Kampta ilerlerken gerçekten çok sıkıldığımı farkettim. Eğitim alanına gitmek yerine Morgan'yı ziyaret edecektim. Yolda gördüğüm bir kaç melezle ayak üstü sohbet ettikten sonra nihayet pegasus ahırlarına gelmiştim. Birbirinden güzel bir sürü pegasus. Elbette benim gözümde en güzeli Morgana'ydı. Ona yaşadıklarımı anlattım. Uzun zamandır yanına uğramıyordum. Haliyle ona anlatacak çok şeyim vardı. Tüylerini okşarken her şeyi anlatmıştım.
Biraz küp şeker verdikten sonra beraber gezinmeye karar verdik. Morgana'yla uçmak çok zevk verici bir etkinlik haline gelmişti benim için. Biraz ormanın üzerinde dolandık. Ormanda tabi ki avcılar vardı. Onları izlemeye bayılıyordum. Ancak bir yerden sonra haliyle sıkılmıştım. Yönümüzü değiştirdik. New York'un üzerinden geçerken Lutos Kumarhanesi her seferinde gözüme çarpıyordu. Oraya tekrar gitmek istiyordum, ama bu sefer cinayet işlerdim herhalde. New York'ta mağazanın önünde inip vitrinlere baktım. Fakat tek başıma onu yapmaktan da sıkılınca tekrar uçmaya başladık. Ama yer yer mola veriyorduk. Morgana'nın yorulmasını istemiyordum haliyle. Daha sonra neresi olduğunu bilmediğim garip bir mağazanın üzerinden geçiyorduk. Daha doğrusu terk edilmiş bir yer gibi duruyordu. '' Buradan gitsek i..'' derken sözüm yarıda kaldı. Morgana'yı bir okla vurdular. Daha doğrusu kimin vurduğunu da bilmiyorum. . Morgana ile birlikte yere devrilince hemen etrafıma bakınmaya başladım. Görünürde kimse yoktu. '' Kim yaptı bunu?'' diye bağırdım. Sesim yankılanıyordu mağazada. Morgana'nın yanına eğildim tekrar. Hareket etmediğini görünce ağlamaya başladım. '' Morgana...'' dedim. Sesim fısıltı halinde çıkıyordu. Henüz ölmemişti. Ama yarası çok derindi. Tam olarak nerede olduğumuzu bile bilmiyordum. Nasıl geri dönüp yardım isteyecektim ki?
Etraftan ayak sesleri gelmeye başladı. Kendimi hemen toparlayarak eldivenleri elime geçirdim. '' Kimsin!?'' diye bağırdım. Sesim titrek ama öfke doluydu. '' Vay vay vay . Ares'in cesur kızı beni ziyarete gelmiş demek.'' dedi. Kafasındaki yılanları görünce hemen Medusa olduğunu anladım. Haliyle aniden arkama döndüm. Onunla göz göze gelmemem gerekiyordu. '' Ne istedin ondan?'' dedim. Sesim hala bağırış şeklinde çıkıyordu. Yanıma geldiğini hissediyordum. Aslında korkmuyordum. Ama Morgana ölmek üzereydi. Ona yardım edememek beni deli ediyordu. Medusa'nın elini kolumda hissediyordum. '' Asıl sen burada ne arıyorsun küçük melez?'' diye sordu. Ama ona cevap verecek değildim. Etraftaki heykelleri gördükçe vücuduma soğukluk indiğini hissediyordum. Onunla göz göze gelirsem bende onlar gibi heykel olacaktım. İçimden üçe kadar saymaya karar verdim. Bir, iki, üç!
Kaos Kılıcı'nı düşündüğüm gibi elimde belirdi. Gözümden akan yaşları yeni yeni farkediyordum. '' Yeter!'' diye bağırdıktan sonra ani bir hareketle kılıcı kafasına geçirdim. Kafası yerde duruyordu. Gözleri ise hala açıktı. Üzerimdeki hırkayı soğuğa aldırmadan çıkararak kafasını sardım. Hemen Morgana'nın yanına koştum. '' Morgana!'' dedim. Ama sesimin duyulduğunu pek sanmıyordum. '' Yardım edin!'' diye bağırıyordum. Ama sesim titrek ve az çıkıyordu. '' Amanda...'' diye bir ses duydum. Sesin sahibini biliyordum. Ama nereden geldiğini bilmiyordum. Etrafıma bakınırken Lia karşımdan pegasusuyla indi. Aslında tam yardımına ihtiyacım olan kişi oydu. Yanıma gelerek bana sarıldı. '' Lia, öldü sanırım.'' dedim. Hala ağlıyordum. Hatta böyle ağladığımı hiç hatırlamıyorum. '' Sakin ol. Bir şey olmayacak.'' dedi. Elinde bir su küresi yaptıktan sonra onunla Morgana'yı elledi. Ne yaptığını anlıyordum. Suyun gücünü kullanarak Morgana'yı tedavi ediyordu. Ama ne kadar işe yarayacağını bilmiyordum. Elini Morgana'nın üzerinden çekince umutla baktım. Ama bir şey olduğu yoktu. Morgana yine yerde yatıyordu. Bu sefer Morgana'ya sarılarak ağlamaya başladım. '' Bana bunu yapma, ne olur...'' sesim fısıltıyla çıkıyordu. Ağlamaktan nefret ediyordum. Ama kendimi de tutamıyordum. Lia az önce yaptığını tekrar deniyordu. Bana ise acır gözlerle bakıyordu. Daha doğrusu bana üzülüyordu. Morgana'da bir kıpırdanma hissettim. Hemen üzerinden çekilerek '' Morgana!'' diye bağırdım. Sesimi duymuştu. Başını bana doğru çevirince o kadar mutlu oldum ki anlatamam. Ağlamaya devam ediyordum. Bu seferki sevinç gözyaşlarıydı ama. '' Oh.'' diye derin bir nefes aldı Lia. Morgana yavaş yavaş ayaklanırken Lia'ya sarıldım. '' Sen olmasan ölecekti. Çok teşekkür ederim, gerçekten.'' dedim. '' Şşşt. Ağlamayı kes artık. Ve hiç önemli değil.'' dedi bana gülümseyerek. Böyle bir dostum olduğu için kendimi çok şanslı hissediyordum. Zaten kamptaki sayılı dostlarımın başında yer alıyordu. Morgana tamamen ayağa kalkınca hemen yanına gittim. '' Ah. Beni bırakacaksın diye çok korktum.'' dedim. Bana gözleriyle yanıt veriyordu sanki. Tekrar sarıldıktan sonra '' Lia, tamamen iyileşti mi? Yani uçabilir mi?'' diye sordum. En önemlisi buydu zaten şu anda. '' Evet.'' diye yanıt verdi gülümseyerek.
'' O zaman bu lanet yerden bir an önce uzaklaşalım.'' dedim. Lia ve ben pegasuslarımızın üzerine binerek uçmaya başladık. Aklımda ki tek şey ise Morgana'yı kaybetme düşüncesinin verdiği acıydı.
Konu: Medusa Yüzünden. 
Perş. Ara. 16, 2010 7:16 am