Garip Olaylar Zincirleri

Diğer görevler ile birleştireceğiz. Ona göre yapıyorum.

O gece bütün gecelerden farklıydı. İlk geldiğimde gördüğüm kabustan bile ap ayrı bir gece bu gece. Şu an Elena, Ed ve ben, 3 kardeş bir köşede sırt sırta duruyoruz. Üstlerimizde geceliklerimiz ve elimizde kılıçlarımız ile süper bir takım gibi duruyorduk. Bu gece fırtınalıydı ve biz 3 kardeş dışında hepsi maceraya çıkmıştı. Bizde yaşanan garip olayların zincirlerini tek tek kırmaya çalışacaktık. 3 kişi aynı rüyayı nasıl görebilir ve aynı anda nasıl uyanabilir? Bizde nasıl olduysa yaşanmış ve o korkulu rüyayı görmüş ve kalkar kalkmaz konuşmuş ve korkarak bu halimize düşmüştük. Soğuktan titriyor ve gecelikler ile kılıçlarımızı çekmiş tam bir takımı oluşturuyor gibi duruyorduk. Bunlar aklımdan geçerken gülmeye başlayınca Elena "Neye gülüyorsun?" dedi korkarcasına. "Hiçbirşey" diyerek düzelttim sözlerimi. Ed birşey demiyor ve kararlı gözler ile önüne bakıyordu. Sanırım ayakta gözleri açık uyumuştu. "Ed" diye kolum ile sarsmamla kendine geldi ve panik ile gözlerini kapayıp açtı ve sağına soluna korku dolu bakışlar yöneltti. Onu daha önce hiç böyle görmemiştim. Demek ki uykusuzluk böyle birşeymiş. "Emin misiniz sizin canavarlar gördüğünüze?" diyerek daha önceki sorumu yineledim. "Evet" diyerek Ed korkmuş, uykulu ve bir o kadar sakin ses tonu ile konuştu. Elena "Ne yapacağız?" diyerek sorusunu yineledi. Rüyada gördüğümüz şeylerin peşinden giderek bu olayı çözecektik.

Bu gece gördüğüm kabustan dolayı çok korkuyordum. Hayatımda hiç bu kadar korkmamıştım. Çok şükür ki yanımda iki erkek kardeşim vardı. Onlar benim içimi biraz da olsa rahatlatıyordu. Rüyamda bir sürü iğrenç canavarların ayaklanmaya başladığını görmüştüm. İşin daha da kötüsü Ed ve Alex'te aynı rüyayı görmüşlerdi. Bunu hatırladıkça hızlı hızlı nefes almaya başladım. Beynimi toparlamalıydım. Üç kardeş buna bir çare bulmalıydık ama nasıl bir çare? "Ne yapacağız?" soruma kimse bir süre yüksek sesle cevap vermedi. Bu çok doğaldı. Çünkü bu sorunun cevabını hiçbirimiz istemiyorduk ama bunu yapmak zorundaydık. Hepimizde bunu çok iyi biliyorduk. Kılıcımı daha sıkı kavradım. Ed, "Savaşa hazır olun." dedi. Alex de başıyla onaylayarak "Ben hazırım." dedi. Şimdi iki erkek kardeşimde bana bakıyorlardı. Bir cevap bekliyorlardı. Hayır deme imkanım olmadığı için isteksizce "Ben de hazırım." dedim.

İtiraf etmeliydim ki korkuyordum.O rüyadan mı yoksa, kardeşlerimin önünde küçük durumuna düşmekten mi olduğunu bilemiyordum.Üçümüzün aynı rüyayı-sanırım kabus- görmesi tuhaftı.Daha önce kardeşlerimle bir kaç olay yaşamıştık ve bunlar sıradan şeylerdi.Ama bu en tuhaf olanıydı sanırım.Ne yapmamız hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.Etrafıma bakarak, kılıcımı çıkardım.Alex ve Elena'nın hayranlık dolu bakışları üstünde kılıcımı Elena'ya verdim."Bu sende kalabilir şimdilik.Bu kılıç, kendini korumanı sağlayacaktır.Ben o kılıç ile bir çok savaş yaptım ve hepsinde başarılı oldum.Sahip çık.Senin benden daha fazla ihtiyacın var." dedim normal görünmeye çalışarak.Lider olmak kolay değildi ve liderler, kulübemizde ki tek kızı korumak pahasına önemli şeylerden vazgeçmeliydi.İlahi Bronz'dan yapılma hançerimi çektim.Bu Hançer, babamın kutsadığı özel bir hançerdi.Yani benim için oldukça fazla anlamı vardı.Hançerimin kabzasını kavradım.Elena bana hayranlıkla bakıyordu.Teşekkür ettikten sonra.Yer sallanmaya başladı.Tam bir şey söylemeye hazırlanıyordum ki bize doğru gelen bir kaç canavar gördüm.Hançer kullanmasını doğduğumdan itibaren biliyordum.Nedense ben elime aldığım her silahı iyi kullanırdım.Kardeşlerim, bunun özel bir yetenek olduğunu düşünüyordu.Her neyse.Hançerimi bir canavarın suratına sapladım ve geri çektim.Alex, başka bir şeylerle meşguldü ve ne yaptığını tahmin edemiyordum.Hançerimi Alex'in arkasında olan bir canavarın gözüne attım.Hançerim, tahmin ettiğim gibi bana geri döndü.Sonunda zaman gelmişti.

