bilmiyordum !- Bu gerçekten sinir bozucuydu. Düşünsenize, siz bin bir çabayla, zorluklarla gelip bir canavarı yok ediyorsunuz ve bir süre sonra o tekrar geri dönüyor ! Hem de bu Medusa. Edindiğim bilgilere göre baktığı kişiyi taşa çeviren ve yılan saçlara sahip olan. Bu gerçekten korkutucu ve iğrenç. Acaba Lucy onu öldürmeyi -hem de birkaç kez- nasıl başardı ? Bir gün bunu mutlaka ondan öğrenmeliyim. Ama şimdi göreve odaklanmalıyım.
Derin derin nefesler alarak kendimi rahatlatmaya çalıştım ama hala kalbim çok hızlı bir şekilde atmaya devam ediyordu. Bu doğaldı, ne de olsa her gün bir canavarla karşılaşmıyordum. Ama sanırım bundan sonra alışmam gerekecekti. Canavarlar bir nevi bu dünyanın baş rol oyuncularıydı ve her bölümde karşımıza çıkacaklardı. Tabii Medusa'nın yanından canlı kurtulabilirsek... Evet, kurtulacağız, buna inanmalıyım.
Bir süre daha uçtuktan sonra yavaşlamaya başladık ve yutkunarak sordum:
"Geldik mi ?"

İstemeyerek de olsa Summer'ın sorusuna ''Evet." cevabını verdim, Em Teyze'nin Bahçe Cüceleri Mağazası şu anda tam altımızda bulunuyordu. Bilinçli olarak pegasuslarımızla inişe, mağazayla aramızda biraz mesafe oluşturduktan sonra geçtik çünkü duyuları aşırı gelişmiş olan gorgon bizi ne kadar geç fark ederse, o kadar iyi olurdu. Tam Sherry'nin üzerinden yere atlamıştım ki, cebimde bir titreşim hissetmeye başladım. Bunun telefonumdan kaynaklandığını kavramam ve elime alıp onu açmam yaklaşık bir dakika sürdü. Arayan kişi aramıza yeni katılmış melezlerden biri olan Hephaistos oğlu Alex'ti. Biraz telaşlı bir şekilde, "Lucy, Medusa'yı öldürmek için bir görev aldığınızı duydum ve sizi uyarmam gerekiyor." dedi. Seslice yutkunduktan sonra ona sorunun ne olduğunu sordum ve "Sat ve birkaç başka melezle birlikte bir gün önce biz de uğraştık onunla, bu sefer gerçekten de çok güçlenmiş. Sadece kafasındaki yılanları kesmeyi başardık." cevabını aldım. Bu gerçekten de zorlu bir göreve atılmadan önce duyabileceğim en motive edici konuşma değildi... ''Uyarın için teşekkürler Alex, ölmemeye çalışacağız." dedim. Sonra da aceleyle ekledim; ''Neyse kapat kapat, canavarlar telefon dalgalarını fark etmesin." Üniversite çağındaki normal gençler faturalarını dert ederlerdi, biz melezlerse sadece kapsama alanındaki canavarlara kafa yorardık. Sanki normal insanlardan daha farklı bir boyutta yaşıyorduk...

