İlginç Olaylar Zinciri (4)

Plajdan koşarak kardeşimle çıktım ve hızla tırmanma duvarına gittik. Buraya daha öncede gelmiştim ve yukarı çıkmak zordu. Umarım inci çok yukarılarda değildir diye iç geçirdikten sonra bize görevlinin verdiği kıyafetleri giyindik. Yom'un buraya ilk gelişi olduğu için çok şaşırmıştık ama yine de denileni sorgulamadan yaptı. Kıyafetleri giyerken aklıma takılan tek bir soru vardı. u incinin burada ne işi vardı? Yani tamam her yere saçılmışlardı ama garip olan tırmanma duvarında nerede olabileceğiydi. Hiçbir fikrim olmamasına rağmen hızla o inciyi bulmak zorunda olduğumuzu biliyordum. Giyindikten sonra hariteyı belime sıkıştırdım ve tırmanma duvarının başına gittim. Tom'un geldiğini görünce hemen konuşmaya başladım.

"Kardeşim dikkatli ol. Yukarıdan lavlar, taşlar kafana gelebilir, onlardan kaç. Ayrıca duvar sallanabiliyor haberin olsun. Düşmemeye dikkat et. Yanlarda çukurluk falan olursa iyi bak,incinin oralarda olabileceğini düşünüyorum."

Sözümü bitirdiğimde Tom'un dediklerimi anlamaya çalıştığını gördüm. Sonunda "Tamam kardeşim, sende dikkat et." dedi ve beraber duvara tırmanmaya başladık. Umarım bu inci buralardadır diye içimden geçiriyor ve inciyi arıyordum. Birden Tom'un sesini duydum. Bana bir şeyler anlatmaya çalışıyordu..

Tırmanma duvarının tepesinden bir parıltı geliyordu ve ben de Lia'ya yukarıya bakmasını söyledim. Beni ilk başta anlamadı ama sonra parıltıyı fark etti. Ta tepeye kadar çıkmak çok zor olacaktı. Birlikte tutunarak yukarıya çıkmaya başladık. Yukarıdan lavlar akıyordu ve bunlardan kurtulmaya çalışmak cidden çok zordu. Bir kaç defa tutunamayıp aşağı düşme tehlikesi geçirdim ama son anda kurtuldum. Bunca karmaşanın arasında incinin parıltısına bakmak pek aklıma gelmemişti, ama sonra parıltının yok olduğunu fark ettim. Bu kadar yolu boşuna mı tırmanmıştık. Lia'ya seslendim ve az önce parıltının olduğu yeri işaret ettim.

İnci olduğu yerde yoktu. Çok şaşırmıştım. Birden haritaya bakma gereği duydum. Haritaya baktığımda haritadaki inci hiç parlamıyordu. Demek ki ya düşmüştü yada biz onun inci olduğunu sanmıştık ama değildi. Ben hariteyı belime koyduktan sonra Tom'a seslendim. "Hadi çıkalım." Tamam anlamında beni onayladıktan sonra beraber yukarıya çıkmaya başladık. Biraz daha yükseldiğimizde bu seferde duvar hızla sallanmaya başlamıştı. Duvarı tutarken birden elim kaydı ve az kalsın düşüyordum. Bir an korkmuştum ama tutununca bu sefer daha sıkı tutunmaya başladım. Nedense bugün ellerim anlamadığım biçimde çok kayıyordu. Duvarın sallanmasına rağmen yer değiştirdim ve yine dengemi kaybettim. Düşmüyordum ama aşağı doğru kayıyordum giderek. Tam bu sırada biraz aşağımızdan ses geldi ve ben olduğum yere daha sıkı tutundum.
"Dikkat et kardeşim!"
Aşağı baktığımda bunun Rose olduğunu farkk edip rahatladım. Ama bir dakika onun burada ne işi vardı ki? Rose yanımıza geldiğinde duvarda sallanmayı bıraktı. Sanki Rose gelene kadar bizi durdurmak istiyordu ama bunun çok saçma olduğunu bilerek Aklımdan bu düşünceleri uzaklaştırdım. Hızla Rose'a dönerek sordum.
"Senin ne işin var burada kardeşim?"