"Evet kabuslar tabii ki!" diye düşüncelerimden sıyrıldım. Arkamı dönmüştüm ve tam "Sanırım ne ya-" cümlemin gerisini getiremeden arkamda olan yaratığın gözüne atılan hançeri gördüm. Gözünden çıkarmayı denerken kılıcım ile kafasını kopardım. Demek ki 10 saniye dünya ile irtibatını kessen ölüyorsun. Canavarlar gelmiş ve gelenlerin kafalarını koparmaya çalışmıştık. Nasıl buraya gelmiş olabilirlerdi ki? En sonki savaşımızda Thalia Ağacı'nın çok hasar aldığını hatırlamıştım. "Thalia Ağacı Titanların saldırısında çok hasar aldı. Yaratıkların girebilmesi normal." diyerek sözlerimi bitirdim. Elena son kalan canavarı üzerinden atıp kalbine silahını geçirdikten sonra kafası ile "Evet." dermişcesine onayladı. "Olabilir." dedi Ed bilgeli birşekilde çenesini ovalarken. "Bildiğim kadarı ile bunlar Canavar Denizi ve Siren de olan yaratıklar. Bir kaynağı olmalı. Sabah doğar doğmaz hazır olup yiyecek, içecek veya benzeri gerekli olan şeyleri alalım. Daha sonra araştırmaya gidebiliriz." demiştim. Ed'in aklına yatmıştı bu fikir ama Elena'nın sabahı korkusuz bekleyebileceğinden şüphe duyuyordum. " Elena istersen kampa gidebilirsin. Tabii korkmadıysan." demiştim ve Ed'e göz kırpmıştım. Ed anlamışcasına Elena'nın kulağına yaklaşıp "Böö!" diye bağırınca yerinden sıçrayıp yatağa girip yorganı bedeni kaplayacak şekilde çekmesi bir olmuştu. Ed ile kahkahalara boğulmuştuk. Elena sinirli bir şekilde "Gıcıklar!" diye bağırdı. Zor olmalıydı. Dört erkek kardeş ve bir kız kardeş, çekeceği vardı bizden.

Of! Abi dedik sevindik onların yaptığına bak. Hâlâ kahkaha atıyorlardı. Ben ise daha da çok sinirlenmeye başlamıştım. Zaten yanımda dört kardeşim varken yeterince zordu, şimdi iki kardeşim yoktu ama yine de beni deli etmeyi başarıyorlardı. Dayanamadım ve yastığımı onların yüzüne attım. "Yeter!" diye bağırdım ama beni dinlemiyorlardı. Aksine daha çok gülmeye başlamışlardı. En sonunda pes ettim ve yorganı başıma kadar çekip onları duymamaya çalıştım. Tabi bu hiç bir işe yaramıyordu. Uzun bir süre sonra Ed ve Alex sustular ve yataklarına yattılar. Kısa bir süre sonra uyuya kalmıştılar. İnanamıyorum ya. Nasıl bu durumda hemen uyuyabiliyorlardı? Ed'in verdiği kılıcı sıkıca tutuyordum. Bırakmaya ve uyumaya hiç niyetim yoktu. Ne yapayım, korkuyordum. Uzun bir süre geçtikten sonra ben de diğer erkek kardeşlerim gibi uyuya kaldım. Çok şükür ki tekrar bir kabus görmemiştim. Sabah olduğunda Alex beni uyandırdı. "Hadi kalk, gitmeli... Kılıca sarılarak mı uyudun?" dedi. "Tabi ki!" dedim. Alex gülmeye başladı ve Ed'in yanına gidip ona neden güldüğünü anlattı. Tabi ki Ed'de gülmeye başladı. Sesleri tüm kulübede yankılanıyordu. Ben ise hemen ayağa kalktım ve üzerimi giyindim. Saçımı da topladım. Sıra çantamı hazılamaktaydı. Küçük bir çanta aldım ve ona gereken tüm eşyaları koydum. Hızlıca kardeşlerimin yanına indim ve "Ben hazırım." dedim.