Aurora'nın üzerinden inmiş olan Helen yanıma gelerek, ''Ne oldu Lucy?" diye sordu. Vereceğim cevabı duymak için can atmadığı çok açıktı ama ona Hephaistos oğlu ile aramızda geçen konuşmadan bahsettim. Bize dahil olmuş Summer'ın gözleri telaşla irileşince yanına giderek omzunu sıkıca kavradım ve teselli etme çabasıyla, ''İnan bana Medusa o kadar da zor alt edilen bir canavar değil. Sadece gözlerine bakma, yeterli. Binlerce yıl önce Perseus'un onu yenmesine yardımcı olan kişi annemizdi. Biz de şimdi onun akıl ettiği tekniği kullanacağız." dedim. Hitabet sanatından gerçekten de anladığımı düşündüm çünkü iki kardeşim de merakla bana bakmaya başlamışlardı. Göz kırparak birkaç adım geriye gittim ve sol bileğimdeki bilekliğin kalkanım Aegis şeklini almasını sağladım. Üzerine işlenmiş kan dunduran Medusa başı yüzlerine yansıdığında ikisi de demeye çalıştığımı anladı. ''Yani onun nerede olduğunu görmek için yansımalardan mı yararlanacağız?" diye sordu Summer. Gülümseyerek sözlerini onayladım. Aslında bir metre uzunluğundaki bir ayna daha çok işimize yarayabilirdi ama elimizde bulunan nesnelerden yararlanmak zorundaydık. Derin bir nefes aldım ve kardeşlerime dönerek kısaca planımızı anlatmaya giriştim. ''İçeri girdiğimizde ben Medusa'ya görünmeden dükkanın derinliklerine ilerleyip, saklanacağım. Siz onun benden önce sizi fark etmesi için elinizden geleni yapacaksınız. İkiniz de gözlerinizi sürekli kapalı tutun, Helen Medusa'nın manevralarını hissedebilmek için Altın Madanyonu'nu kullansın. Aranızda işaretleştikten sonra sıra Summer'da, Korku Saçan ile gorgonun kısa süreliğine de olsa afallamasını sağlasın. İşte ben tam bu sırada, Aegis'teki yansımaları takip ederek size doğru ilerlemeye başlayacağım ve doğru anı yakaladığımda Medusa'yı biçeceğim." dedim. Sözlerimi isterik bir kahkahayla tamamlamamak için kendimi gerçekten de zor tutmuştum. Em Teyze'nin Mağazası'na doğru ilerlerken kalp atışlarım iyiden iyiye hızlanmaya başlamıştı. Medusa ile daha önce binlerce kez karşılaşmış bile olsaydım, bu durumun önüne geçemezdim; kardeşlerime itiraf etmek istemesem de gorgon ve onun annemizle geçmişi aklıma geldikçe, tüylerim ürperiyordu.

Lucy bize planı anlattıktan sonra, başımla onu onaylayarak, ''Tamamdır. Biz dikkati kendimize çekerken sen arkadan dolan. Eğer arkasını döndüğünü hissedersem, Minerva yanımda. Ona bir kaç darbe ben de indirebilirim.'' Lucy ''Anlaştık. Dikkatlı olun. Girdiğimizde de ses çıkarmamaya önem verin.'' Lucy arkasını döndü ve küçük adımlarla mağazaya doğru ilerlemeye başladı. Summer'la birlikte onu takip ettik. Mağazaya girdiğimizde gözlerim ilk birşey seçemedi. Karanlığa alıştıkça etrafı gözlemlemeye başladım. Lucy bana eliyle işaret verdi ve bahceye giren kapıdan çıktı. Biz ise yan tarafa doğru ilerledik. Bahçe cücelerini görmüştüm. Oraya doğru gitmemizi işaret ettim. Heykellerin yanından geçerken tanıdık yüzler görmekten korkutuğumu farkettim. İlerlerken ayağım yerdeki bir boş kovaya çarptı ve teneke kova yere devrilerek boş odada korkunç bir gürültü kopardı. Gürültünün yankıları sona ererken o kısık ve yılanımsı sesi duyduk. ''Bakın burada kimler varmış? Hoşgeldiniz Melezlerim! Annenizle görüşmeyeli çok oldu. Selamımı iletmek için sizleri yollamış olması çok yazık. Helen ve Summer..'' Summer'in kolunu tuttum ve ''Sakın gözlerini açma Summer.'' diye fısıldadım. ''Sakın gözlerini açma Summer.'' diye tekrar etti Medusa tam arkamdan. ''Hadi ama Summer, gözlerinin rengini benden saklayacak mısın yoksa?'' Medusa Summer'a doğru konuşurken madalyonumu tuttum. Madalyonu tuttuğum anda gözlerimin önüne görüntüler gelmeye başladı. Medusanın birden kaybolacağını ve biz gözlerimizi açtığımız anda ortaya çıkacağını gördüm. Madalyonu bıraktım. Medusa önümüze geçmişti. Summer ''Gözlerimi asla açmayacağım Medusa! Eğer birazcık aklın varsa asla açmayacağımı ve seni haklayacağımızı bilirsin.'' Medusa yılanlarının tıslamasıyla birlikte kahkalar atmaya başladı. Kahkahaları gittikçe uzaklaşıyordu. Önsezinin gerçekleştiğini farkederek Summer'a tekrar, ''Bu tuzak Summer. Gözlerini kapalı tutmaya devam et. Yanımıza geldiğinde sana Medusa'nın kaç yönünde olduğunu söyleyeceğim ve sende onun gözlerine doğru Korku Saçanı tutacaksın.'' Summer ''Umarım gözlerine tutabilirim.'' diye yakındı. ''Tutacaksın. Bunu birlikte yapacağız.'' Tıslamaların sesini duyduğum anda madalyonu tuttum ve görüntüleri izlemeye başladım. Medusa tam önümüzden on iki yönünde gelecekti. Bu sırada Lucy'nin onun arkasından geleceğini gördüm. Summer'a ''Saat on iki yönünden, tam önümüzden gelecek Summ. Sen Korku Saçanı çıkardığın an ona bakacak. Hemen arkadan da Lucy geliyor. Medusa sersemlediği an arkanı dön.'' ''Tamam ben hazırım.'' dedi Summer. Tıslamaları tekrar duyduk. Ayak sesleri yaklaştı ve tam önümüzde durdu. Medusa'nın ''Buda ne böyle ?'' dediğini duydum. Birden acı içinde çığlık atmaya başlayan gorgonun yere düşüp kıvrandığını duydum. Ben arkamı döndüğümde kılıcım Minerva'yı cıkarıp yansımadan önu izlemeye başladım. Em teyze, yüzüstü yere düşmüş kıvranıyordu. Lucy'nin kalkanıyla geldiğini gördüm. Yansımadan beni ve yerdeki Medusayı gören Lucy, gözlerini kapatıp kılıcını kaldırdı ve aşağı doğru hızla indirdi.