Gülümseyerek dengesini sağlayabilmesi için sağ elimi Lia'ya uzattım ve "Hey, unutma, ben de Poseidon çocuğuyum." dedim. Pek sevgili (!) üvey annemizin incilerinin kaybolduğunu söylemek için birkaç saat önce yayına, Sualtı krallığına çağırmıştı beni babam. Hiç huyum olmamasına rağmen okulu asmıştım, eh, sonuçta çağrı aldığım kişi Denizler ve Depremler Tanrısı'ydı. Tabii sonradan yanına gittiğime pişman olmuştum çünkü benden, incileri bulmakta Lia ve Tom'a yardımcı olmamı istemişti. Elbette ki kardeşlerime her konuda yardımcı olmaktan mutluluk duyardım ama o kadın -yani tanrıça- için... Elimi bile kıpırdatmak istemiyordum.

İlk şoku atlatmış olan Lia, "Senin ne işin var burada kardeşim?" diye sordu. Şaşırmakta haklıydı, son birkaç aydır kampa pek uğradığım söylenemezdi. Kendimi tutamayarak gözlerimi devirdim ve "Bildiğin şeyler kardeşim, Amphitrite ve inciler. Size yardımcı olmak için geldim." dedim. Amphitrite'in adını duyduğunda Tom gibi o da istem dışı olarak suratını buruşturdu. Anlaşılan bu göreve onlar da pek meraklı değillerdi. Duygularıma tercüman olan Tom, "Selamlaşma seramoniniz bittiyse, bir an önce bulalım şu inciyi artık." dedi. Sözlerini kafamı sallayarak onayladıktan sonra, yukarı doğru tırmanmaya başladım. Üzerimdeki kıyafetin beni çok çirkin gösterdiğini düşünüyordum, sabah şekil vermek için saatlerce uğraştığım saçlarım da deniz suyu yüzünden mahvolmuştu. Üstüne üstlük, aylardır kılıç antrenmanı bile yapmamış ve körelmiş olan ben, daha önce tırmanma duvarına sadece bir kez, Robyn ile tartışmak için gelmiştim. Peki, o zaman kendimde bu cesareti nereden buluyordum? Sorunun cevabını kesinlikle bilmiyordum ama tuhaf bir dua mırıldanmaktan kendimi alamadım: "Pekala baba, ben burada senin karın için hayatımı tehlikeye atarken, bir zahmet başıma bir iş gelmemesini sağla."

Rose gelince çok sevinmiştim. Onu ne kadar zamandır göremiyordum okul yüzünden ve özlemiştim. Onun göreve katılmasını sadece bu yüzden sevinmiştim. Yoksa kendisini tehlikeye atmasını istemiyordum. Rose tırmanmaya başlamadan önce babama duasını gönderdi ve bu beni güldürdü. Benim güldüğümü görünce Rose de gülmeye başladı. Rose dediklerinde haklıydı ve bunu benim gibi o da çok iyi biliyordu. Bu inciler Amphitrite için olmasa seve seve göreve çıkardım ama konu Amphitrite olunca olmuyordu işte. Bundan benim kadar Rose'un da hoşlanmadığının farkındaydım. İkimizde iyi anlaşamazdık zaten Amphitrite ile. Bu duruma iyi bakan sadece Tom'du ama o da haklıydı. Ne de olsa o daha yeni gelmişti ve Amphitre'yle bizim olaylarımızı bilmiyordu. Hep beraber yavaş yavaş duvarı tırmanmaya başladığımızda tam olarak nereye gideceğimizi bilmiyorduk. Sadece yukarıya doğru ilerliyorduk ve üzerimize gelen lavlardan, taşlardan kaçıyorduk. Bir süre sonra durdum ve "Kardeşlerim bekleyin bir haritaya bakayım." dedim. Tom başıyla onaylarken Rose soru soran gözlerle bana baktı. Ben haritaya bakarken ses çıkarmıyordu ikisi de. İçimden nerede bu inci tam olarak ya diye geçirdim ve hafifçe parlayan incinin yanında kuzey doğuya doğru tırmanmamızı gösterewn bir işaret çıktı. Heyecanla kardeşlerime dönerek kolumu Sağ üst tarafı göstererek "Oradan gitmeliyiz." dedim. Rose haritayı belime sıkıştırmamın ardından "O harita ne kardeşim?" diye sordu. Tabi ona babam bu haritadan bahsetmemişti. Rose'ye dönerek "Kardeşim bu harita inciye yaklaştık mı parlıyo ve içinden nerede vb. bir soru sorduğunda ok işareti çıkıyor. Bunu da şimdi fark ettim." diye kısaca açıkladım. Başını tamam anlamında salladı. Tom'un "Hadi gidelim o zaman." demesiyle kendimize geldik ve okun gösterdiği yöne doğru tırmanmaya başladık.