Yine ne var?

Misafir

Kulübede Merlin izlerken babamdan bir mesaj almıştım. Beni yine yanına çağırıyordu. Neden çağırdığını bilmesem de bu sefer ona kızmıştım. Tam dizinin en güzel yerinde olacak iş miydi yahu?
Sinirle yerimden kalkarak duşa girdim. Biraz daha sakinleştikten sonra saçlarımı kuruttuğum gibi kulübenin kapısını çarparak çıktım. Bu sırada Adrian cama çıkarak '' Nereye gidiyorsun? Ve kapıdan ne istiyorsun?'' diye sordu. Aslında cevap vermek istemiyordum. Ama cevap vermezsem hiç üşenmeden arkamdan geleceğinin de farkındaydım. '' Babam çağırdı, Olimpos'a gidiyorum.''dedim, ve yoluma hemen devam ettim. Daha fazla soru yağmuruna tutulmak gibi bir niyetim yoktu. Kısa sürede pegasus ahırlarına ulaştım. Morgana'ya biraz küp şeker verdikten sonra Olimpos'un yolunu tuttuk. Empire State'ye gelince görevlilerden biri yanıma gelerek '' Nasıl yardımcı olabilirim?'' diye sordu. Birde bu eksikti zaten. '' Babamın yanına gidiyorum. Olimpos'a!'' dedim, yüksek sesle. Arkamdan bir şeyler söylendiğini farketsemde aldırış etmeden asansöre bindim. Bir kaç dakika sonra Olimpos karşımda duruyordu. Doğruca babamın tahtına gittim. Biraz sinirli gibi hali vardı. Ama bende oldukça sinirliydim. '' Yine ne var?'' diye sordum.

Tanrı Mesaj Sayısı : 573 Kayıt tarihi : 17/10/10

''Yine ne var?'' Yine mi ne var? Zaten yeterince sinirliydim, bir de beni böyle terslemesi beni iyice sinirlendirmişti. Yanına doğru hızla yürüdüm ve ''Zaten beni yeterince sinirlendirdin, şimdi bir de beni tersliyor musun?'' Amanda birden anlamamış gibi gözüktü. Fakat sonra tamam anladım der gibi başını salladı ve konuşmaya başladı. ''Baba, ben orada onu kampa geri dönmesi için ikna etmeye çalışıyordum. Hem o da benim orada hayatımı kurtardı.'' Bunu duyduğum an daha da sinirlendim. Nasıl böyle düşünebiliyordu? ''Amanda, sen beni delirtmeye mi çalışıyorsun? Lelouch'un peşinden Canavarlar Denizi'ne gidiyorsun, daha sonra Siren Körfezi'nde ölümle burun buruna geliyorsun. Sonra hala gelip bana bunları söyleyebiliyorsun ha?''

Misafir

''Amanda, sen beni delirtmeye mi çalışıyorsun? Lelouch'un peşinden Canavarlar Denizi'ne gidiyorsun, daha sonra Siren Körfezi'nde ölümle burun buruna geliyorsun. Sonra hala gelip bana bunları söyleyebiliyorsun ha?'' deyince sinirlerim daha da arttı. Bana emir vereceğini falan sanıyordu sanırım.
'' Kararlarımı kimse için değiştiremem ben. Senin için bile! Yapmak istediğimi yaptım. Kararımın hala arkasındayım!'' dedim. Sesimin oldukça yüksek çıktığının farkındaydım. ama umurumda değildi. 17 yaşıma kadar yanımda hiç olmayan babam şimdi beni koruyordu. Peki ben küçükken neredeydi? Bana bağırmak için ne kadar haklıydı? Bence hiç.
'' Beni deli ediyorsun. Yaptığın haklı bir şeymiş gibi konuşma! Bir daha onunla görüşmeyeceksin o kadar!'' diye bağırdı. Korkmuyordum ama sesi o kadar fazla çıkmıştı ki ürkmemek elde değildi. Acaba Afrodit'e de böyle bağırıyor muydu? Ah, tabi ki hayır. Onun yanında melek gibi oluyordu. Gücü yalnızca bize yetiyordu. Abimin gidişi zaten beni oldukça üzüyordu. Şimdi babamın ne diyeceği de umurumda değildi.
'' Sana ne! İstediğimle istediğim gibi konuşurum! Ve konuşacağım da !'' dedim. Sesimin ilk defa bu kadar yüksek çıktığını duyuyordum. bende böyle bir sesin olduğundan haberim bile yoktu.

Tanrı Mesaj Sayısı : 573 Kayıt tarihi : 17/10/10

''Sana ne! İstediğimle istediğim gibi konuşurum! Ve konuşacağım da !''

Bana ne mi? Bu ne cür'et? Ben ki onun babasıyım tabii ki beni ilgilendirecek! Bunlara çok fazla yüz vermiştim, bu kadar hoşgörü yeterdi. ''Amanda, ben senin babanım! Beni ilgilendirmeyecek de kimi ilgilendirecek ha? Bunu nasıl söyleyebiliyorsun?'' Bunu söylememle birlikte bütün sakinliğimin geçtiğini anlayan Amanda yutkundu ama cesaretini yeniden topladı. Bağırmama rağmen hala bana cevap mı verecekti? ''Yeter! Ben özgür biriyim! Beni istediğin gibi yönlendiremezsin, ben senin kuklan değilim!'' Bunu demesiyle birlikte elimi kaldırdım ama ona vuramadım. Öfkeme hakim olmayı öğrenmek için o kadar çalıştıktan sonra yeniden kontrolümü kaybedemezdim. ''Sakin olacağım, sakin olacağım, sakin olacağım...'' dedim yavaşça. Daha sonra öfkemi tamamen kontrol aldığımdan emin olduktan sonra ''Amanda, bak bunları senin iyiliğin için söylüyorum ve sinirime hakim olmaya çalışıyorum. O adamdan kimseye bir hayır gelmedi, gelmez de! Orada hayatını neden kurtardığını bilmiyorum ama yine de bu hiçbir şeyi kanıtlamaz...'' derken sinirli bir halde olan Amanda sözümü kesti...

» Yine revir, yine yara... Ama bu sefer yanımda bir arkadaş
» Yine Mi Siz !
» Yine mi biz?
» Yine Mi Ben !
» Canavarlar,yine...