''Bu tuzak Summer. Gözlerini kapalı tutmaya devam et. Yanımıza geldiğinde sana Medusa'nın kaç yönünde olduğunu söyleyeceğim ve sende onun gözlerine doğru Korku Saçanı tutacaksın.'' dedi Helen gözlerimi sımsıkı halde kapalı tutarken. Çok zor görünmüyordu ama çok kolay da değildi. "Umarım gözlerine tutabilirim." dedim.''Tutacaksın. Bunu birlikte yapacağız.'' diyerek bana cesaret verdi. O sırada gelen tıslama seslerinden Medusa'nın yaklaşmakta olduğunun farkına vardım ve derin bir nefes aldım.
''Saat on iki yönünden, tam önümüzden gelecek Summ. Sen Korku Saçanı çıkardığın an ona bakacak. Hemen arkadan da Lucy geliyor. Medusa sersemlediği an arkanı dön.'' diye talimat verdi Helen. Bunun üzerine ben de saatimin düğmesine basıp saatimi tam on iki yönüne doğru tuttum ve doğru yöne tutmuş olmayı diledim. Birkaç saniye sonra Medusa'nın "Bu da ne böyle ?" diyen tıslamasını duydum. Hemen ardından da onun acı dolu çığlıklarını işittim. Demek ki saatimi doğru yöne tutmayı başarmıştım. Sonra başka ayak sesleri duydum. Bu Lucy olmalıydı. Saatimin ona etki etmemesi için saatimi indirdim ve arkamı döndüm. Medusa'nın ne durumda olduğunu çok merak ediyordum ama ona bakamayacağımı biliyordum. Sonra aklıma bir fikir geldi. Yansımasına bakabilirdim, değil mi ? Hemen kılıcımı çıkartıp olan biteni yansımadan izlemeye başladım.
Lucy gözleri kapalı bir şekilde, yerde yatan Medusa'nın başında duruyordu.. Kılıcı ise onun başını kesmek için havada bekliyordu. Lucy daha fazla beklemeden kılıcını hızla Medusa'nın boynuna indirdi.
Artık bitmişti ama ben hala inanamıyordum. Donup kalmıştım, bir süre sonra rahatlama tüm vücuduma yayıldı ve kasılan kaslarımı gevşetti. Bunun üzerine hemen arkamı döndüm. Lucy daha önce de Medusa ile birçok kez karşılaştığı için hiç etkilenmiş görünmüyordu. "Çok kolay oldu ! dedi Lucy neşeyle. Aslında ben tam olarak öyle düşünmüyordum. Burada bulunduğum her saniye ecel terleri dökmüştüm ama buna alışacağımı umuyordum. Helen de biraz etkilenmişe benziyordu. Bizim hala bir şey demediğimizi fark eden Lucy "Hey, kendinize gelin, Medusa'yı alt ettik." dedi. Haklıydı. Bu yüzden biraz zor da olsa gülümsedim ve "Evet, bu harika." dedim sesimi neşeli tutmaya çalışarak. Helen de beni onaylayarak "Evet, gerçekten öyle. Umarım en azından bir dört yıl bir daha Medusa ile karşılaşmayız." dedi.
Em Teyze'nin Bahçe Cüceleri Mağazası'ndan çıkarken buraya son bir kez baktım ve bir daha gelmek zorunda kalmayacağımı umarak pegasusum Nessie'nin yumuşak ve rahatlatıcı tüylerine atladım.


Helen ve Lucy'nin ekleyeceği bir şey yoksa Rp bitmiştir.